Zomaar wat + gedicht

Met op de achtergrond een schijfje van Cirque du Soleil is het heerlijk wegdrijven in het hoofd. De woorden laten dansen met elkaar, beelden die smeken om een blik van langer dan één seconde zomaar laten ontsnappen zonder spijt. Voelen dat je in een lijf zit dat jou nog een heel eind verder wil dragen, negeren dat er een afwas te doen staat, dat dit moment onvermijdelijk tot een einde zal komen. Gewoon heel even denken dat er vooral veel van jou is en dat dat op dit ogenblik gewoon moet volstaan. Er zullen nog andere memorabele kruispunten in het bestaan aan komen gewaaid, waarop je af dient te wijken van het pad dat je tot dan toe gewend bent, maar nu mag je in het midden ervan blijven liggen. Er zijn geen op je af razende vreemde onderweg-gers, die je kunnen overhoop vlammen, geen pijnlijke spijkers waar je ligt, enkel dat bewustzijn, dat van jou is. Zou de volmaakte en ultieme rustdag er voor eeuwig zo kunnen uitzien?

Vlinderman soms te lui om zich volledig te scheren?

Vanaf maandag gaat Bibi aan het schrijven. Niet alleen van gedichten, maar ook en vooral van kortverhalen. Nip geeft opdrachten, ik schrijf ze uit. Het wordt de bedoeling dat Nip mij dan feedback geeft en we er zo samen achter komen of ik het in me heb om ook verhalen te schrijven. Ik maak er hier melding van, opdat ik het niet zomaar zou vergeten. En zeg nu zelf, er is nog genoeg ambitie over om mezelf bezig te houden tot Sint-Juttemis, nietwaar... In ieder geval, wie het graag een beetje mee wil opvolgen, kan hier terecht.

Over opdrachtjes gesproken. Bart Hannah, een beginnend dichter die aan zijn eigen rondje podia begonnen is, had er mij één gemaild. Ik geef hieronder zijn letterlijke opgave, met daar nog onder wat het uiteindelijk (voorlopig toch) geworden is...

Gebruik de volgende engelse kortzinnen in het nederlands tot een gedicht:

Father of the fatherless
Free Mandela, free my mind
Running his hole life
Broken in pieces
He had a dream
His brains are explosive

vrijheid

op zijn steile barricaden
ja, hij had een droom
een onvervalste inval
zijn hele leven rennend
eindelijk gearriveerd daar
waar zijn wezen kamperen zou

als een vader van vaderlozen
met het verstand dat weet
explosief ben ik en zal ik
en een verleden in stukken
gebroken fragmenten zonder
inhoud, slechts onsamenhang
accepteert hij, noteert het

kijkt hij naar die ene
Mandela, eindelijk vrij
bevrijdt hij zijn geest
met een laatste uitval op
de grens van millennia waar
nog nooit wat te rapen

Frans V.