Deze blog - op eigen risico reageren

Hier deelt Vlinderman af en toe wat gedachten en gedichten.

zondag 30 september 2007

Mededeling

Aanstaande tweede donderdag van oktober is het de beurt aan niemand anders dan Gijs ter Haar, de Kei van Utrecht, de Blauwe reus, om het gastdichtersschap van de Muzeval op zich te nemen. Hieronder zijn persinfo:

Gijs ter Haar, podiumdichter pur sang. De reus met het immense hart dat bij tijd en wijle weer zo klein als een kinderknuistje zijn kan. Wie hem een keer heeft zien voordragen zal hem en zijn poëtische kopstoten niet licht vergeten. Een Engelsman zei eens, “I don’t know what he’s talking about, but he sure as hell is mesmerizing”. Wij raden u aan om tijdens zijn voordracht toch vooral te blijven ademen.

Gijs ter Haar werd in 1963 in Apeldoorn geboren. Na veel omzwervingen, 36 ambachten en 39 ongelukken kwam hij in 1990 in Amersfoort terecht waar hij in 1992 begon met het schrijven van poëzie. In 1995 gaf hij zijn eerste voordracht en in 1996 verscheen in eigen beheer zijn eerste bundel. In 1999 gevolgd door “Licht op oude muren” en november 2001 zijn derde bundel "Op klompen”.

April 2006 kwam onder de hoede van uitgeverij Douane uit Rotterdam zijn vierde bundel uit met de titel “Neem dit brood”, waarin hij net als in de eerste drie gewag maakt van zijn indrukken als observant van dat éne eeuwigdurende moment dat ons allen overkomt, dat nú gebeurt.
Bij de bundel een CD met 48 minuten zeer gevarieerd muzikaal ondersteunde poëzie, ter Haar wordt afwisselend begeleidt door de gitarist Jurtko Moerbeek, de bluesband Bomb-shelter, en de grooveboxkunstenaars Monk en Morningstar. Al die jaren blijft Ter Haar voordragen op podia en festivals door heel Nederland, zo stond hij o.a. al op Dunya, Lowlands en Festival a/d Werf.

Verder werd hij al gepubliceerd in verschillende verzamelbundels en literaire tijdschriften zoals Krakatau, Lava, Lyra en op Meander.

Zijn taal is er één van vormvaste oerdegelijke no-nonsense in normaal Nederlands, "ik hou niet van cryptogrammen", zegt hij zelf, ”als niemand je snapt weet je niets te delen”.
De voordrachten zijn doorspekt met het beeld van de dichter zelf en de klare duidelijke taal die zich luidkeels achter hem verschuilt.

In 2001 begint ter Haar met slammen, in de daaropvolgende jaren wordt hij de dichter met meer slam overwinningen dan enig andere dichter in Nederland, Engeland, Duitsland, België of Frankrijk. Hij won tot nu toe 25 slams waarvan 8 jaarfinales in Amsterdam, Rotterdam, Den Haag ( 3x ), Delft, Utrecht en Leiden.

Zelf organiseert en presenteert Gijs ter Haar sinds 2003 het podium SLAMersfoort in Amersfoort, 6 voorrondes per jaar met als afsluiting een jaarfinale waar de “SLAMersfoorter van het jaar” gekozen wordt. Deze winnaar vertegenwoordigt Amersfoort tijdens het jaarlijkse Nederlands Kampioenschap Poetry Slam. Vanuit die positie begint hij ook poëziepodia voor andere literaire organisaties te organiseren.

30 Maart 2007 wordt hij de winnaar van De Kei van Utrecht, een prijs in het leven geroepen door de provincie Utrecht in samenwerking met het Prins Bernard Fonds. Deze prijs wordt eens per jaar uitgereikt aan een persoon of vereniging die zich langere tijd belangeloos inzet ter bevordering van de amateurkunst. De jury is unaniem, ter Haar wint vanwege de mix van inzet en geestdrift voor SLAMersfoort en andere slampodia, zijn vernieuwende ideeën, het grote aantal jongeren dat hij weet te bereiken dmv workshops, en zijn plannen met de gewonnen prijs.

Aan De Kei is namelijk een subsidiebedrag van € 3000,- verbonden, te besteden aan een nieuw project. Ter Haar wil dit bedrag gebruiken als basis voor een Nationale Nacht van de Poëzie voor jongeren en scholieren.


De Volkskrant: “De getatoeëerde reus grijpt het publiek bij de kladden. Hij stampt de woorden erin met maaiende blauwgeverfde armen. Ter Haar is de boze poëet waar het publiek de hele avond op wacht.”

Het Parool: “Ter Haar beent tijdens zijn voordracht driftig rond, zijn woorden rollen met een stevige cadans de zaal in. De klankenbrij wordt bijna onnavolgbaar maar de woorden zijn raak, bij de jury staan de monden open en zijn de ogen gesloten.”

