Gedicht: debatman

Alweer een poosje geleden dat Vlinderman het nog eens over 'zijn man' heeft gehad hier. Laat ik maar van de gelegenheid van een dagje vrij gebruik maken er eentje op te voeren uit 2005. Dan kan ik zo dadelijk mijn lekke band de juiste behandeling gaan geven en ervoor zorgen dat ik terug op de snelwegen van ons land kan rondrijden zonder de medechauffeurs te doen sakkeren op mijn klein reservewieltje, dat niet sneller mag dan 80 km/u. En misschien dat ik daarna maar eens op zoek ga naar gerichte informatie over Cambio, want de Vlindermobiel gaat er binnenkort definitief terug uit. Teveel kosten op komst en nu we hier in Antwerpen toch elke dag wat meer tot stilstand komen en dat er de komende jaren niet op gaat beteren...

R.I.P. Vlindermobiel

debatman

hij is debet aan het debat
de woorden zijn zijn zwaarden
die iedereen berijgen durven
als ze niet aanhoren willen
wat hij zowaar te zeggen heeft

de punten en de komma's
ze staan op vreemde plaatsen
breken waar ze kunnen en
verstoren zelfs de fijnste zin
zodra die ietwat zou behagen

want hij is een breker
met een woordenmoker slaat hij
neer wat komt uit vreemde kokers
anders dan uit zijn eigen hoofd
hoort er niets gezegd te worden

vullen zijn holle frasen
hele lagen lucht in het gesprek
dat nog enkel durft te spelen
in zijn ontplofte universum is hij
zonder publiek gewoon een blaaskaak

Frans V.

Zeikweertje, vindt u ook niet?

Vlinderman wacht braaf op den huisbaas, nu hij vroeger van het werk naar huis is getrokken, nadat Nip hem gebeld had met de mededeling dat de regen niet enkel buiten met bakken tegelijk uit de lucht viel, maar ook in de slaapkamer. Gelukkig schijnt nu de zon weer (even?) en lijkt het erop dat we het ergste weer gehad hebben, maar plezierig is anders. Nu, omkomen van dorst zullen we hier momenteel niet doen, want ik schat dat we zo'n 15 liter vers regenwater hebben opgevangen...

Neen, echt druppelen deed het niet...

Deze avond is het Muzevalavond en Bibi hoopt dat ie er gaat geraken. Als ik nog wat op daken moet klauteren of moet wachten op klauterende huisbazen, dan ben je natuurlijk niet zeker van tijdige vertrektoestanden en van die dingen. Nu ja, soms komt het allemaal tegelijk. Naast die plenspartij binnen heb je immers nog het rode lampje in de Vlindermobiel, dat weer beginnen branden is en dat voorheen al tot een stevige herstelfactuur heeft geleid van € 300. En dan is er de VlinderPC, die nog maar 8 gig aan vrije sch(r)ijfruimte blijkt te hebben... Gek, dat ik met de eerste pc ooit online ben gegaan met een schijfke van 865 MEG of iets in die orde van grootte. Uiteraard kon ik bij het laden van een webpagina toen rustig de patatten schillen én koken :-)

Sedert eergisteren is Bibi trouwens lid geworden van Twitter. Waarom weet ik ook niet, maar bon, ge moet u overal toch ne keer laten zien, niet? Over zien gesproken, misschien tot dezen avond, als alles droog is gelegd?

En nu maar hopen dat we daar gaan geraken...

Binnen of buiten?

Het Vlinderpaleis raakt stilaan ingericht. Vandaag is er wéér een doos gesneuveld, dankzij teerbeminde Nip, die nog op zoek is naar wat nog niet opgedoken spulletjes. Ondertussen verdiende Vlinderman het zout op hun patatten en hier en daar nog een extraatje ook. Vermits we te alhier nogal sober te keer gaan, zijn we al snel tevreden met wat er zoal voor handen is: een dak boven het hoofd, eten op tafel, vocht in het glas en verder elkaar. Die dikke bak voor de deur hoeft niet per se, het duurste servies doet ons niet meer eten en die jacuzzi, ach, een broebelbad van tijd tot tijd in de sauna volstaat zo ook wel.

