Zwemmen + gedicht

Na wel zeker bijna een maand zijn Nip en ik nog eens gaan zwemmen. Veertig lengtes zag ik alles 'en bleu', met mijn nieuwe Splash-zwembrilletje (dankjewel, Schone Moeder Lenie, nu zag alleen mijn linkeroog er wat chloorderig uit, vermits daar soms wat water insijpelde). We dachten allebei dat het stroef zou gaan, maar eerlijk is eerlijk: het verliep (verzwom?) zonder een centje pijn. En snel! Op wel goed 40 minuten waren we al klaar, waar we helemaal in het begin nog ongeveer bijna een vol uur nodig hadden voor dezelfde kilometer. Maar bon, dat zijn maar cijfertjes.

Na het zwemmen stelde Nip voor om een kleinigheidje te gaan eten in 't Zeezicht, waar ik niet nee tegen heb gezegd. Al helemaal niet omdat zij trakteerde (niet elke man staat er per se op in zijn eigen buidel te tasten). Laat ik me dus maar een gevrouwcipeerde man voelen. Chili con carne, jawel, en lekker! Als ge den 23sten zou komen en ge zou honger hebben, het is geen geld, het is genoeg en het smaakt! En als ge geen bonen lust, de lasagna is ook altijd top, net zoals de suggestie van de dag/week (al hebben we vandaag het bord niet gevonden waar die suggestie op staat).

Het gedicht vandaag schreef ik naar aanleiding van een stukje in de krant, waarin ene Joseph Stiglitz, voormalig Nobelprijswinnaar Economie in 2001, het heeft over het kostenplaatje van de Amerikaanse oorlog in Irak. Hij plaatst er ook even naast wat er met dat geld had kunnen gerealiseerd worden...

gij patriot

geef om uw land
hoeder van recht
vrager van plicht
beschermer van al dat maakt
dat u wel vaart in 't leven
er naast brood ook beleg
en geld voor als dat nodig

geef aan een ander land
wanneer daar mensen wonen
met dezelfde mondenhonger
en geen morzel te verkauwen
met dezelfde handenvormen
uitgestoken naar de ander
om te delen wat in overvloed

maar ontneem uw land alles
als het in dat ander land
oorlog komt bereiden zonder
uw warme voorbeeld te volgen
met uitgestreken staatsgelaat
de rekening te presenteren
aan haar onderdaan
die liever geeft
om het warme leven

Frans V.

tussendoor + senryu

Eigenlijk heb ik zo een beetje nikske tijd om nu al veel te typen. Ik ben namelijk na het werk gaan zwemmen en heb zo'n -4,6 baantjes getrokkken (dat krijg je als je aftelt vanaf 40, en er enthousiast nog wat bij plakt). Zo dadelijk vertrek ik naar Wijnegem, om Chris Van de Rijck te horen voordragen op het Gastvrij Podium (en zeg nu niet dat je dat vergeten was, eh!), om dan te verkassen naar De Kleine Wereld, waar Bart Van Peer zijn Woorddadige Woensdag inleidt en verder aaneen praat voor zijn gastdichters. Dat wordt dus Lijnen (hopelijk rijden ze vandaag een beetje stipter dan gewoonlijk).

lentezwemmer - senryu

hij beseft het heel goed
al die ogen veel te rood
van lentezwemmers

Frans V.

Warmte + gedicht

Vooreerst wat gisteren betreft: Vlinderman was niet in een al te goede luim toen hij zijn blogbijdrage fabriceerde. En mocht hij daarmee mensen aan het schrikken hebben gebracht of ongerust hebben gemaakt, dan zijn verontschuldigingen niet ver weg. Bij deze dus. En nu over tot de orde van de dag.

Dat je van te grote schoenen gecombineerd met te lange afstanden blaren op je voeten kon krijgen, dat weet ondertussen iedere deelnemer aan De Dodentocht van Bornem (nooit voorbij brouwerij Moortgat geraakt...) Dat heeft naar het schijnt wat te maken met wrijvingswarmte. En van te dicht bij iets te heet komen met je handen kan je ook al blaren oplopen. Tweedegraads verschijnsel van onvoorzichtigheid. Tot zover ben ik dus mee. Maar dat je van te veel telefoneren nu ook al een blaar kan oplopen tussen je oorschelp en je hoofd, dat is weer wat nieuws voor mij. Vlinderman heeft dat 'huzarenstukje' gisteren klaargespeeld op het werk. Zoveel telefoontjes heb ik beantwoord, dat mijn arme oor nu geteisterd wordt door een gezellige blaar. Nu zou ik dat gewoon kunnen laten rusten, maar ik heb ook nog zoiets als een onmisbare bril op m'n smoeltje hangen, met het oor daarvan exact op die blaar. O jeetje dus. Daarom loop ik nu een beetje rond als een kleine sukkelaar, met een watje op z'n oor, om het contact met het brillenoor wat te verzachten...

Bron foto: klik hier of op foto

Ander 'groot' nieuws is dat ik vandaag met Nip mee ben gaan zwemmen, samen met een collega van het werk. Nip was al eens eerder met haar gaan zwemmen, en toen hebben ze toch wel 1 km baantjes getrokken, zeker. Mooi van hen, maar dat zag deze Vlinderman dus niet zitten. 500 m moest maar volstaan, de rest zou ik dan wel zien. Toch ben ik er ook aan geraakt, en om het af te ronden heb ik er dan maar 1,111 km van gemaakt. Dat staat zo leuk, niet? Wie riep daar dat ik van structuur hou???

gestructureerde regie

twee aan twee in 't wit
de tassen rechts in 't gelid
met de ondertassen eronder
in de kast op ooghoogte
altijd op dezelfde plek
en nooit eens bij de glazen

net zoals de sleutels
aan het linkse haakje hij
de hare aan het rechtse
om direct terug te vinden
bij 't verlaten van het pand
doorgaans geen tijd voor misverstand
of paniek eens twee minuten te laat
op de plek van vaste weekafspraak

hij houdt van zijn structuur
de textuur van het bestaan
waar hij de weg blindelings
doorheen het programma kent
behalve wanneer het tijd
voor een dwaze sprong
in een pas gegoten plas
zonder oog voor de natte jas
die opeens wat zwaarder weer

Frans Vlinderman