Woef woef

Zodadelijk vertrek ik met Nip naar onze regelmatige afspraak om te babysitten op Juul, heerlijke Mechelse scheper, dus kom ik nog snel een streepje afscheid neerzetten. Geen digitale toestanden te bespeuren op ons tijdelijke adres en wie weet hoe en wanneer ik hier nog eens kom te passeren...

Na de passage van een vettig virus gisteren, dat ik na uren zoeken en ploeteren van mijn pc gekegeld heb gekregen, was het vandaag de beurt aan de opvolger. Ik zal u de miserie besparen, maar eens je er in zit, blijf je bezig. Dan gaat het over dweilen met de kraan open, water naar de zee dragen, stikken in teveel lucht. Ik heb daarom gemakshalve maar de ring in de virtuele handdoek gegooid. Veel valt hier toch niet te rapen, tenzij poëzie op het spel staat...

Gelukkig is het ochtendhumeur ondertussen verdwenen - het antwoord van de belastingdiensten zal daar zoveel loketten verder niet helemaal vreemd aan zijn... Vlinderman werd alleszins uiteindelijk (vijftien loketten verder) begrepen én in het gelijk gesteld. Zo hoort het af en toe ook. Nog een maand of wat wachten en dan zien we wel weer verder...

Vrijdags logje

Vrijdag vandaag. Voorlopig niet veel te melden, het weer buiten spreekt van weinig beloften, dus kleden we ons alvast een streepje warmer dan we dat doorgaans doen in deze periode van het jaar. Vlinderman amuseert zich tussen alle andere bedrijven door kostelijk met zijn account op Facebook en bereidt zich verder voor op zijn nieuwe uitdaging met het penseel. Al heeft hij wel vastgesteld dat hij het niet zo heeft op tekenen met houtskool en priem. Het eerste verleidt hem altijd tot het teveel aanbrengen en dus te snel te donker te gaan in zijn schaduwen, het tweede blijft vooralsnog een ware kwelling voor zijn met wiskundige wetmatigheden gevulde geest. Vanaf heden wordt dan ook het schone adagio 'Oefening baart kunst' hoog vooropgesteld, in de hoop dat het enige grond van waarheid inhoudt.

We moeten vandaag niet werken, dus kunnen we het wat kalmer aan doen. Al staat er toch wel het één en ander op het programma (winkelen voor de opleiding, mutualiteit, districtshuis, beetje opruimen, laatste kastje in elkaar vijzen, oude kastje naar Kringwinkel terugbrengen). Tussendoor nog wat genieten van de uitzonderlijk gelukkige situatie van Nip en mezelf, kijken naar de toekomst met twee paar ogen in plaats van een enkel paar, terugblikken op wat ons zover heeft gebracht, in elkanders armen bekomen van de soms opstekende harteklop, genieten van elkaar, quoi. Het kán dus schoon zijn...

Vanaf zondag gaan we nog eens op Juul passen, de hond van onze huisdokter/vriend, zoals we dat al enkele malen hebben gedaan. In de tussentijd kan Miss Jackie T leren dat ook het eten waarvoor ze nu haar neus ophaalt, niet zal vervangen worden door een prakje dat ze wel al kent. In casa Vlinderman & -vrouw is het eten wat de pot schaft, ook voor de inwonende katten!

Dogsitting

Nip en ik zijn even thuis. We zijn immers voor een weekje aan het house- en dogsitten voor de peter van Nip (zie ook haar blog). Dat maakt dat het ook hier wat stiller zal zijn, iets dat Miss Jackie T waarschijnlijk niet zo plezierig zal vinden...

Miss Jackie T - Foto © Frans Vlinderman

Het is niet slecht trouwens, zo eens een beetje pc-loze rust. In ieder geval zijn we vandaag al eens gaan wandelen in het Te Boelaarpark met Jules, de betreffende hond. Geinig, ik was bijna vertrokken in T-shirt, zo zacht is het buiten. Hm, er klopt vanalles niet...

Kyoto in Borgerhout

februari in het park en
het vriest niet, de bomen
zonder sneeuw lijken op
de bomen in de herfst
onder dezelfde waterzon

geen stampvoetende wandelaars
of verkleumde kinderen op
de zwierige schommels
waarachter de dampende opa
gewoon een roker blijkt

het groene perk vult zich
met kussende koppeltjes
onder begeleiding van gekwetter
van een stel dolgedraaide zwaluwen
een wereld in de ban
van losgeslagen mensen

© Frans Vlinderman

Affin, ik ga nog een paar verslagskes typen en dan terug housesitten. Als er iets te melden valt, kom ik het hier nog wel placeren. Zoals over Sioen en zo.

Frans V.