Dunnetjes, zeer dunnetjes...

Het is alweer even geleden sinds ik hier wat actua besprak, dus misschien moet ik dat dan maar even hernemen voor een enkel keertje. Vlinderman leest nog steeds zijn dagelijks verse aanvoer krantenartikeltjes en ook de online berichtgeving durft hij al eens door te nemen, dus je zou kunnen stellen dat er meer dan genoeg aanbod moet zijn om uit te putten. Wel, dat is dus niet zo. Het is dat ik er mijn brood niet mee moet verdienen, anders zou ik bepaalde thema's ook dag na dag uitmelken. Wat dacht u van een kop op de frontpagina die luidt: 'Kim De Gelder blijft zwijgen', gevolgd door een heel stuk over hoe hij dus blijft zwijgen. Nieuws dat daar thuis hoort, spuwt de sarcast in mij bijzonder gretig op zoek naar andere onderwerpen, genre 'wat iemand wél te vertellen heeft'. 'Er gaat geen dag voorbij zonder ontslagen', enkele pagina's verder. Jaaahaaa, wie nu nog niet gesnopen heeft dat de economie in niet al te beste doen is, is net uit een winterslaap ontwaakt die 18 maanden geduurd heeft! Waarom niet een hele reeks artikelen wijden aan een weldoordachte en leesbare uitdieping van pakweg een herstelplan? Nou?

Nee, dan lees je stukjes over jouw kinderen en hoe die thuis best niet al te zeer verwend worden met een te net, hygiënisch top en uitermate gezellig kleinste kamertje. Het is namelijk gebleken dat nogal wat kinderen te kampen hebben met constipatie en smetvrees naar aanleiding van de stevig gebruikte en (te?) weinig gereinigde groepswc's op hun scholen. Liever de hele dag de billen toegeknepen dan ermee bloot te gaan op een door minstens tien medeleerlingen gebruikte en besmuikte versie in de schaarse pauzes. Het wordt - godbetert door een kindernierspecialist/uroloog - dus aangeraden om het er thuis niet al te gerieflijk op te maken, dan zijn ze het al van kleinsaf gewoon om in de vetzakkerij hun gevoeglijke ontlasting te lozen zonder al te veel aanspraak te maken op wat netheid. Klasse hoor. Ah ja, dat speciaal onderwijsmagazine treedt die stelling trouwens volmondig bij.

Kijk, Vlinderman zal eens uitkauwen hoe het dan wel moet. Men neme de wc-borstel weg uit het kamertje. Nadat bij een gemiddeld gezin vader, moeder, broer en zus dus, elk vijf maal 'gegaan' zijn, wordt er pas doorgetrokken, naar analogie met een schools urinoir, waar het na nummer drie al vaak op een abattoir trekt en dezelfde pot gemakshalve doorgaans gedeeld dient te worden met 19 andere medeleerlingen. Een geurverfrisser is uiteraard ook al uit den boze, vermits die op school, indien al aanwezig, toch al enkele maanden niet meer aangevuld werd om wat voor gekke reden dan ook. Verwarm het kamertje al helemaal niet, want dat leidt ook tot geconstipeerde vaststellingen bij de uk eens de bibberende billetjes op een brilloos geval op de plek der educatie dienen neergevleid te worden. Wie weet, misschien moeten we wel de klok helemaal terugdraaien. Nadat we met zijn nagenoeg allen erin geslaagd zijn in ons land om al enkele jaren verlost te zijn van het buitenhuisje, moesten we misschien toch maar overwegen heel die wc-toestand terug uit onze huizen te smijten: wat planken, een gat in de grond en iets wat voor een deur met een hartje erin moest doorgaan om het af te maken, zomer en winter, dan worden die ondingen op de scholen vanzelf wel ervaren als luxueus...

