De anonieme, ook wel de verhulde geheten

Iemand was op de gastenpagina van mijn website gepasseerd, zo ergens om een uur of 5 en nog wat in de ochtend en bekloeg zich erover dat er zo weinig poëzie te vinden was. Enkel politiek en dingen uit mijn privé en dat vond hij of zij toch maar 'thumbs down'.

Wie hij of zij is, daar heeft Bibi het raden naar, want op internet is het de gewoonte om negatieve reacties als het even kan het liefst anoniem te spuien. Mijnheer of mevrouw Amai was daar niet anders in. En ergens is dat toch wel een groot nadeel aan heel het internetgebeuren. Iedereen kan iedereen een beetje gaan belagen, zonder de eigen identiteit daarvoor te hoeven vrijgeven. Vroeger was dat natuurlijk anders, voordat iedereen een pc had, was je gedwongen om voor ietwat contact met de medemens letterlijk en figuurlijk je al dan niet stoute schoenen aan te trekken en de wereld in te trekken. Desnoods maar tot in het café op de hoek van je straat, maar je moest er lijfelijk zijn. En om dan in iemands gezicht eens ferm je gedacht te zeggen, omdat je ervan houdt een zure wind te verspreiden, nou, daar dacht je wel twee maal over na, omdat de reactie daarop misschien wel eens te confronterend op meer dan één niveau kon zijn.

Nu is dat dus anders. En dankzij dergelijke sujetten bestaat er een hele business rond beveiliging, rond het weren van spam, rond het voorkomen van zure oprispingen van een geheid onwetende. Wie immers in tijden van politieke verkiezingen terecht komt op een blog, die kan zich aan een vermenging van die twee onderwerpen verwachten. En wie door simpelweg niet door te klikken naar een linkenpagina boordevol poëtische tips niet verder geraakt dan 'weinig poëzie hier', die hoort thuis ergens in een beschut park, want daarvoor is de internetsnelweg een beetje te snel. Denk ik dan. En dan is het trouwens eigenaardig dat dergelijke figuur zich verwaardigt om toch even stil te staan bij wat hij of zij zogenaamd niet te pruimen vindt, puur om wat sjagrijnig te doen. Of is er meer aan de hand?

Lezen we misschien in dergelijke stukjes ampere proza de onmacht van een surfer, die te duf is om het zelf te doen? Zien we de bekentenis van iemand die het wel zou willen, maar niet weet hoe eraan te beginnen en dan maar af gaat kraken wat er wel zijn weg lijkt te vinden? Is dit het rechtse model dat liever kankert dan zichzelf geneest? Ik vraag het me oprecht af.

En van je vier, en van je vijf, en van je whoehaha

Het heet politiek te zijn, de kleur van mijn bijdragen momenteel, maar het zijn dan ook verkiezingshoogtepunten om vingers - en dan vooral die duimen - bij af te likken. De eerste peilingen geven een patat voor Vlaams Belang aan, iets waar uw Vlinderman alleen maar blij mee kan zijn, maar geven net zo goed een rechts kiespatroon weer, en dat stemt dan weer tot nadenken. Een beetje minder solidariteit in deze staat, die één van de beste sociale stelsels ter wereld kent, dat belooft weinig goeds. De dichter in mij staat erbij en kijkt ernaar, klaar om met desnoods de scherpste pen verslag uit te brengen van wat er zou durven veranderen in onze maatschappij de komende jaren. Vooral als het ons niet ten goede zou komen.

Meer berichtgeving later, als er meer uitslagen bekend geworden zijn. En misschien dat we dan ook andere items kunnen bekijken door de Vlindermanbril, maar nu is het nog wat te vroeg.

En van je één, en van je twee, en van je hopsasa

Speciale dag vandaag, maar dat wist u al - tenzij u in Nederland woont, dan hebt u op Europees vlak al een bewogen week achter de rug. Vlinderman en zijn eega zijn samen met SM Lenie net gaan stemmen en we deden dat foutloos en correct. Hier geen verloren stemmen, geen blanco boterbriefjes, maar welgemikte meningen, die hopelijk de beleidsmakers op zowel Europees vlak als regionaal niet zullen ontgaan. Over Nip of SM Lenie en hun keuze spreekt Bibi zich niet uit, maar ik kan wel meegeven dat mijn keuze tijdens deze toch wel belangrijke verkiezingen mee ingegeven werd door de huidige situatie, niet alleen vlakbij maar gelijk ook mondiaal. Er staat wel degelijk wat op het spel en we kunnen er maar beter rekening mee houden.

Op één wordt hier ondertussen heel wat afgekwekt, terwijl ik dit blog wat aanvul. Het is nog wachten, eigenlijk te lang, wachten op de eerste resultaten. Als u dan weet dat ik in feite behoorlijk ongeduldig van aard ben, dan kan u hier nog af en toe een onderweegse bijdrage verwachten met een stevige streep ventilatie. Trouwens, ondertussen is er hier een Winters Flupke mijn TV-uitzending aan het vervuilen. Mijn mening: ik wacht op deze avond, om die man met zijn staart tussen de benen te zien afdruipen. Droom maar van die 15%, ik hou de vingers gekruist opdat het een oplawaai wordt van jewelste. Al weet je het ook nooit met de verrechtsing die we ondertussen op Europees vlak in Nederland hebben zien plaatsvinden afgelopen week. En toch, en toch...

Ne gelukkige, Sire, en wat nu?

Nog één nachtje rest ons, één nacht waarin we ons kunnen bezinnen over de keuze die we morgen mogen maken in naam van de democratie. Terwijl de hele politieke scène onze kop heeft zotgemaakt over het besturen van dit land de voorbije twee jaren en de pro's en contra's daaraan, zijn ze bijna vergeten duidelijk te maken dat het over Europese verkiezingen gaat, en over Vlaamse, dus dat hun gebazel over de Belgische regering er in wezen helemaal niet toe doet. Die rekening hoeft pas gepresenteerd te worden over enkele jaren, bij de volgende federale verkiezingen. Of staan we aan de vooravond van een politieke aardverschuiving, met voelbare trillingen tot in de federale regering? Een politiek analist is aan mij niet doodgegaan, dus we zullen het morgen pas weten.

Ondertussen viert onze koning vandaag zowaar zijn vijfenzevigste verjaardag, en geen enkele Belgische vorst die hem dát al ooit heeft voorgedaan. Via deze weg, Mijnheer de Koning, een gelukkige verjaardag, viert ze goed, daar in Uw paleis en weet dat ik met U meeleef. Immers, als ik links en rechts goed heb opgelet, dan ligt de gemiddelde leeftijd waarop de al even gemiddelde Belg met pensioen kan/gaat zo ergens halverwege de vijftig. En Gij, Sire, Gij wordt er vandaag 75 en Gij moogt nog gewoon verder werken. Het is dat Uwen job nu niet bepaald de moeilijkste is, maar wel één waarbij Gij zelf niet veel in de protocollaire pap te brokken hebt, toch durf ik stellen dat ook Gij recht hebt op een pensioen (van de Staat, wat had U gedacht). En vermits er geen openbare aanbesteding dient te gebeuren om op zoek te gaan naar een vervanger, kan het allemaal nogal vlug in zijn werk gaan, nietwaar? Het is maar een balonnetje, Sire. Niet ernstig te nemen, twee koninginnen volstaan al meer dan genoeg ;-)

Nichtje Thyne, eerste communie 6 juni 2009

GB Jurgen en SB Joeri, altijd wel te vinden voor een grapje

Het is hier in ieder geval goed çavakes na een geslaagd communiefeestje, Bibi gaat ze dus nog eens allemaal op een rijtje zetten (CD&V, Open VLD, SLP, SP.a, Groen!, NVA, ...) en morgen, jongens toch, morgen is het toch wel zondag, zeker!

Ik kies, ik kies, ik kies...

Zen als we zen, het wordt toch weer een behoorlijk druk weekendje. We trekken het ons niet aan, iedereen ligt nu toch wakker van de overmorgense keuze die dient gemaakt, dus kunnen we opgaan in de massa en doen alsof we erbij horen. Meer praat kan ik er helaas niet over maken, dus wordt het hier weer een korte tussenstop. Misschien kan ik nog rap rap tussen de plooien van deze bijdrage meegeven dat Vlinderman en Nip nog steeds razend 'dik' zijn met elkaar en dat zulks kan leiden tot schattige tussenpauzes met slechts hun tweetjes...

