Politieke keuzes, besteed ze wel

Vandaag dan maar mijn wat vrolijker blogje. We zijn alweer aanbeland op donderdagavond en dat is altijd wel een leuke avond. Ofwel moeten we de dag erop niet gaan werken, omdat het dan maar een half dagje is, waarbij ik mijn eerder opgelopen overuren aanwend om het weekend alvast in te zetten, ofwel moet ik er nog maar één dagje tegenaan om alsnog het weekend te verwelkomen. Donderdag is doorgaans ook de laatste dag van de week, waarop ik deadlines plaatste om extra werkdruk vlak voor het einde van de week te vermijden en dus liggen die ook alweer achter mij terwijl ik de avond begroet. Donderdag, dan dondert het allemaal niet meer zo, dan kan ik met andere woorden voluit genieten van in- en uitademenen, kan ik Miss Jackie T net dat tikje meer aandacht schenken, Nip - als ze tenminste thuis is - net wat langer in mijn armen sluiten.

Eigenlijk zou ik me beter wat druk beginnen maken over waarop te stemmen aanstaande zondag, maar ik vertik het nog steeds. Helemaal onbeslist tot in het stemhokje zal ik me niet wagen, maar mijn beslissing zal pas vallen uiterlijk zaterdag, nadat ik samen met Nip genoten zal hebben van de (het) eerste communie(feestje) van nichtje Thyne. Na een pittige babbel met Nip gisteren heb ik diep vanbinnen al wel uitgemaakt naar welke kleur mijn voorkeur op Europees vlak zal uitgaan. Het zag er aanvankelijk nogal blauw uit, maar ergens dienen er duidelijke signalen uitgezonden te worden door ons, kiezers, naar de beleidsmakers op dat hoge niveau dat het dringend een andere richting uitmoet met de wereld, zoals we die vandaag (be)leven. Teveel onheil in het verschiet, weet u wel, en dat heeft heel wat te maken met de manier waarop we in een rotvaart bezig zijn onze natuurlijke bronnen uit te putten in onze rush naar nog meer persoonlijk gemak in het werk- en dagdagelijkse leven...

Genoeg over politiek, Bibi gaat nu doen wat ie zich heeft voorgenomen: heerlijk rondhangen en genieten van deze bewolkte avond. En luisteren naar liedjes als 'The only way is up' van Yazz, dat hier nu door de boxen schalt ;)

Deze uit Ruigoord krijgt u er zo bij, hebt u nog eens een streepje poëzie ;-)

Haiku - bijna zomer

Uitgeteld, deze Vlinderman. Net terug van het laatste wapenfeit van dit weekend, namelijk het communiefeest van neefje Sander, en het is al moeilijk om te moeten vaststellen dat het zondagavond is en Bibi dus vanavond nog het huisvuil moet buiten zetten. Het lijkt er gewoon te veel aan. Misschien ben ik niet meer van de jongste of zo, maar van al dat gefeest wordt het deze mens allemaal teveel om nog ernstig lui te kunnen zijn in de aflopende uurtjes. Uitgeput, ja. Knok out. Nog net genoeg fut voor een haiku'tje.

bijna zomer - haiku

avondrood geveld
achter het regengordijn
een verborgen zon

Frans V.

haiku - lente

Vroege zondag, we gaan er niet al te veel woorden aan vuil maken, temeer daar mijn toetsenbord het niet al te bijster goed meer doet...

haiku

merel tjilpt lustig
op een besneeuwde tak
lente slaapt nog wat

Frans V.

Ontwaakt, gij verdorvene

We zitten hier vandaag al iets minder vermoeid aan de pc, en zodadelijk kunnen we gaan kijken naar Charlie Chaplin, dus mijn lol kan alvast niet op. Op het werk beginnen de lijken al eens om de hoeken van de kastdeuren te komen piepen, maar ik heb die deuren alvast voor even vakkundig terug op slot gekarateka't. Kwestie van mijn plezier niet te vergallen nu ik een mindere baaldag dan gisteren mocht ervaren. Ik heb trouwens vastgesteld dat bij het eerste wekkersignaal mijn nachtlampje ('s ochtends vroeg, maar daar gaan we niet over vallen, eh) aanzetten, helpt bij een rustiger en vooral vollediger ontwaken - ook het humeur krijgt dan de kans zich eens goed uit te rekken in plaats van te blijven hangen in een verrimpelde en irrationele boosheid op de hele wereld.

