Forum Vlinderiaans + gedicht

Het is al wat geweest met het forum, dat zo gastvrij en vooral gratis ter beschikking wordt gesteld van deze Vlinderman en andere forumliefhebbers. Problemen met de servers, problemen met een bende hackers, veranderingen van opbouw, veranderingen van adres, nieuwe linken om de zoveel maanden, nu weer verandering van naam (van superfora naar gratisforum). Een kat zou er haar jongen niet meer in terugvinden. Ik hoop uit het diepste van mijn vlinderhart dat het zo stilaan de laatste maal wordt. En dat er nog eens wat beweging in de zaak komt ook, ah ja, dat spreekt uiteraard ook voor zich.

Morgen is Annastesia jarig! Allen daarheen, voor vele verjaardagsgroetjes en zo. Ik loop er ook even langs, maar via deze weg toch al ne gelukkigen! En blijf vooral ook het zondagskind waarmee ik zo af en toe eens kennis mag maken!

opgedroogde dag

er sijpelt weer
door de ramen kiert
een verlate herfstezon
spontaan gevolgd door
een herfstezoen pal
op ochtendfrisse lippen

ze wikken en wegen
de kansen op wat nat
om dan zonder jasje
de straat op in oktober
regent het niet elke dag
ellende op een hoopje

© Frans Vlinderman

Nougabollen + gedicht

Vrijdag vandaag en geen zin om te bloggen. Ik heb het me al lang afgevraagd: wanneer zal ik nu eens geen zin hebben? Wel, vandaag dus. Er valt ook niet veel te vertellen, na een werkweek die er mag wezen. Je moet maar eens met twee rondgedraaid krijgen, waar je anders met minstens drie, in de goede oude tijden zelfs met vijf voor was. Slechts één woord voor: hell! Maar nu is het dus weekend. Eentje dat veelbelovend heet te zijn. Blijf dus af en toe eens terugkomen, wie weet wat tref je hier nog aan. Morgen alvast om te beginnen naar de heropening van de Kringwinkel hiernaast, die helemaal in een nieuw jasje steekt. Zouden ze daarbij trouwens reeds éénmaal gebruikte verf hebben gebezigd?

uitverkozen

haar wil aan banden
in handen gelegd
die niet de hare
harig en met randjes
soms zo teder
hevig stoer

ze geniet zijn aanzien
zonder overdrijven
uit de hoogte doen
is niets van haar fatsoen
zoveel dame
opgebracht met niets
dan pure moederliefde
en hij moest
hij is
gevallen

© Frans Vlinderman

Marieke Lightband + gedicht

Het Gastvrij Podium gisteren in Wijnegem werd voor mij een ontdekking van een hemelse zangeres, nog jong, maar met een stem die kan tellen: Marieke Lightband. Een dame, die erin slaagt mij te doen slikken, gewoon door op haar gitaar te tokkelen en vervolgens er ook nog een stukje bij te zingen! Dat is niet iedereen gegeven, ik kan het je verzekeren. Gisteren was het dus raak. En dan stijgt mijn bewondering voor de zingende medemens tot ongekende hoogten. Immers, je moet het toch maar kunnen: zelf liedjes componeren, zelf zingen, zelf teksten erbij schrijven. Dan maak ik er mij nog gemakkelijk vanaf...

gitaarmeis

ze streelt de oren van zij
die haar toehoren
met klanken uit de kast
zoals enkel haar eigen welving
die zomaar voort kan brengen
en aan haar rokken alle kleuters
van wel dertig jaar of meer
gedwee en mak als het eerste
en ook wel veelste schaap

ze brengt zichzelf op noten
donkerbruin doorrookt of licht van hart,
de gevoelige snaren virtuoos
als was in handen
die meer zouden kunnen dan
af en toe eens strelen

zangeres zonder naam
brengt faam onderweg
tot aan het open raam
van te lang gesloten woning
met een toegift voor wie
te laat de deur open

© Frans Vlinderman

't Gastvrij Podium + haiku

Het is de eerste woensdag van de maand, dus trek ik zodadelijk richting Wijnegem, waar 't Gastvrij Podium weer naar me wenkt. Ik heb nog een dikke twintig minuten voor ik vertrek, dus hou ik het hier maar beter kort. Als ik op tijd terug ben, dan plaats ik misschien nog een fotoverslagje. Het is immers alweer een hele poos geleden dat er hier nog eens zoiets verschenen is (shame on me, en dat terwijl ik zoveel foto's heb getrokken de laatste weken).

