Zaterdagse logjes

Over welgeteld vijftien dagen zijn Nip en Vlinderman een jaar getrouwd. Tijd om een balans op te maken, zou je kunnen zeggen, en uiteraard is dat zo. Omdat het echter een eerste oefening betreft, opteert Bibi ervoor om dat voor dit jaar even in de privésfeer te houden. Beschouw dit introductiestukje van mijn blog dus maar als een klein plagerijtje voor de nieuwsgierigen onder u.

Hedenochtend, om negen uur stipt, ging de wekker van uw ondergetekende. Redelijk vroeg, hoor ik u denken, voor op een zaterdag. Klopt, want doorgaans gaat er géén wekker whatsoever af op zaterdag, maar we moesten dan ook naar Juul, de hond waarop we van tijd tot tijd een tijdje dogsitten. We hebben in ieder geval al een stevige wandeling gemaakt met ons drietjes door het Te Boelaarpark en voor één keertje vond Juul geen énkele andere hond interessant genoeg om erachteraan te gaan. Wijlie blij natuurlijk, want houd dat stevig uit de kluiten gewassen beestje maar eens in toom als hij een prooi geroken heeft (vraag maar na bij Nip, die kan er in ieder geval over meespreken).

Juul op wandel met Vlinderman (anno 2007)

Soit, de dag is dus in feite nog redelijk jong naar mijn maatstaven en toch hebben we al heel wat gedaan, want naast dat wandelen en een heel stuk van de krant lezen, zijn we zonet ook nog even naar den Delhaize geweest. Daar valt natuurlijk niet veel soeps over te vertellen, behalve dat we een Swifferset aan een actieprijsje gekocht hebben om de netheidsstrijd met Miss Tofi en Miss Tati aan te gaan.

Zo, met die stralende zon buiten, kan ik nu niet anders dan in peis en vree deze stee even achter me te laten en me te begeven naar andere oorden, waar ik weer voor even onbereikbaar en oh zo zalig dat soms en waar woorden?

Woef woef

Zodadelijk vertrek ik met Nip naar onze regelmatige afspraak om te babysitten op Juul, heerlijke Mechelse scheper, dus kom ik nog snel een streepje afscheid neerzetten. Geen digitale toestanden te bespeuren op ons tijdelijke adres en wie weet hoe en wanneer ik hier nog eens kom te passeren...

Na de passage van een vettig virus gisteren, dat ik na uren zoeken en ploeteren van mijn pc gekegeld heb gekregen, was het vandaag de beurt aan de opvolger. Ik zal u de miserie besparen, maar eens je er in zit, blijf je bezig. Dan gaat het over dweilen met de kraan open, water naar de zee dragen, stikken in teveel lucht. Ik heb daarom gemakshalve maar de ring in de virtuele handdoek gegooid. Veel valt hier toch niet te rapen, tenzij poëzie op het spel staat...

Gelukkig is het ochtendhumeur ondertussen verdwenen - het antwoord van de belastingdiensten zal daar zoveel loketten verder niet helemaal vreemd aan zijn... Vlinderman werd alleszins uiteindelijk (vijftien loketten verder) begrepen én in het gelijk gesteld. Zo hoort het af en toe ook. Nog een maand of wat wachten en dan zien we wel weer verder...

Trouwring

Vlinderman is weer wat armer en tegelijkertijd ook wat rijker: deze namiddag hebben Nip en ik de trouwringensector bezocht én een stel vastgelegd. Wim Meeussen kan tevreden zijn (klik maar naar trouwringen en selecteer dan de laatste rechts, dan krijg je alvast een ideetje), wij kunnen tevreden zijn, en de hele wereld mag voor mijn part tevreden zijn. Een volgende stap is gezet op weg naar het feestje van mijn leven.

Foto: Juul & Nip

Affin, dat wilde ik nog snel even laten weten, nu ga ik de Juul wat plagen, de hond waarop we weer een weekje gaan dogsitten. Waarschijnlijk ook weer zo een zalig uitgebreid bad nemen, wie weet zelfs naar de sauna, we zien wel. Let the week come!