Over het nieuws heb ik tenandere ook niet veel te vertellen. De wereld bestaat nog, ze draait nog en er loopt nog steeds meer goedmenend volk rond dan slechtmenend, al lees ik in verhouding teveel over de laatste soort dan over de eerste - 't zal wel niet interessant genoeg zijn om den braverik uit te hangen, zeker? Enfin, ik ga nu naar buiten tegen de muur staan pissen en zien hoe mooi dat dampt, zo ergens aan de vooravond van de herfst. Vervolgens zal ik een warm gedicht erover schrijven en dat misschien presenteren te alhier. Misschien ook niet, want SM Lenie en Mama Mia durven hier ook al eens ne keer te komen piepen en wat moeten die nou met een straaltje zeikpoëzie (hebt u 'm?)

Nog even een oude haiku van me die ik nog altijd graag op een podiummeke op de mensen los laat en dan log ik weer even af uit mijn bloggen:

liggend op droog stro
voelt de hond het kriebelen
zijn kussende vlo

Frans V.

Périgord # 6

Veel valt er hier niet te lezen vandaag, het is Nip die aan de beurt is om op haar blog onze wedervaren te verhalen. Het loopt alleszins op zijn einde, zoveel kan ik hier al wel melden. Binnenkort is het gedaan met huwelijks reizen en dan herneemt het gewone dagritme zichzelf, terwijl Nip en Vlinderman zich toch gehuwd weten. En in dat voelen we ons super!

zomerzwanezang - haiku

onstuimig water

een zwaan grondelt langdurig

herfst stilaan in zicht

Frans V.

Le Perigord #4

Voor verslag over dag nummer vier, verwijs ik u alweer graag door naar Nips blog, waar de voorbije activiteiten lekker opgesomd werden en waar ik niets meer aan toe te voegen heb. We tellen nog steeds de dagen op, in plaats van af te tellen, puur omdat het zo veel plezanter blijft dan het eigenlijk in realiteit aan het worden is: te kort, véél te kort... 

Nu, we kniezen niet en blijven vrolijk verder dollen, zonder rekening te houden met de wereld, waar je geen koning mag spelen of God mag zijn zonder voorgeboortetoestanden of zo...

frisjes - haiku

zee vol zonnebloem

een kudde grote koppen

naar de grond, 't wordt herfst

Frans V.

Miss Jackie T de hort op

Miss Jackie T zet haar eerste toegestane stapjes in de vrije wereld vandaag. Nog maar even heeft ze omgekeken en toen was ze al het hoekje om. Letterlijk dan toch. Nip en haar Vlinderman keken elkaar eens diep in de ogen en zagen er dezelfde emoties. Ook al is het dan een poezebeest, het blijft toch ook ons poezekind. Van klein grut tot stevige kuitenbijter, we hebben er met veel plezier ons Latijn in gestoken om er een beleefd katje van te maken. Altijd miauwen met twee halen, netjes op het bakje vanaf het prille begin, eten wat de pot schaft, stoute bezoekers voorzien van het huishandelsmerk en slapen wanneer het donker is. En dat huppelt dan zelfbewust en eigenwijs de daken op, in de hoop eindelijk de wereld te kunnen verkennen zoals ze er al altijd van gedroomd heeft. Of zijn we nu teveel aan het personaliseren?

Sebiet met Mama Mia de hort op, ze zit al op tram twee, en omdat het morgen dan toch maar gaat regenen, wilden we sowieso nog even genieten van het zonnetje, dat hier zo welwillend op ons neer schijnt. En om de hele info met u te delen: deze namiddag heb ik op het werk niets anders gedaan dan een soort pre-klassement aan te maken van al hetgeen daadwerkelijk dient geklasseerd te worden. Een tijdrovend werkje, en nu moet het nog in klasseurs (liefst de juiste) en de stapel to do geprepareerd voor het pre-klassement en zo draait het jaar zijn rondje af. En Nip, die is in een soepmanie geschoten. Vleesvreter of niet, misschien volg ik haar wel een stukje in haar manie, vermits ik er ook niet lichter op word...

