daar is de lente, daar is de zon

Hebt u het ook gemerkt, dat beetje fellere licht buiten, die beetje zachtere temperatuur, dat beetje meer zon om door de nog steeds niet opgewarmde winden heen ons een lekker gevoel te bezorgen? En dat het 's avonds langer licht is? Dat je thuis in je zetel pas de avond haar intrede weet doen, in plaats van onderweg van je werk ernaartoe? Het gevoel dat de lente best wel eens echt in het land zou kunnen zijn, los van de kalenderdatum, die toch maar zo geforceerd lijkt. Daar heb ik het over en ik ben er niet rouwig om. Maanden met veel te weinig zon, het is mij niet in de kouwe kleren gaan zitten. Een lichte moedeloosheid hangt al veel te lang op mijn schouders om nog normaal te zijn en zo'n dag als vandaag, die haalt dat dus stil maar efficiënt weg.

Anders vergaat het ondertussen Herman, die enkele dagen terug plots diende opgenomen te worden in het ziekenhuis. Er wachten hem nog wel wat weken daar om er terug bovenop te geraken. We denken aan hem. Net zoals we ook denken aan Mama Mia, die over enkele dagen dan weer wel het ziekenhuis mag verlaten na bijna drie weken. Het is wat met al die ziekenhuistoestanden. Zo tussendoor dan nog een verhuis regelen, allemaal lekker met het openbaar vervoer omdat die gadverse wagen nog steeds in panne staat, van hot naar her lopen hannesen, dan geniet je vanzelf toch van die eerste lentestraling, niet? Het verzet zowaar je zinnen van al het werk dat nog gedaan dient.

Liefde is samen de mail controleren...

We gaan wat beenderen bekijken, Nip en ik, op den tv. Binnenkort zal dat niet meer gaan, want dan wonen we weer kabelloos met z'n tweetjes. Niets op tegen, maar Bones, dat zullen we toch wel missen. Misschien dat we de hele reeks achteraf wel eens gaan huren op DVD, tegenwoordig is dat allemaal mogelijk. Soit, tot zover mijn fragmentarische blogbijdrage voor vandaag. Andere dagen, andere berichten, hopelijk allemaal wat lentefrisser dan sommige boodschappen nu.

Gedicht: nostalgiejongen

Hemels weer vandaag, de zon staart stralend wat in het rond, de (sociale) verplichtingen achtervolgen zichzelf ergens in het land van nooit geweest en Bibi lummelt wat rond met zichzelf. Zondag, dag des Heren en Dames, met een hele week achter de rug en een nieuwe in het verschiet, zowaar gekregen en beloofde geschenken des levens. Hoeveel meer kan een mens zich wensen?

Wijlie ergens in 2007

nostalgiejongen

de man met baard
wandelt zijn hoekje om
als in de saaie regelmaat
van elke dag hetzelfde
uur meer van dat

geen mens die hem herkent
als waterstof gelooid in mensenvel
toen hij nog niet als nu
op vrijersvoeten de deur uit
om nog eens barokke brokken
en zeker niet op tijd
terug naar huis

langs het zichtbare onbewogen
drijft hij steels op nostalgie
de goede oude dagen
in een beetje neonlicht
om vandaag te verdragen
dat zijn droom er nu reeds

al het overige
slechts zijn aanloop

Frans V.

Verjaardagsfeestje Frans & Nip Vlinderman

Voor al de geïnteresseerde vrienden: voor de derde maal op rij palmt Vlinderman samen met Nip het Zeezicht op de Dageraadplaats (Zurenborg) in om gezellig op een nieuw jaartje te klinken... Iedereen is welkom, dus kruis alvast 11 april aan in de agenda...

Het licht uit

Bent u ook bij de deelnemers aan Earth Hour? Gaat u de lichten doven deze avond tussen 20u30 en 21u30? En gaat u mogelijk ook genieten van de Europese black out die meer dan waarschijnlijk zal toeslaan als we met zijn allen tegelijk de gloei- of spaarlamp terug laten branden aan het einde van ons uurtje bewustmaking? Het zijn zo van die vraagjes waar Vlinderman zich op deze luie zaterdag mee bezig houdt. Het zou een signaal moeten betekenen aan de regerende overheden om ons milieu wat te ontzien. Nogal wat lokale overheden gaan alvast mee in het idee.

Bron onbewerkte affiche: klik

Daar tegenover heb je dan weer Elia, de beheerder van het Belgische electriciteitsnet. Die mannen hebben alvast wat extra water uit de spaarbekkencentrale van Coo opgepompt naar de hoger gelegen spaarbekkens, om in een snelle bijkomende elektriciteitsproductie te kunnen voorzien mocht deze actie een afnamepiek veroorzaken bij de afronding. We zullen maar geen vragen stellen bij de kostprijs voor het milieu van deze voorzorgsmaatregel, wanneer we met zijn allen milieubewust als we zijn ons aan dat uurtje houden...

Affin, deze avond staat Casino Royale op het menu met een blonde Bond en hopelijk kan ik hem uitzien. Zonder stroom heeft onze TV namelijk nogal eens de neiging weinig beeld uit te zenden. We zullen wel zien, sprak de blinde, en hij ging slapen.

Een uurtje minder, trouwens, maar dat wist u ongetwijfeld al, dat dat vervloekte zomer- en winteruurgedoe nog steeds niet is afgeschaft en deze nacht weer zal zorgen voor een stevige, ongeveer minstens een week durende, ontregeling van ons zo gekoesterde dag- en nachtritme...

Kim Clijsters & de comeback van Vlinderman

Na het grote nieuws van de afgelopen dagen dat Kim Clijsters haar comeback zal maken in den tennis, heeft uw Vlinderman ook groot nieuws: ook hij zal een comeback organiseren de komende maanden, waarschijnlijk zelfs weken. Na een kwarteeuw afwezigheid op de scène zal hij zich binnenkort terug vervoegen bij het legioen der niet-rokenden. De planning was aanvankelijk midden april, maar door allerlei rokerige tussenkomsten buiten zijn schema om zal het iets later zijn. In ieder geval wordt er te alhier afgeteld.

