anonieme huwelijksbelagers

Vlinderman had gedacht het hier normaal te kunnen houden met een slot op de reacties (ze moeten eerst door Bibi goedgekeurd worden op zevergehalte, of eerder het ontbreken daaraan), maar zo enkele dagen voor mijn huwelijk met Nip stel ik vast dat er toch enkele rotte appels op het internet rondsnuisteren, op zoek naar een manier om in alle anonimiteit iemands plezier/geluk te vergallen. Laat ik even enkele zaken voor die verziekte geest(en) op een rijtje zetten:

1. Vlinderman huwt Nip en daar steekt geen enkele anonieme sukkel een stokje voor, niet door te stoken, niet door ons misvormde baby's toe te wensen, niet door ons een record toe te wensen in de snelste echtscheiding ooit, niet door ons aan te raden op zoek te gaan naar een goede echtscheidingsadvocaat of anders maar over te gaan tot een passionele moord (hey, anoniem, het is dus passionele en niet passionale, stukske anonieme loser da ge bent). Trouwens, Bibi's penis afsnijden is ook geen oplossing om misvormde baby's te voorkomen (en die was nog geeneens anoniem gepost).

2. Blijkbaar is/zijn die anonieme(n) ervan overtuigd dat Nip en Vlinderman staan voor 'avant-garde' of zoiets. We hebben nieuws voor hen/hem/haar: de avant-garde heeft zijn beste tijd gehad in onze ogen. Dat wil niet zeggen dat we er tegen zouden zijn (dat zou pas echt avant-gardistisch zijn), maar dit binnenkort gehuwd koppel houdt gewoon van poëzie tout court en hoeft daar geen aparte visie bij te hanteren. Er is voor ons geen voorbeeld in Zürich te halen, er hoeft geen maatschappij ontkend en hervormd te worden, voorhoedegevechten zijn niet onze stijl. Wel kan vooral Bibi zich eens uitleven in het duiden van een paar maatschappelijke pijnpunten, so what.

3. Iemand die voltijds werkt voor zijn kost en iemand die nog studeert, dat zijn niet direct voorbeelden van een bohemièn, is het niet, Anoniem? Of vergeten we dat voor het gemak om verder te kunnen schelden?

4. Voorgaande waren al drie punten teveel voor de anonieme belager des Vlindermanblogs. Het wordt tijd om me met meer dan voldoening gevende aandacht op iets belangrijkers te richten. ER zou immers wat kunnen gebeuren als het zo verder gaat.

Allez, nu we dat weer van onze bult hebben (en wie nieuwsgierig is naar welke vunzigheid hier vooral niet als reactie is verschenen, die kan altijd een mailtje sturen, ik bezorg dan wel eens een printscreentje), kunnen we weer verder met mijn kleinburgerlijke huwelijksvoorbereidingen. Met veel deugd trouwens, ik herhaal het met bijzondere en gepaste trots. Nog drie nachtjes slapen, zie!

Ik dacht het niet

Deze blogger moet zijn mond houden. Meer nog, deze blogger moet al zijn bijdragen over bepaalde toestanden verwijderen. Deze blogger wordt aan banden gelegd, hij moet schrijven over de bloemetjes en de bijtjes, hij mag een beetje bazelen, maar verder dient hij dus zijn bak dicht te houden. Ik dacht het niet.

Ik geloof in het vrije woord, ik leef immers niet in Chili of China, waar de overheid effie gaat bepalen wat ik al dan niet mag schrijven. Waar de naam van mijn vriendin in officiële berichtgeving zomaar te grabbel mag gegooid worden, daar peins ik niet zomaar mee akkoord te moeten gaan. Integendeel, dan kan men het voluit krijgen 'in their face'. Ik heb dan spontaan en onbedaarlijk zoiets van 'Ga nou toch effie elders de boel bezeiken, mensen-die-het-zogenaamd-goed-menen-maar-anders-doen'. Nee, van Nip blijven 'de mensen' af, en als 'de mensen' blijven voortdoen op de manier waarop 'de mensen' bezig zijn, zal hier het boekje gewoon open gaan. En daar kan je maar beter gewoon heel veel fantasie voor hebben, want anders red je het niet.

