Deze blog - op eigen risico reageren
Hier deelt Vlinderman af en toe wat gedachten en gedichten.
Paaszondag, morgen nog een dagje Pasen en vandaag even over naar het ex-thuis. We vertrekken en we voorzien geen internetaansluiting, kan dat tellen als aanfluiting voor de eigen hobby? Waarschijnlijk wel, dus hou ik het maar even kort en bondig met een verrassingsdicht. Portret van alweer een mens, waarom boeit me dat toch zo? Geniet van deze vrije dagen, en tot binnenkort, dat ik weer wat meer 'thuis' zal zijn in jullie eigen huis...uitge-doof-d
na een leven vol vergaren
zit ze in haar zwarte zetel
ontelbare malen opgelapt
met excuses van plakband
te wachten op bezoek
dat haar niet weet wonen
centen voor de mensen
voor plezier en al helemaal
voor de dag die nog moet
rust ze bleek en uitgedoofd
het hard labeur van zich af
gesteund door haar banksaldo
als een corset om overeind
ze praat soms met zichzelf
tandenloos gewauwel
dat ze toch niet verstaat
doof als ze al jaren
en geen geld voor
een hoorapparaat
Frans V.
Al eens naar buiten gekeken vandaag? Of hangt iedereen met zijn neus aan het beeldscherm gekluisterd om vooral die onsterfelijke pausboodschap (waar alleen maar 'bedankt voor die mooooooiiieee bloooeeeemmeeen' doorgaans blijft hangen) in zich op te nemen? Ik behoor tot de eerste categorie, niet in het minst omdat Bibi niet de beschikking heeft over een kabelabonnement en zijn binnenhuisantenne enkel de vorm van sneeuw licht wijzigt. De zon is mij dus wel degelijk opgevallen, net zoals de temperatuur - vermits ik binnen niet mag roken, werd ik die op het terras wel gewaar.
Affin, veel gezever op een stokje, maar ik voel me zelf nogal zonnig. Het is Pasen, dus mensen: Zalig Pasen, rapen die eieren, vullen die magen met vogelnestjes en afsluitende patisserie, genieten van die, soms zeldzame, familiemomenten en nog van dat leuks. Over een stevig uur begeef ik mij met Nip naar Het Zeezicht, waar ik ter opwarming van mijn verjaardag morgen alvast een klein feestje ga houden met wat vrienden en familie, net zoals verleden jaar. Nip neemt de camera mee, dus als het even kan, plaats ik hier later vandaag nog wat foto's van hoe het geweest is. En goed ruiken ga ik ook al doen, want ik heb van mijn verloofde een flesje Tokyo van Kenzo gekregen en dat wordt mijn huwelijksdaglijfgeur. Die mag ik dus alvast beginnen 'eigen' maken, zodat de mensen mij niet hoeven te zien of horen om te weten dat ik er ben, maar van achter het hoekje al kunnen ruiken :-) Nip heeft me alvast op het hart gedrukt niet te overdrijven - wat in mijn geval nogal moeilijk zou kunnen worden, vermits ik graag overdrijf :pHieronder twee elfjes, die ik op vraag/in opdracht van Bart Hannah heb gemaakt. We wisselen regelmatig wat opdrachtjes uit met elkaar, dat stimuleert het gericht schrijven... Het betreft twee beelden, maar anders ingevuld.muze - elfje
ochtendroze
mijn muze
rust nog uit
ik moet haar strelen
klaarwakker
woedend - elfje
nachtvaalwit
verkreukelde slaapster
droomt over onschuld
ik verkracht haar moment
ongecontroleerd
Frans V.
Nip en ik zijn net terug van T., waar we voor de laatste maal voor A. bijeen waren. In een welgevulde kerk hebben we met veel vrienden en familie afscheid genomen, terwijl rond die kerk de wekelijkse markt doorging zoals gewoonlijk. Een beetje surreëel, maar hoe logisch ook. Net zo logisch als het feit dat ik me bedacht, bij het zien van de urne vooraan in de kerk, dat op diezelfde plek zo vaak twee mensen plaatsnemen om zich in de echt te laten verbinden. En dan drijven de gedachten steeds verder weg, zou je ook in de vals kunnen verbinden? En hoe verbind je nu eigenlijk? Om uiteindelijk uit te komen op het feit dat het vandaag alweer exact 13 jaar geleden is dat Papa Frans overleed. En dat maart niet zo een goede maand is, vermits ik twee jaar geleden in die periode een dissectie van mijn PICA (voor de nieuwsgierigen onder ons: Posterior Inferior Cerebralis Aorta) mocht ervaren en vorig jaar op mijn verjaardag mijn grootvader Pet mocht ten grave dragen... Maar we drijven af.
Vlinderman viert 35 in Zeezicht (2007)
iemand die wil weten
hij hult zich in stilte
deken tegen de regen
van teveel nattigheid
wordt hij opstandig
altijd weer teleurgesteld
met dromen die gaan over
het beste uit iedereen
zomaar in eenieder
zoekt hij antwoorden
verborgen in duizend vragen
maar geen tijd om te zoeken
naar de meest rechte weg
verdwaalt hij zichzelf
als een vallende ster in
zijn komisch kosmisch geheel
misschien dat morgen
misschien ook niet
waarschijnlijk zelfs
neemt hij een biertje
om die dorst te lessen
naar altijd maar meer
naarmate tijd vordert
Frans V.