Bij het afstijgen van tram 2 na zijn werk kwam hij trouwens vandaag nog een jongedame tegen van een jaar of 30 die om een sigaret vroeg. Terwijl zij nog aan de 'asjeblieft' bezig was, hield hoffelijke Vlinderman zowel sigaret als immer gretige Zippo klaar voor haar. Waarop zij, overmand door zoveel charmante Vlinderman, hem wist te vertellen dat ze na amper twee rosé'tjes op zoek zou gaan deze avond naar zichzelf. Geen wereldnieuws, we geven het grif toe, maar toch van belang. We zijn dus niet alleen, eh.

Mama Mia, uw Vlindermans moeder, verkeert ondertussen stilaan weer tot de pijnloze wereldbevolking. Het kan natuurlijk nog altijd beter en dus gaat ze nog een weekend en een paar dagen genieten van de rust die een ziekenhuisbed toch wel kan bieden. Volgende week weten we of ze stilaan terug huiswaarts mag keren. Ik hoop van wel, met al dat stof dat zich daar ligt op te hopen ;-)

Al dat stof, zie je het al liggen?

Soit, we beginnen aan het weekend en Nip en Bibi kunnen alvast wat oefenen in het leven onder hen getweeën, vermits SM Lenie dit weekend uithuizig is. We zullen u later wel verder briefen, achtbare passant.

Lange Wapper, wo bestu bleben...

Er is al heel wat inkt gevloeid over de plannen van de BAM voor hun Oosterweelverbinding. Meestal was dat stevig gekleurde inkt, met een toonzetting door mensen die er tegen zijn. Een enkeling als Bibi heeft het niet zo met al dat negatieve gedoe, vooral omdat ze nogal laat in gang geschoten zijn met al hun geprotesteer, waar er in de beginfase, toen iedereen de kans had om zijn mening mee te geven met de ontwerpende ploeg, quasi niemand zijn of haar mond deftig heeft open getrokken. Neen, eerst werd er gewacht tot er een degelijk ontwerp op tafel lag, om vervolgens quasi stalkinggewijs de bevolking achter hun negatieve mening geschaard te krijgen.

Veel geblaat en amper 50.000 handtekeningen verder - die dan nog niet eens geverifieerd zijn - hebben de Adem- en straatlozen het nog steeds niet begrepen: tegenover hun aantal njet staat er een massa die die van hen negen maal overtreft en waarover zij geen zeggenschap hoeven te claimen. Minstens één van de ondertekenaars van hun referendumsaanvraag is trouwens Bibi, en die wil zich in datzelfde referendum uitspreken voor de Lange Wapper, iets dat ik eerder al gemeld heb.

Gelukkig zijn er ook mensen die blijk geven van een positieve dadendrang. Ga maar eens op hun website kijken en lees hoe ook de mooie kanten aan de zaak belicht kunnen worden zonder de tegenstander te schofferen...

Gedicht: lamaman

'Er staat een paard in de gang' Iedereen kent die Nederlandse zin en die brengt ongetwijfeld menige grijns naar boven, met veel zin in een ouderwets carnavalsfeestje. Het bijhorende deuntje heeft vandaag regelmatig van zich laten horen in mijn hoofd en daarom dacht ik er mij maar vanaf te maken met een lama. Eentje in de garage. En meer hoeft niemand vandaag nog te verwachten van Bibi, want het is al laat genoeg en eigenlijk dien ik zo het bed in te duiken, want er moet morgen nog gewerkt worden...

lamaman

in zijn garage houdt hij
een onvervalste lama
zijn heilige koe voor de deur
vervangen door trog en stro
omdat zijn geloof wat belooft

geniet hij van het voederen
en van de conversatie
eenmaal in de week
spuwen op de wereld
weten dat het gezien wordt
gehoord ook af en toe
bij slecht gemikte meningen

enkele malen op een jaar
gaan ze samen over de wegen
die Boeddha hen voorziet
hij met een versierde staf
zijn lama met hen allebei

hebben ze met z'n tweeën
lak aan blik en bezem
op hun parcours doorheen het dorp
van garage tot gemeenteplein
altijd zeker van zichzelf

vee of mens
zij malen er niet om

Frans V.

Filmforum: Bridget Jones 's Diary

Vlinderman vergeet al eens wat, de ene dag wat meer dan de andere, en het lijkt er maar niet op te beteren. Vandaag stelde hij vast dat hij vergeten aan te kondigen was dat er opnieuw een film om te lachen vertoond zal worden in het kader van Wijnegem Filmforum. We laten Bridget Jones op u los met haar hilarische dagboek. Wie dus om 20u00 zijn verstand op nul wil zetten en in de buurt is, welkom in GC Het Gasthuis op de Turnhoutsebaan, iets voorbij het Wijnegem Shoppingcentrum...

Bridget Jones 's Diary

Protest tegen sloop Camermanhuis in Doel

Dag Vlinderman- & Muzeval-vriend,

Vlinderman & De Muzeval hebben een ernstige boon voor het met de sloop bedreigde dorpje Doel, daarom dit bericht, met een oproep voor al wie zich geroepen voelt.

Vanaf morgenochtend, 25 maart 2009 om 6u00, dreigt de sloop van alweer een historisch pand, namelijk het Camermanhuis in de Camermanstraat te Doel. Wil u meer te weten komen over dat fraaie bouwwerk, dan kan u hieronder klikken (of kopie plak):

http://www.waaskrant.be/index.php?option=com_content&task=view&id=11972&Itemid=90

Als er genoeg mensen op komen dagen, dan kunnen we misschien op de valreep nog redden wat als één van de enige twee nog resterende Napoleontische huizen in België bekend staat... en dat terwijl er nog zoveel andere huizen in erbarmelijke staat zijn, die het feitelijk bijna verdienen om te verdwijnen. Neen, gerichte afbraakactie tegen nog steeds leefbare woningen krijgt de voorkeur. Ik noem dit wraakroepend.

