Zaterdagse logjes

Over welgeteld vijftien dagen zijn Nip en Vlinderman een jaar getrouwd. Tijd om een balans op te maken, zou je kunnen zeggen, en uiteraard is dat zo. Omdat het echter een eerste oefening betreft, opteert Bibi ervoor om dat voor dit jaar even in de privésfeer te houden. Beschouw dit introductiestukje van mijn blog dus maar als een klein plagerijtje voor de nieuwsgierigen onder u.

Hedenochtend, om negen uur stipt, ging de wekker van uw ondergetekende. Redelijk vroeg, hoor ik u denken, voor op een zaterdag. Klopt, want doorgaans gaat er géén wekker whatsoever af op zaterdag, maar we moesten dan ook naar Juul, de hond waarop we van tijd tot tijd een tijdje dogsitten. We hebben in ieder geval al een stevige wandeling gemaakt met ons drietjes door het Te Boelaarpark en voor één keertje vond Juul geen énkele andere hond interessant genoeg om erachteraan te gaan. Wijlie blij natuurlijk, want houd dat stevig uit de kluiten gewassen beestje maar eens in toom als hij een prooi geroken heeft (vraag maar na bij Nip, die kan er in ieder geval over meespreken).

Juul op wandel met Vlinderman (anno 2007)

Soit, de dag is dus in feite nog redelijk jong naar mijn maatstaven en toch hebben we al heel wat gedaan, want naast dat wandelen en een heel stuk van de krant lezen, zijn we zonet ook nog even naar den Delhaize geweest. Daar valt natuurlijk niet veel soeps over te vertellen, behalve dat we een Swifferset aan een actieprijsje gekocht hebben om de netheidsstrijd met Miss Tofi en Miss Tati aan te gaan.

Zo, met die stralende zon buiten, kan ik nu niet anders dan in peis en vree deze stee even achter me te laten en me te begeven naar andere oorden, waar ik weer voor even onbereikbaar en oh zo zalig dat soms en waar woorden?

Strak in het jeanspak

Vandaag uitstapje naar Goes gemaakt, om SM Lenie met wat spulletjes af te zetten bij de Oma van Nip. Vermits Bib al enkele weken op nog maar één goede jeansbroek kon terugvallen, hadden Nip en Bibi afgesproken dat we dan maar tegelijkertijd één en ander zouden combineren om daar ter plaatse, met die doorlopende Nederlandse solden, eens te gaan kijken wat er zoal aan te schaffen viel. Momenteel zit hier een gelukkige vent voor zijn scherm te pronken met een kersvers exemplaar, waarvan er twee mee teruggereisd zijn, en kan ik drie nieuwe T-shirts aan de collectie toevoegen. Collectie, die al jaar en dag dezelfde is gebleven... Veel heeft Bibi niet nodig om eens te kunnen stralen.

We gaan hier zodadelijk de zaterdagavond in en dat betekent een beetje ontspannen. Na een werkweek mag dat natuurlijk al eens, en nu zeker, vermits Vlinderman morgen zijn dak op gaat om er de weelderig tierende mosbegroeiing af te gaan schrapen, teneinde de wateroverlast bij hevige regenbuien van afgelopen weken niet meer te moeten ondergaan. Ondertussen zal dan Nip het terras afspuiten met de hogedrukreiniger. Hier wordt morgen dus samen aan het huishouden gewerkt, zou een brave ziel kunnen opmerken. En misschien klopt dat ook wel, misschien ook niet. Maar daar ga ik u dus niet mee vervelen. Geniet nog van uw eigen zaterdagavond en tot een later tijdstip.

Ik kies, ik kies, ik kies...