Mensen, morgen is het zaterdag, de laatste dag zoals je die kent met de bezetting van het leidend (lijdend?) apparaat dat via allerhande wetten, decreten, verordeningen en al die andere dure regelneverij jouw leven bepaalt. Laat je er evenwel niet door doen en ga die boodschappen doen, want overmorgen, op de Dag Des Heren nota bene, is het Zondag en dan zijn al die grote winkels, waar je met een karretje door mag sjezen, gewoon gesloten - een enkele Spar niet te na gesproken. En als je onvoorbereid naar den oorlog trekt, dan zit je overmorgen voor die TV met dezelfde grote ogen en oren, maar zonder hapjes en andere belangrijke stuff om de dag ook aangenaam inwendig versterkt door te komen.

It looks green, doesn' t it?

Genoeg gewaarschuwd, ik ga hier binnenshuis aan de slag. PC's aanpassen en zo, gezellie, maar noodzakelijk.

Politieke keuzes, besteed ze wel

Vandaag dan maar mijn wat vrolijker blogje. We zijn alweer aanbeland op donderdagavond en dat is altijd wel een leuke avond. Ofwel moeten we de dag erop niet gaan werken, omdat het dan maar een half dagje is, waarbij ik mijn eerder opgelopen overuren aanwend om het weekend alvast in te zetten, ofwel moet ik er nog maar één dagje tegenaan om alsnog het weekend te verwelkomen. Donderdag is doorgaans ook de laatste dag van de week, waarop ik deadlines plaatste om extra werkdruk vlak voor het einde van de week te vermijden en dus liggen die ook alweer achter mij terwijl ik de avond begroet. Donderdag, dan dondert het allemaal niet meer zo, dan kan ik met andere woorden voluit genieten van in- en uitademenen, kan ik Miss Jackie T net dat tikje meer aandacht schenken, Nip - als ze tenminste thuis is - net wat langer in mijn armen sluiten.

Eigenlijk zou ik me beter wat druk beginnen maken over waarop te stemmen aanstaande zondag, maar ik vertik het nog steeds. Helemaal onbeslist tot in het stemhokje zal ik me niet wagen, maar mijn beslissing zal pas vallen uiterlijk zaterdag, nadat ik samen met Nip genoten zal hebben van de (het) eerste communie(feestje) van nichtje Thyne. Na een pittige babbel met Nip gisteren heb ik diep vanbinnen al wel uitgemaakt naar welke kleur mijn voorkeur op Europees vlak zal uitgaan. Het zag er aanvankelijk nogal blauw uit, maar ergens dienen er duidelijke signalen uitgezonden te worden door ons, kiezers, naar de beleidsmakers op dat hoge niveau dat het dringend een andere richting uitmoet met de wereld, zoals we die vandaag (be)leven. Teveel onheil in het verschiet, weet u wel, en dat heeft heel wat te maken met de manier waarop we in een rotvaart bezig zijn onze natuurlijke bronnen uit te putten in onze rush naar nog meer persoonlijk gemak in het werk- en dagdagelijkse leven...

Genoeg over politiek, Bibi gaat nu doen wat ie zich heeft voorgenomen: heerlijk rondhangen en genieten van deze bewolkte avond. En luisteren naar liedjes als 'The only way is up' van Yazz, dat hier nu door de boxen schalt ;)

Deze uit Ruigoord krijgt u er zo bij, hebt u nog eens een streepje poëzie ;-)

Hoe goor banalisering kan worden in de media

Vlinderman wilde deze avond over iets vrolijks bloggen, maakte niet uit wat, maar dat was dus buiten eega Nip gerekend. Die kwam tussen een paar avondlijke croque monsieurs door op de proppen met een verhaal dat ze had gelezen in de Flair van 26 mei, vorige week dus. Daar stond in de rubriek 'Helpdesk' een 'Forumvraag' van een dertienjarig meisje dat verliefd is op een man van vijftig. Met andere woorden, in dat nummer kreeg een meisje van dertien dat letterlijk bekent een relatie te hebben met een man van vijftig dus doodgewoon een uitgegeven forum in de media.

Nu mag je Vlinderman van vanalles verdenken, maar niet van een vorm van preutsheid of puritanisme. Integendeel, zou ik zo zeggen, maar toch heb ik ietwat problemen met betreffend artikel in een magazine van die oplage. Een kind, want dat is in mijn ogen een meisje van dertien, stelt open en bloot voor iedereen die het wil lezen dat ze al enkele jaren (hoezo enkele jaren, was dat dan al aan de gang toen het kind nog maar 11 was???) verliefd is op die oudere man, blijkbaar een vriend des huizes of toch niet veraf wonend, én dat ze er ondertussen een 'geheime' relatie mee onderhoudt. Ze vraagt zich in diezelfde bijdrage op het forum ook af hoe het nu verder moet...

Vervolgens krijg je de slimme mensen van Flair, die het wel best vonden om dat in hun rubriekje 'Helpdesk' op te nemen, zodat iedereen die nog niet op het internet rondhangt het ook onder ogen zou krijgen. Ik bespaar u de details, maar hun 'ons advies' zou om mee te gieren geweest zijn als het niet zo in- en intriest was. Een vermoedelijk volwassen medewerk(st)er van dat rubriekje verkondigt daar even in, nog net niet met het vingertje zwaaiend, dat onze vrolijke, in mijn ogen nog onwetende, dertienjarige toch maar beter zou uitkijken, want strafbare man en jadiejadieja én dat ze toch maar beter eerst wat geleidelijk aan zou opbouwend experimenteren met leeftijdsgenootjes vooraleer aan opa te beginnen. Wel, dertienjarigen en seksueel opbouwend, ik krijg het nog niet helemaal zuiver in beeld, hoor!

Los van de hele juridische grond van de zaak, stel ik me toch de vraag naar waar de grens ligt van de verantwoordelijkheid om dergelijke zaken nogal als voor de hand liggende probleempjes van alledag te droppen in de geesten van de nietsvermoedende lezers van Flair. Je reinste banalisering van in wezen nogal schokkende vastellingen, zo noem ik dat. En ik vraag me ook af of de heren en dan vooral de dames van Flair het zich gerealiseerd hebben dat ze zo onderhand medeschuldig zijn aan mogelijke, al dan niet juridisch-technische, verkrachting van een kind van dertien door een ouwe geile bok van vijftig. Of ze aan de (internet)politie gevraagd hebben om één en ander even na te trekken aan de hand van IP-adressen en zo. Of ze het gewoon normaal vinden dat vandaag de dag kinderen opnieuw beschouwd worden als de 'kleine volwassenen' die ze waren in de Middeleeuwen. Of ze gewoon wel helemaal goed bij hun hoofd zijn. Ik heb mijn twijfels, maar ergens is een klein meisje in de problemen geraakt en ergens heeft ze dat aangegeven. En dat waarschijnlijk niet met de bedoeling dat ze gewoon zou verworden tot een stukje vulling in 'Helpdesk'. u kan mijn suggestie tot hernoeming van die rubriek waarschijnlijk wel volgen. Ik heb er voorlopig gewoon geen woorden voor.

Aankondiging: 't Gastvrij Podium - Floris Schillebeeckx

Nog een aankondiging, van het laatste Gastvrij Podium ditmaal, en dat gaat morgen reeds door.


Beste poëzie- en muziekliefhebber,

U bent van harte uitgenodigd op de laatste editie van 't Gastvrij Podium, waar Floris Schillebeeckx onze centrale gast zal zijn. Hij zal eigen Nederlandstalige nummers brengen, zichzelf begeleidend op semi-akoestische gitaar en afwisselend met zijn poëzie.

In 2008 won hij de poëzieperformancewedstrijd Frappant TXT en stond hij datzelfde jaar op Zuiderzinnen en De Nachten. Daarnaast is hij ook actief in het theater. Dit jaar speelde hij in 'Achter de bossen, voorbij het moeras'(regie: Jan Van Dijck) dat in première ging op het jeugdtheaterfestival Storm Op Komst in Turnhout. Samen met Sam Wauters maakte hij 'De Bacchanten' en 'Il Combattimento', twee muziektheatervoorstellingen. Ze speelden o.a. op Theater Aan Zee, De Donderdagen in De Singel, ITS-festival in Amsterdam en het Internationaal Theaterfestival in Brno (Tschechië).