Wil u op voorhand wat bijkomende info, dan kunt u altijd bellen naar Sabine Gillis op het nummer dat u via mijn mail op eenvoudige vraag kan verkrijgen.

Ter bijkomende verduidelijking van dit bericht: Doel en al wat daarmee samenhangt, is een kroniek van een door de overheid veroorzaakte dorpsteleurgang die elke gemeente kan treffen, ook de uwe...

Bedankt voor het nota nemen.

Warme groet,



Uw jarige Muzevalman,
Frans Vlinderman

Gedicht: uitgeslagen

Een nieuwe maandag vandaag, maar het zijn dezelfde berichten over messentrekkers her en der. Ondertussen in het nieuws de melding dat de jeugdcriminaliteit de laatste jaren niet gestegen is. Uitleg: de slachtoffers doen gewoon meer aangifte, waardoor het lijkt dat die wél gestegen is. En nog meer blabla. Bon. Het lijkt me geschikt om hierbij dit gedicht te plaatsen.

uitgeslagen

in zijn spiraal geen
toekomstmuziek, geen
aftellen naar beter, neen
afdrukken in het behang
tot waar hij geraakt was
om tot stilstand voor even

denken aan de sterren
voor eeuwig en statig zichzelf
en bloemen zomaar te groeien
onder dezelfde zon als hij
maar dan zonder
losgeslagen vader

hij benijdt zijn vrienden
met bokalen verzamelingen kralen
terwijl hij zijn tanden
geschikt op datum eruit

het is geen leven
nog minder poëzie
en hij hunkert
alleen maar
naar de nacht
dat hij
ook zij
slapen kunnen

Frans V.

Zondags ochtendberichtje

Zondagochtend iets voor acht uur en Vlinderman bevindt zich alweer vertikaal in de wereld. Terwijl het nieuws over steekpartijen her en der, politionele malpraktijken op de hoogste niveau's als nieuwe norm en meer van dat fraais in de politiek me om de oren vliegt, bereidt ik me mentaal voor op de zwarte muur. We gaan 'm slopen vandaag, met niets meer dan een edele kwast, we gaan licht brengen in de toekomstige slaapkamer. Hm, dat is best een beetje tegenstrijdig, bedenk ik me net, maar hoe moet ik het anders uitdrukken, eh?

Met een beetje doorwerken is het trouwens de laatste verfdag. Dan moet er enkel nog een keertje stevig doorgepoetst worden en is het appartement klaar voor de verhuis. Dagje dat ook dichter en dichter bij komt. En hoe leuk het ook doorgaans was bij SM Lenie, het wordt stilaan best wel tijd om samen met Nip terug een stapje in onze eigen wereld te zetten. Vlinderman gaat ook genieten van de eigen spullen, nadat die maanden lang opgeslagen hebben gelegen in een kille bergruimte van Shurgard.

Ook de bovenburen hebben blijkbaar besloten vroeg aan de slag te gaan deze zondagochtend. Wat ze allemaal uitvreten, laat ik in het midden, maar het is een stel gezonde jonge mensen, als u begrijpt wat ik bedoel :) Zo, we gaan eens richting bus vertrekken, zodat we tegen halftien ter plaatse ons gekleurd ding kunnen gaan doen. Misschien dat ik er nog een gedicht vind, want het is al een poosje geleden dat er nog eens wat nieuw werk uit mijn wezen is gevloeid...

Vlindermanflash

Twee ruimten hebben alvast vandaag de volle verfkwastlaag gekregen en morgen doen we de derde, misschien zelfs een stukje vierde - als er nog verf genoeg overschiet. We zitten hier met z'n drieën moe maar bijzonder voldaan na te genieten en uit te blazen. Mocht ik mijn voeten niet zo prominent voelen aanwezig zijn, ik was nog naar Doel getrokken, maar dat zit er dus niet in. Al ben ik in gedachten best wel bij dat feestje aanwezig.

En als we nu eens hier gaan schilderen...

Wilde ik gewoon nog even komen delen met jullie, trouwe en toevallige passanten in dat internetland van ons. Gewoon omdat ik dat twittergedoe nog altijd niet onder de knoesels heb en dat waarschijnlijk ook nooit zal (willen) hebben.

Dag van vanalles

Dag van dit, dag van dat, het is een behoorlijk druk dagje vandaag. We vieren met zijn allen de dag dat de lente - alweer - een start neemt volgens de kalender, maar sommigen onder ons vieren ook de Open dag van de Zorg, anderen - en hopelijk zijn die met velen - dan weer Antiracismedag. Er zijn nog heel wat andere speciale items die vandaag bijzondere aandacht verdienen, zoals WereldDownsyndroomdag of Wereldverteldag, en dan vergeet ik er nog wel wat. Megadag vandaag, dat in ieder geval.

Iemand een zwarte muur in de slaapkamer???

Vanaf deze noen loont het alleszins de moeite om eens af te zakken naar dat door de Vlaamse Overheid tot verdwijnen gedoemde polderdorpje Doel. Er is daar vanalles gepland vandaag, en een beetje aandacht kunnen ze daar goed gebruiken. Vlinderman was er graag bij geweest, maar hangt - helaas - vast aan verftoestanden in het nieuwe appartement. Met een beetje geluk zal ik echter wel deze avond tot daar geraken (terug, dat wordt een paar andere mouwen). En als er wat spatjes op hem hangen, dan heeft u het bewijs dat ie druk bezig is geweest op die drukke zaterdag, 21 maart 2009.

Omdat het een drukke dag belooft te zijn, plaats ik hier nog een haiku om de lente te vieren, alsook de twee gedichten, welke ik de voorbije twee jaren op de eerste lentedag hier heb geplaatst...

(2009) lentehaiku

gedeelde staarten
met de eerste zwaluwen
landt de lente weer

***

(2008) eu thanatos

zie hoe het leven dan
na jaren vol geweldig
afglijdt naar het einde
hem onder druk zet
het beste voor
het laatste

onvermijdelijk

finaal zal hij willen
beslissen voor zichzelf
daar en dan, zo moet het
zal het en niemand die
zeker God niet

Hij begrijpt toch

en anders zal hij
welzeker uitleggen
zonder hand, zonder tand
maar met heel veel hart
dat hij het individu
zoals Hij het gewild

nietwaar?