Vragen + kat & hond + mode + gedicht

De werkweek is voorbij half, het is tijd om af te tellen. En om mezelf dezelfde vragen te stellen als zoveel miljoenen andere mensen: hebben ze het nou zelf gedaan of niet? En zo ja, hoe en waarom en of ik dat dan ooit zou kúnnen begrijpen. Voor mij zal het altijd wel zoiets als een rubicube-ding blijven: één vlak krijg ik ok, in overeenstemming zelfs met de aanpalende vlakken, maar verder lukt het me niet. Feit is ook dat ik er geen dag minder gelukkig om ben geweest. Wat me wel gestoord heeft, is dat er een pipo het nodig heeft gevonden zijn website aan te passen en een foto te verwijderen. Ey, pipo, is ze dan al terecht, of wat? Kan zij eraan doen, misschien? En sta je dan toch niet boven al het wereldse gekonkel(foes)? Soit, zo zie je maar weer.

Zodadelijk vertrekken Nip en ik weer naar het Te Boelarepark, om de Juul nog eens een flinke wandelbeurt te gunnen, terwijl Miss Jackie T hier het kot weer voor zich alleen zal hebben - als ik tenminste stiekem niet binnenval, want ze denkt werkelijk dat het hier nu allemaal van haar is. Ze heeft zelfs na het bemachtigen van een stukje kip naar Nip gegromd, toen die dat wilde afnemen. Tijd om in te grijpen, denk ik dan. Maar hoe? Ik peins er nog wat over na. Ben trouwens nogal goed in napeinzen, al is het doorgaans een pak minder filosofisch dan wat er bij Nip door de koker gaat.

Over Nip gesproken, er staat de laatste tijd toch zoveel truut over mode in mijn krant en overal waar ik rond kijk, zie ik nieuwe collecties dit en nieuwe collecties dat. Hoge, niet te fijne hakken, dat wordt het deze winter, vergeet dus die ballerina's maar, dames, het is tijd voor het betere (w)enkelwerk! Soit, ik denk er het mijne van, mijn garderobe zal ooit wel vintage worden, en met mij dan erin gehesen, zal Vlinderman de mode bepalen :p

modeverschijnsel

ze staart onbewogen
het straatlicht uitbundig
verstilt het tafereel
van een God op aarde

haar hoofd loopt bochtjes
om de immer grootste vraag
spiegeltje spiegeltje aan de wand
het antwoord eeuwig wrang
tot aan de juiste kassa

supermodel voor even
met de glimlach van alweten
en genieten van een lijf
dat zo modieus bedekt
nochtans hetzelfde blijft

ze droomt
ze droomt nog altijd
ze droomt zo vaak
dat zij daar zo
en ja, oh zo graag

© Frans Vlinderman

rommelplaats + gedicht

Snel even een berichtje posten, want ik weet niet of ik er vandaag nog uitgebreid de tijd voor zal krijgen vandaag. Het is immers rommelmarkt op de Dageraadplaats in Zurenborg en daar zijn Nip en ik al een eerste maal gepasseerd. Te gekke koopjes daar, Nip in de textiel, Vlinderman in de DVD én een Hugo Claus ongeschonden voor minder dan niks. Dat wordt kijken en smullen en me vergapen aan Nip, die hier al een tijdje alles staat uit te proberen, onder het uiten van de ene glunder na de ander.

Wat Juul betreft, die is wat ziekjes, wil niet echt eten en ligt de hele tijd met z'n mooie kop op zijn poten de dag voorbij te laten gaan. Laat ons hopen dat hij binnen een paar daagjes uitgeziekt is. Miss Jackie T daarentegen is even speels en vrolijk als altijd. Haar klauwen moeten misschien binnenkort toch eens geknipt worden, want ze gaat er een gang mee op vel en zetel.

Verder heeft Nip zich vandaag zowaar opgeworpen als mijn agente en in diezelfde hoedanigheid dan maar contacten gelegd met het wereldje van de kunst... Aloha, vernissages, we komen eraan!

liefdesvraag

zal het blijven woeden
die oceanen tussen ons
waarop wij samen drijven
op drift geslagen los
van al wat verder hoost
in de wereld, niet van ons

ik proef de vraag
wat zich erin verschuilt
met lippen die nog nabranden
van die laatste kus die
nog lang de laatste niet

het antwoord, mijn lief
blijf ik schuldig
mijn leven lang
dezelfde vraag
of je mij nog graagde ziet
in koestering
van je warme lach
en dat hemels antwoord
dat zo eigen bij ons past

© Frans Vlinderman