Als uw kind deze pot - of de inhoud ervan - maar genoeg te zien krijgt, loopt 'het' zo wel beter (bron foto: café De Waag, op 't gemak uiteraard)

We zijn goed bezig. Misschien moeten we ook maar de pedagogisch verantwoorde tik terug invoeren. Of de schandpaal. De vierschaar? Of misschien, heel misschien, kan een doorsnee school er eindelijk eens voor instaan toiletten te hebben, die niet moeten onderdoen voor huiselijke exemplaren met ondertussen toch al met een als minzaam omschreven standaardhygiënische uitstraling. Verantwoordelijkheid nemen, heet zoiets. Schooltje wil veel leerlingen, schooltje moet weten dat die allemaal gemiddeld een paar maal per dag naar ontlasting streven, schooltje moet daar dus ook in voorzien met door de maatschappij gedragen standaarden. En alsjeblieft niet komen zeiken dat onze wc thuis té proper is! Of hoe we kunnen spreken van een nieuwe dimensie inzake van de pot gerukt...

kranten + gedicht

Jaja, de krant berichtte de voorbije week weer over nogal wat 'bijzondere' gevallen. Of wat dacht je dan van het koppel dat besloot de echtscheiding aan te vragen, nadat bij een stiekem afspraakje bleek dat ze beiden van plan waren hun respectievelijke echtgeno(o)t(e) te bedriegen met... diezelfde echtgeno(o)t(e)? Kan het nog gekker? Zijn ze elkaar IRL beu, worden ze online terug verliefd op elkaar en vinden ze dan dat ze maar uit elkaar moeten gaan. Ik kan er niet bij, ze zouden blij moeten zijn dat ze niet meer stiekem (op elkaar) verliefd moeten zijn.

Of wat met de biologische ouders van wensbaby D.? Hoe moet dat nou in hemelsnaam verder gaan, nu ineens madam de draagmoeder kleine D. opeist? Ik versta in deze de logica van die madam niet helemaal: eerst de wensouders wat voorliegen, dan dat ukje verkopen voor flink wat pegels ergens aan iemand in het buitenland en nu ineens moedertje willen spelen? Ik heb dan iets van mens, ga toch ergens onder een steen liggen en blijf daar. Een moeder, dat ben je vanaf seconde één, een moeder worden, dat is een ander paar mouwen. En als ook maar een tiende klopt van wat er over haar verteld wordt, dan is er volgens mij zelfs geen sprake geweest van zelfs maar een fractie van een seconde. Om helemaal naar van te worden. Zeker als je weet wie er de uiteindelijke dupe van is/blijft/zal worden. En ondertussen 'Justitie' maar uitvissen wat en hoe in het belang van het kind... Laat me niet lachen. Of huilen, want dat staat me zo onderhand wel nader.

Laat ik eindigen met de juridische strijd tussen twee Antwerpse snorrenclubs. Vertrok daar de voorzitter van Snorrenclub Antwerpen (SA) om een nieuwe club op te richten, de Europese Snorrenclub Antwerpen (ESA). De verkiezing van mooiste snor viel toevallig op dezelfde dag van het jaar bij beide snorrenclubs, dus SA naar de rechtbank, die deze klacht nietig verklaarde. ESA blij, want die stond voor vernieuwing en zo. SA ook blij. Ah ja, want SA had toch laten weten aan de hele wereld dat zij ook nog bestond (€ 1.000 kosten, maar het zal eraf gekunnen hebben...) En dan denk ik aan soortgelijke taferelen op meer poëtisch gebied eerder dit jaar. Over muzen en fruitkorfjes. En zucht ik nog een keertje diep.

Goddank ben ik af en toe gewoon een dichter, die zich kan terugtrekken in zijn eigen wereldje als er teveel van bovenstaande rotzooi komt aangewaaid. En geloof me vrij, die zooi, nou, ze kan me volledig gestolen worden, herfstige winden of niet.

slagveld van de liefde

de liefde voor elkander
gaat bij velen door
de maag of 't bloemenperk
met gezichten vol geglimlach
en armen door elkaar gehaakt

waar je ze ook nog vindt
bont en blauwe harten
die slagen om te raken
achter muren maar ook
door de etalageramen
met bloed bezegelen
wat geen mens verbreken zal

of het nu de zachte dwang
dan wel de leren kattenstaart
de liefde voor elkander
volgt gewoon het spoor
dat beiden kunnen volgen

sla me dus gerust
van mijn sokken met
wel duizend kussen
zwichten doe ik ied're keer

© Frans Vlinderman