Deze blog - op eigen risico reageren

Hier deelt Vlinderman af en toe wat gedachten en gedichten.

maandag 5 november 2007

Vanalles + gedicht

Wat een wansmakelijke dag vandaag. Met twee op de werkvloer, het heeft altijd iets surrealistisch, vooral als je het met drie amper rondgedraaid krijgt. Morgen wordt het echter nog beter: dan sta ik er alleen voor. Vlinderman als de Vlaamse vliegende Hollander. Daar gaat mijn sigaretje, daar gaat ook mijn lesaanwezigheid... en net nu we een interview zouden gaan doen in het werkveld van de maatschappelijk werker. Het zal me niet gegund zijn zeker?

De grote baas heeft daarentegen weer goed nieuws gebracht. Af en toe zullen we een beetje ondersteuning kunnen krijgen van een collega, als die het wat minder druk heeft op de eigen 'afdeling'. Hm, ik mag alvast eens nadenken over hoe en waar en wanneer en zo. Al heb ik best een boodschap ivm dat wanneer: wat dacht je van elke dag en full time en nog van die dingen die extra kracht ter beschikking hebben? Nou???

Een collega van één van de diensten is onlangs hier wat mee komen rondneuzen met jullie en gaf me vandaag een complimentje erover. Daar kan ik dan weer van genieten, zie. Merci, K.! En welkom, ik zou het haast vergeten. Je leest immers niet elke dag het tweede leven van een schijnbaar grijze collegamuis zomaar op het internet... Misschien ook eens gaan lezen op Nip haar blog...

drinkebroers

ze laven zich tot barstens
aan de bronnen die nog wel
vloeiend ter beschikking
vragen ze niet wat het is
dat hen in leven houdt

het vergif werkt snel en
als een drug, dronken voerend
tot een roes naar meer
verspelen hun zinnen het recht
op samenhang

in hun ontnuchtering grijpen ze
verloren in eindeloos gestamel
terug naar de oorzaak
van hun lijden, ze leiden
dat lijden met een kracht
die nooit de hunne

en breken doen ze
één na één
hun tanden stuk
op wat ze leven noemen

Frans Vlinderman

Blogarchief