Blauwe maandag + gedicht

Gisteren was het nog zalige zondag, noem vandaag dan maar blauwe maandag. En toch liepen er hier ten huize Vlinderman weer twee zondagskinderen rond. Gek hoe gek twee mensen kunnen zijn op elkaar. Dat zit hem in de kleine dingen, maar net zo goed in de grote dingen. Samen bekijken hoe de week eruit gaat zien bijvoorbeeld, wie wat gaat doen in het huishouden, naar welke vakantiesalons er zal gegaan worden, en oh ja, of ik nog even om een pitta kon. Het heeft gesma(a)kt, laat ik daar maar duidelijk over zijn. Blauwe maandag dus, gelukkig zijn er ook avonden aan van die dagen...

Zodadelijk ga ik nog een gedicht inzenden op Gedichtenfreaks, waar deze Vlinderman deelneemt aan een heuse piramidewedstrijd en er vorige week de duimen en al zijn andere vingers heeft moeten leggen tegen de andere deelnemers van zijn poule. Ik zin een beetje op (zoete) weerwraak, maar hoe ik dat ga moeten aanpakken, daar zal ik eens over nadenken tijdens de afwas...

Dan is er ook nog de site 1001 Liefdes, waar Nip al een gedicht heeft op ingezonden en waar ik ook wel eens wat voor haar wil plaatsen (het staat er ondertussen al op). De (internet)wereld is een grote plaats om te vertoeven, maar ik kan het niet laten overal spoortjes na te laten... Misschien ook eens een idee om langs te lopen, want er staan er al een behoorlijk aantal te lezen én de site zelf is een pareltje. Merci, Creatief Schrijven, voor dit meer dan zinvol initiatief.

En dan nu aan de afwas :)

de afwas dus

ik stapel ze met eerbied
de lege koppen warm ontbijt
vloeibaar goud om na in jou
ook de tanden in de dag te zetten
nog snel voor de haastige trip
naar 't verre bazenland

elke vork die we deelden
laat ik streelvast gaan
door handen die ook jou
en messen die met elkaar
de degens hebben gekruist
in een amoureus maaltijdbad
leg ik nu zacht te weken
in een sopje citroenfris

eerder gaven potten en pannen
hun geheimen al prijs tijdens
het stomend klaarkomen
jouw lepels in hun roergebied
om de liefde door de maag
van jouw vlinderman
en ik bedenk me weer
hoe zeer toch wij

Frans Vlinderman

GSM-perikelen + gedicht

De Vlinderman sluit het jaar bijna af. Dat wil ook zeggen een beetje oprommelen. Eén van de vervelende zaken die nog moesten geregeld worden, is het ten grave dragen van een oude geliefde, zijn gsm-nummer. Op één of andere manier is Vlinderman er immers in geslaagd zich te laten abonneren op zo'n 'sms-service' die hij niet wilde. Een kleine reconstructie leert hem dat hij ooit eens ergens in de zomer een sms-je verstuurd heeft om een bepaalde ringtone te verwerven. En ofwel waren de lettertjes te klein, ofwel stonden ze er niet bij, maar sedertien is hij de niet bepaald trotse bezitter van een abonnement op ringtones, ter waarde van € 4,00 (jawel!) per sms. En geloof hem maar, dat tikt behoorlijk aan. Vlinderman naar het armenloket, er moest iets gebeuren. Sedert gisteren is het nummer 0032484677866 dan ook buiten gebruik gesteld. Een nieuw nummer (nul nul drie twee vier acht acht twee acht zes acht nul nul) werd ingesteld en Vlinderman weer zo blij als een vlinder.

Verder valt er voorlopig niet veel nieuws te melden, het is hier een luilekker zondagje, sebiet de afwas en wat opruimen, terwijl Nip de eindejaarsgroet fabriceert, en later gaan ze met hun beidjes nog een rustig glaasje snoepen in het Zeezicht op de Dageraadplaats. Kwestie van een leuke zondag in stijl af te ronden.

het pleisterplein

op het plein hangen
voeten onder tafel
mensen onder elkaar
met hoofden gebogen
over gisteren, ogen
gericht op morgen

gouden gloed voorzien
van een blonde kraag
leunt op ribbelvoeten
tegen donkere dampen
gehuld in wit porselein
het gekeuvel verbonden
met verstrengelde handen

het plein verzamelt
verliefde harten
bij ongekende vleet
smeedt nieuwe plannen
op het heet van nu
of nooit meer

Frans Vlinderman

Zondagskinderen + gedicht

Na het opruimen en herschikken van de woonkamer gisteren ben ik deze voormiddag vooral bezig geweest met het opruimen van de foto's op pc.

'Nieuwe' living (foto © FV)

Schone Moeder Lenie sprak al enkele malen van wat voor een zondagskinderen Nip en ik toch kunnen zijn: altijd dat genieten van wat er om ons heen gebeurt, zo vaak die lach erbij, alsof ons leven ervan afhangt. En ja, wie weet doet het dat ook.

Slaapbankje voor de gasten (foto © FV)

Genieten is bij ons geen loos begrip, het wordt stilzwijgend aanvaard, verheven tot een hoger doel zelfs. Wat niet moet, zal hier niet moeten. Ook al lijkt de buitenwereld (om het eens met zo een woord te omschrijven) het ons soms voor te schrijven: hier wordt op eigen tempo een weekend verteerd, maar bovenal beleefd.

Nip & Frans Vlinderman (foto © FV)

niets hoeft

zonder de ogen die zien
wat niet juist zou zijn
of oren om te horen
wat ongezegd zou moeten
de lakens tot aan de kin
genieten van gewoon niets
zondag op z'n zondags

het buiten weten van
wat overbodig beter
niet beseft, de stilte
doorbroken met wat deun
op de achtergrond, ze genieten
alsof na deze zondag slechts
het gejaag op hen wacht

de lach doorheen de ruimte
kruist de degens enkel met
zichzelf als overwinnaar
de tijd krult zich
spinnend om hen beiden
een dagje binnen
zomaar buiten zinnen

© Frans Vlinderman