kranten + gedicht
Jaja, de krant berichtte de voorbije week weer over nogal wat 'bijzondere' gevallen. Of wat dacht je dan van het koppel dat besloot de echtscheiding aan te vragen, nadat bij een stiekem afspraakje bleek dat ze beiden van plan waren hun respectievelijke echtgeno(o)t(e) te bedriegen met... diezelfde echtgeno(o)t(e)? Kan het nog gekker? Zijn ze elkaar IRL beu, worden ze online terug verliefd op elkaar en vinden ze dan dat ze maar uit elkaar moeten gaan. Ik kan er niet bij, ze zouden blij moeten zijn dat ze niet meer stiekem (op elkaar) verliefd moeten zijn.
Of wat met de biologische ouders van wensbaby D.? Hoe moet dat nou in hemelsnaam verder gaan, nu ineens madam de draagmoeder kleine D. opeist? Ik versta in deze de logica van die madam niet helemaal: eerst de wensouders wat voorliegen, dan dat ukje verkopen voor flink wat pegels ergens aan iemand in het buitenland en nu ineens moedertje willen spelen? Ik heb dan iets van mens, ga toch ergens onder een steen liggen en blijf daar. Een moeder, dat ben je vanaf seconde één, een moeder worden, dat is een ander paar mouwen. En als ook maar een tiende klopt van wat er over haar verteld wordt, dan is er volgens mij zelfs geen sprake geweest van zelfs maar een fractie van een seconde. Om helemaal naar van te worden. Zeker als je weet wie er de uiteindelijke dupe van is/blijft/zal worden. En ondertussen 'Justitie' maar uitvissen wat en hoe in het belang van het kind... Laat me niet lachen. Of huilen, want dat staat me zo onderhand wel nader.
Laat ik eindigen met de juridische strijd tussen twee Antwerpse snorrenclubs. Vertrok daar de voorzitter van Snorrenclub Antwerpen (SA) om een nieuwe club op te richten, de Europese Snorrenclub Antwerpen (ESA). De verkiezing van mooiste snor viel toevallig op dezelfde dag van het jaar bij beide snorrenclubs, dus SA naar de rechtbank, die deze klacht nietig verklaarde. ESA blij, want die stond voor vernieuwing en zo. SA ook blij. Ah ja, want SA had toch laten weten aan de hele wereld dat zij ook nog bestond (€ 1.000 kosten, maar het zal eraf gekunnen hebben...) En dan denk ik aan soortgelijke taferelen op meer poëtisch gebied eerder dit jaar. Over muzen en fruitkorfjes. En zucht ik nog een keertje diep.
Goddank ben ik af en toe gewoon een dichter, die zich kan terugtrekken in zijn eigen wereldje als er teveel van bovenstaande rotzooi komt aangewaaid. En geloof me vrij, die zooi, nou, ze kan me volledig gestolen worden, herfstige winden of niet.
slagveld van de liefde
de liefde voor elkander
gaat bij velen door
de maag of 't bloemenperk
met gezichten vol geglimlach
en armen door elkaar gehaakt
waar je ze ook nog vindt
bont en blauwe harten
die slagen om te raken
achter muren maar ook
door de etalageramen
met bloed bezegelen
wat geen mens verbreken zal
of het nu de zachte dwang
dan wel de leren kattenstaart
de liefde voor elkander
volgt gewoon het spoor
dat beiden kunnen volgen
sla me dus gerust
van mijn sokken met
wel duizend kussen
zwichten doe ik ied're keer
© Frans Vlinderman
Of wat met de biologische ouders van wensbaby D.? Hoe moet dat nou in hemelsnaam verder gaan, nu ineens madam de draagmoeder kleine D. opeist? Ik versta in deze de logica van die madam niet helemaal: eerst de wensouders wat voorliegen, dan dat ukje verkopen voor flink wat pegels ergens aan iemand in het buitenland en nu ineens moedertje willen spelen? Ik heb dan iets van mens, ga toch ergens onder een steen liggen en blijf daar. Een moeder, dat ben je vanaf seconde één, een moeder worden, dat is een ander paar mouwen. En als ook maar een tiende klopt van wat er over haar verteld wordt, dan is er volgens mij zelfs geen sprake geweest van zelfs maar een fractie van een seconde. Om helemaal naar van te worden. Zeker als je weet wie er de uiteindelijke dupe van is/blijft/zal worden. En ondertussen 'Justitie' maar uitvissen wat en hoe in het belang van het kind... Laat me niet lachen. Of huilen, want dat staat me zo onderhand wel nader.
Laat ik eindigen met de juridische strijd tussen twee Antwerpse snorrenclubs. Vertrok daar de voorzitter van Snorrenclub Antwerpen (SA) om een nieuwe club op te richten, de Europese Snorrenclub Antwerpen (ESA). De verkiezing van mooiste snor viel toevallig op dezelfde dag van het jaar bij beide snorrenclubs, dus SA naar de rechtbank, die deze klacht nietig verklaarde. ESA blij, want die stond voor vernieuwing en zo. SA ook blij. Ah ja, want SA had toch laten weten aan de hele wereld dat zij ook nog bestond (€ 1.000 kosten, maar het zal eraf gekunnen hebben...) En dan denk ik aan soortgelijke taferelen op meer poëtisch gebied eerder dit jaar. Over muzen en fruitkorfjes. En zucht ik nog een keertje diep.
Goddank ben ik af en toe gewoon een dichter, die zich kan terugtrekken in zijn eigen wereldje als er teveel van bovenstaande rotzooi komt aangewaaid. En geloof me vrij, die zooi, nou, ze kan me volledig gestolen worden, herfstige winden of niet.
slagveld van de liefdede liefde voor elkander
gaat bij velen door
de maag of 't bloemenperk
met gezichten vol geglimlach
en armen door elkaar gehaakt
waar je ze ook nog vindt
bont en blauwe harten
die slagen om te raken
achter muren maar ook
door de etalageramen
met bloed bezegelen
wat geen mens verbreken zal
of het nu de zachte dwang
dan wel de leren kattenstaart
de liefde voor elkander
volgt gewoon het spoor
dat beiden kunnen volgen
sla me dus gerust
van mijn sokken met
wel duizend kussen
zwichten doe ik ied're keer
© Frans Vlinderman
Geen opmerkingen:
Een reactie posten