Ik hoef me in ieder geval niet te verschuilen achter allerlei vormelijkheden, dat is 'de mensen' hun stijl. Hier zeg ik wat ik te zeggen heb, onverbloemd, en volledig namens mezelf. En als 'de mensen' echt verder (blijven) gaan, dan schrijf ik er zelfs over met naam en toenaam (wat ik totnogtoe niet gedaan heb, integendeel, ik verwees naar schoentjes en aantrekken). Respect stond tot voor kort nog wel in mijn woordenboek (waar is dat van 'de mensen' trouwens?)


iets anders

hier ligt ze, de nestbevuiler
de hond die beet in de hand
die hem zo trouw heeft gevoed
van pup tot volwassen
en toch, wat is er loos

er is geen houden meer aan
gij zult zwijgen, inslikken
wat te heet is in uw mond
uw tong verbranden, de waarheid
ligt niet in uw kamp,
een andere bal is aan de rol

en zo verdwijnt het kleintje
de lak aan de regels
de vrijheid onder ieders zon
gesmoord in een rechts hof
waar iedereen kan wieden
wat een ander heeft gezaaid

lik daar maar een stukje aan
en laat het dichten over
aan de mensen met een hart
voor wat scheef dreigt te gaan
en dient gesignaleerd

zo helpe geen enkele wet
ter beknotting van wat vrij heet


© Frans V.

Een vreemde zaterdag + boekske + gedicht

Twee dagen verder, het begint wat beter te gaan, al was het vandaag een rare zaterdag. De vernedering zal nog even blijven hangen, maar ook de lessen die eruit te trekken vallen. Over vriendschap, over eerlijkheid, over mensen en hun soms verrassend kleine kantjes als het op eigen gewin uitdraait. De woede wint aan kracht, weldra moet ik me gaan intomen om geen échte brokken te maken... Voorlopig hou ik het maar bij alle banden doorknippen die er in de loop der jaren zijn gegroeid, vermits het van de andere kant uit blijkbaar ook zo gebeurt. Maar genoeg daarover, het is mijn en jouw tijd niet waard.

Laat ons ook eens wat goed nieuws brengen: ik heb een verhaal uitgelezen, een heus boekje zelfs (het moet niet altijd online te doen zijn...) Ik zet kort even de gegevens onder elkaar:




Auteur: Fiona Ambrosius
Titel: De Gevangene van het Licht
Uitgeverij: Free Musketeers
Uitgiftejaar: 2006
ISBN: 90-8539-544-5
Aantal pagina's: 62

Over het verhaal zelf kan ik kort zijn: gezien het geringe aantal pagina's stel ik voor dat je het zelf eens in huis haalt en het leest. Veel moeite zal je daar niet bij hebben, want het leest eigenlijk nogal vlot door. Het boeit zelfs. Dat de titel een deel van de plot weggeeft, is minder, maar het stoorde mij niet echt. Het enige waar je wel rekening mee dient te houden, is dat het niet helemaal foutloos gedrukt is, maar het is een kniesoor die daarom maalt. Als visitekaartje van Fiona kan het in ieder geval tellen. En ik vermoed ooit een handtekeningsessie mee te zullen maken op de Boekenbeurs...

verhalenschrijfster

zomaar uit haar hoofd
een beeld geplukt, vertaald
naar papieren letters toe
tot verhaal gestaald en dan
ingebonden en verspreid

een hersenflard op weg
doorheen de wijde wereld
een spoor van onbevangenheid
ze schrijft, ze blijft
de roem moet afgeroomd
een stukje ook voor haar

in mijn hand rust
haar glanzend pakje hoop
ik koop er niets meer mee
maar loop een eindje op
naar haar eigen schrijverstop

© Frans V.

Vlindermoord

Vlinders kent iedereen, dat zijn van die mooie fladderbeestjes, die kleur brengen in het leven. Het zijn ook die tere insectjes, die bij simpele aanraking door iets of iemand vreemd genoeg hun vliegkunsten verliezen. Ze dienen immers onbesmet te blijven.

