Meltin' thursday

Met deze te heerlijke temperaturen in het achterhoofd (en in een vochtig waasje over het voorhoofd, dat spreekt voor zich) is Vlinderman samen met Nip van plan zich in te schrijven voor het 'couch-surfen'. Wie wil er nog een duur hotel of minder maar nog steeds duur B&B-arrangement aan laten naaien, als je door je eigen zetel open te stellen voor toeristische overnachtingen zelf hetzelfde kan doen? Nergens meer mee inzitten, gewoon zien dat je er geraakt, op voorhand wat mailen en je wéét dat er een bed op je bestemming op je wacht... En zeker nu de zomer zo prominent tussen de deurstijlen staat te pronken, krijgt Bibi al kriebels op voorhand...

Jaartje terug op vrijgezellenfeest

Vandaag wil ik verder niet al te veel meer overlopen, mijn zweterig potje is daarvoor nog teveel aan het koken. Misschien moet ik maar eens opzoeken vanaf hoeveel graden men de werkzaamheden, al is het maar voor een kleine pauze, wettelijk mag staken. Bij momenten kon ik zelfs de gesprekken niet meer volledig volgen, omdat het gebraden brein niet alles meer netjes geregistreerd kreeg, kan je nagaan hoe warm het soms is geweest. Morgen zou het regenen, wel, laat maar komen. Zaterdag terug een mooi weertje en iedereen weer wat afgekoeld, meer moet dat heus niet zijn.

Het kan er al eens verhit aan toegaan, ja

Over de actualiteit hou ik maar even de kiezen op elkaar. Teveel nare toestanden en ik wil het hoofd nog even koel houden, waar externe factoren geen soelaas zouden brengen naar ons grote vraagstuk 'waarom'. Andere katjes te geselen trouwens, zoals mensen die boos op mij zijn vragen dat niet langer te zijn.

Warmte + gedicht

Vooreerst wat gisteren betreft: Vlinderman was niet in een al te goede luim toen hij zijn blogbijdrage fabriceerde. En mocht hij daarmee mensen aan het schrikken hebben gebracht of ongerust hebben gemaakt, dan zijn verontschuldigingen niet ver weg. Bij deze dus. En nu over tot de orde van de dag.

Dat je van te grote schoenen gecombineerd met te lange afstanden blaren op je voeten kon krijgen, dat weet ondertussen iedere deelnemer aan De Dodentocht van Bornem (nooit voorbij brouwerij Moortgat geraakt...) Dat heeft naar het schijnt wat te maken met wrijvingswarmte. En van te dicht bij iets te heet komen met je handen kan je ook al blaren oplopen. Tweedegraads verschijnsel van onvoorzichtigheid. Tot zover ben ik dus mee. Maar dat je van te veel telefoneren nu ook al een blaar kan oplopen tussen je oorschelp en je hoofd, dat is weer wat nieuws voor mij. Vlinderman heeft dat 'huzarenstukje' gisteren klaargespeeld op het werk. Zoveel telefoontjes heb ik beantwoord, dat mijn arme oor nu geteisterd wordt door een gezellige blaar. Nu zou ik dat gewoon kunnen laten rusten, maar ik heb ook nog zoiets als een onmisbare bril op m'n smoeltje hangen, met het oor daarvan exact op die blaar. O jeetje dus. Daarom loop ik nu een beetje rond als een kleine sukkelaar, met een watje op z'n oor, om het contact met het brillenoor wat te verzachten...

Bron foto: klik hier of op foto

Ander 'groot' nieuws is dat ik vandaag met Nip mee ben gaan zwemmen, samen met een collega van het werk. Nip was al eens eerder met haar gaan zwemmen, en toen hebben ze toch wel 1 km baantjes getrokken, zeker. Mooi van hen, maar dat zag deze Vlinderman dus niet zitten. 500 m moest maar volstaan, de rest zou ik dan wel zien. Toch ben ik er ook aan geraakt, en om het af te ronden heb ik er dan maar 1,111 km van gemaakt. Dat staat zo leuk, niet? Wie riep daar dat ik van structuur hou???

gestructureerde regie

twee aan twee in 't wit
de tassen rechts in 't gelid
met de ondertassen eronder
in de kast op ooghoogte
altijd op dezelfde plek
en nooit eens bij de glazen

net zoals de sleutels
aan het linkse haakje hij
de hare aan het rechtse
om direct terug te vinden
bij 't verlaten van het pand
doorgaans geen tijd voor misverstand
of paniek eens twee minuten te laat
op de plek van vaste weekafspraak

hij houdt van zijn structuur
de textuur van het bestaan
waar hij de weg blindelings
doorheen het programma kent
behalve wanneer het tijd
voor een dwaze sprong
in een pas gegoten plas
zonder oog voor de natte jas
die opeens wat zwaarder weer

Frans Vlinderman