'Ter Haar sleurt de lezer mee in zijn eigen enthousiasme en die lezer wil alleen maar meer. De duidelijke taal laat er geen gras over groeien, er is al genoeg geslijm in deze wereld vindt Ter Haar. Wie één dichtbundel leest per jaar, laat het dan maar deze parel zijn.'
Gonzo over “Neem dit Brood” - dec. 2006 / jan. 2007
Nog te bestellen: “Neem dit brood”, 64 blz. + CD met 48 minuten poëzie met muziek. Verschenen bij uitgeverij Douane: www.uitgeverijdouane.nl of bestellen via dichtbijgijs@casema.nl

Zondagskinderen + gedicht

Na het opruimen en herschikken van de woonkamer gisteren ben ik deze voormiddag vooral bezig geweest met het opruimen van de foto's op pc.

'Nieuwe' living (foto © FV)

Schone Moeder Lenie sprak al enkele malen van wat voor een zondagskinderen Nip en ik toch kunnen zijn: altijd dat genieten van wat er om ons heen gebeurt, zo vaak die lach erbij, alsof ons leven ervan afhangt. En ja, wie weet doet het dat ook.

Slaapbankje voor de gasten (foto © FV)

Genieten is bij ons geen loos begrip, het wordt stilzwijgend aanvaard, verheven tot een hoger doel zelfs. Wat niet moet, zal hier niet moeten. Ook al lijkt de buitenwereld (om het eens met zo een woord te omschrijven) het ons soms voor te schrijven: hier wordt op eigen tempo een weekend verteerd, maar bovenal beleefd.

Nip & Frans Vlinderman (foto © FV)

niets hoeft

zonder de ogen die zien
wat niet juist zou zijn
of oren om te horen
wat ongezegd zou moeten
de lakens tot aan de kin
genieten van gewoon niets
zondag op z'n zondags

het buiten weten van
wat overbodig beter
niet beseft, de stilte
doorbroken met wat deun
op de achtergrond, ze genieten
alsof na deze zondag slechts
het gejaag op hen wacht

de lach doorheen de ruimte
kruist de degens enkel met
zichzelf als overwinnaar
de tijd krult zich
spinnend om hen beiden
een dagje binnen
zomaar buiten zinnen

© Frans Vlinderman

zaterdag 29 september 2007

Ikea + gedicht

De rust ten huize Vlinderman is teruggekeerd. Of eindelijk gearriveerd, het is maar hoe je het bekijkt. Na de grote zwarte tafel (naar kelder) en de twee grote blauwe driezitsbanken (naar de kringwinkel), zijn er nu een Ikea-slaapbankzetel in hoekmodel en een rond tafeltje gekomen. De hele living ziet er gelijk een pak groter uit, ruimer, met plek voor Miss Jackie T om haar gangen te gaan. Genieten is dit.

Tot onderstaand gedicht liet ik me inspireren door het gedicht van een medeschrijver op BasicPublishing. Het is maar dat u weet dat het zo gekomen is en niet anders ;)

heroïnekind

in wolken gehuld
het kind dat schijnt
te lijden onder haar
die hem ooit eens gedragen
een valse start meegaf
ontwenning zonder begin

de hunkering naar meer
naar iets, naar wat dan ook
het kind begrijpt het niet
het wil, het moet, nu

zij begrijpt het niet
ontkent zijn woede die
zij niet gevoed kan hebben
en zet zichzelf de spuit
ooit tot aan haar spruit
omdat begrip toch nooit

en haar kind zal echt
wel ooit vinden wat
het schijnbaar zoekt

© Frans Vlinderman

vrijdag 28 september 2007

BB + gedicht


Er wordt wat afgemeurd in de kranten de laatste honderd & dagen, gewoon omdat er wat strubbelingskens zijn bij de vorming van een nieuwe federale regering. So what? Zou België nou ineens echt Barsten? Er zal wel iets uit de bus komen vallen, misschien wat later dan anders, maar het zal hoe dan ook dit leven van mij niet veranderen. Ik zal nog steeds op zoek gaan naar de juiste EuroMillions-combinatie en ze niet vinden, aan het einde van mijn loon zal ik altijd weer een stukje maand vinden, Europa zal blijven uitbreiden, en de belastingen zullen mij altijd weer blijven weten te vinden. Geef mij dan maar de stille, noeste werker, die het allemaal wel heeft gehoord en gezien, maar gewoon zichzelve blijft.


lijden of scheiden

gehuil hangt in de lucht
naast het verzuchten dat
zo mooi en zo sereen
die bijna dubbele eeuw
van democratisch samen
onder een Coburgen dak

in de woestijn staat er iemand
die schreeuwt dat het lekt
en schimmel op de muren
talige muren tussen mensen
die steeds meer wensen
opnieuw te bezetten en niet langer
een vers laagje verf willen

royalist of confederalist
Vlaam of Waling, de man
weet het antwoord schuldig
op dergelijke opgedrongen vraag
zal iemand anders wel antwoorden
hij is te druk bezig
met zijn leven organiseren