Ah ja, voor ik het vergeet: hoe zit dat nu met die zo verlangde hulp van jullie inzake huwelijkshaiku/-senryu? Voelt er zich echt niemand geroepen? Mij niet gelaten, dan doe ik het zelf wel, wat je zelf doet, doe je immers beter volgens bepaalde strekkingen... Maar toch.

lentegevoel + haiku

Volgende week wordt het weer een weekje poëzie. Vooreerst is er het Gastvrij Podium in Wijnegem met gastdichteres Raymonda Bertels en haar vertolking van Joodse poëzie, vertrekkend vanuit de Bijbel om te eindigen met enkele hedendaagse Joodse schrijvers, om donderdag opnieuw present te geven op een internationale 114de Muzeval, opgeluisterd door gastdichter Barry Fitton, huidige semi-burgervader van de Amsterdamse vrijhaven Ruigoord. Ik kijk er al naar uit, nu nog even die vervloekte vaatwasmachine 'arrangeren' en dan in volle gemoedsrust aan de tweede zondag van dit lange weekend beginnen...

lentehaiku

frisse lentezon
gloeit op een bleek winterhoofd
terrasjes-weer daar

Frans V.

Collega's

weinig bijdrage vandaag, 'k ga zodadelijk richting Den Hopsack voor een Persoonlijk streepje poëzie, een gezellige babbel tussendoor met vrienden en collega-dichters en dan zelf nog wat op de planken en genieten van wat klanken. Over de werkvloer kan ik ook al kort gaan: langs de ene kant is er een nieuwe collega gestart, welkom D, en langs de andere kant is er een oude collega uit ouderschapsverlof teruggekeerd om haar plek weer in te nemen, welkom S, zeker nu ik weet dat je me hier dagelijks even komt lezen. En nee, ik ga mezelf niet censureren om die reden, waarom zou ik ook :p

Sebiet dus weg, maar wat vond je van mijn bijdrage gisteren? Nageltje op het kopje? Krijg ik nu geld de volgende maal ik iets voorspel? Of is dat gewoon normaal? Iets wat het kleinste kind zo ziet aankomen? Dan is het ook goed, bewijs nummer zoveel van mijn vrije geestelijke toestand, niet aangetast door de vliedende jaren.

Soit, een kort vleugje poëzie, over wat, dat vertelt mijn klavier mij en enkele seconden later u wel.

schenker - haiku

hij verzorgt zijn taal
de schenker van klare wijn
verbloemt geen geheim

Frans V.

Electrabel + haiku

Deze avond gaan Nip en ik een feestje bijwonen ter meerdere eer en glorie van Annemie P., onze instructrice (duur woord hoor) toneel. Maart is blijkbaar een vruchtbare maand om te verjaren ;) Schone Mama Lenie blijft daarna bij ons logeren, dus moet er nog wat opgeruimd worden... Nu, met veel plezier, vermits ik een aantal overuren mocht/kon opnemen en dus samen met Nipje wat door het appartement kan razen.

Wat betreft mijn factuur van Electrabel: iedereen die ik erover aanspreek, stelt dat het gewoon niet kán. Dus moet er een foutje ingeslopen zijn. En dus ga ik alvast die mensen een keertje lastigvallen met een vraag tot herziening. En dan zien we wel wat daar weer van voort komt. Een koppige ezel zoals Bibi heeft daar niet te veel last van, en baat het niet, het schaadt ook niet.

kattengespin - haiku

onder de frigo
maanden verzamelde pret
poesje op de loer

Frans V.

Werk werk werk + haiku

De werkdag is weer voorbij en daar ben ik niet rouwig om. Als dit het tempo wordt voor de komende maanden, dan gaat deze Vlinderman nog letterlijk afzien. Afzien van overbodige prutsen, afzien van teveel regeltjes, afzien van zichzelf, afzien tot enkel nog het meest basale overblijft. De rest zal dan moeten wachten tot de nieuwe collega's ingewerkt zijn (ongeveer een half jaartje, reken maar uit, ik zal moeten zien dat ik niet uitgeblust of platgewerkt aan mijn trouwdag begin...)

Verder wil ik via deze weg iedereen nog eens warm bedanken voor hun steunbetuigingen, via deze blog of gewoon, gezicht naar gezicht. Het geeft me steun en doet gewoon deugd. Doet me ook weer wat verder kijken ook, voorbij de pijn en de woede die eerst op de voorgrond traden.