De voorstelling zal stipt om 20u beginnen, want hij moet nog elders optreden die avond.

Zoals steeds is iedereen welkom om ook na de pauze rond 21u zelf iets op het vrij podium te brengen. Er staat zelfs een vleugelpiano ter beschikking.

In het najaar zal er nog een Wijnegemse poëzie-prijsuitrijking plaatsvinden waar al de deelnemers van einde 2008 tot nu aan kunnen deelnemen. Meer info volgt later.

Praktisch:

Wanneer => Woensdagavond 3 juni om 20u
Waar => GC 't Gasthuis, Turnhoutsebaan 199, 2110 Wijnegem
Hoe naar daar => Bussen 410, 411 en 412 richting Turnhout, richting Wijnegem: 2de halte na Shoppingcenter Wijnegem, richting Antwerpen: 3de halte na Albertkanaal

Tot dan!

Namens 't Gastvrij Podium,
Maarten Van Camp

Aankondiging: De Muzeval # 127, Paul Ilegems

Altijd plezierig, een volgende Muzevalavond kunnen aankondigen. Bij deze.

Paul Ilegems werd geboren op 29 september 1946, is gehuwd, heeft kinderen noch huisdieren en woont in het centrum van Antwerpen.
Hij is kunsthistoricus en was tot 2005 verbonden aan de Academie voor Schone Kunsten van Antwerpen als docent kunstgeschiedenis en actuele kunst.

Niet echt gevaarlijk of zo, maar toch.

Paul Begon light verse te schrijven in 1980, na het lezen van 'Plezierdichten' van Drs. P. Hij ging op zoek naar een onderwerp dat nog niet eerder in de dichtkunst behandeld was en kwam terecht bij het frietkot. Hij publiceerde in 1981 de bundel 'Frieten bakken' (uitgave vzw Stichting voor Kunstpromotie).

Afficheke, ge kunt er eens op klikken.

Andere plezierdichten zijn te vinden in:
- De Tweede Ronde, herfst 1984, herfst 1989, winter 1991, lente 2003 en het Zomerboek 2006
- De Nieuwe Weelde nr 8, 1988
- Parmentier, juli 1993
- Poëziekalender Meulenhoff 1989 en 1998
- Light Scheurkalender 2003 en 2004
- Nieuwe vergezichten, 1989
- Litérair Variété, 1990 (met Drs. P, Driek van Wissen en Midas Dekkers)
- O reisgenoten op dit narrenschip, 1993
- België – Zwitserland, een keus uit 25 jaar correspondentie in ollekebollekes met Drs. P (Manteau-Meulenhoff, 2006)

In 1988 lanceerde hij een eigen versvorm, de Knödel, in het Nederlandse tijdschrift Nieuwe Weelde en beoefende die onder de naam Jacob Knödel. Met zijn rijmschema AABA BAB lijkt de Knödel vrij goed op een gehalveerd Zwitsers sonnet (vandaar ook ‘luiaardsonnet’ geheten).

Paul Ilegems lanceerde ook het pi-sonnet in het Nederlands (oorspronkelijk bedacht door Jacques Bens in zijn bundel ‘41 sonnets irrationnels’, 1962), en publiceerde in Nieuwzuid een patafysische tekst naar een idee van Boris Vian.

Paul Ilegems publiceerde voorts vier boeken over de Belgische frietkotcultuur: 'De frietkotcultuur' (Loempia, 1993), 'Het Belgisch frietenboek', (Loempia, 1994), 'Het volkomen frietboek' (Nijgh & van Ditmar, 2002) en 'Frietgeheimen' (Artus, 2006). Hij beschouwt het frietkot als de volmaakte uitdrukking van de mentaliteit en het wereldbeeld der Belgen, en maakte het tot het eerste nationaal symbool.

Hij presenteerde in 1981 te Amsterdam een tentoonstelling over friet en frietkot met uiteenlopende kunstwerken van diverse artiesten. De expo reisde vervolgens jarenlang rond door België en Nederland onder de naam 'Het Frietkotmuseum'. In 2008 kreeg de verzameling een vaste plek in de Vlaanderstraat in Brugge.

Andere pulicaties gaan over Willem Elsschot (De Parelduiker, dec. 2001) en over hedendaagse kunst (o.m. in Artefactum, De Morgen, Standaard Magazine, Kunst Nu (SMAK Gent), Imagazine, Nieuwzuid, Amazing Flying Rooms, Ons Erfdeel, ART en bij Hans Theys.

Enkele interessante linken (ge kunt ook daar altijd eens op klikken):

=> www.artus.be

=> www.fritkotmax.be

=> www.cosmox.nl


We zijn trots hem als gastdichter te mogen verwelkomen tijdens de 127ste Muzeval, op 11 juni 2009 in Literair Café Den Hopsack, Grote Pieter Potstraat 24 te 2000 Antwerpen.
De deuren gaan open om 19u30 en we beginnen stipt om 20u00 en dat allemaal GRATIS.

De Muzeval vindt plaats elke 2de donderdag van de maand en is een organisatie van Pipelines VZW met de steun van Antwerpen Boekenstad en Masereelfonds Antwerpen.

Ruigoordwoordenaar verbrand

Het is al laat op de avond, dus heel uitgebreid ga ik niet meer bloggen. Feit is dat Bibi een uur of wat geleden teruggekeerd is uit Ruigoord (Amsterdam), waar hij genoten heeft van de wereld van de poëzie, aangevuld met prachtig Pinksterweer, een bende ontspannen medefeestvierders en mooie dingen tout court. Nu nog enkele giga aan fotomateriaal uitzoeken en verwerken en binnenkort komen er dan nog wel wat plaatjes over te zien.

Morgen zal ik gloeiend rood afzakken naar het werk en hopen dat mijn vel het houdt, want Bibi was natuurlijk weer helemaal niet bezig met eender welke zonnefactor. Gevolg is een stevige zonnebrand en dat is dan het minder leuke kantje aan de zaak. En Nip, die ik ongerust had gemaakt door niet te verwittigen dat ik later terug thuis zou zijn. Bibi hoopt het binnenkort wel goed te maken, maar ik broed nog op een verrassing...

Zo, dan ga ik er nu een punt achter zetten, want mijn pijp is bijna uit. En morgen gaat die vroege wekker ook alweer, dus tot later maar weer.

Antwerpen: Europese Jongerenhoofdstad in 2011

Uit berichtgeving per mail en op Facebook komt onderstaand en bovenal heuglijk Antwerps nieuws ook hier op mijn blog aangewaaid:

Antwerpen wordt de Europese Jongerenhoofdstad in 2011, als derde stad na Rotterdam en Turijn.

In april stelde de stad Antwerpen zich kandidaat om Europese Jongerenhoofdstad te worden in 2011. Een onafhankelijke jury beoordeelde de ingediende dossiers. Antwerpen kwam als winnaar uit de bus. Dat maakte het European Youth Forum (EYF) – de Europese jeugdraad – bekend in een brief aan het stadsbestuur.

29% van de Antwerpse bevolking (140 000) is jonger dan 25 jaar en deze groep zal de komende jaren nog groter worden. De stad geeft deze kinderen, tieners en jongeren alle ruimte om te groeien, om te feesten, om te leren of gewoon om hun ding te doen.

De stad Rotterdam riep zichzelf in 2009 uit tot eerste Europese Jongerenhoofdstad. De EYF steunde dit initiatief en lanceerde een oproep voor 2010. De stad Turijn haalde de titel binnen en neemt volgend jaar de fakkel over van Rotterdam. In 2011 wordt Antwerpen de Europese Jongerenhoofdstad. De jury van het EYF prees zowel het innovatieve programma van de Antwerpse kandidatuur, als het feit dat jongeren nauw betrokken zijn van bij de start van het project.

Het programma is opgebouwd rond 11 thema’s voor 2011. Antwerpen wil ruimte voor en door jongeren in jeugdwerk, media, sport en spel, cultuur, feesten, openbare ruimte, leren en werken, innovatieve en creatieve economie, wonen, ecologie en toerisme. Bij elk thema schuift de stad een innovatief speerpunt naar voor dat het Antwerpse jeugdbeleid versterkt. Voorbeelden hiervan zijn Het Steen, de jeugdculturele zone, de stadsklassen en een nieuwe talentenbeurs voor jongeren.