© Frans Vlinderman

donderdag 27 september 2007

Moulin noir, een gedicht

Zodadelijk wat gaan toneel spelen, of toch een poging daartoe leren, maar eerst nog een poëtische mijmering op jullie loslaten ;)

moulin noir

de wieken staan stil
gedaan met de winden
die voorspoed konden brengen
en hemels brood op tafel
driemaal daags gedekt

een oude molen staat verdoken
gepenseeld op gekrakkeleerd doek
de weiden uit haar tijden
onder klinkers uitgegroeid
tot heuse mensensteden
zo blijkt uit digitale beelden

er druipt wat weemoed
van de opgezette schildersnaam
en ook de kleuren zijn niet meer
zo helder als ze ooit

hij neemt een nota in zich op
een plaatje van een plaatsje
dat eens zijn jeugd mocht zijn

© Frans Vlinderman

Mededelingske 't Gastvrij Podium


Volgende week woensdag is er bijna, dus nog snel even reclame maken voor 't Gastvrij Podium in Wijnegem.



woensdag 26 september 2007

Amnesty International + gedicht

Het blijft toch wel een beetje hangen, al die acties die Amnesty International al heeft opgezet, die soms de revue passeren en bewondering oogsten, om dan weer over tot de orde van de dag. Mijn lans voor AI vandaag, voor Birma ook, waar het rumoer al luider met de dag me vrezen doet voor stevige interventies.

actie Amnesty

schrijf ze, één voor één
bestook ze met je betoog
dat het onzin is, ronduit
waanzin ook, mensonwaardig
en mensonterend, dat ze teren
op de kleinste kantjes
van hun zielige ziel

schreeuw ze toe, gil na gil
verdoof ze met je mening
dat ze verdomme zullen luisteren
horen wat er te zeggen valt
zoveel zinnigs, zinvoller dan
wat zij zoal durven uitkramen
over rechten en plichten en
zwichten voor hun macht
meestal zonder wat gezag

doe wat je kan doen
maar zwijg niet, wees niet
bang om stil te blijven
terwijl ze verder regeren
mensen laten creperen

om hun naam te laten klinken
moet je soms wat meer doen
dan enkel lezen en dan denken
waarna het gewoon verder
stil, waanzinnig stil
na alweer een laatste kerm

© Frans Vlinderman

Aankondiging Circa 2007


Binnenkort gaat Circa 2007 van start. Een kort tekstje met uitleg:

Circa 2007, een interculturele vijfdaagse die van 17 t/m 21 oktober 2007 doorgaat op en rond het De Coninckplein en zich verder vertakt richting Provinciestraat, Borgerhout en Antwerpen-Noord. Centraal staat de creatie van een ontmoetingsplaats voor lokaal en regionaal talent actief in woord, muziek en dans. Circa 2007 laat verschillende gemeenschappen, die Antwerpen en omstreken rijk is, samenwerken om de rijkdom van de Antwerpse diversiteit te weerspiegelen. In het verlengde van Cinemaf en Boulevard Amandla zetten we hiermee meteen ook de kroon op het werk van een interculturele maand. Waar u zich o.a. aan kan verwachten ? Een theaterpremière met en over vluchtelingen, een speakers’ corner in Afrikaanse traditie, wereldmuziek van eigen bodem, poëzie en een dansant boombal natuurlijk. Dit en nog veel meer.

Circa 2007 is een samenwerkingsverband van Cultural African Arts & Development (CAAD), Creatieve Club voor jongeren, Algemene Centrale, Divers!city (de 8 - samenlevingsopbouw Antwerpen stad), Het Roze Huis - Antwerpse Regenboogkoepel, Joodse gemeenschap, Kievitsnest, Latijns-Amerikaanse Federatie, Masereelfonds, Pax Christi Vlaanderen, U Move 4 Peace, Pipelines vzw, Sunugaal, Vaka/Hand in hand en Vluchtelingenwerk Antwerpen.


Wie meer info wil, kan altijd hier terecht. Naast vele anderen kan je op woensdag 17 oktober Nip aan het werk horen en op vrijdag 19 oktober haar Vlinderman.

dinsdag 25 september 2007

Riek je me nog graag? + gedicht


Het gaat er soms raar aan toe in deze wereld. Al eeuwen weet iedere gewone mens zoals u en ik dat de lijfgeur van sommige mannen zo onweerstaanbaar is voor sommige vrouwen, dat die bij de minste neusvleugelbeweging in staat zijn have en goed te verlaten voor 'a scent of a man'. Tegelijkertijd vraag ik mij al jaren af wat nou in hemelsnaam het nut is van al die al dan niet sociologische onderzoeken, die we via via allemaal mee financieren. Vandaag in mijn favoriete krant (en nee, ik schaam er mij niet voor) stond dan eindelijk de reden te lezen: bevestiging! Na zoveel boutades over en vooral tegen deodoranten, omdat toch niets tegen de home-made-stuff op kan, heeft onderzoek het aangetoond: vrouwen (nou ja, zoals eerder al gezegd, sommigen onder hen toch) volgen liever hun neus in een stevige oksel dan genoegen te nemen met pakweg Axe. En terecht! Niets zo verfrissend stevig als een man met een hartige dosis feromonen, vermomd als zweet. Nip, ik was me vanaf heden, met de wetenschap achter mij, om mij te steunen, nóg minder! Trouwens, riek je me nog graag?