Anders is het gesteld met de wereld die aansluit bij onze voordeur. Iedereen loopt er nogal opgejaagd bij. Verkiezingen, ontslagen, brutale en ongestraft blijvende overvallen, dichtslibbende wegen, ge noemt het maar, de mensen lijken er werkelijk onder te lijden. En op zich is dat een goed teken. Mocht het anders zijn, mocht de lethargie greep beginnen krijgen op onze medemensen, dán was het pas erg. Nu is er nog wat hoop op een vorm van protest, stil of luid, tegen de gangbare gang van zaken. En waar er protest heerst, daar kan verandering ontstaan. Eigenlijk hoop ik daar wel op, want het begint groteske vormen aan te nemen als je al scheef bekeken wordt wanneer je een nobele onbekende op straat durft te groeten terwijl je onderweg bent naar je werk.

We houden het hier dus nog even knus en gezellie, laden onze batterijen verder op en trekken dan resoluut terug de hort op. De baan ook, nu onze vermaledijde Vlindermobiel het toch weer uitstekend blijkt te doen. Nog zoveel te gaan beleven, weet je wel ;-)

Blèèèèèèrk!

Vlinderman heeft weinig puf om nog wat te komen bloggen. Het wordt nog een spannend stukje week, met morgenavond om 20u00 Filmforum in Wijnegem (Robin Hood - Men In Tights, niet te missen als je eens stevig wil lachen na alle ellende van afgelopen week), gevolgd door Gedichtendag overmorgen, met een optreden in de bibliotheek van Hoboken om 17u00, gevolgd door een optreden in Het Werkhuys in Borgerhout om 20u00. Tussendoor moet ik zien dat op het werk alles klaar is voor mijn grote afwezigheid gedurende zes opeenvolgende werkdagen. Dat wil zeggen dat mijn klassement bijgewerkt moet zijn en van die dingen meer zodat ik met een gerust weten mijn werkschup kan afkuisen. Op andere vrije momenten ben ik doorgaans nog stand by per gsm voor dringende vragen, maar nu zal dat niet zijn, vermits ik met Britt en Yoeri en Nip gezellig naar Nederland wat ga weken in één of andere bungalow op het terrein van één of ander subtropisch gedinges...

Wát zegt u?

Maar eerst moeten we dus nog door woensdag en donderdag en dan moeten we ook nog vrijdag nemen, dag waarop ik mijn huisbaas ne keer aan de financiële tand ga voelen ivm onze waarborg van ons vorig appartement, die hij lekker in zijn eigen zak denkt te kunnen houden. En ook dag waarop ik eens langs het departement Financiën ga wandelen om te vragen waar mijn terugstorting van belastingen blijft, die al een maand op mijn rekening had moeten staan. Misschien ook de dag dat ik de knoop doorhak wat betreft de Vlindermobiel, nu die er toch nog steeds de brui aan blijft geven. Vrolijk word ik er van. Ik overweeg een paar maanden depressie of zo.

Vroem vroem - FLITS

Vlinderman hoopt op een telefoontje vandaag uit Kapellen, meer bepaald met nieuws over de Vlindermobiel, genre 'hij start weer en het kost u nagenoeg niets, want het was een fluitje van een cent, geen moeite moeten doen, slechts vijf minuutjes aan de computer moeten hangen en vermits gij nu een nieuwe klant bij ons bent' enz. Het zal wel noppes worden, maar ging het er zo niet aan toe in de goede oude tijd? Toen er nog een zekere eerbied heerste van een vakman tegenover zijn klanten en omgekeerd? En bespeur ik hier zowaar een vleugje nostalgie bij Vlinderman?

Verhuistoestanden - toen we er in trokken

Ik ga wat verder inpakken in dozen, kwestie van me bijzonder nuttig te maken voor ons verkouden Nipke. En sebiet staan die idiote filmers hier om onze privacy te schenden, dus dat wordt ook een klucht. Volgens mij zullen ze niet veel bruikbaar materiaal kunnen filmen. En dan vraag ik me nog af wat ze zo allemaal kunnen en mogen verspreiden, allez, zo zonder mijn toestemming. Misschien moet ik ze gewoon de toegang weigeren, wordt lachen. Vooral als het over enkele weken over onze waarborg gaat... Dan kunnen ze ook hun medewerking weigeren en zo en kan ik achter de feiten aanhossen. Ach ach, welk snood plan zal wegens kleine opmerkingen alweer niet uitgevoerd kunnen...

