De anonieme, ook wel de verhulde geheten

Iemand was op de gastenpagina van mijn website gepasseerd, zo ergens om een uur of 5 en nog wat in de ochtend en bekloeg zich erover dat er zo weinig poëzie te vinden was. Enkel politiek en dingen uit mijn privé en dat vond hij of zij toch maar 'thumbs down'.

Wie hij of zij is, daar heeft Bibi het raden naar, want op internet is het de gewoonte om negatieve reacties als het even kan het liefst anoniem te spuien. Mijnheer of mevrouw Amai was daar niet anders in. En ergens is dat toch wel een groot nadeel aan heel het internetgebeuren. Iedereen kan iedereen een beetje gaan belagen, zonder de eigen identiteit daarvoor te hoeven vrijgeven. Vroeger was dat natuurlijk anders, voordat iedereen een pc had, was je gedwongen om voor ietwat contact met de medemens letterlijk en figuurlijk je al dan niet stoute schoenen aan te trekken en de wereld in te trekken. Desnoods maar tot in het café op de hoek van je straat, maar je moest er lijfelijk zijn. En om dan in iemands gezicht eens ferm je gedacht te zeggen, omdat je ervan houdt een zure wind te verspreiden, nou, daar dacht je wel twee maal over na, omdat de reactie daarop misschien wel eens te confronterend op meer dan één niveau kon zijn.

Nu is dat dus anders. En dankzij dergelijke sujetten bestaat er een hele business rond beveiliging, rond het weren van spam, rond het voorkomen van zure oprispingen van een geheid onwetende. Wie immers in tijden van politieke verkiezingen terecht komt op een blog, die kan zich aan een vermenging van die twee onderwerpen verwachten. En wie door simpelweg niet door te klikken naar een linkenpagina boordevol poëtische tips niet verder geraakt dan 'weinig poëzie hier', die hoort thuis ergens in een beschut park, want daarvoor is de internetsnelweg een beetje te snel. Denk ik dan. En dan is het trouwens eigenaardig dat dergelijke figuur zich verwaardigt om toch even stil te staan bij wat hij of zij zogenaamd niet te pruimen vindt, puur om wat sjagrijnig te doen. Of is er meer aan de hand?

Lezen we misschien in dergelijke stukjes ampere proza de onmacht van een surfer, die te duf is om het zelf te doen? Zien we de bekentenis van iemand die het wel zou willen, maar niet weet hoe eraan te beginnen en dan maar af gaat kraken wat er wel zijn weg lijkt te vinden? Is dit het rechtse model dat liever kankert dan zichzelf geneest? Ik vraag het me oprecht af.

anonieme huwelijksbelagers

Vlinderman had gedacht het hier normaal te kunnen houden met een slot op de reacties (ze moeten eerst door Bibi goedgekeurd worden op zevergehalte, of eerder het ontbreken daaraan), maar zo enkele dagen voor mijn huwelijk met Nip stel ik vast dat er toch enkele rotte appels op het internet rondsnuisteren, op zoek naar een manier om in alle anonimiteit iemands plezier/geluk te vergallen. Laat ik even enkele zaken voor die verziekte geest(en) op een rijtje zetten:

1. Vlinderman huwt Nip en daar steekt geen enkele anonieme sukkel een stokje voor, niet door te stoken, niet door ons misvormde baby's toe te wensen, niet door ons een record toe te wensen in de snelste echtscheiding ooit, niet door ons aan te raden op zoek te gaan naar een goede echtscheidingsadvocaat of anders maar over te gaan tot een passionele moord (hey, anoniem, het is dus passionele en niet passionale, stukske anonieme loser da ge bent). Trouwens, Bibi's penis afsnijden is ook geen oplossing om misvormde baby's te voorkomen (en die was nog geeneens anoniem gepost).

2. Blijkbaar is/zijn die anonieme(n) ervan overtuigd dat Nip en Vlinderman staan voor 'avant-garde' of zoiets. We hebben nieuws voor hen/hem/haar: de avant-garde heeft zijn beste tijd gehad in onze ogen. Dat wil niet zeggen dat we er tegen zouden zijn (dat zou pas echt avant-gardistisch zijn), maar dit binnenkort gehuwd koppel houdt gewoon van poëzie tout court en hoeft daar geen aparte visie bij te hanteren. Er is voor ons geen voorbeeld in Zürich te halen, er hoeft geen maatschappij ontkend en hervormd te worden, voorhoedegevechten zijn niet onze stijl. Wel kan vooral Bibi zich eens uitleven in het duiden van een paar maatschappelijke pijnpunten, so what.

3. Iemand die voltijds werkt voor zijn kost en iemand die nog studeert, dat zijn niet direct voorbeelden van een bohemièn, is het niet, Anoniem? Of vergeten we dat voor het gemak om verder te kunnen schelden?

4. Voorgaande waren al drie punten teveel voor de anonieme belager des Vlindermanblogs. Het wordt tijd om me met meer dan voldoening gevende aandacht op iets belangrijkers te richten. ER zou immers wat kunnen gebeuren als het zo verder gaat.

Allez, nu we dat weer van onze bult hebben (en wie nieuwsgierig is naar welke vunzigheid hier vooral niet als reactie is verschenen, die kan altijd een mailtje sturen, ik bezorg dan wel eens een printscreentje), kunnen we weer verder met mijn kleinburgerlijke huwelijksvoorbereidingen. Met veel deugd trouwens, ik herhaal het met bijzondere en gepaste trots. Nog drie nachtjes slapen, zie!