En nu ga ik wat ontploffen, want na printer één heeft ook printer twee het ondertussen begeven. Fijn is anders en ook al zijn er belangrijker dingen aan het vlinderhoofd dezer dagen, er kan écht niets meer bij.

hemelster - haiku

ster aan de hemel
tot leven gevallen god
weer opgehangen

Frans v.

lange maandag + haiku

Of er vandaag veel bericht te vinden zal zijn, het zal in ieder geval afwachten worden. Een klein woordje hier, een impressie daar, maar vooral veel werk en van die dingen. Ik zit hier op mijn werk tot 20u30, dus het zal ten vroegste 21u20 worden voor ik terug verschijn... Allez, misschien dat ik deze noen ook even binnen wip...

fladderdag - haiku

maandag lange dag

onvermoeibaar gefladder

van heel vroeg tot laat

Frans V.

Eindejaarswerkdag + haiku

Maandagmiddag, Vlinderman alleen (alweer) op dienst op deze laatste werkdag van het kalenderjaar 2007. Buiten wat telefoons beantwoorden en de beller melden dat er niet veel gewerkt wordt vandaag, heb ik me al geamuseerd met het afwerken in vijftien delen van een belangrijke brief voor mijnen baas. Die mag ik sebiet nog aangetekend gaan verzenden (wie zou er dan de telefoon beantwoorden?) Samen met de verwerking van nog wat post zal het dat dan weer zijn voor dit jaar. En dan gaan we snelsnel naar huis, effie omkleden en met Broer en Schone Zus naar Zus en Schone Broer om oudejaarsavond gepast te vieren met een hapje en een drankje. En een toetje (merci Nip). En misschien wat vuurwerk. En aftellen. Bubbels. Knallende kurken. Kussen. Knuffelen. En dan business as usual. Zoals ieder jaar.

overgang - haiku

hangende takken

schaduwen waaieren uit

elke dag korter

Frans Vlinderman

Kerstsfeer + haiku

Misschien komt de sfeer er toch nog in. Na genoeg maanden zonder regering, een hoop non-zin en belachelijke neto's komen we aan het einde van dit jaar dan toch nog aan een regering. En geef toe, het is niet omdat regelnicht Europa zowat alles al voorgekauwd heeft, dat een Belgische regering daar niets anders onder kan verstaan. Wie een beetje Belg is (of Vlaming of Waal of Brusselaar of Oostkantonner) houdt er immers van tegen een EU-karretje te rijden. Beetje ontduiken, beetje ontwijken, beetje ontkennen, beetje het Belgisch beestje uithangen... Het was best een spannende tijd, dat voorbije half jaar zo zonder echte landleiding, maar nu wordt het volgens Bibi er alleen maar spannender op: wanneer gaat die interimregering op z'n bek? Staat de eerste crisis geprogrammeerd in januari of zitten we safe tot februari? Of halen we eind december al niet meer?

Jaja, Vlinderman op de actualiteitentrein, en sporen maar! Dat onze nieuwste Miss Belgium ondertussen het wereldforum heeft gehaald met haar communautair uitgewrongen gehalte, neem ik er maar bij. Het is namelijk een echte Belgische, met speciale roots en al en niet gezegend met de drang om Nederlands te leren (spreken). Waar kennen we dat nog van? In ieder geval: go for it, Alizee Poulicek!

eindejaarsfiguur - haiku

decemberuren
na aangeslagen ramen
dagen die lengen

Frans Vlinderman

verkoudheid + haiku

Het is vrijdag, ik heb een vrije dag, en dan denk ik aan fijne dingen, in te halen achterstand, bij te werken karweitjes, de afwas, het opruimen van 't appartement, affin, aan allemaal dingen die het leven daarna zoveel aangenamer maken. Waar ik niet aan dacht, dat was aan de mogelijkheid dat ik opnieuw verkouden zou worden. Snirf. Het is weer zover. Vlinderman z'n hoofd zit weer vol snot, zijn rug doet pijn, er lopen koude rillingen door mijn spieren, een lichte hoofdpijn is manifest aanwezig, ik zit met drie graden verhoging en vrijdag, mijn vrije dag, spoedt zich naar haar einde. Zonder fijne dingen. Bof. Balen, ja.