Onderweg

Het is maandagochtend, op de achtergrond speelt 'When a man loves a woman', het miesert en we staan op het punt om terug te vertrekken naar het verzopen Belgenland. Wie weet voeren we wel een zonnige dag mee in ons zog (wat ons één maal is gelukt, zou ons toch een tweede maal moeten lukken, niet?) Affin, 't is maar om te zeggen dat er weer vele kilometers bedenkingen zullen bijkomen de volgende dagen en dat het hier wat stiller dan normaal zal zijn...

zondagblogje

Na zaterdag veeldag komt vandaag zondag rijdag eraan. We vertrekken zodadelijk naar het Nederlandse Goes om SM Lenie op te pikken, waarna we richting Hoboken bollen. Daar zijn we al snel een namiddagje zoet mee. Gelukkig zal het vandaag niet regenen op de autosnelweg, want ik heb al ontdekt dat sommige soorten asfalt die we onderweg tegenkomen, niet van de chauffeur-vriendelijkste zijn bij regenweer. Er hangt dan zo'n gordijn van fijne druppels, dat je amper vijf meter verder kan zien. En als je van die idiote bestuurders voor je neus hebt hangen die het doodnormaal vinden ineens in de remmen te gaan, dan heb je best een afstand van toch minstens 20 meter ertussen, wil je dat op tijd gezien hebben. In dergelijke omstandigheden moeten rijden, vergt daardoor toch wel een serieuze inspanning, die je nog tot enkele uren nadat je eindelijk je wagen geparkeerd hebt in je schouders, nek en armen kunt voelen. Misschien is het handig om aansluitend op zo'n ritje in het vervolg gelijk door te stomen naar de sauna voor wat relaxatie...

Als ik me niet vergis eindigt vandaag de Tour de France. Vorige jaren durfde ik al eens een beeldje meepikken, maar ik moet zeggen dat het me dit jaar allemaal maar matig kon interesseren. Of er nou een Evans of een Sastre vandaag numéro uno wordt, het zal mijn dag niet anders kleuren, ni jaune ni rouge ni noir. Al vind ik het wel een leuk detail dat de enige (!) fanclub van Sastre ter wereld een Belgische blijkt te zijn. Als we het dus niet sportief kunnen afmaken, dan laten we toch zien hoe het gezelligheidsgewijs kan. Vermoedelijk zal daar vandaag wel een bakje bier of wat gekraakt worden, en ook dat is Belgisch. Tot zover mijn Tourbijdrage, op naar de Olympische Trouwerij!

Verder nog even meegeven: wie eens graag een stukje mens wil proeven, recht van het bord of gewoon aan het spit, kan eens zijn licht opsteken bij de Japanner Issei Sagawa. Deze beruchte Japanner heeft het gepresteerd om zijn medestudente te doden en haar deels op te eten, zich te laten interneren en nog geen anderhalf jaar na datum alweer als vrij man op deze aardkloot rond te hossen. Net zoals onze Dutroux en consoorten alweer een bijzonder onsmakelijk exemplaar van wat deze wereld aan merkwaardige mensen durft te produceren. How extreme can it get and why doesn't the world react accordingly?

Zaterdags blogje

Vlinderman is 'en pleine forme'. Voor dag en dauw alweer het bed uit, om de parkeermeter te gaan voorzien van muntjes, vervolgens naar de krantenwinkel voor een Humo en de weekendkrant, alwaar ik gelijk met krijt moest laten schrijven, want de laatste benodigde € 0,10 stak al in de parkeermeter. Vervolgens ticketje in de Vlindermobiel gaan leggen. Het is trouwens een echte Vlindermobiel geworden, vermits broer gisteren nog een oud collectors item van mij in zijn garage teruggevonden heeft...

De Vlindermobiel

Zot zijn doet geen zeer, dus genieten we dezer dagen nog volop van het vrij van hot naar her kunnen vroemmen, zonder hier rekening mee te houden en daar op beletsels te kunnen stoten. Gewoon instappen en wegwezen. Uiteraard zal dat allemaal nog wel luwen, het is nog een beetje nieuw allemaal. En nieuw heeft zo zijn charmes.

En vroemmen maar

Wie wil, mag proberen te ontcijferen wat Vlinderman vandaag zowaar in elkaar geknutseld heeft. Het ziet er allemaal ingewikkelder uit dan het is, maar toen ik het voor het eerst zag, moest ik toch even slikken. Soit, binnenkort zie je een stevig afgetraind Vlinderpaar voor het burgeraltaar, en dan kan jij zeggen dat je weet hoe dat zo gekomen is.

Moet u hiervoor technisch onderlegd zijn?

Gut, het is iets na elven, en de rest van de dag komt er alweer aan in een rotvaart. Ik laat u daarom weer even en misschien dat ik deze avond nog even langs kom gefietst... Geniet van deze zaterdag, met zijn streepje zon en zijn geutje regen.