***

(2007) de heilige drietaligheid

ze wijzen met gekromde vingers
naar de gebroken ruggen van zij
die hun pad betreden hadden
zonder tol te betalen
- bordje niet gezien helaas

gezeten op vergulde tronen
gewonnen metaal uit kronen
van hun geslachte offertanden
met brede grijns eruit geslagen
- ceci n'est pas ton dent

meten ze de hoogte van hun succes
aan de stapel lijken onderweg
van die eerder zijn bezweken
dan het licht hen kon bereiken
- bij de hond slapen de vlooien

hij kwam, hij zag, hij ging
en hing de slimste uit
daar waar hij onaangeraakt
een nieuw verhaal kon brengen
- venit, vidit, est

Frans V.

drivers' seat

Er wordt hier nog steeds gebaald, het ziet er naar uit dat dat nog even zo zal blijven duren. Gelukkig dat Bibi vandaag een ritje tot in Rotterdam voor de kiezen heeft met convoyeuse Nip (om SM Lenie een plezier te doen), in een huurwagen, anders weet ik niet hoeveel neuzen ik er vandaag afgebeten zou hebben, die van mijnen chef & collega's incluis.

We zijn er dus vroeg bij vandaag, zoals wel meer gebeurt, ge moet zo niet kijken, en voorspellen naast een gezonken barometertoestand bij Bibi een min of meer fris aandoende lentedag voor de rest van het spelersveld hier in Vlaanderen. Wat het was in Nederland, dat hoort u dan later nog wel van dezen driver.

baaldag, alweer

Vlinderman heeft geen zin meer om vandaag veel te posten. Rotdag en -avond. Balen dus. Kom morgen een keertje terug, misschien dat het dan wat beter is.

Aankondiging: Doelschop

Recht uit de mailbox van Vlinderman, voor wie niet weet wat doen aanstaande zaterdagavond...

Beste letterliefhebber,

Mogelijk ben je geïnteresseerd in de perikelen rond Doel, dan ben je vriendelijk uitgenodigd!

Wees welkom
op de

Feestelijke aanstelling van de nieuwe DorpsDichterDoel

zaterdag 21 maart om 20u
De Doolen
Engelsesteenweg 8
Doel
Programma:
huldiging Mark Meekers, oud-DorpsDichterDoel
Doelgerichte poëzie van en door de laureaten
voorlezing juryverslag door Mark Meekers
aanstelling van de nieuwe DorpsDichterDoel

Muzikale intermezzi: Marc Clement aan de piano
Gastvrouw: Dianne Nuyts

In het gezellige huiskamersfeer van De Doolen,
hapjes en drankjes aan democratische prijzen

de betere verf, amai

We zijn net terug van een verfwinkel in 't Stad. Een lieve collega (GO!) had er ons naartoe verwezen, met de boodschap dat het daar 'iets duurder' was, maar dat het over een goede kwaliteit verf ging... Nou, iets duurder, dat is volgens ons een licht eufemisme geweest. De winkel op zich, daar viel niets op aan te merken, Spic & Span, de betere Mercedes-winkel in de verfbuurt, maar toch wel een categorie te hoog gegrepen voor deze Vlinderman, éénverdiener-voor-twee. De tweede offerte, voor verf van nog steeds goede kwaliteit maar toch iets minder dan de eerste, begon al te neigen naar het bedrag dat Bibi in zijn hoofd had, maar is naar zijn smaak toch nog steeds een tikje aan de té-kant.

Binnenkort dus op stap naar andere winkeltoestanden om betere prijzen in de maag gesplitst te krijgen. Het mag best wel mooi en zo zijn, daar niet van, maar het is tenslotte wél geld dat je gewoon tegen je muren plakt, en laat ik me daar toch wel enkele andere bestemmingen voor weten, waar ook Nip best wel opgetogen over zal/kan zijn, zonder dat ons nieuwe nestje er als een armoezaaiersplekje zal hoeven uit te zien...

Over wat er verder in de wereld zoal te beleven valt, verwijs ik julile naar de diverse multimediasites her en der, waar je vrij geupdate informatie kan vinden met enkele simpele klikjes met de muis. Ik leg de krant voorlopig maar even naast me neer, zodat ik me kan concentreren op wat werkelijk van tel is: een gelukkige vrouw en een genezen moedertje, dat zodadelijk haar derde nacht zal doorbrengen in het ziekenhuis om te bekomen van vier weken helse rugpijnen... Mama Mia, we denken dus ook en vooral aan jou!

Minder, jongens, gewoon minder

Vandaag zijn we de zeventiende. Dat betekent dat we nog 15 nachtjes moeten slapen tot het punt dat we weer volledige huurders zullen zijn, Nip en Bibi. Het is dan wel geen paleis, maar het nieuwe stulpje zal garant staan voor een hoop huiselijke gezelligheid. Vlinderman droomt al sinds gisterenavond een eind weg bij de volgende stap in zijn leven met Nip aan zijn zijde. Een eerste appartement met twee namen langs de huurderszijde op het contract, een eerste appartement met de decoratieve insteek van Nip op de voorplecht, een frisse nieuwe start voor het pas getrouwd stel dat we dan alweer 7 maand en een half zullen zijn.

Vlinderman vindt het allemaal dolletjes...

Het klopt in ieder geval met kilometers lengte het blijven hikken op de financiële malaise die er wereldwijd lijkt losgebarsten. Waarbij ik trouwens meer dan eens bij mezelf bedenk dat we met zijn allen het toch eigenlijk best met wat minder kunnen stellen zonder ineens diep ongelukkig te hoeven worden. Vooruitgang om de vooruitgang, deze ezel heeft lang genoeg naar die aan een touwtje voorgehangen wortel verlangd, waarbij het gevoel 'geleefd te worden' alleen maar nadrukkelijker aanwezig kwam te staan. Neen, een beetje minder 'ding' en wat meer 'Sein', daar teken ik onmiddellijk voor.

