Vrijdagavondlog

Na zoveel maanden opnieuw een stukje schrijven op een welhaast teloor gegane blog, het heeft iets sinisters, iets onbestemd ook. Waar begin je, waar eindig je, waarover wil je bloggen, waarover niet? Een mens heeft al zoveel keuzes te maken, waarom zou hij dan nog eens in zijn vrije tijd daarmee liggen worstelen?

Veel aangenamer was het de voorbije maanden om rond te kijken, de mensen te begaaien - zoals dat heet - en te bepeinzen waarom wij mensen zijn zoals we zijn. Altijd min of meer druk in de weer, altijd bezig met morgen, altijd aan het verteren van wat gisteren, nooit of toch bijna nooit aan het genieten van het hier en nu, want er is toch nog zoveel te verwerken, zoveel te plannen. Een mens zou er zowaar te moe van worden om noch in het verleden, het heden noch in de toekomst werk te maken van het genot. Geen tijd, jawel.

(Bron foto: KLIK!)

Zo dwaalt Bibi door deze avond, met niet veel meer te doen dan na te genieten van de avondwandeling met Juul door één van de mooiste parken van 't Stad en te wachten tot de Eega de TV overlaat aan deze onverlaat. En dat even te delen met de buitenwereld die God weet wat allemaal aan het doen of plannen of herbeschouwen is zo op deze fijne vrijdagavond. Effe nikse dus. Zalig ;-)=

Vlinderpret in de sauna

Sauna'tje gedaan vandaag. Van iets over half twaalf tot iets over half zes bevonden Nip en hare Vlindervent zich in hun volle glorie in familiesauna Jona in Herselt (een gat in de Kempen, maar wel een gat met een vast adresje voor deze twee genieters). Bedoeling van zo'n saunabezoekje is voor ons altijd ontspannen. De gsm gaat in de kast (anders is die alvast voor Bibi bijna verkleefd met zijn personages), het verstand op nul, de kleren uit en voor de rest is het puur genieten.

Wat we echter al jaren blijven fout doen, dat is feilloos daarnaartoe rijden. Elke rit opnieuw vergist uw chauffeur zich en neemt hij bij de splitsing van de E313 en de E34 de verkeerde E. Waardoor hij met zijn eega 34 km - kan het nog symbolischer? - moet omrijden. Vandaag was het niet anders. Vlak daarvoor nog een akkefietje met de één of andere trucker meegemaakt, waardoor Vlinderman toch even zijn middelvinger heeft opgestoken door het daartoe geopende dakraam. Bij het oprijden van de E313 bevonden we ons op het middenrijvak. De bewuste vrachtwagenchauffeur kwam te snel aangereden tot ongeveer een metertje achter ons, terwijl we tegen 100 km/u netjes in het spoor hingen van onze voorganger en rechts en links van ons er geen uitwijkmogelijkheid was. Begon die trucker daar op dat metertje achter onze Vlindermobiel ook nog eens stevig te flikkeren met zijn grootlichten. Ik kan toch moeilijk met mijn wagen over mijn voorganger springen, eh? Anyhow, he got the finger en ik voel er me niet te beroerd bij.

Terug naar de sauna. Bij het binnenrijden - dan uiteindelijk toch - van het gehucht Herselt kregen we het volgende bord voor onze kiezen: 'Geen doorgaand verkeer in het centrum van Herselt, omleiding volgen'. Dachten we nog op tijd te zijn voor ons gratis ontbijt, zou die omleiding ons dan toch nog parten spelen... Eén en ander viel gelukkig nog mee, zodat we dan toch nog konden aanschuiven voor een heerlijke portie gebakken eieren, spek en worst. En verder: we zijn nu vooral ontspannen :-)))= En zacht, ge moest dat velleke van ons hier eens komen voelen...

zaterdag, een veeldag

Tegen de volgende afstapbeweging in Herselt (saunadorp, moet je dus echt ook eens gaan bezoeken) moet er een routebeschrijving in de auto liggen. De waanzin om telkens opnieuw verkeerd te rijden naar een plaats, waar je al járen naartoe gaat, is niet te beschrijven. En het is nu vastgesteld, zonder verwijten uiteraard, dat mijn aanstaande niet tot de betere klasse behoort wat het kaartlezen en convoyeuren betreft. Gelukkig zit dat wat andere categorieën betreft, zowel binnen als buiten, behoorlijk snor. En dat doet ook iets aan het idee van perfectie. Stel je voor dat ik haar zou omschrijven, aanzien, aanbidden als de vleesgeworden perfectie, dan zou ik zomaar mijn werelds geloof moeten afzweren, dat de perfectie slechts kan heersen in haar imperfectie, en dat zelfs daarin geen perfectie mogelijk is. Eindeloze ping pong, maar een zekerheid die gegarandeerd leidt tot een besliste onzekerheid, waaruit het lekker leven puren is. En dus kan ik ook naast Nip staan en zij naast mij en wij samen op dezelfde hoogte of laagte of gewoon op een level waar we moeten zijn. En fier glunderen dat twee mensen elkaar zo hebben gevonden, natuurlijk.

We gaan vandaag nog heel wat werk verzetten, wij tweetjes. Zo hebben we ons bij te werken overzicht om finaal te weten wie er nu allemaal wanneer op 'onze dag' erbij zal (willen/kunnen) zijn. Grote oefening daarna is de tafelschikking ontwerpen. Iedereen die al eens gehuwd is mét een feest erbij, kent dat fenomeen. Je kan niet eender wie naast eender wie deponeren, wil je vermijden dat er achteraf gezever en geroddel van komt. Van dat geroddel, daar wil ik me niet al te veel van aantrekken, maar gezever, daar heb ik niet veel zin in. Nip ook niet, als ik haar een beetje ken. Dus wordt het een dansje op het slappe koord om die oefening tot een goed einde te brengen. Gelukkig zijn daar Mama Mia en SM Lenie, die er hun ervaren licht op kunnen laten schijnen en ons suggesties kunnen geven om hier en daar wat bij te sturen.
Verder is het vandaag ook kattenbakdag, wasverdeeldag, Molliebezoekdag, Delhaizedag, opruimdag. Ergens tussendoor ook nog verslagdag en wie weet, telefoneerdag. Om al die niet bevestigenden hun mond te doen openbreken. Ik ben er dus maar weer eens mee vandoor.

