Toneelles + gedicht

Bij Nip stond het al te lezen, maar ik herneem het hier ook even, voor al diegenen onder u die niet langs haar blog zouden surfen. Onze reeks toneellessen in Het Werkhuys zit er op. Tien lessen lang stond ik samen met drie anderen (Nip, Schone Moeder Lenie & Taalverslaafde Anneke) onder het aandachtig oor en oog van Annemie Piryns te oefenen in het improviseren, declameren, relaxeren, experimenteren, woordenjongleren... Niets gedwongen aan, in een leuk sfeertje proeven van wat het podium anders te bieden kan hebben dan het voordragen van wat poëzie. Een bijzondere ervaring, al zeg ik het zelf - in koor met Nip.

Nu, er gaan nog drie mensen over blijven om een vervolg aan deze reeks te breien zo ergens in het voorjaar. Om er zeker van te zijn dat er ook effectief een volgende van start gaat, is het aangewezen dat er toch nog minstens één iemand bij komt. Voel jij je dus geroepen om ook eens iemand (of iets) anders te spelen dan jezelf of een variant van jezelf, neem dan als de bliksem contact op met Nip, die je verder in de goede richting zal helpen kwestie van inschrijven en zo. Tien weken lol gegarandeerd en je steekt er nog heel wat van op ook!

meubelgigant

hij staat in de kamer
in de hoek, waar spinnen
in zelfgesponnen pareltjes
van hoek naar hoek reizen
of gewoon wat schommelen

aan zijn armen voelt hij
het gewicht van ingebonden papier
hij draagt de wereld letterlijk
zijn onstuimig hart toe zoals hij
nog nooit eerder de bezieling
en nu de ultieme droom

hij is geduld en volharding
in de oefening komt hij
zichzelf tegen, gedachten
die moeten uitgesteld
voorlopig is hij
nog geen acteur
dan wel boekenkast

Frans Vlinderman

Toneel + gedicht

Zo dadelijk eten Nipje en ik een lekkere, home-made pitta met uiteraard de nodige looksaus, waarna we weer afzakken naar onze donderdagse afspraak met Annemie, onze toneelles-instructrice. Jaja, Vlinderman proeft eens van iets anders dan alleen maar poëzie of blog. Al moet ik er onmiddellijk bij vertellen dat mijn geheugen helemaal niet meer getraind is in het uit het hoofd debiteren van teksten/dialogen. Toch lukt het stilaan beter en beter om zonder vergissingen en op het juiste moment mijn lijnen erdoor te laten komen, al zal ik het allicht nooit tot op de podiumplanken schoppen. Is trouwens ook niet echt de bedoeling...

Via deze weg nog een bedankje aan u, mijn lezer(es). Na mijn opiniestukje van gisterenavond stroomde mijn mailbox vol met de meest uiteenlopende mails. Het blijkt dat het onderwerp de mensen bezighoudt. Niet iedereen is gediend van onze eerbiedwaardige politici met hun wereldvreemde besluiten. Het is echter wel vreemd dat er nog geen enkele reactie onder het stukje zelf staat. Is er soms iemand bang van de reacties van anderen of zo, mocht blijken dat er nog andere meningen bestaan? Ik vraag het me maar gewoon af.

gelabeld straatje zonder eind

hij belichaamt de non conformist
met lak aan ieder volgzaam ander
discussieert zich uit de regels
van vorm en ander keurslijf
dat hem belet te zijn
wat hij niet en nooit

in het nauw van zijn ongelijk
wordt hij dan weer opportunist
hij staat erop, liever
dan verrot gescholden
voor die andere term
en verwordt dan toch
tot rasechte conformist

de nihilist hoort het aan
hij denkt er het zijne van
en besluit dat het niets
met hem te maken heeft

Frans Vlinderman