Strak in het jeanspak

Vandaag uitstapje naar Goes gemaakt, om SM Lenie met wat spulletjes af te zetten bij de Oma van Nip. Vermits Bib al enkele weken op nog maar één goede jeansbroek kon terugvallen, hadden Nip en Bibi afgesproken dat we dan maar tegelijkertijd één en ander zouden combineren om daar ter plaatse, met die doorlopende Nederlandse solden, eens te gaan kijken wat er zoal aan te schaffen viel. Momenteel zit hier een gelukkige vent voor zijn scherm te pronken met een kersvers exemplaar, waarvan er twee mee teruggereisd zijn, en kan ik drie nieuwe T-shirts aan de collectie toevoegen. Collectie, die al jaar en dag dezelfde is gebleven... Veel heeft Bibi niet nodig om eens te kunnen stralen.

We gaan hier zodadelijk de zaterdagavond in en dat betekent een beetje ontspannen. Na een werkweek mag dat natuurlijk al eens, en nu zeker, vermits Vlinderman morgen zijn dak op gaat om er de weelderig tierende mosbegroeiing af te gaan schrapen, teneinde de wateroverlast bij hevige regenbuien van afgelopen weken niet meer te moeten ondergaan. Ondertussen zal dan Nip het terras afspuiten met de hogedrukreiniger. Hier wordt morgen dus samen aan het huishouden gewerkt, zou een brave ziel kunnen opmerken. En misschien klopt dat ook wel, misschien ook niet. Maar daar ga ik u dus niet mee vervelen. Geniet nog van uw eigen zaterdagavond en tot een later tijdstip.

Oma Goes 80 jaar!

Deze namiddag is uw Vlinderman teruggekeerd uit Nederland, waarna hij hier spontaan een kusfeestje ontketende - allez, dat hoopt hij toch. En terwijl het buiten maar bleef vriezen en er in het Middenoosten maar bleef gevochten worden, heeft hij zich beziggehouden met de foto's, die het feestje ter ere van Oma Goes 80 jaar, hem opgeleverd heeft. Ik heb er gelijk een 'showke' van gemaakt, want dat was ook alweer een tijdje geleden. Over het feest zelf kan ik zowel bondig als lyrisch zijn, ik zal proberen er het midden tussen te vinden.

Na veel gesakker bij het begin van onze heenreis gisteren, waarbij de NMBS alweer om wat voor reden dan ook het nodig vond een aantal treinen af te schaffen zonder veel boe of ba en waarbij onze eigen trein naar Roosendaal vertrok met 29 minuten, pardon, 35 minuten, of nee, 33 minuten, maak er maar 34 minuten van of toch, 35 minuten om te eindigen met 38 minuten vertraging, hebben we onze geplande aansluiting daar uiteraard gemist en uiteindelijk in Goes onze busaansluiting. We vertrokken om kwart voor één en arriveerden uiteindelijk om kwart na vijf in Zierikzee, Schouwen-Duiveland, Nederland. En vloeken dat Vlinderman heeft gedaan bij deze belachelijke tijdspanne.

Het feestvarken was in ieder geval zelf goed op tijd gearriveerd en nam de honneurs van haar familie en aanhangsels daarvan met een brede glimlach waar. Na een overheerlijke patémousse schoven we met z'n allen de verkleumde voeten onder tafel om te genieten van een rijkelijk voorziene feestdis. Daarbij werd mijn eerste indruk van exact een jaar geleden, tijdens het toenmalige huwelijk van Jacco en Adriana, wat het restaurant betreft, opnieuw bevestigd: een echte fijnproeverij, verzorgd, geweldig personeel, noem maar op. Toch maar even terug naar de feestdis: na een voorgerechtje met carpaggio, zalmtartaar, een geitenkaasje in spek, overgoten met een honingsausje en een garnalenmelange was het tijd voor het hoofdgerecht: ofwel gebakken kabeljauw op een bedje van mosterd, ofwel een mals gegaarde tournedos met een speksausje... Mijn vingers werden alle tien met veel zorg afgelikt! Het dessert, dat laat ik jullie hieronder zien...

Gewoon overheerlijk, dat dessert!

Mijn weekend is alvast geslaagd, de inwendige mens gespijsd en sneeuw, ja, die hebben we ook zien liggen in het station van Roosendaal vandaag...

huwelijksvergelijk + gedicht

Ziezo, de Vlindermankalender is ook weer aangepast. Zo dadelijk vertrekken naar een feestje bij Herman J. Claeys, en daarmee zal ook deze zaterdag zijn beslag wel hebben gekregen. Wat gisteren betreft: Nip en ik zijn net terug van onze ontdekkingsreis door huwend Nederland, en het ziet ernaar uit dat we wel een beetje kunnen vaststellen dat wij het anders zullen aanpakken, iets Belgischer, Vlaamser, bourgondischer ja... Niet dat het slecht was of zo, helemaal niet, maar wij zien het toch wel even anders. Nu ja, de bruid mocht er zijn, zo stralend, en ook de bruidegom zag er bijzonder huwbaar uit (niet voor mij, niet voor mij), dus dat zat alvast wel snor. Het was ook een leuk weerzien met Nips familie, waaraan we nogmaals onze eigen trouwplannen konden voorleggen, zo face to face. En dan was er ook nog jarige Oma Goes, die trouwens deze middag bij ons vertrek vroeg om iedereen de groetjes te doen. Bij deze:

iedereen de groetjes van Oma Goes!

omadame

zo kwiek zij aan de dis
alweer een kleinkind erbij
in de hoogmis van gehuwd
de feestelijke omadame
met een gouden randje
van menig jaar vol wijsheid

staat ze zo de ochtend later
ietwat moe maar best tevree
met een kopje koffie in de ene
koffiekoekje in de andere hand
uit te kijken naar het nieuwe jaar
met een volgend stel zo ergens
in het midden van haar hart

zo monter dan haar taal
en stil het nakend paar
met kruimels in de schoot
verliefde blikken heen
en weer genieten in 't verschiet
van het oma zijn

Frans Vlinderman

(pb: foto's bij de vleet, maar dat is voor later)