Gelukkig is er Nip nog, die me met haar tedere handen wat verkoeling brengt en regelmatig bericht over de huwelijkse weetjes, zodat ik wat afgeleid word en meer met de toekomst bezig ben dan met mijn falende lijf.

bij de winter - haiku

waterrimpeling
bleke zon beschijnt grijzig
de laatste reiger

Frans Vlinderman

Amsterdam + haiku

Eentje uit de oude doos, voor ik er een paar dagen tussenuittrek naar Amsterdam.

hond - haiku

liggend op droog stro
voelt een hond het kriebelen
zijn kussende vlo

Frans Vlinderman

bedenking + haiku

Enkele dagen terug ging het over mezelf en Nip en hoe we onszelf bekijken. Alhoewel ik daarbij zonder gène durf te stellen dat ik me, naast administratieve loonslaaf, als schrijver en dichter voorstel, vallen er best heel wat vraagtekens bij op te tekenen. Want wat definieert nu iemand als een schrijver of als een dichter? Van Dale reikt ons het volgende aan:

schrij·ver (de ~ (m.), ~s)
1 iem. die schrijft
2 iem. die er zijn werk van maakt of die de gave heeft boeken te schrijven => auteur, pennenridder, scribent
3 [techn.] registreerapparaat

dich·ter (de ~ (m.), ~s)
1 iem. die gedichten schrijft => bard, poëet, woordkunstenaar, zanger

Nou, daar komen we dus al een heel eind mee, dacht ik. Ik schrijf gedichten, dus ben ik een dichter. En aangezien gedichten geschreven worden en een schrijver iemand is die schrijft, ben ik eveneens een schrijver. Een schrijvende dichter, zo je wil. En dat ik niet van mijn pen kan leven, so what? Als ik me niet vergis, kan ook een Ramsey Nasr dat niet. En dat is al een behoorlijke naam, toch?

najaarsdroom - haiku

voorbij de wolken
waar de herfst het kilste heerst
rusten dromen uit

Frans Vlinderman

Grieperig + haiku

Deze Vlinderman merkt dat hij zich niet echt in zijn seizoen bevindt. Belaagd door alle symptomen van een fikse griep (hoofdpijn, neuspijn, nekpijn, rugpijn, longpijn, etc.), met een loopneus om u tegen te zeggen, vind ik het al een hele prestatie mijn pc opgestart te krijgen en wat foto's van gisterenavond te verwerken. Opnieuw houd ik het daarom kort, net zoals met mijn poëzie'tje, beetje geïnspireerd door de dag vandaag, waar de zon mij stralend heeft begroet, maar vergeten te melden is dat het verdorie behoorlijk frisjes is buiten.

verkoudheid (haiku)

felle schittering
gesnotter onder dekens
herfst is aanbeland

Frans V.

't Gastvrij Podium + haiku

Het is de eerste woensdag van de maand, dus trek ik zodadelijk richting Wijnegem, waar 't Gastvrij Podium weer naar me wenkt. Ik heb nog een dikke twintig minuten voor ik vertrek, dus hou ik het hier maar beter kort. Als ik op tijd terug ben, dan plaats ik misschien nog een fotoverslagje. Het is immers alweer een hele poos geleden dat er hier nog eens zoiets verschenen is (shame on me, en dat terwijl ik zoveel foto's heb getrokken de laatste weken).

Even kort is mijn poëtische bijdrage vandaag. Een haiku.

paperclip - haiku

nietig het ijzer
hoeder van wat papieren
woordenschat berust

© Frans Vlinderman

jaja + gedicht

Morgen staan we in Breda, mijn tweede 'optreden' ooit in Nederland. Voor een luttele 5 à 7 minuten zal ik me na het werk huiswaarts spoeden, mijn poëzie bijeen scharrelen en dan een klein uurtje onderweg zijn om temidden enkele illusteren mijn eigen bescheiden bijdrage te leveren aan het naar almaar meer poëzie hongerend Nederlandse volk te leveren...

Zaterdag hou ik het kort en bondig: we doen wat verhuisstuff en we gaan wat naar trouwerij kijken en genieten van wat gelukkige mensen (misschien wat inspi opdoen ook, je weet maar nooit). Collega Ignace trouwt immers met zijn vlam en dat wil ik gezien en gehoord hebben!

Voorlopig ziet volgende week er nog behoorlijk rustig uit, maar ook dat is bedrieglijke schijn. Nip's nichtje komt logeren van woensdag tot vrijdag, schone moeder is jarig, het schooljaar zou moeten herbeginnen, affin, opnieuw en alweer geen verveling in het vizier...

Geen doordeweeks gedicht vandaag, maar een haiku-poging.

orkaan - haiku

deuren zonder muur
de goudvis in de zetel
Dean is gepasseerd

© Frans Vlinderman