Deze blog - op eigen risico reageren

Hier deelt Vlinderman af en toe wat gedachten en gedichten.

dinsdag 7 oktober 2008

Gedichtenreeks: koppigaard - taalarmoedig

Onze muren moeten nog eens een likje verf krijgen. Misschien eens vragen aan ome politie in ruil voor een extra bekeuring of zo. Ik zou trouwens af en toe, als de hele straat weer volgeplammuurd staat met wagens, zo graag ne keer op een vak staan voor mindervaliden, omdat daar doorgaans toch niemand op gaat staan. Slogans als 'Als je mijn plaats inneemt, neem dan ook mijn handicap erbij' en mijn eigen geweten houden mij daar echter totnogtoe gelukkig in tegen. Mocht dat niet zo zijn, ik denk dat ik via diezelfde ome agent best wel aan een 'speciale kaart' zou kunnen geraken. We leven hier immers in 't Stad en daar blijft alles mogelijk zijn waar je toch maar met gefronste wenkbrauwen naar staat te kijken. VISA is out, Antwerpen kleurt weer bij met klusjes in 't zwart. 't Is ook altijd wat.

Hieronder het vervolg van mijn gedichtenreeks. Zelfde raakvlak, andere observatie. Nog niet opgedragen aan iemand, maar dat kan altijd later nog wel, aan iemand die het verdient.

koppigaard - taalarmoedig

dreun na dreun
vertelt hij zijn verhaal
tegen dezelfde muren
die hem noodden
zijn ziel te openbaren

dat hij aftakelt
onder zijn geweld
voorgoed de zin verliest
is niet langer zijn zorg
elke samenhang ontsnapt

terwijl de barsten
in zijn ommuurde hoofd
zich almaar verdiepen
komt de rust naderbij

nog even
en alles
is voorbij

Frans V.

Blogarchief