Zen als we zen, het wordt toch weer een behoorlijk druk weekendje. We trekken het ons niet aan, iedereen ligt nu toch wakker van de overmorgense keuze die dient gemaakt, dus kunnen we opgaan in de massa en doen alsof we erbij horen. Meer praat kan ik er helaas niet over maken, dus wordt het hier weer een korte tussenstop. Misschien kan ik nog rap rap tussen de plooien van deze bijdrage meegeven dat Vlinderman en Nip nog steeds razend 'dik' zijn met elkaar en dat zulks kan leiden tot schattige tussenpauzes met slechts hun tweetjes...

Mensen, morgen is het zaterdag, de laatste dag zoals je die kent met de bezetting van het leidend (lijdend?) apparaat dat via allerhande wetten, decreten, verordeningen en al die andere dure regelneverij jouw leven bepaalt. Laat je er evenwel niet door doen en ga die boodschappen doen, want overmorgen, op de Dag Des Heren nota bene, is het Zondag en dan zijn al die grote winkels, waar je met een karretje door mag sjezen, gewoon gesloten - een enkele Spar niet te na gesproken. En als je onvoorbereid naar den oorlog trekt, dan zit je overmorgen voor die TV met dezelfde grote ogen en oren, maar zonder hapjes en andere belangrijke stuff om de dag ook aangenaam inwendig versterkt door te komen.

It looks green, doesn' t it?

Genoeg gewaarschuwd, ik ga hier binnenshuis aan de slag. PC's aanpassen en zo, gezellie, maar noodzakelijk.

Zaterdagse berichtgeving

Vlinderman heeft zonet zijn Senseo opgegeven voor vervanging, vermits het ding net zoals een klein half miljoen andere Belgische apparaten in staat is om te ontploffen. We moeten het lot niet tarten, nietwaar? Verder hebben we met zijn tweetjes (nou ja, in hoofdzaak Nip, ere wie ere toekomt) met een opruimende actie het nieuwe Vlindermanstekje klaargemaakt voor het bezoek van Nips nichtje Els en haar vriend. Ben eens benieuwd wat zij van ons appartementje zullen vinden...

Verder valt er niet echt veel te melden en op de actualiteit ingaan, daar heb ik voorlopig niet veel zin in. Teveel van hetzelfde, elke dag weer, terwijl ik me momenteel liever bezig houd met aandacht schenken aan degene die dat het meeste verdient (elke dag weer): Nip. Ze staat in ons leven met beide voeten netjes naast elkaar en houdt zo ook Bibi van het gaan zweven van tijd tot tijd. We moeten het toegeven: Nip is het zout op Vlindermans patatten, het stiksel op de naden van zijn broek, de creme op zijn Senseo. Nip is hét.

Ik krijg hier net een bevestigingsmail van Senseo dat ik geregistreerd ben en Els is in aantocht, dus tot de volgende zitting (tenzij u staand uw internet bedient, natuurlijk, dan is het tot de volgende staïng)

Zaterdag, even lachen

Zaterdagkoorts, zonder Travolta

Het zal niet zo vaak meer gebeuren, dat ik enkele duizenden euro's in handen had, maar vandaag is het zover. Gedurende een kort ogenblik mag ik me vergapen aan de kleur van 500, de geur van vers gesteven geld. Om het vervolgens weer uit handen te geven. De gedachte aan goddeloze rijkdom verstorven in de snelheid van het licht - een doorsnee mens wordt rijk geboren, niet meer en niet minder - om vervolgens het verder dagverloop van een gewone weekenddag te hernemen, het hield me toch even bezig.

Rijk worden we dus niet, maar dan hebben we het over het klassieke model met centen en dergelijke, want mochten we het even over dat andere rijk zijn hebben, dan komen we ten huize Vlinderman toch uit bij enkele onmetelijk en onuitputtelijk diepe bronnen van eeuwige lafenis.