En voor wie er graag om terugkomt, nog een poëzietje.

onvermeend parcours

hij geeft een woord
neemt het weer terug
als zou het ongezegd
meer kunnen betekenen
alsof sterren bij dag
niet langer bestaan

zijn vallei dient
enkel wat decor
stukjes illusie
die er niet toe doen

zijn toeschouwer schouwt
toe, ieder boek voor handen
dat nog niet gelezen
dode letter blijft
om daar te rijpen

© Frans Vlinderman

Mededelingen


Voor de liefhebber van een leuke mededeling heb ik er hieronder twee, allebei voor morgen. Het eerste betreft poëzie, het tweede een bijzondere film, ingeleid door mijn aller Nip.

WOORDDADIGE WOENSDAG 2007-09-26

De Kleine Wereld
Vlasmarkt 25/27 A’pen

Presentatie en organisatie
Bart Van Peer & Frank Van Steen

20.15 Pierre Magie (poëzie)
20.25 Mistral (haiku’s, poëzie)
20.35 Frank De Vos (kleinkunst – singer/songwriter)
20.50 Maarten Inghels (poëzie)

21.00 PAUZE

21.10 Frank De Vos (kleinkunst – singer/songwriter)
21.25 Herman J Claeys (poëzie)
21.35 Bart Van Peer (gedichten van Jotie T’Hooft n.a.v. 30-jarig overlijden)
21.45 Frank De Vos (kleinkunst – singer/songwriter)

22.00 EINDE

In Wijnegem, CG 't Gasthuis is er de start van het nieuwe Filmforumseizoen. In het kader van Boek in Beeld is er dit jaar een keure aan bekende en minder bekende films, alle gebaseerd op een boek. Het geheel wordt morgen ingeleid door filmhostesse Nip met de film 1984.


Zo, en zeg dan nog eens dat ik niet voor dilemma's durf zorgen ;)

maandag 24 september 2007

Prulletjes + gedicht


De ene vindt dit blog maar een verzamelingske prullekes, de andere komt hier juist graag grasduinen. Ik doe het voor mijn powetische ontboezemingen, die hier zo graag onder dak staan, vergezeld van altijd wel een woordje meer. Helaas leidt een Vlinderman een wat simpel leven, dus is het ook niet altijd zo hoogdravend wat hier allemaal terug te lezen valt. Ik ben er echter wel van overtuigd dat wie zware kost wil lezen, zeker zijn gading zal vinden in de bib of zo. En die kleine dingetjes uit dit Vlinderleven, nou, die vind je dus echt wel alleen maar hier ;-))


Vandaag nog maar eens een dagje verhuizing, gelukkig dat Schone Moeder Lenie een lekker biefstuk-frietje met gestoofde champignonnetjes en een heerlijk peperroomsaussje met verse peperbolletjes uit haar hoge hoed getoverd had, anders lag ik hier nog steeds strijk. Merci, Schone Moeder! En voor Mama Mia, daar heb ik onderstaand dichtsel voor.

op weg maar weer

verhuizen, zoveel nog
de afdruk van een leven
in zwarte vegen wissen
met een Swiffer en zien
dat witte muren
er nogal gelig bij durven

verhuizen, nog eenmaal dan
de deur uit het slot
of er niets achtergebleven
dan wat stoffige herinnering
en dan voorgoed in het slot
de sleutel aan een vreemde

verhuizen, zachtjes sterven
om dan opnieuw, helemaal
en vooral ergens anders
oude kasten tegen nieuwe muren
die nog niet geel durven

© Frans Vlinderman


zondag 23 september 2007

Herfst + gedicht


Laat ons deze zondag gewoon beleven zoals het een bourgondische Vlaming betaamt. Gewoon op een terrasje, drankje, vogels in de lucht, vlinders op de buren, een leuk gespreksonderwerp en verder de uren die wegglijden niet tellen. Of je het nu wil of niet, morgen komt er toch wel aan en je kan blijven meuren over het hier en nu, maar je kan ook gewoon genieten. Onderstaand gedicht heb ik vandaag voor iemand geschreven, die er volgens mij aan toe is. Genieten maar!