Even kort is mijn poëtische bijdrage vandaag. Een haiku.

paperclip - haiku

nietig het ijzer
hoeder van wat papieren
woordenschat berust

© Frans Vlinderman

0110 + gedicht

Gisteren was het een jaar geleden dat we met zo'n 175.000 op bezoek gingen bij één van de 0110 concerten. Terwijl gisteren ook het assisenproces tegen de jongeman die daar (in)direct aanleiding toe gegeven heeft door als een volleerde waanzinnige wat wild-vreemde mensen af te schieten in onze Schone Stad en daarbij zelfs geen kleine uk ontzag, van start ging. Symbolisch vind ik dat.

Maar bon, ik wilde het even hebben over de gevolgen van die concerten. Zeker, we waren met velen, en zeker, het signaal was klaar en duidelijk, maar is er nu ondertussen zoveel veranderd? Kunnen we spreken van een mentaliteitswijziging? Hoe meer vragen ik stel, hoe minder bevredigend de antwoorden die ik er op zou kunnen formuleren. Elke dag staat het nieuws bol van feiten van onverdraagzaamheid, van discriminatie, van ergernis. Overal dezelfde klachten, hetzelfde gezeur. Gelukkig hoor ik minder en minder hoeveel beter het vroeger wel niet was. Of misschien ben ik selectief doof aan het worden, wat natuurlijk ook altijd kan.

Ik herinner mij in ieder geval nog het tempeest dat ons een jaar en een dag geleden gegeseld heeft, terwijl de muzikanten verder bleven optreden. En daarna de mensen, zoals ze in de vroege avond in alle mogelijke wassalons broederlijk en zusterlijk naast elkaar soms ontbloot tot op hun ondergoed hun kleren lieten drogen, om toch maar terug te kunnen keren naar het vervolg van het programma. Dát was nog eens een echt signaal: dat men ongedwongen met en naast elkaar kan staan als er een gemeenschappelijk doel is. Misschien mis ik dat nog het meest, zo een gezamenlijk project.

Bwa, mijmer de mijmer, ik moest het even kwijt.

jong van hart

onder geen beding
aan de ketting, ze zweren bij
't aanroepen van eender welke God
dat zij de eersten zullen zijn
de wereld om te vormen
tot het lang beloofde paradijs

niet fiscaal, maar voluntair
de knip van de lach van
het moment te grijpen
dra het zich aangeboden
alweer rept om te verdwijnen
in de coulissen van het geheugen
voor eeuwig ongrijpbaar geworden

het zijn de kinderen
van hun eigen tijd die
dromend durven spreken
van we zijn met velen, wij
en horen zullen zij
die eerder doof
steeds stiller
tot de dood
en verder

© Frans Vlinderman

Mededeling van Spinyopaat

Zaterdag 20 Oktober 2007

Hotsy Totsy
Hoogstraat 1
9000 Gent




Spinyopaat Gothic Showcase
free stage with free entrance

Deuren 20u00

20u45
Maarten Inghels
(opgetreden op de Nachten, Arenberg, finalist Antwerpse Poetry Slam)

21u00
Fjorton
(Experimental Shout Show)

21u15
Spin De Swerts
(Gothic Poetry)

21u30
Silver Cross
(Gothicband, stelt hier de concept-plaat "In All Our Memories" voor met speciale Gothische Special Acts en samenwerkingen. Al eerder opgetreden op DE GENTSE FEESTEN, Antwerpse Expo,Noctornu e.a.)

23u00
Slot.

Gratis!!

Tot Daar?!

