Deze blog - op eigen risico reageren

Hier deelt Vlinderman af en toe wat gedachten en gedichten.

zaterdag 9 februari 2008

Miss Jackie T + gedicht


Temidden de feestjes kom ik jullie hier nog wat vertellen over bronstige poesjes en gouden nominaties. First things first. Miss Jackie T staat zo bronstig dat ze het ondertussen aanlegt met alles dat haar voldoening zou kunnen geven in haar verhitte toestand: pennenpotjes, de krant, Vlinderman- en Nipbenen, de grond, de muren, de lucht, ons stemgeluid, een stapeltje cd's, schoenen, enfin, niets is veilig voor haar krols gemauw en gewrijf. Helaas voor ons vindt ze geen bevrediging in dat alles, waardoor het geluid in ons appartement voorlopig beheerst blijft door PRRRRRR en MIAaaAAAAUUUuuuuoOOOoooooOOOoooooOW...

Miss Jackie T in juli 2006, amper 6 weken oud (en niet krols)

De gouden nominatie dan. Het is al jaren de gewoonte dat tijdens het personeelsfeest iedere afdeling een kandidaat naar voren schuift om de prijs van het Gouden Elegastje in ontvangst te nemen. Hiermee wordt dan iemand in de kijker geplaatst, die zich het afgelopen jaar bovengemiddeld verdienstelijk heeft gemaakt. Zoveel afdelingen, zoveel nominaties, die gaan dan allemaal in de hoed en de (on)schuldige hand van onze algemene directeur doet dan de rest. Uw Vlinderman is niet uit de hoed geraakt, maar wél erin, en dát is nu eens een opsteker van formaat. Het was geen gemakkelijk jaar (en de komende jaren worden dat volgens mij al evenmin), maar dit geeft dus weer wat zuurstof om verder te gaan.

Nu moet ik nog wat gaan inpakken en was verzamelen, om strakjes naar Schone Moeder te gaan proosten op het nieuwe jaar. Of op wat er nog van rest, amper een kleine elf maanden te gaan en dan is het weer aftellen. Hoezo, het leven gaat zijn gangetje? Het gaat er met een rotvaart vandoor, ja!

openingsdans

als een koele rilling
over een verhitte rug
een lichte avondbries
doorheen een augustusnacht
vielen de woorden op hun plek
op een bed van tinteling
om na jaren tot rust te komen

hangen ze in elkanders armen
hun ogen zachtrood omrand
omgeven door gedeeld gevoel
dat alles gewoon is, goed is
zoals het niet anders kan
noch mag, ze hebben gevonden
wat ze niet verwacht hadden
die dag zo lang geleden

het paar op de dansvloer
draalt wat, draait niet
maar stralen doet het wel
als een samengestelde supernova
ontstaan uit een big bang
van ja, ja, ja en nog eens ja

Frans V.

Blogarchief