Zodalijk toch maar even aan de slag met enkele getallen om te zien hoeveel liter 'verfding' we moeten aanschaffen...

Gedicht: almanakman

We zijn gaan kijken naar het nieuwe appartement en het moet gezegd: het ziet er bijzonder goed uit! Nu nog één en ander beginnen regelen en de avonden lekker vol plannen met al onze goede voornemens en het wordt prachtig... over enkele weken dan toch. Daarom weinig verhaal, maar wel een gedicht voor de trouwe lezer onder u te alhier. Geniet van mijn almanakman, hij weet tenminste waarover hij spreekt ;-)

almanakman

uit obsessie groeit hij
elke dag een appel
omdat fruit gezond zou
en bananen nog gepeld
naast noten te kraken
te vervelende zaak

hij plukt zijn appel elke dag
het mes doorheen gewillig vruchtevlees
en als roomwit teveel de kleur
gaat het richting huisvuiltuin
voor andere teelt laatst

en elke verse appeldag
proeft hij rond geluk
vers uit de pers of
rood op een gesuikerd stokje
of gewoon met groene tanden

zijn tegelwijsheid is heilig
bij iedere stap die hij zet
raadpleegt hij zijn almanak
of het tijd tot zaaie
dan wel oogste is

slechts zelden
wijkt hij af

Frans V.

Lotgevallen van een Vlinderman

Vlinderman is weer lekker op dreef. Gisteren naar de winkel om een nieuwe baard-/haartrimmer aan te schaffen, vermits de oude het na meer dan een dag opladen in de badkamer het al begaf na amper een minuutje trillen. Dan peinst een mens algauw dat de accu niet meer is wat het geweest is, nietwaar?

Soit, kom ik blij gezind thuis met m'n nieuw apparaat, hang ik het aan de stroom om op te laden en nagenietend van het rode lampje dat aangeeft dat er enige elektrische activiteit plaatsvindt, knip ik het licht in de badkamer uit om vervolgens de deur achter mij toe te trekken. De fase die daarop volgde, kan zo in de betere stripreeks. Er klikt iets in het brein van Bibi waarop ik verstijf, de klink nog in mijn hand en met een stevige frons tussen mijn ogen die aangeeft dat er een denkproces op gang getrokken wordt. Ik draai me weer om en kijk de ondertussen donkere (want vensterloze) badkamer in en stel vast dat ik geen rood lampje meer zie. Ik knip het licht terug aan en daar verschijnt gelijk ook het rode lampje. Ik knip het terug uit en lampje verdwijnt.

AAAAARrrrrrfgggghhhhhhhHHHHHH! De volledige stroom in de badkamer wordt dus uitgeschakeld met de lichtschakelaar!!!! De oude trimmer is dus niet kapot???!!!???

Vlinderman heeft dus nu twee toestellen. End of story. Wie zich dus eens uitgebreid wil laten millimeteren, is altijd welkom, ik kan me wel zeker een uur met u bezig houden :p

Fotoverslagje van de laatste Muzeval met gastdichter Didi de Paris

Duplex of niet?

Zo vroeg komt een Vlinderman op zaterdag doorgaans niet uit bed, maar er in blijven, was niet echt een optie. Kent u dat ook, dat je wakker wordt en omzeggens vergaat van de rugpijn, omdat je ofwel een nieuwe matras hebt aangeschaft, ofwel slecht gelegen hebt? Het is zoiets als het laatste dat me af en toe parten speelt. Dan kan ik me amper (ver)draaien zonder een scheut door en tussen mijn ruggewervels, dan doet het zelfs zeer om een teugje adem naar binnen of buiten te werken en bovenal, dan komt er van verder slapen niet echt veel meer in huis. Vandaar dus deze vroege bijdrage te alhier.

We gaan nog tweemaal slapen en dan zullen Nip en ik met 100% zekerheid weten of ons droomappartement nu vrijgekomen is of niet. We gokken op wel en dan wordt het plannen maken. Verhuisplannen, inrichtplannen, schilderplannen, stroomplannen, niet noodzakelijk (en bij voorkeur zelfs niet) in dezelfde volgorde. Als we in ons vorige appartement in de Kroonstraat ons soms al eens heel gericht bezondigden aan cocoonen in plaats van er op uit te trekken, dan zou dat nu wel eens frequenter kunnen voorvallen... Ik ken alvast een héél gelukkig iemand in verband met een badkamer, waar zowaar een ligbad in voorzien is, in verband met het kleinste kamerje ook, waar er per etage zowaar ééntje van bestaat, een terrasje, waar meer dan twee mensen tegelijk op terecht kunnen en nog een aantal surplusjes...

Een appartement met een trap, dat begint op een huis te trekken...

Ondertussen is Vlinderman alvast begonnen met opnieuw zijn agenda een beetje gerichter bij te houden, want er werd zo één en ander dubbel geboekt, waardoor Bibi dus voor verrassingen te staan kwam en hij zich omzeggens in twee tot zelfs drie zou moeten kappen om aan zijn toezeggingen te voldoen. Niet dus en dat werkt niet echt bevorderlijk voor de vriendschapsbanden en voor de sérieux waar ie zich soms toch al eens mee omringt. Voor iemand die binnenkort weer een jaartje nóg ouder wordt, is dat in feite niet meer geoorloofd, tenzij het jongetje in mij gewoon mag verder blijven doen zoals het dat al zoveel jaren doet...