Spread the word, mail dit naar zoveel mogelijk geïnteresseerden en laat mijn eerste Gothic avond een succes van jewelste worden! De laatste Spinyopaat van het jaar zal tevens ook de grootste en de beste zijn!!!

Mis dit nooit!

Geen nieuws + school + gedicht

Veel nieuws valt er niet te melden. Ik ben geen Euromiljonair geworden vorige vrijdag, Miss Jackie T blijft aan de bank krabben, Circa 2007 komt er stilaan aan, overmorgen is het opnieuw poëzie in Wijnegem tijdens 't Gastvrij Podium, Maddy is nog steeds spoorloos net zolas een nieuwe federale regering zodat de indruk blijft bestaan dat België nog steeds kan barsten, het regent dat het geen mooi weer meer is, enz. Of toch, Vlinderman heeft zich opnieuw ingeschreven in zijn school, wordt ie misschien toch ooit nog een maatschappelijk werker en kan ie op andere manieren dan via poëzie zijn engagement betonen - voor gelijkgezinden, misschien eens hier gaan kijken en dan gelijk tekenen... Dat schoollopen wordt dan uiteraard vertaald in wat minder blogtijd, maar bon, 't is tijdelijk en anders komt het er van z'n lange leven niet van.

Een streepje minder geëngageerde vers dan, kwestie van niet te overdrijven, eh :-) Heb er zelfs wat clichés doorgegooid, kwestie van het niet allemaal te verheven of onbegrijpelijk te maken.

uit zijn liefde

het is het horen
dat hij en zij
en wij dan weg
alsof het nooit

ze weet dat zij
beseft dat zij nooit
staat stil bij wat
ze altijd had verwacht

dat tijd haar daar heeft
gebracht wat toen nodig
ze ademt diep in
zichzelf weet ze de wereld
voor een volgend rendez-vous
met de man van haar leven

© Frans Vlinderman

Mededeling

SEWoordEnGeluid Podium Breda

5-10-2007 -20.00 t/m 0.2.00
Electron Breda
Breda

In samenwerking met Electron en Whatt's Up te Breda organiseert SubExerimental het open Podium Breda, voor woord en geluid in de ruimste betekenis van het woord.
Voor dit evenement worden gevraagd zich aan te melden:

Dichters / Performers / Muzikanten

Per Email of op de avond zelf bij Frank Kooij of Amanda Visch (of Niels Schoenmaker, art director, indien u iets met geluid en of beeld wil doen). De duur van het optreden is in overleg en afhankelijk van het aantal aanmeldingen (Electron beschikt over professioneel licht geluid, een ruim opgezet podium met uiteenlopende mogelijkheden voor bijvoorbeeld visuele en klank poëzie).

Contact : Amanda Visch / Frank Kooij / Niels Schoenmaker
Datum : 05 oktober 2007
Aanvang : 20:00u
Plaats : Breda
Postcode : 4815 HA
Locatie : Electron Café
Adres : Belcrumweg 19
Website : http://www.electronbreda.nl/
Ism Whatt's Up
SubExperimental Podium
Woord en Geluid

Meer info?
Frank Kooij, Amanda Visch, Niels Schoenmaker via dit mailadres of deze link.

Mededeling

Aanstaande tweede donderdag van oktober is het de beurt aan niemand anders dan Gijs ter Haar, de Kei van Utrecht, de Blauwe reus, om het gastdichtersschap van de Muzeval op zich te nemen. Hieronder zijn persinfo:

Gijs ter Haar, podiumdichter pur sang. De reus met het immense hart dat bij tijd en wijle weer zo klein als een kinderknuistje zijn kan. Wie hem een keer heeft zien voordragen zal hem en zijn poëtische kopstoten niet licht vergeten. Een Engelsman zei eens, “I don’t know what he’s talking about, but he sure as hell is mesmerizing”. Wij raden u aan om tijdens zijn voordracht toch vooral te blijven ademen.

