Huwelijkstoestanden + gedichten

Het is alweer de eerste van alweer een nieuwe maand. Vliegen dat die tijd doet. Voor ik het weet zal het weer zomer zijn, dat is het leuke eraan. En u lezer zult ook wel weten wat er deze zomer te gebeuren staat: dan gaat Vlinderman vrijwillig voor de huwelijksbijl van Nip. Het is nu bijna vier maanden geleden dat ze ja heeft gezegd en nog steeds voel ik dezelfde ontroering door mijn aderen gieren als ik eraan terugdenk. Dat zit dus wel snor. De teller hier ergens op mijn blog geeft ook al minder dan 200 dagen te gaan aan, ik peins dat we op 100 eens iets speciaals zullen doen... een huwelijkschrysostomosfeestje, waarom niet.

Zodadelijk trekken Nip en ik de stad nog even in om eens te gaan kijken bij een door Nip opgemerkte juwelierster. Misschien dat zij ook wat voor ons heeft, misschien ook niet, en dan gaan we voor de trouwringen toch naar Wim Meeussen, zoals we eigenlijk al van plan waren. En zo blijkt alles altijd weer terug te vloeien naar die speciale dag in 't verschiet. En nee, ik hou er niet over op, het is maar dat u het weet.

Frans Vlinderman (die toch niet kan stilzitten)

Heb zonet alle foto's van gisteren en eergisteren netjes gelabeld, maar dat verslagje komt ofwel later op de dag, ofwel morgen, ben er nog niet helemaal uit wanneer ik ze ga uploaden. Nu ja, tijd genoeg :p

losgekoppeld

hij zwerft door de dagen
als een stofje gedragen door
de wind, door de regen neer
geslagen, wonden onverzorgd
zorgen voor levenshinder

sjofel in het pak gestoken
het past hem al lang niet meer
draagt hij nog minstens de schijn
dat hij het nog even ophouden kan
omdat hij zijn plaats in de wereld
zomaar uit het hoofd nog kent
al zou dat het laatste

hij voelt de blikken in de rug
wel, die zijn er altijd geweest
al telt hij veel liever de tegels
waarover hij zich een weg baant
door zijn eigen gekende wereld

Frans Vlinderman