Gedicht: overwinteren

Nog goed een week en er staat weer een seizoenswissel voor de deur. Dan krijgen we de lente weer op ons dak, leggen alle kikkers weer dril en keren de zwaluwen terug van hun Costa. De mensen zullen weer wat sneller naar elkaar kijken met een lach op het gelaat, de dagen zullen opnieuw wat eindelozer lijken in een positieve zin, het dierenrijk blijkt weer zwanger van zichzelf en om te kunnen skieën zal je weer op reis moeten naar het buitenland. Tijd dus om even stil te staan bij het laatste wintergedicht van uw Vlinderman.

overwinteren

een witte wintergeest
kleedt mijn aarde aan
met een hermelijnen cape
waarvan de bleke pracht
mij tot verstilling brengt

geluidloos ontvouwt zich het effect
van deze bedekte tempel
op welker treden ik mij bezin
over 't wel en wee
dat mij te proeven valt
bij 't geluid van bladmuziek
knisperend gedraaid op de tonen
van 't geknetter in de open haard

ik schouw mij mijn zomerse capriolen
de drassige promenades kort daarna
en blik hoopvol in de tijd vooruit
op de dromen die ontluiken gaan
als met de rijzende zon ook
mijn hart weer sneller zal slaan

maar nu ik nog niet knotten kan
geniet ik gewoon even
van het binnen leven
met buiten het gevlok
dat ons allen doet verstommen
in intieme momenten
vol bezielde deelzaamheid

Frans V.

uit de hoek

Vlinderman is Vlinderman niet, of hij veert weer op. Na enkele dagen vol deprimerende gedachten aan het reilen en zeilen binnen onze habitat bij leven, laat hij terug los wat hij toch niet kan vatten en besluit hij er nog maar eens stevig tegenaan te gaan. Het helpt niet te zitten treuren in een hoekje, denkt hij nu, en verdomd als dat niet waar zou zijn!

Zodadelijk vertrek ik naar Den Hopsack, om Didi de Paris - A.K.A. Dichtertje, A.K.A. Tekstiel Baron, A.K.A. Stadsdichter van Leuven, A.K.A. Hofleverancier van Belletrie, A.K.A. Prins Kernafval, A.K.A. Prince Far-Out, A.K.A. Prince Bad Man - aan het werk te horen, dat zal alvast in meerdere mate mijn zinnen kunnen verzetten. Misschien kom ik u daar ook wel tegen, gij die al zolang aan het twijfelen bent of het iets voor u zou zijn. Welaan, het ís ook iets voor u, het is iets voor iedereen...

Verzoeknummers breng ik zelf dan misschien niet vandaag, nieuw en ongehoord werk dan weer wel... U is dus met andere woorden er nooit aan voor de moeite. Voor sommige dingen moet je nu eenmaal ergens lijfelijk aanwezig zijn, of je hebt ze voor eeuwig min een paar maanden gemist ;-)

Is het nu nog niet genoeg, nee?

We hebben de laatste maanden (en bij uitbreiding jaren) toch al wat mogen meemaken in dit landje van ons. Ik bespaar u de opsomming, want ik zou meer vergeten dan ik kan oplijsten, maar mijn vertrouwen in de mensen wordt er niet beter op. Integendeel zelfs. Normvervaging bij de politie, normvervaging bij de doorsnee kruimeldief, normvervaging bij de gemiddelde politicus (hoewel men bij die laatste categorie nooit echt heeft kunnen spreken van welke norm dan ook), losgeslagen scholieren, op- en afrukkende extreem-richtige volkse betweters, extreme voor- en najaarsstormen, op hollerige voeten van klimaten, economieën die het laten afweten wereldwijd, dictators die zichzelf op miljoenen kostende verjaardagsfeestjes (laten) trakteren, allez, ben ik hier toch weer aan het opsommen.

Vlinderman wordt er helemaal niet meer vrolijker van, laat ik wel wezen. Na het zoveelste bericht over een snulleke van 17 jaar met wat probleempjes die dan maar zijn voormalige school de kogelschuld geeft, een bende overvallerkes die een kersverse vader met benzine overgieten en in brand steken, advocaten van een regering die weigeren de eed af te leggen voor een legitieme commissie van een parlement, lijkt het me wel of we allemaal wat verloren zijn gelopen onderweg van de Middeleeuwen naar het punt voorbij de verlichting.

Ik heb er dus even echt geen zin meer in. Laat maar waaien, die steeds verder verziekte wereldbevolking. En als u nog eens vragen heeft over het waarom van geen kinderen, dan bent u analfabeet of weigert u de tekens te lezen. Of, wat ook altijd mogelijk is, onverbeterlijk optimist of doodnaief.

Werk- en verhuisnieuwtjes

Wat een dag, wat een dag, we zijn bijna door het einde van de eindejaars-/nieuwejaarsperiode op het werk en dat zal niets te vroeg zijn. Het is zalig als je hard kan en mag doorwerken, maar er mag ook af en toe een einde aan komen ;-) Na een behoorlijk slechte nacht, met om de vijf minuten het gevoel alsof ik weer door het raam lag te staren, voelde ik het deze ochtend dan ook nog eens langs alle kanten kraken en had ik er niet echt een goed oog in om de dag door te komen. Gelukkig is Bibi geen watje en is dat meer dan behoorlijk gelukt.

Ik heb hier het kot alleen voor mij en ga me bezighouden met een stukje afwas, een stukje Vlindermanschrob in bad en vervolgens een filmpje. Daarna duik ik gewoon mijn bed in en hoop ik op een meer aaneengeregen droomwereld. Ik denk dat dat na vorige nacht best wel eens zou kunnen lukken.