Stel je voor dat een leuke bezigheid tot een hobby leidt en dan tot een permanente en geëngageerde deelname gedurende jaren binnen een klein, doch prettig gezelschap, waarin het veilig en toegelaten is te leren, te groeien, open te bloeien, waarbinnen het toegestaan is jezelf te zijn. Stel je voor dat doorheen de jaren niet alleen je hobby zich verder verdiept, maar ook de begeestering zich zo diep wortelt, dat af en toe de partner begint te morren.
Heb je het je voorgesteld? Neem dan een inititatief, dat al jaren ligt te sudderen en waar ineens onlangs schot in de zaak is gekomen, een soortgelijk initiatief, als dat waar je al jaren actief bij betrokken bent. En je vergeet het ene 'officieel' op de hoogte te brengen, omdat je argeloos bent en niet bewust van sommige op de loer-liggers om je een mes in de rug te planten. En je wordt tijdens een vergadering van je engagement ineens getrakteerd op woorden als 'stiekem', 'achter de rug om', 'kwetsend', 'motie van wantrouwen'. Dan heb je het wel gehad, denk je niet? En als dan volslagen normale en weldenkende medehobbyisten zich laten meesleuren in een waan van paranoia, waar sta je dan?

Ik heb niet veel zin er veel woorden aan vuil te maken, ik dicht het wel van me af. Iemand die woorden als 'open', 'eerlijk' en 'zonder verborgen agenda' zo kwistig in het rond strooit, verdient het trouwens en immers niet zijn naam hier te zien staan. Nergens trouwens. Zo iemand verdient ontmaskering en vervolgens terechtstelling en verbanning. De coupes die door die persoon al gepleegd zijn, 'gesloten', 'achterbaks' en 'geheel volgens verborgen agenda' zijn niet meer op één hand te tellen. Binnenkort zal de grootste aller coupes van betrokken persoon trouwens links en rechts wel opduiken op het internet en elders. Geduld om een slag te slaan, is altijd al een (schone) deugd geweest, hoewel ik dat betwijfel voor de kennissen van een intrigant.
Tranen, woede, pijn, vernedering, ik heb het allemaal mogen ondergaan gisteren en vandaag. Ja, een dichter is een gevoelig wezen. Maar een vlinderman is een tweedeling: de vlinder die niet aangeraakt wil worden, enige suïcidaliteit niet te na gesproken, maar ook de man, die van zich af en desnoods erop slaat. Ik laat me niet 'uitrangeren' omwille van een eigen mening en omwille van een eigen standpunt. Ik noem geen namen, ik noem geen plaatsen, slechts tijdstippen. Vermits deze bewuste blogbijdrage (naar eigen zeggen) door slechts één betrokkene gelezen wordt, ben ik gerust op de beperkte openbaarheid. Maar voor diegene die het dan wel denkt te zullen weten: laat maar. Betrokken rugmesplanter zal wel een nieuwe gelegenheid vinden, want ik moet eruit. Dag hobby. Dag bezigheid. Omdat ik geen ja-knikker (meer) wens te zijn. De wereld een hard oord? Hoezo???

Trouwens, betrokkene, je bent zo goed in rugmessen, ben je ook bereid niet anoniem het volledige schoentje aan te trekken? Mag ik zelf ook terug op je open en eerlijke blog, die slechts kan gelezen worden door mensen die je 'vertrouwt' (lees: in je zak hebt zitten)? Of is de plotse uitsluiting na jaren 'vriendschap' er gekomen omdat ik niet meer bruikbaar ben en je ook voor mij een coupe in de zin hebt??? Voor betrokken 'vriend' is alles uitgeklaard (Nip heeft in volle colère gebeld - tegen mijn zin, maar mijn tranen stonden haar niet aan!), niets geen vuiltje aan de lucht. Bon, nu ik mijn gemoed hier gelucht heb, ook voor mij geen vuiltje aan de lucht meer.

Ik mijn gal, jij ook de jouwe, want ik ben en blijf. Die tranen van mij heb je gekregen, maar niet gratis. Er zijn grenzen, ook aan jou, ik ben ze aan het zoeken. Zodat ik er ver van weg kan blijven. Dit ego is niet opgewassen tegen dat van die messentrekker die jij bent.

lange tenen

ze hebben tenen
tenen, om u tegen te zeggen
stengels van tenen
lianen zelfs
om verstrikt in te raken
verschrikt van te worden

hoezo, hoewaar, daar zo
vergeet de rest maar
denk aan jezelf
neem ikke eerst
de norm, de wet
is gewijzigd

hier heerst de ander
nieuwe benen nog
langere tenen
vergeet wat je weet
onthou niet wie je bent
maar waar

je bent daar
niets zo klaar als
hey, te dichtbij
je verstikt mij
ja, het wordt ineens tijd
voor gewoon en enkel mij

© Frans Vlinderman