Sauna

Sommigen vallen bijna flauw bij het horen van 'we zijn ribbedebie, naar Walibi', Vlinderman en Nip vallen meer als een blok voor 'tatatatataaaa, we zijn naar de saunaaaaa'. De boel wordt dus even gesloten, de gsm afgezet, de mail niet gelezen, de blog niet gevoed. Het is tijd voor wat kwaliteitstijd! Relaxen, in je blote reet de tuin in, gedaan met witte schaamkaken, het mag overal hetzelfde kleurtje krijgen, en voor wie oververhit geraakt, kan zijn afkoeling zoeken in een ijskoud dompelbad. Wie daar blauw van de kou uitgekropen komt, mag dan weer gelijk de gezellig broebelende whirlpool instappen, enz., enz. U begrijpt het niet, wat zit het Vlinderding hier nog te doen? Welnu, zodadelijk niets meer!

Wisselbad bij sauna Jona

Goedemorgen

Voor ik weer vertrek naar het werk, aan iedereen een bijzondere goedemorgen gewenst. Het is alweer de laatste werkdag van de week voor Bibi en dus zijn we zoals om de twee weken in een goede luim uit bed gedoken. Dat ik samen met Nip op verplaatsing ben blijven logeren bij Mollie, de poes van SM Lenie, en dat ik daarbij mijn vers goed thuis vergeten was, kan de pret niet drukken. Ik zit hier voor het raam en zie de zon zich opmaken voor een dagje plezier en dan kan ik alleen maar uitkijken naar morgen. Want dan gaan Nip en haar Vlinderman weer naar de sauna. Hoelang dat al geleden is, kan ik niet zeggen, wel dát het al veel te lang geleden is. Zo een reiniging van het lichaam, dat heeft altijd wel iets. En nu met de Vlindermobiel kunnen we veel vaker gaan dan voorheen. Finally! Go get them, folks!

aanvulling

Nog een korte aanvulling, wie weet wanneer ik nog eens deftig tot hier geraak. De sauna was zalig, Nip heeft voor het eerst van haar leven een massage gekregen (en ik was zowaar een tikkeltje jaloers op die man die haar onder handen genomen had) en we verkeren vanaf heden ook definitief in de mogelijkheid onze ondertrouw te gaan regelen op 't districtshuis in Borgerhout...

Dat gezegd zijnde en een nieuwe verliefde ziel in blogland gevonden hebbende, pak ik zodadelijk mijn en Nips biezen om ne keer gezellig te gaan eten bij de Chinees ergens ter hoogte van den Beerschot. Om eindelijk een vreemd 2007 volledig achter ons te laten en te toasten op verhuizingen en andere auto's en nieuwe bestemmingen en gelukkige Mama Mia's.

Sauna + gedicht

Het is ondertussen al bijna gebruikelijk dat wanneer Vlinderman de hort op trekt, dat ie dan een hele resem (al dan niet geslaagde) foto's maakt om er ook hier een verslagsken in beeld over neer te poten. Vandaag zou niet anders mogen zijn, maar het is het toch. Vermits Nip en ik de hele dag uitgebreid in de sauna in Herselt hebben rondgehangen, waar het allemaal nogal weinig om het lijf heeft, vond ik het beter het fototoestel maar thuis te laten. Al dat vocht zou er trouwens toch niet goed voor geweest zijn en veel toestemming zou ik er evenmin voor gekregen hebben. Laat staan goesting.

Vlinderman zit ondertussen weer zo fris als een hoentje thuis. Nog na te relaxen. En nip staat beeldig in haar nieuwe jurkje met haar nieuwe vintage bottekes (nou ja, zo goed als nieuw)!

saunapplaus

brede lijven bergen
de kleren op, weg ermee
wordt wat de natuur bracht
teruggebracht tot de essentie
zonder schaamte, sans gène
zelfs de oma's laten die laatste
voor wat het is
iets ongemakkelijks

op de houten banken
bij het vale licht van
een weggedoken peertje
wordt gezeten en gezwegen
maar vooral geluisterd naar
het hooglied van het zweet
dat zacht gedruppel, ondersteund
met het droog gesmoord gezucht
van een uitgelekt mensenlijf

om dan al dansend het plezier
van een koude douche mee te rillen
de tintels de sintels doen vergeten
en het lichaam weerom klaar voor
de strijd tegen virus en bacterie
het heet gezond te zijn
al die warmte

© Frans Vlinderman

Saunagenot + gedicht

En wij zijn ribbedebie, en niet naar Walibi!

Een wisselbadje (foto © klikken)

zeer verstoorbaar

hij vermoedt een verhaal
achter elk geluid
digitaal versterkt
zonder bron aan de bron
van zijn gehoorkanaal

of hij nog wel eens luistert

drukt hij zijn oren dicht
tegen het schriele hoofd
tussen zijn benepen ogen
een neus die speurt
naar de angst die
als altijd
hem verteren wil

of hij ook wel eens snuift

en dan de deur luid
in het veel te slappe slot
nooit meer
vandaag toch niet
wordt hij bemind
door iemand die gelooft
dat hij het zelf ook

© Frans Vlinderman