herfstmeisje

onverwachte zon, de terrasjes
zomers vol, met klaterlach
en langverwacht gesprek
mensen op een kluitje met
gerinkel van te missen pasmunt

ze strijkt over haar hart
met de blik op morgen
weet ze de wereld nog steeds
aan haar voeten liggen,
wachten op een nieuwe pas

achter haar loopt het spoor
helemaal door naar toen
zij begon te wezen

© Frans Vlinderman

zaterdag 22 september 2007

Verhuizen + gedicht

De buren van drie hoog zijn er terwijl ik dit aan het typen ben, aan het achterkomen dat de architect van dit appartementsgebouw er allesbehalve rekening mee heeft gehouden dat er mensen zijn die graag hun zetel verhuizen door de traphal. Zoals ook wij dat al ervaren hadden, zitten ze momenteel strop ergens tussen gelijkvloers en eerste verdieping. De prognose luidt dat ze met touwen en/of ladderliftje zullen moeten werken, willen ze vandaag nog hun burenbillen in hun nieuwe kussens planten. Volgende week zaterdag zullen ze waarschijnlijk wel met ons lachen, want dan gaan onze zetels eruit. Ikea roept al weken vanuit de studeervertrekken dat het daar niet thuishoort...

Soit, om het met Nips woordje te zeggen, we gaan eens kijken naar Den Dam, waar het dus Davert. Pintje drinken, zaakje steunen, genieten van het laatste zonnetje, foto'ke pakken, de hele rimram, zonder teveel verplichting om wat dan ook te doen. Deze avond zijn Nip en ik van de partij in Café Den Draak, waar Het Roze Huis zijn activiteiten ontplooit. Het is de bedoeling dat we daar een bundelvoorstelling meemaken, misschien ook wat genieten van Cubalicious, een Latino Noche. Voer voor de beentjes en de breintjes dus.

vermist

meisje van dertien
meer guit dan borst
de lippengloss vooralsnog
loos, op de wangen de blos
van een lentefris kind
dat meer lacht dan denkt

haar foto prijkt prominent
in bijna elke etalage
van een winkelier met
een vette SOS erbij
iemand of iets
nam haar mee

de wereld zoekt
vervloekt alweer een gruwelfeit
dat verdwenen kind
hoort thuis, hoort geweten
hoort iemand haar nog?

© Frans Vlinderman

vrijdag 21 september 2007

kranten + gedicht


Jaja, de krant berichtte de voorbije week weer over nogal wat 'bijzondere' gevallen. Of wat dacht je dan van het koppel dat besloot de echtscheiding aan te vragen, nadat bij een stiekem afspraakje bleek dat ze beiden van plan waren hun respectievelijke echtgeno(o)t(e) te bedriegen met... diezelfde echtgeno(o)t(e)? Kan het nog gekker? Zijn ze elkaar IRL beu, worden ze online terug verliefd op elkaar en vinden ze dan dat ze maar uit elkaar moeten gaan. Ik kan er niet bij, ze zouden blij moeten zijn dat ze niet meer stiekem (op elkaar) verliefd moeten zijn.

Of wat met de biologische ouders van wensbaby D.? Hoe moet dat nou in hemelsnaam verder gaan, nu ineens madam de draagmoeder kleine D. opeist? Ik versta in deze de logica van die madam niet helemaal: eerst de wensouders wat voorliegen, dan dat ukje verkopen voor flink wat pegels ergens aan iemand in het buitenland en nu ineens moedertje willen spelen? Ik heb dan iets van mens, ga toch ergens onder een steen liggen en blijf daar. Een moeder, dat ben je vanaf seconde één, een moeder worden, dat is een ander paar mouwen. En als ook maar een tiende klopt van wat er over haar verteld wordt, dan is er volgens mij zelfs geen sprake geweest van zelfs maar een fractie van een seconde. Om helemaal naar van te worden. Zeker als je weet wie er de uiteindelijke dupe van is/blijft/zal worden. En ondertussen 'Justitie' maar uitvissen wat en hoe in het belang van het kind... Laat me niet lachen. Of huilen, want dat staat me zo onderhand wel nader.

Laat ik eindigen met de juridische strijd tussen twee Antwerpse snorrenclubs. Vertrok daar de voorzitter van Snorrenclub Antwerpen (SA) om een nieuwe club op te richten, de Europese Snorrenclub Antwerpen (ESA). De verkiezing van mooiste snor viel toevallig op dezelfde dag van het jaar bij beide snorrenclubs, dus SA naar de rechtbank, die deze klacht nietig verklaarde. ESA blij, want die stond voor vernieuwing en zo. SA ook blij. Ah ja, want SA had toch laten weten aan de hele wereld dat zij ook nog bestond (€ 1.000 kosten, maar het zal eraf gekunnen hebben...) En dan denk ik aan soortgelijke taferelen op meer poëtisch gebied eerder dit jaar. Over muzen en fruitkorfjes. En zucht ik nog een keertje diep.