Goh, wat zijn we toch weer aan het bazelen, hoe verdraagt u het eigenlijk? Niet, ik hoor het u al zeggen, daarom dat u hier niet telkens opnieuw wenst langs te komen, maar u doet het toch, in dezelfde nieuwsgierigheid waaruit Bibi elke dag een krant tot zich neemt in de veronderstelling dat er ook daadwerkelijk nieuws in zal staan. Is't just?

ochtendhumeur

Het is zaterdag en de klok heeft nog geen negen uur geslagen. Toch ben ik al wakker. Vloekend op een aantal zaken. Zoals opendeurdagen en dergelijke. Wekkers die zich vakkundig door mezelf laten afslagen zonder hun feitelijke job te doen. Echtgenoten die dan toch nog redelijk op tijd wakker worden en hetzelfde arrangeren met hun wederhelft. Koffie die net niet straf genoeg is.

Soit, feitelijk heb ik op dergelijk ontiegelijk vroeg zaterdagochtenduur gewoon een ochtendhumeur, eentje dat zich wel laat (h)erkennen, maar niet verjagen. Terwijl ik gewoon zou kunnen melden dat er dus een opendeurdag is in de Academie van Beeldende Kunsten te Hoboken. Vooral te bewonderen aldaar: een Vlinderman die NIET kan tekenen maar wel tekenend én een Nip die WEL kan tekenen, maar voorlopig nog bakstenen vattend - hoewel er waarschijnlijk vandaag een model op het menu staat. Mocht je dus zin hebben, welkom (alle gegevens vind je door op de foto hieronder te klikken).

In de namiddag nog op zoek naar iets? Welkom in Wijnegem dan, waar je kan gaan proeven van een vrijetijdsmarktdag. Het Gastvrij Podium laat één van haar organiserende zonen op je los in een extra editie, dus dat kan genieten worden. Volg hier de LINK om meer te weten te komen. Soit, en nu op naar Hoboken!

zaterdag, veeldag

Vlinderman staat ineens aan het begin van een heel nieuw leven, eentje dat gedeeld mag/dient met Nip. We zijn gaan genieten van een terrasje op onze Dageraadplaats en via via kwam het gesprek over hoe verder. Nog nooit eerder ben ik zo bezig geweest met meer dan enkel rekening houden met mezelf. Er is ook niet echt een enkel zelf meer, alleen maar een wij, en rouwig ben ik daar helemaal niet om. Vanaf ons ja-woord is er een definitieve verandering, eentje dat maakt dat er niet meer eenzijdig beslist wordt van dat ga ik doen of daar wil ik naartoe, nee, het is dat gaan we doen en daar gaan we naartoe. Wat een geruststelling, overigens!

Deze dag hebben we zalig doorgebracht in 'den Ikea' en nu kunnen we er alweer een tijdje tegen. Alles staat nog in zakken en kartonnen verpakkingen en dat blijft ook zo, vandaag dan toch, vermits het al laat genoeg geworden is om te beslissen dat er nu toch niets meer aan te veranderen valt. Gewoon nog wat luieren en dan bedje in, om naast Nip morgen wakker te worden en te weten dat er een heuse Cultuurmarkt in Antwerpen. En moet er dan nog wat meer zijn? Ja! Gij en wij, de wereld, draaiend en tollend van geluk!

zaterdag, een veeldag

Tegen de volgende afstapbeweging in Herselt (saunadorp, moet je dus echt ook eens gaan bezoeken) moet er een routebeschrijving in de auto liggen. De waanzin om telkens opnieuw verkeerd te rijden naar een plaats, waar je al járen naartoe gaat, is niet te beschrijven. En het is nu vastgesteld, zonder verwijten uiteraard, dat mijn aanstaande niet tot de betere klasse behoort wat het kaartlezen en convoyeuren betreft. Gelukkig zit dat wat andere categorieën betreft, zowel binnen als buiten, behoorlijk snor. En dat doet ook iets aan het idee van perfectie. Stel je voor dat ik haar zou omschrijven, aanzien, aanbidden als de vleesgeworden perfectie, dan zou ik zomaar mijn werelds geloof moeten afzweren, dat de perfectie slechts kan heersen in haar imperfectie, en dat zelfs daarin geen perfectie mogelijk is. Eindeloze ping pong, maar een zekerheid die gegarandeerd leidt tot een besliste onzekerheid, waaruit het lekker leven puren is. En dus kan ik ook naast Nip staan en zij naast mij en wij samen op dezelfde hoogte of laagte of gewoon op een level waar we moeten zijn. En fier glunderen dat twee mensen elkaar zo hebben gevonden, natuurlijk.