Gijs ter Haar werd in 1963 in Apeldoorn geboren. Na veel omzwervingen, 36 ambachten en 39 ongelukken kwam hij in 1990 in Amersfoort terecht waar hij in 1992 begon met het schrijven van poëzie. In 1995 gaf hij zijn eerste voordracht en in 1996 verscheen in eigen beheer zijn eerste bundel. In 1999 gevolgd door “Licht op oude muren” en november 2001 zijn derde bundel "Op klompen”.

April 2006 kwam onder de hoede van uitgeverij Douane uit Rotterdam zijn vierde bundel uit met de titel “Neem dit brood”, waarin hij net als in de eerste drie gewag maakt van zijn indrukken als observant van dat éne eeuwigdurende moment dat ons allen overkomt, dat nú gebeurt.
Bij de bundel een CD met 48 minuten zeer gevarieerd muzikaal ondersteunde poëzie, ter Haar wordt afwisselend begeleidt door de gitarist Jurtko Moerbeek, de bluesband Bomb-shelter, en de grooveboxkunstenaars Monk en Morningstar. Al die jaren blijft Ter Haar voordragen op podia en festivals door heel Nederland, zo stond hij o.a. al op Dunya, Lowlands en Festival a/d Werf.

Verder werd hij al gepubliceerd in verschillende verzamelbundels en literaire tijdschriften zoals Krakatau, Lava, Lyra en op Meander.

Zijn taal is er één van vormvaste oerdegelijke no-nonsense in normaal Nederlands, "ik hou niet van cryptogrammen", zegt hij zelf, ”als niemand je snapt weet je niets te delen”.
De voordrachten zijn doorspekt met het beeld van de dichter zelf en de klare duidelijke taal die zich luidkeels achter hem verschuilt.

In 2001 begint ter Haar met slammen, in de daaropvolgende jaren wordt hij de dichter met meer slam overwinningen dan enig andere dichter in Nederland, Engeland, Duitsland, België of Frankrijk. Hij won tot nu toe 25 slams waarvan 8 jaarfinales in Amsterdam, Rotterdam, Den Haag ( 3x ), Delft, Utrecht en Leiden.

Zelf organiseert en presenteert Gijs ter Haar sinds 2003 het podium SLAMersfoort in Amersfoort, 6 voorrondes per jaar met als afsluiting een jaarfinale waar de “SLAMersfoorter van het jaar” gekozen wordt. Deze winnaar vertegenwoordigt Amersfoort tijdens het jaarlijkse Nederlands Kampioenschap Poetry Slam. Vanuit die positie begint hij ook poëziepodia voor andere literaire organisaties te organiseren.

30 Maart 2007 wordt hij de winnaar van De Kei van Utrecht, een prijs in het leven geroepen door de provincie Utrecht in samenwerking met het Prins Bernard Fonds. Deze prijs wordt eens per jaar uitgereikt aan een persoon of vereniging die zich langere tijd belangeloos inzet ter bevordering van de amateurkunst. De jury is unaniem, ter Haar wint vanwege de mix van inzet en geestdrift voor SLAMersfoort en andere slampodia, zijn vernieuwende ideeën, het grote aantal jongeren dat hij weet te bereiken dmv workshops, en zijn plannen met de gewonnen prijs.

Aan De Kei is namelijk een subsidiebedrag van € 3000,- verbonden, te besteden aan een nieuw project. Ter Haar wil dit bedrag gebruiken als basis voor een Nationale Nacht van de Poëzie voor jongeren en scholieren.


De Volkskrant: “De getatoeëerde reus grijpt het publiek bij de kladden. Hij stampt de woorden erin met maaiende blauwgeverfde armen. Ter Haar is de boze poëet waar het publiek de hele avond op wacht.”

Het Parool: “Ter Haar beent tijdens zijn voordracht driftig rond, zijn woorden rollen met een stevige cadans de zaal in. De klankenbrij wordt bijna onnavolgbaar maar de woorden zijn raak, bij de jury staan de monden open en zijn de ogen gesloten.”