Antwerpen heeft deze titel in de wacht kunnen slepen dankzij de hulp van vele Antwerpse jongeren en jeugdverenigingen, de jeugdraden, de jeugdwerkpartners en alle stadsdiensten. Ze werden allemaal betrokken bij het opstellen van het kandidaatsdossier. Ook tijdens de voorbereidingen en de uitvoering van het programma voor 2011 zal er nauw met hen worden samengewerkt om van 2011 een succes te maken.

De titel van Europese jongerenhoofdstad betekent een extra stimulans om Antwerpen op de Europese kaart te zetten als dynamische, creatieve stad waar jongeren alle kansen krijgen en hun dromen kunnen waarmaken. Bovendien is het een hefboom om de expertise van Antwerpen te delen met Europa én te leren van andere Europese steden.

Na culturele hoofdstad van Europa in 1993, het modejaar in 2001 en het boekenjaar 2004 is dit een nieuw hoogtepunt voor Antwerpen. Aan de titel zijn geen extra subsidies verbonden, maar hij moet wel deuren openen voor (nog) meer investeringen in het Antwerpse jeugdbeleid.

Gedicht: nog altijd geen gebed

Terwijl ik gezellie in Amsterdam vertoef, plaats ik een gedichtje, helemaal speciaal opgedragen aan al die mensen die het vertikken om hun spellingchecker op te zetten of desgevallend iemand hun werk te laten nalezen vooraleer het de wereld aan te bieden... en dan nog boos reageren bij een vriendelijk bedoelde bemerking terzake...

nog altijd geen gebed

sgoon schrijven zult ge
of typen, elke week weer
het onderste uit uw besten kan
van uw kun en dan geoordeelt
veroordeeld ook, door mensen
die ge digitaal moogt kennen

foutloos zult gij bedighten
hoe gij het leven ervaard
krabbend ook aan uwen baart
anderen het leven verlichten

in metrische kwatrijnen uitspellen
hoe en wat gij verwoorden wil
zittend op één of anderen bil
tot deze moegezeten zal vervellen

ja, schoon zult gij uw tijd verdrijven
ter meerderen eer en glorie van uw zein
al regend het verder ouwe wijven
over dijn en uiteraard nog over dijn

en aan het einde van den dag
blijft ge dan allenig achter
met het geschal uwer lag
bij het onbegrip dat toch zachter
omgesprongen had kunnen worden
in het vertalen uwer woorden

Frans V.

De Heren van Justitie aan de Senseo

Onze Senseo is vandaag terug aangeleverd. Het moet gezegd worden: na de moeizame start, met teveel weken tussen de aankondiging dat honderdduizenden toestellen dienden teruggeroepen te worden en de feitelijke aanlevering van de doos waarin je het apparaat mocht verpakken, is dit toch wel een knap staaltje van efficiëntie. Maandag omstreeks half drie heeft Nip die doos afgeleverd op het postkantoor en vandaag (waarschijnlijk gisteren zelfs al) stonden ze er terug mee aan de deur. Vermits die dingen in Nederland hersteld worden, kan je niet anders dan vaststellen dat ze heel ernstig met hun actie bezig zijn, daar bij Philips. Mijn petje daarvoor af!

Bron foto: KLIK

Iets helemaal anders. Heb je het ook in de krant zien staan, dat van de Antwerpse strafrechter Walter De Smedt? Mijnheer de Rechter vond er niets beters op dan een inbreker, die hij enkele maanden geleden al had veroordeeld tot een effectieve celstraf van 18 maanden, die nog steeds de binnenkant van die beloofde cel nog niet gezien had en dan maar vrolijk verder bleef inbreken, waardoor hij terug voor diezelfde rechter diende te verschijnen voor soortgelijke feiten, vrij te spreken van een straf. Redenering: vermits er de vorige maal toch geen uitvoering van zijn uitspraak was, hoeft hij er ditmaal zijn tijd niet aan te verbeuzelen. Waarschijnlijk staat nu heel het juridische apparaat op zijn achterste poten, maar geef toe: wie draagt graag emmertjes water naar de zee, een bepaalde (volwassen) leeftijdsdrempel eenmaal overschreden? Niemand toch? Ondertussen is Mijnheer de Minister Stefaan De Clerck al aan het briesen dat dit niet kan en blablabla. Mijnheer de Minister zou zich beter eens buigen over het fundamentele probleem dat in dit land celstraffen onder de drie jaar niet meer uitgezeten hoeven te worden. Mijnheer de Minister zou zich beter eens bezig houden met de overbevolking in de Belgische gevangenissen. Mijnheer de Minister zou zich gewoon wat beter van zijn taak mogen kwijten. En als een rechter een straf oplegt, dan zou Mijnheer de Minister er zich beter op toeleggen dat die uitspraak ook wel degelijk uitgevoerd kan worden. Naar Nederland voor mijn part, zolang er maar íets gebeurt. Dan zal Mijnheer de Rechter zich niet voor paal hoeven te voelen staan en zal die de door Mijnheer de Minister vastgestelde strafmaten bepalen en voor uitvoering uitspreken. Simpel, als je 't mij vraagt.

Nog een prettige vrijdag verder, Mijnheer de Minister en Mijnheer de Rechter. Ik ga een Senseootje drinken.

uw draai of niets!

Wil je weten welk soort ei jij bent? Welke speciale Hollywooddame? Wil je weten welke filosoof je aankleeft? En ben je bereid daar enkele idiote vragen voor te beantwoorden, waarvan je je afvraagt of de antwoorden het niveau ervan ooit kunnen opkrikken? Ben je zo nieuwsgierig dat je zelfs al weet je al de uitslag, je nog wil deelnemen aan allerlei triviale, zelf ontworpen quiz-jes? Wat doe je hier dan nog??? Maak dat je op Facebook zit, waar er vrienden huizen waar je nog nooit van gehoord hebt en waar ze je om de oren slaan met de meest onmogelijke vraagpartijtjes. In enkele seconden, tegenwoordig ook wel uitgedrukt in klikken met de muis, ben je lid van één van de grootste sociale netwerken ter wereld én kan je je volledig laten gaan in stompzinnigheid. Bibi doet er dagelijks aan mee ;-)

Voor wie meer wil dan dat, kan je natuurlijk gewoon je schoenen aantrekken en aan een wandeling in het dichtsbijzijnde park beginnen. Kuieren, luieren en luisteren, het kan nooit mis gaan. Laat je apparatuur, waar toch ieder jaar opnieuw je broekzakken kapot aan gaan, gewoon thuis, trek de stekker uit, laat je verrassen door het groenste groen, zoals je het nog steeds niet op je scherm tevoorschijn getoverd krijgt. Leef!

30.000 knetters en granaten!

Afgelopen dagen toch al een paar maal in de krant tegengekomen: er werden wel 30.000 bliksems - waarvan tussen de 10.000 en de 15.000 effectief ingeslagen zijn op de aarde - geteld tijdens het noodweer, pardon, het onweer van twee nachten terug. Zie je die kerel(s?) daar al staan bij nacht en ontij, een blad op een kartonnetje geclipped, naar de hemel turend en bij iedere schicht een turfje bijtrekkend? Ware, stoere kerels, die zonder angst voor het eigen vege lijf de wetenschap ter wille willen zijn, met doodsverachting voor de inslag die hen ook wel zou kunnen treffen.

En dan 's ochtends alle turfbladen zo snel mogelijk faxen, brengen, mailen, naar die ene administratieve loonslaaf die om den brode dergelijke belangrijke massagegevens door de wetenschappelijke pc draait - we leven tenslotte al in een tijdje in het Derde Millenium - en voor elk geregistreerd blokje een cirkeltje errond trekt met rode viltstift. Of met rode alcoholstift, waar het door de stormregen doorweekte exemplaren betreft. Om dan op het einde van een dagje input tot de output te komen dat er welzeker 30.000 bliksems te bewonderen zijn geweest, zo ergens tussen 24u00 en 06u00.

De wondere wereld van de cijfermatige realiteit in wetenschappelijke contexten, word je daar nu niet doodgewoon, eh, opgewonden van? En zo accuraat dat alles! Het doet er mij aan denken dat ze hier in België ook exact lijken te weten hoeveel illegalen er nu juist verblijven. Al weet ik niet wie die mensen dan weer turft...

