Zuiderzinnen 2007 + gedicht

Zuiderzinnen, en meer bepaald Lamberzinnen, gisteren, dat was een feest. Volop zon, volop mensen (nu ja, toch vanaf een uur of twee na de noen), een (over)aanbod aan letteren om u tegen te zeggen, boekenstandjes, muzikanten, oldtimers, jonge mensen, oude mensen, kleine mensen, struikelstoepjes, terrasjes met net genoeg plaats voor je groep, bekende gezichten, onbekende ook, nieuwe gedichten, verse meningen, aangewaaide mensen en ook Nederlandse bundels, ik heb er van genóten! Hieronder zou normaal gezien een fotomontage'ke moeten staan, en verder kan je ook wel wat sfeer gaan opsnuiven bij Nip.

Wat mij betreft kan het jaar niet snel genoeg voorbij zijn, want volgend jaar wil ik er opnieuw bij zijn.

Een gedicht vandaag zomaar, zonder toelichting, dat ik ook gisteren voor het eerst heb gebracht.

sukkelman

de klok tikt acht
eenzame jaren weg
waarin Berlijnse Muren
na hun verrijzenis zich laten
begluren, terwijl hij
ongehoord wegdeemstert
zijn gekrijt in de tijd
vereeuwigd in het tapijt
dat reeds zilte sporen vertoont

de wereldruzie blaakt
met blatende volkeren
die raketten op landen
dreigend vuisten maken van handen
die hem zouden kunnen troosten

hij wringt de zijne
keer op keer tot
bloedens toe

in de stilte
van zijn leegte
tikt slechts de klok
oorverdovend verder

© Frans Vlinderman