Zondagskinderen + gedicht

Na het opruimen en herschikken van de woonkamer gisteren ben ik deze voormiddag vooral bezig geweest met het opruimen van de foto's op pc.

'Nieuwe' living (foto © FV)

Schone Moeder Lenie sprak al enkele malen van wat voor een zondagskinderen Nip en ik toch kunnen zijn: altijd dat genieten van wat er om ons heen gebeurt, zo vaak die lach erbij, alsof ons leven ervan afhangt. En ja, wie weet doet het dat ook.

Slaapbankje voor de gasten (foto © FV)

Genieten is bij ons geen loos begrip, het wordt stilzwijgend aanvaard, verheven tot een hoger doel zelfs. Wat niet moet, zal hier niet moeten. Ook al lijkt de buitenwereld (om het eens met zo een woord te omschrijven) het ons soms voor te schrijven: hier wordt op eigen tempo een weekend verteerd, maar bovenal beleefd.

Nip & Frans Vlinderman (foto © FV)

niets hoeft

zonder de ogen die zien
wat niet juist zou zijn
of oren om te horen
wat ongezegd zou moeten
de lakens tot aan de kin
genieten van gewoon niets
zondag op z'n zondags

het buiten weten van
wat overbodig beter
niet beseft, de stilte
doorbroken met wat deun
op de achtergrond, ze genieten
alsof na deze zondag slechts
het gejaag op hen wacht

de lach doorheen de ruimte
kruist de degens enkel met
zichzelf als overwinnaar
de tijd krult zich
spinnend om hen beiden
een dagje binnen
zomaar buiten zinnen

© Frans Vlinderman