Filmforum: Mon Oncle

Vierde woensdag van de maand alweer en bijna ook alweer te laat: Filmforum in Wijnegem, deze avond, om 20u00, GC Het Gasthuis, Turnhoutsebaan 199 te 2110 Wijnegem (da 's naast Deurne)...

Binnen of buiten?

Het Vlinderpaleis raakt stilaan ingericht. Vandaag is er wéér een doos gesneuveld, dankzij teerbeminde Nip, die nog op zoek is naar wat nog niet opgedoken spulletjes. Ondertussen verdiende Vlinderman het zout op hun patatten en hier en daar nog een extraatje ook. Vermits we te alhier nogal sober te keer gaan, zijn we al snel tevreden met wat er zoal voor handen is: een dak boven het hoofd, eten op tafel, vocht in het glas en verder elkaar. Die dikke bak voor de deur hoeft niet per se, het duurste servies doet ons niet meer eten en die jacuzzi, ach, een broebelbad van tijd tot tijd in de sauna volstaat zo ook wel.

Anders is het gesteld met de wereld die aansluit bij onze voordeur. Iedereen loopt er nogal opgejaagd bij. Verkiezingen, ontslagen, brutale en ongestraft blijvende overvallen, dichtslibbende wegen, ge noemt het maar, de mensen lijken er werkelijk onder te lijden. En op zich is dat een goed teken. Mocht het anders zijn, mocht de lethargie greep beginnen krijgen op onze medemensen, dán was het pas erg. Nu is er nog wat hoop op een vorm van protest, stil of luid, tegen de gangbare gang van zaken. En waar er protest heerst, daar kan verandering ontstaan. Eigenlijk hoop ik daar wel op, want het begint groteske vormen aan te nemen als je al scheef bekeken wordt wanneer je een nobele onbekende op straat durft te groeten terwijl je onderweg bent naar je werk.

We houden het hier dus nog even knus en gezellie, laden onze batterijen verder op en trekken dan resoluut terug de hort op. De baan ook, nu onze vermaledijde Vlindermobiel het toch weer uitstekend blijkt te doen. Nog zoveel te gaan beleven, weet je wel ;-)

over politieke spelletjes

De verkiezingen blijven met rasse schreden naderen en je merkt het aan vanalles. Het ene schandaal is nog niet goed verteerd door de verblufte burger of het volgende wordt al op straat gegooid. Deze Homo Sapiens Sapiens ziet het aan en rekent zichzelf uitgesproken niét tot het verblufte gedeelte, simpelweg omdat het nooit anders is geweest. Waar mensen in naam van andere mensen spreken - en au fond is het dat wat politici doen - zullen er altijd wel verkeerde woorden vallen, verfoeilijke daden gesteld worden. Het was al zo in de tijd van de oude Grieken en de iets minder oude Romeinen, met hun fora en hun parlementa, het is nog niets veranderd, pakweg 2000 jaren later.

Het gekakel in het groene en/of rode halfrond, dat toch zou moeten verminderen als niet iedereen-met-de-pet per se zijn of haar eigen zegje te placeren heeft, is bij wijlen nog erger dan op een doordeweekse Werchterse wei. En met die bolletjeskleurdag (of aanstipdag voor de elektronisch stemmenden onder ons) in het nabije verschiet, lijken al die politieke neuzen nog maar moeizaam in dezelfde richting te wijzen: die van het goed bestuur omdat een volk daar recht op heeft.

Met duizenden wordt er nogal wat afgezeverd, deze dagen. Over hoe de doorsnee politicus nog vromer dan de paus zou moeten zijn (je zou er de geschiedenis van die heren (en een enkele dame) eens op moeten naslaan, dan zijn onze verkozenen, gecoöpteerden en geïmporteerde bewindvoerders verdorie veelal padvinders, die hun pollekens af en toe verbranden aan een te snel opgepookt vuurtje). Of dat zo een politicus geen fouten zou mogen maken, want meteen wordt er moord en brand geschreeuwd - veelal nog door mensen die zwaar naast de kade staan, niet eens erop. Wie durft in eer en geweten zichzelf een foutloos levensparcours toedichten?

Bibi laat ze hun gang maar gaan. Nog enkele weekjes, zelfs geen twee meer, en dan gaat het om de knikkers. Wie mag verder doen en wie niet meer, wie krijgt er een kansje in de politieke lotto en wie is/blijft reservebal... Best wel spannend. En misschien komt er wel verandering van. Misschien, jongens, misschien, niet te enthousiast, het is maar een (politiek) spelletje.

Over zomerse plannen

Het is zalig buiten, met dat zonnetje en dat zwoel temperatuurtje, maar ik heb vandaag bovenal zin om het rustig aan te doen binnen. Gaatje boren hier, kaderke ophangen daar, poesje stoei tussendoor (met Miss Jackie T, ja!) en af en toe een knuffel van mijn teerbeminde, een Vlinderman is soms met weinig content.

De weken en maanden rijgen zich zo al genoeg aan elkaar, soms mag de handrem even op om ter plaatse terug te kijken naar wat onherroepelijk voorbij is. Het is ook spannend om even vooruit te blikken, naar wat er nog in het verschiet ligt bijvoorbeeld. Een optreden op Vurige Tongen in Ruigoord, Amsterdam, volgend weekend, bijvoorbeeld. Of een passage op de Gentse Feesten de vierde donderdag van juli. Een meetinkje links en rechts, wie wil er nou alleen maar naar festivals?



Over festivals gesproken, binnenkort eens mijn hoofd breken over wanneer ik mijn verlof ga plannen. Nu alle collega's dat al hebben kunnen doen, kan ik overzichtelijk mijn eigen feestperiode ook eens inkleuren. Misschien dat we er met Vlindermobiel en tentje op uit trekken, al zal dat van vrouwlief afhangen. Bibi is alvast aan het dromen, thuisboor nog in de aanslag...

U verhuist graag?

Het is stilaan onvermijdelijk om vast te stellen: Vlinderman houdt niet van verhuizen, maar nog minder van het herinrichten van de nieuwe stek. Dozen die onverklaarbaar blijven zoals ze onder het verscheiden van liters zweet binnengedragen werden: ongeopend en bijzonder gevuld, kasten die nadat ze maagdelijk ongeschonden in elkaar gezet werden zich schijnbaar moeiteloos lijken te vullen met allerhande rotzooi die uit die zichzelf hervullende dozen moet zijn gekomen, DVD's die maar niet willen opduiken met trouwfoto's, stofnesten die verhalen vertellen van rondwervende kattenegootjes, affin, u snapt het plaatje. Feitelijk wil ik hieronder best eens een opsomming proberen te produceren van waar Vlinderman tot nog toe al overal verbleven/gewoond heeft en u zal versteld staan...

- Hamme, Legen Heirweg
- Hamme, nen anderen weg
- Koksijde, ergens bij dienen grote, vierkant belapte bol aan de zijkant van het militair domein
- Duffel, Mechelsebaan nummer zoveel
- Duffel, Mechelsebaan 22
- Leuven, J.B. Van Monsstraat
- Heverlee, Groenstraat
- Duffel, Netelei
- Duffel, Gele Weg
- Dilbeek, in de buurt van de Schoolstraat
- Duffel, Stationsstraat
- Duffel, Stationsstraat bis
- Duffel, Rietlei
- Duffel, Kapelstraat
- Duffel, Voogdijstraat
- Antwerpen, Vleminckveld
- 's Gravenwezel, Constant Joossenslei
- Borgerhout, Kroonstraat
- Hoboken, Scheirlinckxstraat
- Deurne, ergens aan 't Rivierenhof

En waarschijnlijk vergeet ik hier en daar nog wel een adresje, maar aan dit gemiddelde zit ik amper 1,8 maanden per locatie mezelf wijs te maken dat het nu wat langer zal duren... Nog één maal, en nu meen ik het, echt wel! En Nip zal wel meehelpen om die belofte te houden ;-)

PS: Limburg zal ik als enige Vlaamse provincie nooit aandoen, al zou dat het plaatje compleet gemaakt hebben van deze Vlaming...

Dag brugdag

Beetje eigenaardige dag op het werk gehad. Vlinderman als quasi alleenheerser over ongeveer drie etages. Door de stilte, slechts af en toe onderbroken door het gerinkel van een verloren gelopen beller, kon je het gekraak horen van een man die eenzaam zijn zure centen aan het verdienen was, terwijl collega's en oversten zich overgaven aan een genoegdoening gevende brugdag. Het moet gezegd, vandaag was ook een uitgelezen kans om een aantal draden terug op te pikken, die de laatste maanden verloren gelegd waren wegens andere en dringender zaken. Al moet het ook gezegd dat de volgende brugdag er toch eentje voor Bibi zal worden ook.