We gaan vandaag nog heel wat werk verzetten, wij tweetjes. Zo hebben we ons bij te werken overzicht om finaal te weten wie er nu allemaal wanneer op 'onze dag' erbij zal (willen/kunnen) zijn. Grote oefening daarna is de tafelschikking ontwerpen. Iedereen die al eens gehuwd is mét een feest erbij, kent dat fenomeen. Je kan niet eender wie naast eender wie deponeren, wil je vermijden dat er achteraf gezever en geroddel van komt. Van dat geroddel, daar wil ik me niet al te veel van aantrekken, maar gezever, daar heb ik niet veel zin in. Nip ook niet, als ik haar een beetje ken. Dus wordt het een dansje op het slappe koord om die oefening tot een goed einde te brengen. Gelukkig zijn daar Mama Mia en SM Lenie, die er hun ervaren licht op kunnen laten schijnen en ons suggesties kunnen geven om hier en daar wat bij te sturen.
Verder is het vandaag ook kattenbakdag, wasverdeeldag, Molliebezoekdag, Delhaizedag, opruimdag. Ergens tussendoor ook nog verslagdag en wie weet, telefoneerdag. Om al die niet bevestigenden hun mond te doen openbreken. Ik ben er dus maar weer eens mee vandoor.

fietsen is gezond

We hebben nog niet veel te melden vandaag, dus houden we het alvast op een poëzietje. Kwestie van u als trouwe blogbezoeker niet in de steek te laten in tijden dat er moet gehefd, getild, versleurd, verhuisd worden. Ik beloof u plechtig vandaag niets te verschotten of scheuren, al weet je dat maar nooit. Tijdens de pauzemomenten zal ik dan de krant doorspitten, op zoek naar het verdere relaas van een staatshervorming die er geen is, een regeringsbeleid dat er geen is, een land dat zichzelf kannibaliseert, en Jef van achter de hoek die weer voldoende uitgevreten heeft om zowaar in mijn krant te verschijnen. De geneugten van een half geplande zaterdag, zal ik het maar noemen.

de fiets of zoiets

een terras vol beslommering
vuilbakken die buiten gezet
struikel ik over een pedaal
verwijt in mijn kuiten
dat er niet genoeg gefietst

blauwe knie en ook enkel
ze strijden tegen het verdict
dat ik sloom zou zijn
te traag voor donder en helpen
versmacht aan het autoblik

maar ondertussen staat de fiets
groen en bekend van stevig merk
veilig één hoog te wachten
tot er minder sloten geknipt
en goesting genoeg in de wereld
om nog eens een ritje
bergop of -af
maakt niet uit

Frans V.

Zaterdags blogje

Vlinderman is 'en pleine forme'. Voor dag en dauw alweer het bed uit, om de parkeermeter te gaan voorzien van muntjes, vervolgens naar de krantenwinkel voor een Humo en de weekendkrant, alwaar ik gelijk met krijt moest laten schrijven, want de laatste benodigde € 0,10 stak al in de parkeermeter. Vervolgens ticketje in de Vlindermobiel gaan leggen. Het is trouwens een echte Vlindermobiel geworden, vermits broer gisteren nog een oud collectors item van mij in zijn garage teruggevonden heeft...

De Vlindermobiel

Zot zijn doet geen zeer, dus genieten we dezer dagen nog volop van het vrij van hot naar her kunnen vroemmen, zonder hier rekening mee te houden en daar op beletsels te kunnen stoten. Gewoon instappen en wegwezen. Uiteraard zal dat allemaal nog wel luwen, het is nog een beetje nieuw allemaal. En nieuw heeft zo zijn charmes.

