Heimwee + gedicht

Een paar tientallen jaren geleden (nou ja, het zullen er wel veel zijn, als ik het onderwerp bekijk) nog maar alleen op televisie te zien, in Neighbours of zo, een stel agenten op de fiets die wat rond patrouilleren. Tegenwoordig zie je ze dus ook in 't Stad, de Vliegwielende Brigades. Ik ga weer enkele tientallen jaren terug: Bibi aan de kant gezet door zo ne stevige flik, die me eens goed uitveterde omdat ik het gewaagd had om zonder handen te rijden. En dat hij dat ook zou gaan bespreken met mijn ouders, zo rondrijden was verboden! Anno 2008: ne mens keert naar huis terug na een dag vol werk en ziet de voor zijn veiligheid zorgende Vliegwielers voorbij-flitsen (hebt u 'm), met de helft van het duo vrolijk wapperend met zijn handjes... En dan zoiets in mijn hoofd als jaaaaaaa, we zijn aan 't rondlopen in 't Stad, waar alles kan, moet, mag kunnen, zal zijn, gewoon gebeurt. Ik heb ook andere gedachten daarbij gehad, maar die horen hier niet thuis. Geen gezeur op mijnen blog, nah.

Terwijl Nip naar 't Filmforum is, wilde ik samen met een vriendin van Schone Moeder wat meubelarij opladen en naar 't appartement brengen, ben ik me daar toch wel afgesproken op de verkeerde dag zeker! En ik weet nog altijd niet wie zich nu vergist heeft, vriendin of Bibi. Allez, ik ben den boel al gaan demonteren voor morgen, we zien dan wel weer verder.

voedsel voor de geest

kraak
krak
tak
boom
boom met loof
en windhoos overzee
waar Amerika liegt
dat het voor de vrede
in Afghanistan, Irak,
woorden die gewikt worden
in loden waarheid gesmoord

eiland
hand
ent
boom
boom zonder kruin
naaktheid zonder Dhali
feitelijk realisme pur sang
voor een gortdroge wereld
die humor slechts verdraagt
als het op tijd wordt opgejaagd

vergeten
eten
en
wat
dan
nog?

Frans V.

Zwemmen + gedicht

Na wel zeker bijna een maand zijn Nip en ik nog eens gaan zwemmen. Veertig lengtes zag ik alles 'en bleu', met mijn nieuwe Splash-zwembrilletje (dankjewel, Schone Moeder Lenie, nu zag alleen mijn linkeroog er wat chloorderig uit, vermits daar soms wat water insijpelde). We dachten allebei dat het stroef zou gaan, maar eerlijk is eerlijk: het verliep (verzwom?) zonder een centje pijn. En snel! Op wel goed 40 minuten waren we al klaar, waar we helemaal in het begin nog ongeveer bijna een vol uur nodig hadden voor dezelfde kilometer. Maar bon, dat zijn maar cijfertjes.

Na het zwemmen stelde Nip voor om een kleinigheidje te gaan eten in 't Zeezicht, waar ik niet nee tegen heb gezegd. Al helemaal niet omdat zij trakteerde (niet elke man staat er per se op in zijn eigen buidel te tasten). Laat ik me dus maar een gevrouwcipeerde man voelen. Chili con carne, jawel, en lekker! Als ge den 23sten zou komen en ge zou honger hebben, het is geen geld, het is genoeg en het smaakt! En als ge geen bonen lust, de lasagna is ook altijd top, net zoals de suggestie van de dag/week (al hebben we vandaag het bord niet gevonden waar die suggestie op staat).

Het gedicht vandaag schreef ik naar aanleiding van een stukje in de krant, waarin ene Joseph Stiglitz, voormalig Nobelprijswinnaar Economie in 2001, het heeft over het kostenplaatje van de Amerikaanse oorlog in Irak. Hij plaatst er ook even naast wat er met dat geld had kunnen gerealiseerd worden...

gij patriot

geef om uw land
hoeder van recht
vrager van plicht
beschermer van al dat maakt
dat u wel vaart in 't leven
er naast brood ook beleg
en geld voor als dat nodig

geef aan een ander land
wanneer daar mensen wonen
met dezelfde mondenhonger
en geen morzel te verkauwen
met dezelfde handenvormen
uitgestoken naar de ander
om te delen wat in overvloed

maar ontneem uw land alles
als het in dat ander land
oorlog komt bereiden zonder
uw warme voorbeeld te volgen
met uitgestreken staatsgelaat
de rekening te presenteren
aan haar onderdaan
die liever geeft
om het warme leven

Frans V.