Deze blog - op eigen risico reageren

Hier deelt Vlinderman af en toe wat gedachten en gedichten.

dinsdag 30 december 2008

winterspraak

Beetje laat op de avond, maar daarom niet slecht om een paar oude versjes zonder titel op jullie los te laten. Ik vond ze ergens op mijn digitale zolder en was al vergeten dat ik ze ooit geschreven had. Het was een verrassend weerzien en ik wil ze hier graag met jullie komen delen. Het geeft een beetje een beeld van zowel buiten nu, waar koning winter zijn schaatsen heeft aangebonden, als binnen, in het vlinderhart, waar het onrustig woelt na alle gebeurtenissen van de laatste tijd.

de bomen ruisen niet
ze zijn beladen met rijp
en wit, ze buigen door
het is winter in het hart

en verder is er niets
dan stilte of toch hoor
het gekrakeel, de mensen
zijn buiten gekomen ze
breken ijzig de rust die
er heeft geheerst

Frans V.

Kleine update


Het begint zo onderhand een vloek te worden. De ene heet Tevfik en wil niet uit ons toekomstige appartement, de andere heet Ali en laat Nip en SM Lenie een hele namiddag op de vloer op hem zitten wachten om tenslotte niet op te dagen voor een afsluitende plaatsbeschrijving van het verleden-tijd-appartement in de Kroonstraat. Weet je wat een Vlinderman daarvan wordt? Lichtjes laaiend. En de zin om het allemaal zelf maar blijvend volgens de rechtgeaarde regels van de kunst te spelen, wordt er alleen maar kleiner op.

Als klap op de vuurpijl laat nu ook de Vlindermobiel het afweten. Het wagentje heeft last van de (te) koude temperaturen, zuipt remvloeistof alsof het benzine is (ja, er zit ergens een lek en ja, ik weet het wel) en het nieuwste feit is dat mijnheer de voituur zich niet meer wil laten schakelen. Vlinderman weer met zijn gezin aangewezen op het openbaar vervoer dus. Ik wacht wel af tot de winterprik voorbij is en dan zullen we de schade wel opmeten. Voorlopig staat het ding veilig en regulier geparkeerd, en verder valt er niet veel aan te reutteketeuten.

La douce France, dat kon ie nog pruimen, ja

Morgen werken we nog één dagje en dan is het naar Bergen-Op-Zoom, om de overgang toch maar 'in het buitenland' door te brengen. Kwestie van onze zinnen nog even wat te verzetten, vooraleer de dagdagelijkse sleur weer gewoon van voorafaan herbegint...

Blogarchief