En vroemmen maar

Wie wil, mag proberen te ontcijferen wat Vlinderman vandaag zowaar in elkaar geknutseld heeft. Het ziet er allemaal ingewikkelder uit dan het is, maar toen ik het voor het eerst zag, moest ik toch even slikken. Soit, binnenkort zie je een stevig afgetraind Vlinderpaar voor het burgeraltaar, en dan kan jij zeggen dat je weet hoe dat zo gekomen is.

Moet u hiervoor technisch onderlegd zijn?

Gut, het is iets na elven, en de rest van de dag komt er alweer aan in een rotvaart. Ik laat u daarom weer even en misschien dat ik deze avond nog even langs kom gefietst... Geniet van deze zaterdag, met zijn streepje zon en zijn geutje regen.

Huwelijksvoorbereiding + gedicht

Deze avond vertrekken Nip en ik naar mijn Schone Zus J, om de koppen bijeen te steken inzake de bloemenversiering op ons huwelijk. J gaat namelijk haar verborgen talenten aanwenden om de eregasten, feesttafels en -muren en al de rest te voorzien van een geslaagde bloemencombinatie. Corsages, bruidsruiker, tafelstukjes, lintjes, blaadjes, noem het maar op. En wij hebben inspraak zoveel we willen. J, je bent de beste!

Op het werk is de rust wat weergekeerd. Nieuwe mensen rond me heen, een nieuw begin. Het blijft razend druk, maar dat is geen al te groot probleem. Liever niet weten wat eerst gedaan dan hele dagen liggen draaien met mijn vingers. Nee, het is ook Bibi die erin geslaagd is de stresshormonen in zijn lijf de mond te snoeren. Nu giert er ZEN door mijn aderen en voel ik me al véél rustiger. Al blijf ik wel nog hopen op nog meer collega erbij. Minstens een halfke of zo...

Vlinderman op De Muzeval 10 april 2008

zaterdagbreuker

hij denkt zaterdag
het donderjagen na
najagen van doordeweeksheid
om na elke vijfde dag
de zesde door het lint
te kunnen rusten
op de zevende gelijk die Ene
dat ooit heeft voorgedaan

moe is het nooit
van het vele werk
wat zitten typen
en printjes maken
voor een baas die toch
geen letters leest zoals hij
ze steevast heeft bedoeld

zijn rusten is herstellen van
een aanval op zichzelf
om de sleur op zijn knieën
eigenhandig in twee te breken
voor dat dat zou kunnen
zomaar met hemzelf

Frans V.

Zaterdagnieuws + gedicht

Weinig nieuws vandaag, behalve dat moeder maandag of dinsdag naar huis mag en broer van vandaag tot en met woensdag ook, waarna hij op donderdag nieuw vel krijgt getransplanteerd. Van wie speelt geen rol, zolang het maar blijft hangen.

Er is ook nog een vriend en zijn vrouw die nog voor de kerk gaan trouwen en dan daarna graag een kindje uit Zuid-Afrika willen adopteren, een jeugdvriendin van Nip die na een ernstig ongeluk toch nog redelijkerwijs goed terecht zal komen en God wie weet hoeveel andere mensen nog, elk met hun eigen wedervaren.

inzichtelijk erop

het leek niet verstandig
te spreken over de symptomen
in volle termen over melanomen
dus sprak hij heel omstandig
over koetjes en andere klonen

op het uitzaaien na dan
viel er ook niets te vertellen
voor geen reden iemand te bellen
bleef er gewoon hij met zijn elan
tot ook hij begon uit te spellen

zoveel aan dit te geven
om het zaakje rond te krijgen
zoveel om niet meer te zwijgen
net genoeg om door te leven

de steen nog niet op zijn lief
zijn wijf nog lang geen weef
en samen erdoorheen
ze had het goed gezien

© Frans V.