Goddank ben ik af en toe gewoon een dichter, die zich kan terugtrekken in zijn eigen wereldje als er teveel van bovenstaande rotzooi komt aangewaaid. En geloof me vrij, die zooi, nou, ze kan me volledig gestolen worden, herfstige winden of niet.



slagveld van de liefde

de liefde voor elkander
gaat bij velen door
de maag of 't bloemenperk
met gezichten vol geglimlach
en armen door elkaar gehaakt

waar je ze ook nog vindt
bont en blauwe harten
die slagen om te raken
achter muren maar ook
door de etalageramen
met bloed bezegelen
wat geen mens verbreken zal

of het nu de zachte dwang
dan wel de leren kattenstaart
de liefde voor elkander
volgt gewoon het spoor
dat beiden kunnen volgen

sla me dus gerust
van mijn sokken met
wel duizend kussen
zwichten doe ik ied're keer

© Frans Vlinderman

donderdag 20 september 2007

Den Dam Davert + gedicht


Bijna weekend, nog één dagje, en we kunnen weer met de benen languit in de zetel wat hangen. Nou ja, toch voor even, want het belooft alweer een druk half weekendje op zaterdag te worden. Om 12u ga ik richting Den Dam (Antwerpen-Noord), waar het JOC (jongerenontmoetingscentrum) Oase voor de allereerste maal in haar nog prille bestaan zich waagt aan een heus festival. Het weer zou kunnen meezitten (ik hoorde spreken van 20°) en ik ben altijd wel te vinden voor een festivalleke links en rechts. En het is dus gratis! Den Dam Davert, zegt het je wat?


Deze avond start mijn toneelreeks en ik moet al onmiddellijk forfait geven. Eerst in Wijnegem wat gaan brainstormen over het Gastvrij Podium (iedere eerste woensdag van de maand). Nip geeft in ieder geval wel toneelpresent, samen met Schone Moeder. Kunnen ze morgen verslag uitbrengen ;)

Binnenkort volgt er nog wat meer nieuws over dingen die nog op stapel staan in poëtisch land, nu ben ik ermee weg. CU later.

rozenkwartsmeisje

als een stukje rozenkwarts
gezet in een fijne ring
aan de vinger van een hand
die ik altoos kussen wil
met geloken ogen

als een snoer geregen steen
door de beste edelsmid
rond je slanke vrouwenhals
waar ik ermee spelen mag
zo vlakbij je blanke boezem

en dan zachtjes fluisteren
over Venus en van Stier
dat ook de sterren voor jou schijnen
dag en nacht, al zie je ze soms
gewoon heel even niet

je weet het wel
wat ik zo zeggen wil
dus zwijg ik maar
die kus, die kan nog net

© Frans Vlinderman

woensdag 19 september 2007

Hans Schoevers + gedicht

Broer vertelde me gisteren dat mijn blog nogal een aaneenschakeling was van toen deed Vlinderman dit, toen deed hij dat met Nip, vervolgens zei Nip zus en reageerde Vlinderman zo, en ga maar een eind verder door.

Ik moet hem gelijk geven. Daarom geef ik jullie allemaal vandaag de kans om op de titel van deze blogbijdrage te klikken en eens te gaan lezen bij Hans Schoevers, de Nederlandse columnist uit Friesland, die regelmatig een bijdrage plaatst op het Vlinderiaans forum. Momenteel wordt zijn website dan wel verhuisd, maar dat is dan weer een kwestie van niet aan armoede te hoeven lijden omdat alles altijd hetzelfde blijft. En omdat ik zo graag over Nipje en haar Vlindermanneke schrijfsels produceer, zal ik daar later nog wel eens op terugkomen ;)

uitzuigerman

en krijgt hij het dan niet
zomaar in de handen
die uitgestoken al wachten
sinds ze bewogen konden

de zon zal niet minder rijzen
de maan niet minder dalen
en om zijn tranen van gemis
zal geen één een traan
noch nota willen maken
van zulk een kleine geschiedenis

er zal leegte te bespeuren
tussen de lijnen in zijn palmen
en gêne over het lange talmen
eindelijk een leven op te bouwen
zonder dankjewel
tegen een ander

© Frans Vlinderman

dinsdag 18 september 2007

Alifeira + gedicht

Het hoeft niet altijd over Nip of deze Vlinderman te gaan. Nu de zomer geleden is en de herfst enkele dagen te vroeg haar intrede heeft gedaan, lijkt het allemaal al wat verder achter onze rug te liggen, die vele branden in onze zuiderse buurlanden. Eén van mijn medecollegadichters werd via familie van haar wel heel nauw geraakt en lanceerde onderstaand initiatief. Misschien iets voor jou?


Bundel voor
GRIEKENLAND

Mijn brandafdruk voor jou
Το αποτύπωμα της φωτιάς για σένα

Deze bundel ontstond uit noodzaak een actie te ondernemen om de zwaar beproefde slachtoffers een hart onder de riem te steken. We zijn als dichters, schrijvers, in de pen gekropen om ons medeleven te betuigen en onze verontwaardiging te uiten. Als geëngageerde mensen konden we niet anders.

Zo ontstond een verzameling prachtige gedichten en verhalen, uit het hart geschreven, soms ook een aanklacht tegen brandstichting.

