Wat, nog meer nieuws? Nee toch!

We blijven berichten in stukjes en brokjes en beetjes. De ontmanteling van ons appartement gaat onverminderd voort en nu is ook Miss Jackie T bij het verhuisde. Poeslief vertoeft nu bij SM Lenie, in afwachting van de dag dat wij haar daar gaan vervoegen, in afwachting van het vertrekken van de man die ervoor gezorgd heeft dat Vlinderman en Nip opslagplaats zijn moeten gaan huren bij Shurgard - lang leve dat bedrijf. En lang leve die steenezel, maar ik wens hem stiekem toch een streepje tegenstand toe, hier en daar. Dat laatste zal waarschijnlijk liggen aan de kleine kantjes, die ik nog altijd bij mezelf bespeur, maar het maakt er me niet minder mens om, dacht ik zo.

We vermoeden hier dat er nog een ritje of acht, misschien tien, nodig zijn om alle kleine toestanden verhuisd te krijgen en dan nog één grote rittenprut met een verhuiswagenachtig iets en dan kunnen we er hier een streep onder trekken. Het zal een beetje raar zijn. Hier zijn Nip en ik immers ingetrokken, van hier uit zijn we ook met elkaar getrouwd, hier hebben we Miss Jackie T geadopteerd tot huiskat, hier werd ook het eerste mini-netwerkje op pc-gebied uitgebouwd, werden de eerste boetes quasi-ever geïncasseerd (sluikstorten, te snel rijden, verkeerd parkeren - Vlinderman geeft toe een niet zo voorbeeldig mens te zijn, al was dat sluikstortgedoe werkelijk de schuld van stakende onbenullen).

Allez, Leonard Cohen heeft hier ondertussen weer genoeg gezongen, het is tijd voor een streepje film, dus ga ik den boel hier den boel laten. Tot morgen of zo en geeft uw medemensen een dikke knuffel, voor het zomaar te laat zou kunnen zijn. Dat geldt trouwens voor iedereen, ook diene huurmens die ons bijna op straat heeft doen belanden.Vooral voor hem, zou ik zelfs durven stellen.

En als toemaatje nog een gedicht, wat dacht u daarvan? U dacht niet? Tsss, verkeerde blog, echt.

Vlinderman op De Muzeval, zijn ding telkens weer opnieuw

vanuit de pop

gebroken ben ik
in de cirkel van de vlinder
onooglijk en onbeschermd
met slechts honger om te overleven
in mijn naakt bestaan

er is geen geheugen in mij
dan herinnering aan kauwen
dus vreet ik mij de dagen door
met wat de wereld te bieden
en vaak een hapje meer
met mijn honger groter dan mezelf

nu is het uur dan toch gekomen
de tijd om me af te sluiten
van wat ik niet begrijp
en vind mezelf alleen terug
in een web van vergane dromen

ik voel verandering
ik verlies mijn beeld
ergens in het later lonkt
een ander ik beloftevol
dat ik nu sterven moet

dus sterf ik nu
het voelt best
goed

Frans V.