Gedichtenreeks: koppigaard - taalarmoedig

Onze muren moeten nog eens een likje verf krijgen. Misschien eens vragen aan ome politie in ruil voor een extra bekeuring of zo. Ik zou trouwens af en toe, als de hele straat weer volgeplammuurd staat met wagens, zo graag ne keer op een vak staan voor mindervaliden, omdat daar doorgaans toch niemand op gaat staan. Slogans als 'Als je mijn plaats inneemt, neem dan ook mijn handicap erbij' en mijn eigen geweten houden mij daar echter totnogtoe gelukkig in tegen. Mocht dat niet zo zijn, ik denk dat ik via diezelfde ome agent best wel aan een 'speciale kaart' zou kunnen geraken. We leven hier immers in 't Stad en daar blijft alles mogelijk zijn waar je toch maar met gefronste wenkbrauwen naar staat te kijken. VISA is out, Antwerpen kleurt weer bij met klusjes in 't zwart. 't Is ook altijd wat.

Hieronder het vervolg van mijn gedichtenreeks. Zelfde raakvlak, andere observatie. Nog niet opgedragen aan iemand, maar dat kan altijd later nog wel, aan iemand die het verdient.

koppigaard - taalarmoedig

dreun na dreun
vertelt hij zijn verhaal
tegen dezelfde muren
die hem noodden
zijn ziel te openbaren

dat hij aftakelt
onder zijn geweld
voorgoed de zin verliest
is niet langer zijn zorg
elke samenhang ontsnapt

terwijl de barsten
in zijn ommuurde hoofd
zich almaar verdiepen
komt de rust naderbij

nog even
en alles
is voorbij

Frans V.

de waarde van een diploma

Aangezien de politiek er qua beleid momenteel niet echt veel van bakt, zijn de immer ijverige journalisten in dit land naarstig op zoek naar ander nieuws om lezers- en kijkersgaren bij te spinnen. Een item dat nogal heftig de gemoederen beroert is dat van ene hoge politiefunctionaris, die een tweetal secretaressen buitensporig zou hebben gepromoveerd, zonder rekening te houden met hun diploma's. Van alle kanten wordt er gefulmineerd op deze zogeheten over het paard getilde benoemingen en alle koppen moeten en zullen rollen vooraleer de verongelijkte doorsnee Belg, die dergelijk geluk beroepsmatig niet en nooit heeft meegemaakt, zijn gram zal hebben thuis gehaald.

Kijk, daar word ik dus niet goed van, eh. Los van het feit of diene functionaris nu in recht en rede heeft gehandeld, noch of die dames dat nu al dan niet verdiend hebben, stel ik mij vragen bij het huidige systeem in dit land om 'loon naar diploma' als de norm te hanteren bij het bepalen van iemands verdienste, in plaats van 'loon naar werken'. Doorgaans is het terecht iemand te waarderen naar dat ooit behaald vodje papier met officieel gewicht van vorming. Echter, er is ook nog zoiets als levenservaring, meer lyrisch omschreven als 'the college of knowledge' of 'the university of life'. Daar bestaat geen diploma voor, geen getuigschrift, geen attest. Dat staat op het lijf van de betrokkene geschreven en dat blijkt uit de manier waarop hij of zij de zaken op de werkvloer aanpakt.

Plaats trouwens gerust het gros van die universitairen en hoger opgeleiden daar op een gegeven moment maar eens naast en zie hoe zij hun werk klaarmaken op een 'gedegen' manier. Een normaal mens zal daarvan verschieten, ik geef het u graag mee, uit eigen ervaring trouwens. Iemand die nog maar net vijf jaar zijn broek heeft versleten op de schoolbanken méér betalen dan iemand met 20 jaar ervaring, het is eigenlijk te belachelijk voor woorden. Wat zou dat broekie nu een meerwaarde hebben, zo uit de theorie in de praktijk gepleurd? Nou?

Affin, we zullen het wel verder in de kranten volgen, maar vooralsnog ben ik pro de gedurfde aanpak van die functionaris. Of was het nu commissaris?

De eerste parkeerboete is binnen

Vlinderman bezit nu terug een wagen, dus mag hij al eens kankeren op al wat daarmee samenhangt, gewoon, voor de sport. Er is mij immers iets opgevallen: sedert de invoering van het betalend parkeren en het gratis af te halen bewonersvignet, heb ik nog nooit zoveel moeite gehad met een plaatsje in de buurt te vinden. Het lijkt wel alsof de laatste vrije parkeerplaats in de nabije omtrek minstens drie straten verder moet liggen. Als dat één van de perverse gevolgen is van een geregeld parkeerbeleid, dan mogen die klojo's die zich daarmee bezig houden hun huiswerk wat mij betreft helemaal overmaken. Ik zal wel wat tips komen aanreiken daarbij, vanuit de niet-gespecialiseerde leefwereld van een buurtbewoner.

Trouwens, nu we het toch over parkeren in 't Stad hebben: via deze weg wil ik graag de uitzonderlijk snelle flikvrouw 'bedanken' voor mijn eerste bekeuring wegens fout parkeren. Zo vroeg op de dag, het was nog geen acht uur, en dat al zo ijverig aan het schrijven, dat verdient gewoon een bloemetje (of een cactus). Ik moet wel zeggen dat ik opgelucht was om te zien dat ze ook de auto's voor en achter mij in de rij netjes een ticketje onder de ruitenwisser had geschoven. Hoe vroeg moet je daarvoor al uit de veren, vraag ik me er stiekem wel bij af. Soit, tot de volgende maal, zeker?

En nu op naar de Academie voor Beeldende Kunsten, om nog wat te oefenen met priem en houtskool, flesjes tekenen in verhouding en nog van die dingen. Eens zien hoe lang het duurt voor mijn leerkracht de moed opgeeft met het deze Vlindervent vormgeving bijbrengen...