Over punaises en zo

Terwijl Telenet dus verder klooit aan de leidingen om één en ander te verbeteren, foefel ik hier nog wat door het weinige webgat dat zich nog af en toe open stelt voor de lijdzaam ondergaande klant die van geen wijken weet. 't Zal wel eigen zijn aan de doorsnee blogger om niet de eerste uren, de daaropvolgende trouwens ook niet, er zomaar het bijltje bij neer te gooien.

Vermits er zo weinig mogelijk is, kunnen jullie voorlopig niet genieten van meer foto's van ons fraaie nieuwe appartement, dus dat zal nog even wachten zijn. Voorlopig is er ook nog geen sprake van enige housewarming, daarvoor heerst er nog wat teveel chaos. Dat gaat zo, niets aan te doen. Een mens is een mens, die kan je eventueel nog doen springen door er een punaise of zo in te duwen, maar zo een in te richten appartement, daar gaat wat langer overheen en die muren, die geven geen krimp onder wel duizend duimspijkers (die duimen nadien, dat is een ander paar opgestroopte mouwen).

En toch gaat het de goede kant uit. Ons eerste etentje wat dagen terug met Mama Mia en SM Lenie mogen we toch beschouwen als een voltreffer. De dames kwamen, zagen en aten. Ondertussen spraken ze van mooi en goed en hou het in orde. Dat laatste is uiteraard wat moeders dienen te zeggen tegen hun kinderen en we danken ze daarvoor op beide paren blote knieën. Toch iemand die beseft wat een goddeloos stelletje zooimakers Nip en haar Vlinderman zijn...

verhuisperikelen in uitvoering

Nip & Vlinderman gaan vandaag offline. Er wordt verhuisd & gestockeerd, waarna we hopelijk vandaag nog en anders morgen ten laatste elders opnieuw de weg naar binair land terugvinden. Met wat geluk zonder al te veel brokken, al is het eerste brokstuk zonet, een kleine tien minuten geleden, al een feit. Dag, antiek marmeren dekblad!

In the name of love...

Ik geef u hier nog een laatste gedicht van een tijdje terug mee vanuit de Kroonstraat, Borgerhout, en tot later maar weer, ik moet nog wat gaan afbreken voor de helpers hier zijn - over een klein uurtje is dat.

hoe snel?

het zomert al jaren in Afrika
droge druppels op droge hoofden
sneller weggelikt dan verschenen
met onder de loden zon de voeten
die ongeschoeid de weg trotseren
naar het eeuwig brongenot

ontelbare stappen roffelen
een lied van overleving
overgeleverd van vader op zoon
moeders en dochters ook
dat de weg afgelegd dient
om een glaasje Nirvana

tot die ene dag
een bleke zool onverwacht
kaboem en dan de hel
de hemel misschien
voor een streepje mens
weggevaagd na een teen
verkeerd geplant
families uiteengereten
met slechts één vraag

hoe snel kan het veranderen?

Frans V.

Wat, nog meer nieuws? Nee toch!

We blijven berichten in stukjes en brokjes en beetjes. De ontmanteling van ons appartement gaat onverminderd voort en nu is ook Miss Jackie T bij het verhuisde. Poeslief vertoeft nu bij SM Lenie, in afwachting van de dag dat wij haar daar gaan vervoegen, in afwachting van het vertrekken van de man die ervoor gezorgd heeft dat Vlinderman en Nip opslagplaats zijn moeten gaan huren bij Shurgard - lang leve dat bedrijf. En lang leve die steenezel, maar ik wens hem stiekem toch een streepje tegenstand toe, hier en daar. Dat laatste zal waarschijnlijk liggen aan de kleine kantjes, die ik nog altijd bij mezelf bespeur, maar het maakt er me niet minder mens om, dacht ik zo.

We vermoeden hier dat er nog een ritje of acht, misschien tien, nodig zijn om alle kleine toestanden verhuisd te krijgen en dan nog één grote rittenprut met een verhuiswagenachtig iets en dan kunnen we er hier een streep onder trekken. Het zal een beetje raar zijn. Hier zijn Nip en ik immers ingetrokken, van hier uit zijn we ook met elkaar getrouwd, hier hebben we Miss Jackie T geadopteerd tot huiskat, hier werd ook het eerste mini-netwerkje op pc-gebied uitgebouwd, werden de eerste boetes quasi-ever geïncasseerd (sluikstorten, te snel rijden, verkeerd parkeren - Vlinderman geeft toe een niet zo voorbeeldig mens te zijn, al was dat sluikstortgedoe werkelijk de schuld van stakende onbenullen).

Allez, Leonard Cohen heeft hier ondertussen weer genoeg gezongen, het is tijd voor een streepje film, dus ga ik den boel hier den boel laten. Tot morgen of zo en geeft uw medemensen een dikke knuffel, voor het zomaar te laat zou kunnen zijn. Dat geldt trouwens voor iedereen, ook diene huurmens die ons bijna op straat heeft doen belanden.Vooral voor hem, zou ik zelfs durven stellen.

En als toemaatje nog een gedicht, wat dacht u daarvan? U dacht niet? Tsss, verkeerde blog, echt.

Vlinderman op De Muzeval, zijn ding telkens weer opnieuw

vanuit de pop

gebroken ben ik
in de cirkel van de vlinder
onooglijk en onbeschermd
met slechts honger om te overleven
in mijn naakt bestaan

er is geen geheugen in mij
dan herinnering aan kauwen
dus vreet ik mij de dagen door
met wat de wereld te bieden
en vaak een hapje meer
met mijn honger groter dan mezelf

nu is het uur dan toch gekomen
de tijd om me af te sluiten
van wat ik niet begrijp
en vind mezelf alleen terug
in een web van vergane dromen

ik voel verandering
ik verlies mijn beeld
ergens in het later lonkt
een ander ik beloftevol
dat ik nu sterven moet

dus sterf ik nu
het voelt best
goed

Frans V.