Dan heb ik ook eens overdag de tijd in plaats van 's avonds om wat Ikeaplanken in de muur te vijzen. Dan kan ik ook eens uitslapen - al komt dat er tegenwoordig niet echt meer van, vermits ik het werkritme stilaan zonder wekker 's ochtends vroeg voel aanslaan. En die matras op de grond, dat zorgt ook niet echt voor een super-relaxed bedgevoel...

Vermits alles stilaan in gereedheid is gebracht, ben ik van plan dit weekend nog eens door te trekken en nog wat dozen finaal uit te pakken, dingen hun definitieve plaats toe te wijzen en nog wat klaar te maken om de deur uit te doen vliegen. Zaken die ik al meer dan een jaar niet meer nodig heb gehad en het eerstvolgende jaar ook niet zal benutten, gaan er onherroepelijk uit. Een beetje orde in de verzamelde chaos, quoi?

Via deze weg wens ik iedereen een bijzonder leuk weekend toe. Geniet van de kersverse olifant, van een leuk zonnetje, gevuld terrasglas ook, en bovenal van elkaar. En wacht er niet mee tot morgen, want dan kan het dus al te laat zijn, sla er de kranten maar op na. Ondertussen ga ik proberen heel lief te zijn voor een sNIPverkouden en bedhoudende eega.

te bed of niet te bed

Er staat een heus bed in onze living sedert enkele minuten. Beetje gek zicht, maar ergens ook weer niet. Nip en haar Vlinderman genieten immers van al waar ze ook maar iets of wat affiniteit mee hebben. En vermits Nip in haar jeugd in datzelfde bed heeft geslapen in het ouderlijke huis, krijgt het nu een prominent plaatsje in haar nieuwe leven met Bibi.

Verder is het te alhier al bij al een rustige dag geworden, waarbij Nip de bovenetage ietwat onder handen heeft genomen, terwijl Bibi gesjouwd heeft met dozen en dergelijke (kwestie van plaats te maken voor dat bed) én tot de vaststelling gekomen is dat sommige waterpas-meters niet altijd waterpas meten, vermits de behuizing van dat luchtbelding niet altijd muurvast zit... Gelukkig dat er nog een andere waterpas in huis was, want we zouden nogal scheve muurplanken gecreëerd hebben :p

De kleine dingen des levens, ik kan er nog uren over doorgaan, maar dat wil ik jullie niet aandoen. Tenslotte moeten jullie ook nog wat feestvieren op deze Dag Des Heren, nietwaar?

verkiezingen in aantocht

Naar het schijnt is er een olifantje geboren. Naar het schijnt zou het ook een kikker kunnen zijn, maar daar spreek ik me niet over uit. Er zijn andere schijnen en zwemen. Zoals die van mogelijke, Belgische verkiezingen ergens in juni eerstkomende. Verkiezingen, u weet wel, die dag dat u uw stem mag, excuseer, moet gaan uitbrengen op de één of andere partij waarvan u denkt dat die uw (beleids)visie het beste zal uitdragen en eventueel zelfs verwezenlijken.

Vlinderman kijkt ernaar en vindt zijn goesting niet. Teveel belofte, te weinig recht voor de raap. Iedereen heeft ondertussen al door dat er zoiets als een crisis door de wereld raast, al voelt mister Lada hem veel harder dan mister Benz. Iedereen heeft al gemerkt dat er minder in het winkelkarretje te liggen komt voor hetzelfde bedrag als pakweg drie jaren geleden. Sommigen hebben vast ook al door dat er zeer zuinig zal moeten omgesprongen worden met heel wat minder federaal geld in Vlaanderen. En een enkeling droomt waarschijnlijk van nog wat meer gratis.

Los daarvan rommelt het in de politieke regionen. De tijd van letterlijk elkanders bloed drinken lijkt met de dag dichterbij te komen als dé revival van deze nalente. Geen dag zonder een vers schandaal - meestal door leden van dezelfde (bloed)rode partij en af en toe door een donkerblauwe. Geen dag zonder een welgemikt schuin detail over hoe het beter niet zou gaan. Geen dag zonder geen werk. Geen dag tout court. En daartussen mag (moet dus) een normale mens zijn keuze gaan inkleuren, drie districten verder dan nog. Jaha, veel goesting...

Vlinderman aan de bodybuilding

Echt geweldig nieuws vandaag in de krant. Een heel bodybuilding-kampioenschap in Nederland de afgelopen dagen is niet doorgegaan. De stoere mannen waren stuk voor stuk van hun (magere?) melk omdat er Vlaamse dopingcontroleurs aanwezig waren. Verzamelend voor de poorten van hun testosteroneus Walhalla zagen ze de bui van ver al hangen. En al gaan ze graag - op een miniscuul slipje na dat een al even miniscuul 'geval' ruimschoots kan bedekken - bloot, toch wilden ze met hun gespierde billen niet hetzelfde.

Bron foto: KLIK

De macho-achtige mannen, die pronken met spierbundels waar u en Vlinderman nog niet in dertig jaar hard trainen aan toe komen, kozen eieren (kleine) voor hun geld en verkozen niet deel te nemen aan hun kampioenschap. Naderhand gevraagd naar hun motivatie om niet deel te nemen, werd er wat gespierd gepruild en naar die andere, niet deelnemende, testosteronbom gewezen, maar wat bovenal zo grappig was: de ene wou geen spelbreker zijn door dan maar zonder 'de matekes' met zijn spierballen te gaan rollen.

We kunnen doen wat we willen, maar geef gewoon één ding toe: als een heel kampioenschap (?) wordt stilgelegd omdat alle (ALLE) deelnemers te bang zijn om dopingcontroleurs te passeren, wat zegt dat dan? Onzuiver op de graat? Niet direct, die mannen hebben allemaal een schoon grateke, het zit 'm meer op de biceps, triceps en quadriceps. En niet van het vele gewichtheffen of zo. Gisteren magere Jan, die vandaag niet meer door de deur en kan. Zoietske. Speedcursus, pardon, spoedcursus. Want sporten is gezond en deelnemen belangrijker dan winnen, jaja.

Trouwens, iemand zin om eens te gaan biljarten met Vlinderman? Ik zal me inhouden...

Miss Jackie T on the move

Wat een korte week lijkt te zijn op de werkvloer, zal voor velen een extra lange blijken te zijn. We hebben immers met zowat zijn allen een dagje verlof komende donderdag, maar wie geen verlof heeft gepland op de brugdag vrijdag, die zal eraan zijn voor de moeite. Geen weekend van vier dagen in dat geval, maar een onderbreking van een werkritme met energieverspilling op vrijdag om daar terug in te geraken. Dubbel pech ook vaak, want hetzelfde werk blijft daarbij dan waarschijnlijk ook nog eens op de vijfdagenwerkplank liggen, dus moet je deze week zelfs harder werken dan in een langere week.

Kromme logica, misschien, maar Bibi voelt het wél zo aan. Gelukkig wordt er elke dag wat meer tandje bijgestoken, dus heel misschien, heel misschien gaat er eens een weekje komen dat ik me niet over het werk hoef uit te laten op deze vrijetijdsblog. Heel, heel, heel misschien, dus.

Miss Jackie T en verhuisdozen: avontuur!

Net nog met Nip een ontspannend spelletje schaak gespeeld, terwijl Miss Jackie T voor de eerste maal sedert onze verhuis haar eerste stapjes buiten heeft gezet. Het was veel gemakkelijker om de drie katten van een hondertal meter verder over de daken wat te gaan uitmauwen, dan op ons geroep terug naar ons te komen, maar de lokroep van enkele lekkere kattenbrokjes heeft haar uiteindelijk toch overhaald. We wéten dat de buur(t)katten haar wel zullen wijzen op de rechten en plichten van ons nieuwkomertje, maar toch deed het raar, toen twee van hen toch wel extreem dicht bij onze dikstaartige verkennende MJT kwamen. Die gekke bezorgdheid om iets wat zo natuurlijk is dat het wel zijn gewone gang zou móeten gaan... Ach, elke dag een beetje meer, we zien wel waar ze later moet gehecht worden ;-)

Haiku - bijna zomer

Uitgeteld, deze Vlinderman. Net terug van het laatste wapenfeit van dit weekend, namelijk het communiefeest van neefje Sander, en het is al moeilijk om te moeten vaststellen dat het zondagavond is en Bibi dus vanavond nog het huisvuil moet buiten zetten. Het lijkt er gewoon te veel aan. Misschien ben ik niet meer van de jongste of zo, maar van al dat gefeest wordt het deze mens allemaal teveel om nog ernstig lui te kunnen zijn in de aflopende uurtjes. Uitgeput, ja. Knok out. Nog net genoeg fut voor een haiku'tje.

bijna zomer - haiku

avondrood geveld
achter het regengordijn
een verborgen zon

Frans V.