Verder ook nog eens goed nieuws (hout vasthouden, mensen, hout vasthouden). De man die in ons toekomstige appartement maar niet wilde vertrekken, zou er aanstaande maandag dan toch uit trekken. Dat betekent dat Nip en ik ons stilaan kunnen gaan opmaken voor een nieuw rondje verhuizen, maar dan wel naar ons droomappartement... Mocht ik dus één van de weken aan uw telefoon of in uw mail ronddwalen met de vraag om een paar handen zo ergens de eerste zondag van april, dan weten jullie waar ik het over heb, eh ;))

Allez, ik zal mijn handen eens in het sop gaan laten hangen, de rest volgt dan later wel :p

Gedicht: zonsondergang

Nip is zo lief geweest om vandaag een nieuw klavier voor haar Vlindermanneke te gaan kopen, dus kunnen we weer naar hartelust tokkelen zonder om de haverklap een toets terug los te moeten wrikken en hele rijen met dezelfde letter weer te moeten wissen :p

Ik ga nu echter eerst naar de pilootaflevering op TV kijken van een nieuwe reeks, stijl CSI & other fine stuff. Een leugentje om bestwil, daar kunnen ze nog mee lachen in 'Lie to me', maar verder wordt uw gelieg ontleed tot op het bot. Daarom is het ook even gedaan met 'Bones'...

zonsondergang

we spreken alsof
we het weten
dat jij en ik beter
zij en wij dan ook

we moeten zwijgen
in dit verhaal stikken
verslikken doet iedereen
die nooit kauwen heeft geleerd

we spreken alsof
en doen alsof
't allemaal te begrijpen
iemand de puntjes op onze i

we ratelen maar wat af
en what if & what when
terwijl de zon
zomaar ondergaat

Frans V.

De Muzeval aanstaande donderdag 12 maart: Didi de Paris

Aanstaande donderdag, niet vergeten te komen afzakken naar De Muzeval, waar Didi de Paris schone dichterlijke sier komt maken en u van harte welkom bent op het aansluitend vrij podium!

haiku - lente

Vroege zondag, we gaan er niet al te veel woorden aan vuil maken, temeer daar mijn toetsenbord het niet al te bijster goed meer doet...

haiku

merel tjilpt lustig
op een besneeuwde tak
lente slaapt nog wat

Frans V.

Gedicht: innuendo op de bol

We volgen het ritme van het weekend. Morgen vieren we de verjaardag van Schone Broer Joeri en diens tweeling, neefje Merijn en nichtje Erinn. Maar eerst gaan we naar de herdenkingsviering voor Papa. Veertien jaar is het nu al, dat hij er niet meer is om wat dan ook tegen me te zeggen, van man tot man ondertussen. Dan ga je toch denken. Dénken, terwijl het leven verder gaat.

innuendo op de bol

wie weet het dan
waarschijnlijk nog voor
de aarde blijft draaien
ietwat schuin rond zijn as
en hij wentelt maar mee
niet zeker meer van boven en onder
het geluid van zijn vingers
ze blijven hem ontglippen

ze blijven hem ontglippen
woorden plaatsen waar ze niet horen
steeds verder en verder gaat het
niet, soms wel, meestal niet
de focus ligt bij hem
nooit op het centrum,
nooit op het midden
nooit op de buitencirkel ook
daar is het te koud

de wereld
de wereld
de wereld

hij hangt
alsof er nergens anders ooit
de bedoeling geweest was
dat hij daarmee verder zou
typen om te verstaan
dat gewoon zichzelf
hij meer dan
een stuitermens

Frans V.

Genieten van zichzelf, waarom ook niet?

Vrijdag, nog één nachtje slapen en Vlinderman zet zichzelf te kijk voor heel TV één-kijkend Vlaanderen en Nederland. Hoe gek het allemaal kan lopen. Eerst bots ik vorig jaar op de site Vlaanderen Verzamelt, een hele website met de bedoeling om alle collecties van Vlaanderen op te nemen in het algemeen cultureel erfgoed van Vlaanderen. Iedere verzamelaar kon zich daar aanmelden met zijn eigen verzameling, van sigarenbandjes over minitreintjes tot doodsprentjes. Bibi vond dat zo geestig, dat hij zich ook ingeschreven heeft met zijn eigen collectie zelf geschreven gedichten. U kan hem hier gaan bezoeken.

Enige tijd later werd ik gecontacteerd door de mensen achter de website. Of ik geïnteresseerd was in een interview voor Radio 2 om mijn collectie wat toe te lichten. Uiteraard was ik dat, en enige tijd later zag ik mij tijdens mijn pauze op het werk geconfronteerd met een interviewdame met micro en opnameapparatuur, wat later uitgezonden werd. Vlinderman niet alleen online, maar ook on air. Grappig om jezelf dan bezig te horen uit boxen, waar je anders alleen maar het meer bekendere volk uit hoort schallen.

Daarna kreeg ik de vraag of er gedichten van mij mochten opgenomen worden in een boek, dat naar aanleiding van de ondertussen stevige collectie collecties zou uitgebracht worden. Maar natuurlijk, mevrouw, be my guest. Alleen is het er nooit van gekomen, omdat het boek anders te dik zou worden...

Soit, dinsdag dus telefoon van de mensen van Volkskunde Vlaanderen vzw of ze mijn gegevens mochten doorspelen aan de programmamensen van 'Hartelijke groeten aan iedereen'. Woensdagavond stonden ze er al met de camera en wat ik daar allemaal heb uitgeslagen! Ik hoop dat ze een beetje deftig verknipt en geplakt hebben voor de uitzending morgenavond...

Moraal van het verhaal: wees af en toe eens prettig gestoord, doe eens iets geks en je zal merken dat het opgemerkt wordt ;-)

Vlinderman & Nip na het optreden van Pink in het Antwerpse Sportpaleis vorige week

PS: Sommigen concluderen uit dergelijk (bovenstaand) tafereel dat Vlinderman ongelukkig zou zijn. Niet dus, eh, Bibi geniet van het leven aan de zijde van Nip!

Alweer wereldnieuws!

Overlopen doet het mailbad te alhier, lezen moet ik, antwoorden ook, uitleg verschaffen en voorstellen doen, de wereld laten weten dat de poëzie lééft, dat Vlinderman leeft ook, en dat allemaal in een dag die door wat lui enkele jaren geleden zo vakkundig werd ingedeeld in 24 uren, het zijn er verdorie 24 te weinig als u het mij vraagt. Maar ik wil het hier niet over mijn tijdsgebrek hebben.

