Riek je me nog graag? + gedicht

Het gaat er soms raar aan toe in deze wereld. Al eeuwen weet iedere gewone mens zoals u en ik dat de lijfgeur van sommige mannen zo onweerstaanbaar is voor sommige vrouwen, dat die bij de minste neusvleugelbeweging in staat zijn have en goed te verlaten voor 'a scent of a man'. Tegelijkertijd vraag ik mij al jaren af wat nou in hemelsnaam het nut is van al die al dan niet sociologische onderzoeken, die we via via allemaal mee financieren. Vandaag in mijn favoriete krant (en nee, ik schaam er mij niet voor) stond dan eindelijk de reden te lezen: bevestiging! Na zoveel boutades over en vooral tegen deodoranten, omdat toch niets tegen de home-made-stuff op kan, heeft onderzoek het aangetoond: vrouwen (nou ja, zoals eerder al gezegd, sommigen onder hen toch) volgen liever hun neus in een stevige oksel dan genoegen te nemen met pakweg Axe. En terecht! Niets zo verfrissend stevig als een man met een hartige dosis feromonen, vermomd als zweet. Nip, ik was me vanaf heden, met de wetenschap achter mij, om mij te steunen, nóg minder! Trouwens, riek je me nog graag?


En voor wie er graag om terugkomt, nog een poëzietje.

onvermeend parcours

hij geeft een woord
neemt het weer terug
als zou het ongezegd
meer kunnen betekenen
alsof sterren bij dag
niet langer bestaan

zijn vallei dient
enkel wat decor
stukjes illusie
die er niet toe doen

zijn toeschouwer schouwt
toe, ieder boek voor handen
dat nog niet gelezen
dode letter blijft
om daar te rijpen

© Frans Vlinderman