Tussentijdse aftrap

Alle voorbereiding zijn getroffen, Nip en Bibi zijn zodadelijk ribbedebie naar Den Dam. Buurtfeestje, waarna we het gaan zoeken in het Turnhoutse, ander feestje bouwen voor iemand die 50 geworden - een tante van Nip als ik me niet vergis.

Vandaar dat er hier nogal weinig beweging te bespeuren valt, hoewel ik een aantal bijzonder leuke foto's heb van vorige Muzevalavond, toen Medusa en haar Baby Snakes ons enige tijd meer dan voldoende konden boeien. Die zwier ik er later wel weer op.

Voor wie geïnteresseerd mocht zijn: voor amper € 10,00 kan ik de dichtbundel 'Franse Zoenen' ofwel 'Ontbijt op bed' aanbieden van de Antwerpse dichter Marc Pairon. Gewoon een mailtje sturen naar de_muzeval@telenet.be en dan wordt er verder afgesproken hoe we de bundel tot bij jou krijgen. Met dank aan Marc Pairon!

Baby D. - alweer een vervolging ingesteld

Enkele dagen terug wond ik me danig op over wereldtopcongressen over armoede, overgoten met een exuberant sausje van genoeg eten en drinken. Daarmee dacht uw Vlinderman zijn portie deze week wel te slikken gekregen te hebben, maar ondertussen is daar toch weer wat bijgekomen.

Bart Philtjens, de man die zijn dochter na vier jaar nog steeds niet in de armen heeft kunnen sluiten omdat de toenmalige draagmoeder ervan ergens anders meer geldgewin zag, wordt nu voor de rechtbank gesleurd, wegens mensonwaardige behandeling van zijn dochter. De man wordt misbruikt om ergens de wetgevende macht in dit land het licht in de ogen (en bij uitbreiding de hersenen) te laten schijnen. Dat Bart een beetje idioot is geweest om via internet een draagmoeder voor zijn zaad te zoeken en dat niet geregeld heeft via een stevig contract, daar valt over te discussiëren. Maar dat een vader, die al zoveel jaren nul op het request heeft gekregen inzake zijn vraag om zijn vaderschap op te mogen en kunnen nemen, nu als medebeklaagde voor een rechtstribunaal wordt gedaagd, dat gaat er bij mij dus niet.

Een tijd terug klaagde ik al aan dat het hier in Belgenland stilaan te zot voor woorden aan het worden is, de realiteit wordt er in ieder geval niet beter op, met dit voorval als nieuwste aanwinst. Sleur verdorie dat kindverkopende draagmoedergeval voor de rechtbank, maar toch niet de te goeder trouw handelende spermadonor. En als die man als betrokken partij moet gehoord worden, sommeer hem dan als bevoorrechte en belanghebbende getuige van zijn onbezonnen daden. Toch niet als beklaagde.

Ondertussen gaat het leven verder, leert een kind in vreemde tongval de taal van haar vaderland en blaast de politie in dit Belgenland haar eigen zakjes vol. We genieten er maar van, van die Belgenmoppen, nietwaar? En lachen, jongens toch. U zei 'groen'?

Buurtfeest Elegast-Den Dam 2009

Vrienden van de buurtwerking,

Op 15 mei gaat er ter opwarming van het buurtfeest een kleine cocktailavond door op Elegast-Den Dam, iedereen is welkom vanaf 18 uur.

Op 16 mei is het dan zover: het echte werk; BUURTFEEST! Van 13u tot 18u!

Diezelfde 16e is er 's avonds een quiz; er kunnen nog steeds ploegen inschrijven en de uitdaging zal groter zijn dan ooit!


Het zou mooi zijn als u deze verder kan mailen, uitdelen, facebooken, ... zodat iedereen die mogelijks zou mee willen komen antwoorden, drinken of buurtfeesten ervan op de hoogte is!

Met hartelijke groet,

Marjan & Jeroen
Buurtwerkers Elegast-Den Dam
Twee Netenstraat 13a
2060 Antwerpen
03/232 60 20
buurtwerking@elegast.be

De Muzeval - Medusa & the Baby Snakes

Medusa and the Baby Snakes

Medusa,
Was born when there was war across the U.S.A.
Amazing Non-Issue, Marinated Brainiac, Neurotic Ex-Nun, Certified Nutcase…
And my name is NOT Walter!

Dit is de enige info die Medusa alias Soetkin Soethoudt over zichzelf verstrekt. U kan er echter meer over te weten komen. Tijdens de 126ste Muzeval heeft zij immers de eer gastdichter te zijn.
Ze wordt bijgestaan door een aantal gasten, waarover wel wat meer uitgebreide informatie.

Niko Rubbens:

Debuteert in 2002 met zijn dichtbundel "Figurant in een spel zonder naam".
Rond dezelfde periode begint hij ook zijn poëzie te combineren met experimentele performance.
In 2003 onstaat de muzikale improvisatiegroep "Joyous Cosmology", opgericht door Erwin Vanmassenhoven.
Niko Rubbens wordt in eerste instantie gevraagd voor zijn stem en teksten maar stapt later ook over naar synths en piano.
In 2004 richt Niko Rubbens samen met Kasper Vandenbroeck "Lasergoat" op, een avant-garde metalact met drum, synths en piano.
In 2007 ontstaat "Dwangbuizerdeffect". Een gewaagde poëtische perfomance in samenwerking met percussionist Lieven Peeters. In het begin van de samenwerking legt Niko Rubbens zich toe op de teksten, maar in de latere samenwerking maken ze ook samen muziek.
2008 wordt een jaar van creatieve evolutie.
"Lasergoat" stopt abrupt door het plotse overlijden van Kasper Vandenbroeck.
Eind 2008 begint Niko een samenwerking met dichteres Soetkin Soethoudt.

Djuna Mich:

Heeft vrije grafiek gestudeerd aan de Academie in Antwerpen. Ze tekent, schildert, speelt sopraansax en is uitgeefster en ontwerpster van Keen-magazine: een experimenteel tijdschrift waar verschillende kunstenaars, dichters en muzikanten van zowel de underground, aboveground of middleground aan meedoen.
Samen met de improvisatieband “Joyous Cosmology” laat ze haar saxklanken loos gaan in de onvatbare ruimte.
Ze speelt ook in de groep “Kurperbush”, samen met haar levensgezel Maarten Tibos.

Maarten Tibos:

Heeft animatie gestudeerd aan de Academie in Gent en studeert momenteel open atelier aan Sint-Lucas Antwerpen. Hij schildert, tekent en beoefent lo-fi elektronica en is ook terug te vinden bij de “Joyous Cosmology”.
Zijn invloeden zijn comics, film, muziek en het nu.

Joyous Cosmology:

"Totally instant sounds, twitching wawa bleep spasm space electrowizards slowly climbing on mountains looking for a fairytale in a black hole confronted with cosmic wavewars and timeless dialogues of magic suddenly falling of a rollercoaster shouting colors to the sky it's a storytelling journey through improv soundscapes."
Nogal wat leden van ‘Joyous Cosmology’ zijn geen onbekenden bij De Muzeval en zijn trouwe bezoekers. Zowel op de 2de donderdag van de maand als andere activiteiten waaraan De Muzeval deelneemt zijn ze op of rond het podium te vinden.

Wij heten U van harte welkom op donderdag 14 mei vanaf 19:30 u. in Literair Café Den Hopsack, Grote Pieter Potstraat 24 te Antwerpen.