Vlinderman wordt weer zichzelf zoals u hem kent met verkeerde middelen

Laat ik het even hebben over al die lijnende medemensen onder ons. Ze lijnen (duh) en ze zien er ook vaak navenant uit. Wat ze soms niet weten, dat is dat ze tot de categorie 'tofi' behoren, waarbij ze er dan wel ogenschijnlijk slank en gezond uitzien, maar innerlijk (in de meest letterlijke zin van het woord) behoorlijk tot de categorie 'te veel vet'. Mocht het zo triest niet zijn - mensen die zichzelf niet genoeg '(er)kennen' zijn dat meestal -, men zou erom lachen. Niet dus. Levensgevaarlijk is het zelfs volgens deze Vlinderman wanneer je buitenkant niet te kennen geeft dat je ongezond 'bezig' bent.

Of wat te denken van de Amerikanen? Die zijn een beetje dolgedraaid bij het beeld van hun nieuwe president die het waagt een pintje te drinken tijdens één of andere sportmanifestatie. De man aan het hoofd van de Nieuwe Wereld moet toch weten dat het wereldwijd crisis is, niet? En dus mag ie toch geen pintje drinken alsof er niks aan de hand is!? Iedere socioloog zal je vertellen dat in tijden van crisis en andere ellende het eerste waar men naar grijpt een pintje is, maar bon, dat is dus voer dat niet besteed is aan uw 'model'-Amerikaan. En dat wil de wereld besturen?

We kunnen nog even doorgaan, maar ik wil eigenlijk niet. En ik doe alleen maar wat ik wil, dus laat ik het er hier maar even bij.

Vlinderman op den teevee

Iemand al gehoord van 'Hartelijke groeten aan iedereen', een programma op Eén? Vlinderman had zelf eens al wat gelezen over gouden platen voor buitenaardse wezens, die met een raket tot bij hen in outer space zouden geschoten worden, en nu is er zowaar een filmcrew langs gekomen om deze Vlinderman in te blikken voor net dat programma.

De filmcrew in actie.

Volgende zaterdag kan u dus gedurende een minuut Bibi aan het woord én in beeld zien op één, vlak na 'De Kampioenen' (weet niet of dat nu een surplus zou kunnen zijn, maar bon). Vanaf 21u25 zit Bibi dus naar zichzelf te staren en vol ongeloof te aanhoren wat ie er allemaal van gebrouwen heeft ;-)

Vlinderman in opgenomen actie.

Een mens mag al eens verkondigen dat ie op TV komt, niet? Bij deze is die klus alweer geklaard en kan ik verder met de orde van de dag. Dat is afscheid nemen, want het begint alweer laat te worden en dan moet ik mezelf wat intomen, voor het weer té laat is om nog op tijd in mijn beddebak te duikelen om met een frisse kop nog wat deadlines op het werk minachtend in de ogen te turen met een air van 'je m'n fous', die doorzindert tot lang na mijn zoveelste langverwachte en nooit gekomen functioneringsgesprek op de werkvloer...

Slaap ze en wie weet tot binnenkort (waarbij jullie mij wel, maar ik jullie niet kan zien...)

Al die willen te kaap'ren varen...

Vlinderman gaat morgen een straffe stoot proberen uit te halen, meer daarover na morgen. Het wordt alleszins lachen en gieren als het zover zou komen. Om u ook vandaag nog een stukje te entertainen, stel ik voor dat u later op de avond nog even afgezakt komt, want dan stel ik enkele primeurfoto's voor van Vlinderman, l'uomo con & sin barbe.

Vlinderman, zoals u 'm nog niet al te vaak zag en nog minder vaak zal zien.

Protesteren tegen bepaalde mistoestanden in een vlinderleven, het is allemaal goed en wel, maar het kan onverwachts toch ietwat vervelende vormen aannemen wanneer je besluit je baard te laten groeien tot de reden van een bepaald protest komt te vervallen. Het heeft wat te maken met het midden houden tussen je nog goed blijven voelen in je vel en een duidelijke vuist maken. Als het één het ander bedreigt, dan mag noch kan, alle koppigheid ten spijt, Bibi niet verder door zetten.

Hij gaat er dus af, al maak ik me geen illusies en staat ie er morgen gelijk terug aan te groeien. Een beetje wieden doet immers altijd groeien, nietwaar?

Oh ja, u heeft niet kunnen volgen? Niets van aan trekken, uw blogger kan al jaren een aantal maatschappelijke verschijnselen niet meer volgen en toch zijn we er nog...

pedofielen online

Miss Jackie T gaat ons binnenkort nog aangenaam verrassen. Nadat ze al weken weigert te drinken uit haar nieuwe waterfontein en nog liever de lekkende kraan of de vaas met tulpenwater, ging haar kleine kattentongetje vandaag dan toch richting bedoeld water. Snel de stekker in het stopcontact om er wat beweging in te krijgen en zelfs toen heeft ze heel even gedronken. Het mag dan wel geen wereldnieuws zijn, maar een opgeluchte vermelding op mijn blog hier mag dat wel hebben, dacht ik zo bij mezelf.

Elders in de wereld wordt er dezer dagen verwoed gedebatteerd over websites met de whereabouts van al dan niet gekende pedofielen uit je buurt. "Inbreuk op de privacy," schreeuwt de ene, "nog veel te laks, er moest nog een foto bij ook," brult een andere. Het is wel opmerkelijk dat er van beide kanten uit weinig nuancering in de respectievelijke standpunten valt te bespeuren. Zodadelijk wordt de hele discussie rond chemische castratie terug in gang gezwengeld, compleet met de herinvoering van de schandpaal - in dit geval misschien een beetje perverse gedachte, Vlinderman bekent kleur - en weet je wat nog het ergste is? Dat we na zoveel decennia vol verlichte geest in ijltempo terug af dreigen te glijden naar nog maar eens een donkere, pikzwarte tijdsgeest...

Nu ja, misschien dat er binnenkort nog eens een grote filosoof (filosofe?) opstaat die de wereld kan verbazen met zijn helemaal uitgedachte ars filosofica, waaraan wij, het grut van deze wereld, ons terug kunnen optrekken. En misschien bestaat de Yeti werkelijk en woont ie bij ons om de hoek. "We zullen wel zien," zei de blinde en hij ging pitten.