De opbrengst van deze bundel gaat integraal naar het dorpje Alifeira en zijn zwaarst getroffen mensen.


Claudine Schoevaerts – auteur

Deze bundel wordt gepubliceerd met de hulp van Writehistory

U KAN DE BUNDEL BESTELLEN OP BOVENSTAANDE WEBSITE
Of via: Claudine Schoevaerts
Berchemboslaan 28 bus 6 – 2600 Berchem
GSM: 0473 46 37 51 – prijs bundel 10 € + verzendingskosten

Onderstaand gedicht schreef ik als bijdrage aan bovenstaande bundel, ik heb hem hier reeds eerder geplaatst, maar ach, een keertje meer kan geen kwaad, gezien het nobel doel.

Alifeira aangestoken

Alifeira, waar de bomen branden
huizen zonder mensen bloeden
en kinderen spelen
in de rokende resten
van hun leukste kamer

hoe zwaar heeft het moeten woeden
om de tranen eruit te persen
die een heel leven spaarzaam
slechts bij geboorte en overlijden
het Grieks gelouterd hart
het is zwartgeblakerd

door woorden als
speculatie en aangestoken
doorgestoken kaart en overheid
over geheid dezelfde kam
woorden ook als laks
en achterbaks, zomaar moordenaars
naast de versintelde deur
maar wél met poen op de rekening

dat as vruchtbaarheid
en morgen een nieuwe dag
vandaag even niet
vandaag huilt het
bittergriekse tranen
dit had niet nee
nooit niet zo

© Frans Vlinderman

maandag 17 september 2007

Zuiderzinnen 2007 + gedicht

Zuiderzinnen, en meer bepaald Lamberzinnen, gisteren, dat was een feest. Volop zon, volop mensen (nu ja, toch vanaf een uur of twee na de noen), een (over)aanbod aan letteren om u tegen te zeggen, boekenstandjes, muzikanten, oldtimers, jonge mensen, oude mensen, kleine mensen, struikelstoepjes, terrasjes met net genoeg plaats voor je groep, bekende gezichten, onbekende ook, nieuwe gedichten, verse meningen, aangewaaide mensen en ook Nederlandse bundels, ik heb er van genóten! Hieronder zou normaal gezien een fotomontage'ke moeten staan, en verder kan je ook wel wat sfeer gaan opsnuiven bij Nip.

Wat mij betreft kan het jaar niet snel genoeg voorbij zijn, want volgend jaar wil ik er opnieuw bij zijn.

Een gedicht vandaag zomaar, zonder toelichting, dat ik ook gisteren voor het eerst heb gebracht.

sukkelman

de klok tikt acht
eenzame jaren weg
waarin Berlijnse Muren
na hun verrijzenis zich laten
begluren, terwijl hij
ongehoord wegdeemstert
zijn gekrijt in de tijd
vereeuwigd in het tapijt
dat reeds zilte sporen vertoont

de wereldruzie blaakt
met blatende volkeren
die raketten op landen
dreigend vuisten maken van handen
die hem zouden kunnen troosten

hij wringt de zijne
keer op keer tot
bloedens toe

in de stilte
van zijn leegte
tikt slechts de klok
oorverdovend verder

© Frans Vlinderman

Zuiderzinnen 2007

zondag 16 september 2007

Zuiderzinnen + gedicht

Ik passeer nog snel even langs dit blog, want zodadelijk vertrek ik naar het grootste literaire festival van het gesproken woord, Zuiderzinnen. En ik moet het toegeven, ik ben een beetje zenuwachtig. Waarom weet ik niet helemaal, maar het zal wel te maken hebben met een oude droom die zo ineens in vervulling gaat: er zelf ook deel van mogen uitmaken, zij het dan in een zijdelings project. Lamberzinnen, uw poëzie en muziek op het Lambermontplein. Whatever, de zon schijnt, Nip selecteerde wat gedichten, ik heb er zin in.

Onderstaand gedicht is ietwat geïnspireerd door mijn werk, administratie binnen de Bijzondere Jeugdzorg.

bijzondere jeugd

dag kind, het spijt me
dat jij mijn bron
mijn inkomsten bent
dag na dag onder dak
bij een stelletje vreemden
die het nochtans goed menen

het spijt me voor je kameraadjes
die ineens op afspraak
niet langer zomaar kunnen komen
dat je toelating moet
voor een knuffel van je vader
en ook die nieuwe school
al is het dan maar tijdelijk

het spijt me echter het meest
dat ik je nummeren moest
al is dat laatste dan
om je te kunnen helpen
ook al ken je me niet
zo één van die velen

© Frans Vlinderman

zaterdag 15 september 2007

shoppen + Niels + gedicht

Deze voormiddag zijn Nip en ik gaan shoppen, want de Vlinderman liep er de laatste tijd maar in rafels bij. Het moet gezegd: de buit is leuk, morgen zal ik alvast stijlvol en toch casual voor de dag komen op het Lambermontplein. Maar eerst deze namiddag gaan bowlen, Niels viert immers samen met ons zijn verjaardag ;)