Even terugschakelen voor hoger

Morgenavond gaan we nog eens richting Muzeval (zie mededeling later hiero), maar vanavond geeft Vlinderman even gewoon en vooral rustig thuis. Vanaf morgenavond wordt het immers redelijk hectisch. Klein schemaatje:

Elke dag wat anders (Bron foto: KLIK)

- Donderdagavond: De Muzeval
- Vrijdagavond: cocktailavond op Den Dam
- Zaterdagnamiddag: mee gaan helpen op Buurtfeest Den Dam
- Zaterdagavond: feestavondje om een frisse 50-ster van Nips familie te vieren
- Zondag: communiefeest neefje Sander

We gaan ons dus stevig mogen weren om al die verschillende festiviteiten heelhuids door te komen. Daarom nemen we nu dus alvast even een klein beetje gas terug. We gaan een filmpje zien en verder niet al te veel drukte creëren. En gelukkig hoef ik vrijdag niet te werken, dat scheelt ook al een pak.

Een bedenking bij wereldtop over armoede

Het is nogal wat met Tom Boonen. Ja, de jongeman wint af en toe eens een stevige wielerkoers en ja, hij heeft al wat problemen gekend in zijnen privé en ja, hij ziet soms witjes rond de neusgaten in zijnen vrijetijd en ja, hij staat nogal allenig op zijnen sokkel vol idolaterie, maar om nu de laatste dagen continu op de voorpagina van de kranten te moeten vertoeven, daarvoor belichaamt hij toch echt een beetje te weinig mijnen wereld. Ik zou denken dat er toch wat meer belangwekkender zaken zijn om over te berichten.

Bron foto: KLIK

Ik denk spontaan - en ook naar aanleiding van een opmerking van Schone Papa Ton gisteren - dat er wat meer aandacht zou kunnen gaan naar het feit dat op een wereldtop van de G20 eerder deze maand er voor meer dan € 500.000,00 geld in rook is opgegaan, verteerd naar uitwerpselen en vloeibare afscheiding, en dat terwijl het besproken thema toch wel DE ARMOEDE was. Hoe kan een normaal denkend mens nu verwachten dat die welvoldane wereldleiders in eendert Wiens Naam ook maar het flauwste benul hebben van waar ze het over hebben?!? Ik bedien me niet graag van een uitroepteken, maar hier staat het er verdomd goed op zijn plaats te staan. Al even spontaan verder gaand kom ik uit bij 'hoedt U voor de wolf die de passie preekt'. Op water en brood zou zo'n conferentie moeten afgewerkt worden. En niet in een chique conferencezaal, maar in het midden van een verlebberd park. Dat de Heren en Dames wereldleiders zelf eens ondervinden waar ze het nou helemaal over hebben. Misschien dat dergelijke vinger aan de armoedige pols tot wat meer resultaat zou leiden in het uit te stippelen beleid. Het is uiteraard maar een spontane bedenking, met dank aan SP Ton, maar toch wel eentje die ik u niet wilde onthouden.

Door de armoe heen

Hebt u het afgelopen weekend ook in uw krant gelezen dat de heren en dames wereldleiders erin geslaagd zijn een veelvoud aan inkomsten van duizenden ons omringenden op te souperen op enkele dagen tijd en dat dan nog wel tijdens een congres (ik weiger het een wereldtop te noemen) over armoede? Een pondje of 500.000, slordige € 620.000, en dat om de maag te sussen en de dorst die komen zou kunnen te lessen, om te bekijken hoeveel eurocent er nodig is om iemand in leven te houden per dag. Hebt u het gelezen?

Mijn spontane vraag was hoe zo een van de pot gerukte politicus, met nul komma nul gevoel naar de realiteit van miljarden mensen, ooit met een gedegen oplossing zal kunnen komen. Wie het betere niet kan laten tijdens een debat over het mindere, heeft die nog wel spreekrecht? En iedereen zwijgt, iedereen slikt, iedereen hoopt op het beste voor zichzelf - we zijn tenslotte allemaal mensen, nietwaar?

Vlinderman stelt zich allengs meer en meer vragen, los van de penibele (en ook dat is een variabel iets tegen het wereldse 'licht') situatie waarin hij zich met Vlindervrouw bevindt, over het hoe en waarheen en waarom en nog wat van die dingen. Het plaatje lijkt hoe langer hoe minder te kloppen. En wat daaraan dan te doen, eh. We beraden ons. Later meer dus ;-)

Ebony Sikelelwa Wuyts

Heden ochtend vroeg op pad, want neefje Sander zou zijn eerste communie doen en daar wil nonkel Vlinderman dus best bij aanwezig zijn. Om 9u26 ter plaatse bleek er aan de kapel van Duffel nogal weinig beweging te bespeuren, wat Nip quasi onmiddellijk opmerkte. Eigenaardig, voor een communicantenmis die binnen 4 minuten van start zou gaan. Het werd snel helemaal duidelijk na een telefoontje naar Oma Mama Mia. We stonden er een week te vroeg! Over agendamensen gesproken, wij blijven er stom bij.

Gelukkig konden we nog terecht bij Getuige Ann & Dochter Cato, die ons samen met Opa Ivo warm ontving met niet ontplofbare Senseo-welzijnskopjes. Zo geraakt een mens ook ne keer waar hij tot dan toe nog niet geraakt was.

Halve voormiddag later aangebeld bij Fiere Nieuwe Papa Polle en Fiere Nieuwe Mama Wendy, om kersverse dochter Ebony Sikelelwa Wuyts te gaan begroeten. Een wolk van een kind en twee tropische buien vol milde weldaad van ouders. Toch wel leuk om zien hoe twee mensen samen hun weg zoeken te plaveien met meer dan genoeg ruimte voor een ander mensje.

We hebben de dag zonet afgerond met een pitta-onderhoudje samen met Britt & Yoerie, twee buurmensen van de Red & Blues, en daar houden we het dan ook bij in onze berichtgeving vandaag. Niets te kritisch, dat bewaren we voor later. Geniet nog van deze avond en laat maar weten of het nog steeds avond was ;-)

Openbare files bij Ikea

Het pand staat hier weer op stelten. Vlinderman en Nip zijn zoals aangekondigd naar Ikea getrokken en na enig pas en sleutelwerk is Vlinderman thuisgekomen met de nieuwe aanwinsten. Alleen. Hoe ruim de Vlindermobiel er ook lijkt uit te zien, de realiteit heeft ons vandaag geleerd dat het óf Nip óf de kasten zijn. Nip achterlatende bij de bushalte aan de Boomsesteenweg was de keuze van Vlinderman overduidelijk: de kasten.

Wat is er trouwens nog fouter dan je eigen wagen voor een bestelwagen nemen? Vertrouwen stellen in die 70% niet bij de socialistische vakbond aangesloten buschauffeurs bij De Lijn. We zitten nu in de tweede dag van de aangekondigde congé, pardon, staking door die sossen, maar het lijkt wel alsof bijna alle chauffeurs dat kleurtje dragen. Bibi had de wagen al uitgeladen in Deurne, toen Nip nog steeds stond te wachten op welke bus dan ook. Bon, we zijn haar dan maar gaan halen, vermits ik al die paketten toch niet alleen de trap(pen) wenste op te zeulen. En ik maak bij mezelf momenteel de bedenking of er ook bij De Lijn - en bij uitbreiding het gehele openbare vervoer dat u en ik zo gul sponsoren, naast wegentakstoestanden en dergelijke - niet best een minimumdienstverlening wordt ingesteld bij van die stakingsacties die vooral de reiziger treffen, niet de beoogde met-plakjes-zwaaiers.

Ik zou hier trouwens nog een heel epistel kunnen laten verschijnen over de dagelijkse files bij mensen die het openbaar vervoer overduidelijk niet vertrouwen - in het midden gelaten of dat al dan niet terecht is, dat wanvertrouwen - die bijna dagelijkse kost geworden zijn en dat in tijden van zoveel ontslagen. Het was immers frappant hoeveel ontslagen er de laatste maanden al gevallen zijn en toch nog altijd files die langer en langer werden. Dan toch niet door de werknemer. Maar dat ga ik dus niet doen. Urbanus heeft mijn vermoedens in de weekendkrant bevestigd en daarmee is de kous af - voorlopig toch. Vlinderman wist het. Alweer ;-)

Trouwens, Bibi moet nog wat vijzen. Nog snel wat beterschap wensen aan sNIPverkouden SM Lenie en we zien elkaar later nog wel weer.