Ik hou het dus zoals wel meer de laatste weken, eerder beperkt, en sluit af met een gedicht. Misschien dat er deze avond nog wat bijkomt, dat hangt er vanaf hoe laat we thuis zullen zijn.

haar leven is toneel

op de planken staat zij fier
gehuld in jurken niet van haar
maar van zijde en goud doorstikt
speelt zij vandaag voor prinses

welluidend van stem zingt zij
van prinsen en witte negers
die op eenvoudig bevel springen
van de hoogste berg in het diepste

ademloos publiek hangt voorover
fixeert haar vloeiend rode lippen
laat zich ongemerkt betoveren door
de diva op haar eigen podiumelement

weten zij veel van de avond
elke avond zelfs dat zij uitgeteld
verloren op zoek naar zichzelf
haar eigen lijnen vergeten is

© Frans Vlinderman

vrijdag 14 september 2007

Lamberzinnen + gedicht

De Muzeval gisteren in Den Hopsack bleek een schitterend schot in de roos te zijn. Ik overdrijf niet als ik stel dat er op gegeven ogenblik wel minstens 50 toehoorders waren, die erop gebrand waren de muizen te horen rondtrippelen op de echo's van de poëzie. Mooi mooi, al was er iemand die zogeheten 'poëtisch' kwam 'vlinderen'. Hij zou ter plaatse rijmen en dichten, uit het hoofd, vermits ter plekke verzonnen. Hm, er is nog wat werk aan de winkel daar, maar iedereen krijgt bij ons zijn kans, dus ook die vreemde vogel ;)


Zondag wordt het Lamberzinnen: terwijl alle grote gekende namen her en der in het stad en vooral op het Zuid de show gaan stelen, zal er op het Lambermontplein vanaf 12u00 ook één en ander te beluisteren vallen dat nog niet gepubliceerd werd. Uw ondergetekende zal er mee zijn ding gaan doen, wat zeg ik, hij zal voor de dichters de spits afbijten. Hieronder geef ik het programma mee, zodat u weet wanneer u zéker ter plaatse moet zijn...


PROGRAMMA - 16/9/2007 - LAMBERMONT ZINNEN

12.00 tot 13.00 uur
nr 1 LUT VAN NOOTEN (Muziek, 30 minuten)
nr 2 FRANS VLINDERMAN (Dichter, 15 minuten)
nr 3 SONIA NYS (Dichter, 15 minuten)

13.00 tot 14.00 uur
nr 4 LUT VAN NOOTEN (Muziek, 15 minuten)
nr 5 TONY ROMBOUTS (Dichter, 15 minuten)
nr 6 ALEXANDRA VAN DE POL (Dichter, 15 minuten)
nr 7 POM WOLF (Dichter, 15 minuten)

14.00 tot 15.00 uur
nr 8 FABULA ROSSA (Muziek, 30 minuten)
nr 9 BRAM WOUTERS (Dichter, 15 minuten)
nr 10 MARY DUYVELAAR (Dichter, 15 minuten)

15.00 tot 16.00 uur
nr 11 FABULA ROSSA (Muziek, 15 minuten)
nr 12 SIMON VAN BUYTEN (Dichter, 15 minuten)
nr 13 JEE KAST (Dichter, 30 minuten)

16.00 tot 17.00 uur
nr 14 NICO RUBBENS (Muziek, 30 minuten)
nr 15 BART VAN PEER (Dichter, 15 minuten)
nr 16 INGRID VEERMAN (Dichter, 15 minuten)

17.00 tot 18.00 uur
nr 17 NICO RUBBENS (Muziek, 15 minuten)
nr 18 HERMAN J. CLAEYS (Dichter, 15 minuten)
nr 19 KAATJE WHARTON (Dichter, 15 minuten)
nr 20 DIRK ELST (Dichter, 15 minuten)

18.00 tot …..
nr 21 ROEMEENS DUO (Muziek, 15 minuten)
nr 22 ERWIN VAN MASSENHOVE (Dichter, 15 minuten)
nr 23 ROEMEENS DUO Muziek tot einde …

Om te eindigen nog een gedicht (nee, ik kan het niet laten)

of het al eens werd uitgeteld

wat is dat toch met die tijd
waar iedereen het over heeft
maar blijft in niemands bezit
zelfs hier en nu reeds
voorbijgegleden herinnering
niet altijd gekoesterd
toch steeds te herbeleven

strand ik op het korrelzand
dat me zowaar dragen kan
maar zelf nooit helemaal
gewoon even vasthouden
want het doet niet anders
dan ontglippen aan mijn vingers
ontsnappen aan de greep
die ik toch telkens weer

en dan met lege handen
simpel verder leven
met de tijd van
wel een hele wereld

naar het einde
aan minstens ooit
misschien wel
gewoonweg nooit

© Frans Vlinderman


Blogarchief