'Ter Haar sleurt de lezer mee in zijn eigen enthousiasme en die lezer wil alleen maar meer. De duidelijke taal laat er geen gras over groeien, er is al genoeg geslijm in deze wereld vindt Ter Haar. Wie één dichtbundel leest per jaar, laat het dan maar deze parel zijn.'
Gonzo over “Neem dit Brood” - dec. 2006 / jan. 2007
Nog te bestellen: “Neem dit brood”, 64 blz. + CD met 48 minuten poëzie met muziek. Verschenen bij uitgeverij Douane: www.uitgeverijdouane.nl of bestellen via dichtbijgijs@casema.nl

Zondagskinderen + gedicht

Na het opruimen en herschikken van de woonkamer gisteren ben ik deze voormiddag vooral bezig geweest met het opruimen van de foto's op pc.

'Nieuwe' living (foto © FV)

Schone Moeder Lenie sprak al enkele malen van wat voor een zondagskinderen Nip en ik toch kunnen zijn: altijd dat genieten van wat er om ons heen gebeurt, zo vaak die lach erbij, alsof ons leven ervan afhangt. En ja, wie weet doet het dat ook.

Slaapbankje voor de gasten (foto © FV)

Genieten is bij ons geen loos begrip, het wordt stilzwijgend aanvaard, verheven tot een hoger doel zelfs. Wat niet moet, zal hier niet moeten. Ook al lijkt de buitenwereld (om het eens met zo een woord te omschrijven) het ons soms voor te schrijven: hier wordt op eigen tempo een weekend verteerd, maar bovenal beleefd.

Nip & Frans Vlinderman (foto © FV)

niets hoeft

zonder de ogen die zien
wat niet juist zou zijn
of oren om te horen
wat ongezegd zou moeten
de lakens tot aan de kin
genieten van gewoon niets
zondag op z'n zondags

het buiten weten van
wat overbodig beter
niet beseft, de stilte
doorbroken met wat deun
op de achtergrond, ze genieten
alsof na deze zondag slechts
het gejaag op hen wacht

de lach doorheen de ruimte
kruist de degens enkel met
zichzelf als overwinnaar
de tijd krult zich
spinnend om hen beiden
een dagje binnen
zomaar buiten zinnen

© Frans Vlinderman

Ikea + gedicht

De rust ten huize Vlinderman is teruggekeerd. Of eindelijk gearriveerd, het is maar hoe je het bekijkt. Na de grote zwarte tafel (naar kelder) en de twee grote blauwe driezitsbanken (naar de kringwinkel), zijn er nu een Ikea-slaapbankzetel in hoekmodel en een rond tafeltje gekomen. De hele living ziet er gelijk een pak groter uit, ruimer, met plek voor Miss Jackie T om haar gangen te gaan. Genieten is dit.

Tot onderstaand gedicht liet ik me inspireren door het gedicht van een medeschrijver op BasicPublishing. Het is maar dat u weet dat het zo gekomen is en niet anders ;)

heroïnekind

in wolken gehuld
het kind dat schijnt
te lijden onder haar
die hem ooit eens gedragen
een valse start meegaf
ontwenning zonder begin

de hunkering naar meer
naar iets, naar wat dan ook
het kind begrijpt het niet
het wil, het moet, nu

zij begrijpt het niet
ontkent zijn woede die
zij niet gevoed kan hebben
en zet zichzelf de spuit
ooit tot aan haar spruit
omdat begrip toch nooit

en haar kind zal echt
wel ooit vinden wat
het schijnbaar zoekt

© Frans Vlinderman

BB + gedicht

Er wordt wat afgemeurd in de kranten de laatste honderd & dagen, gewoon omdat er wat strubbelingskens zijn bij de vorming van een nieuwe federale regering. So what? Zou België nou ineens echt Barsten? Er zal wel iets uit de bus komen vallen, misschien wat later dan anders, maar het zal hoe dan ook dit leven van mij niet veranderen. Ik zal nog steeds op zoek gaan naar de juiste EuroMillions-combinatie en ze niet vinden, aan het einde van mijn loon zal ik altijd weer een stukje maand vinden, Europa zal blijven uitbreiden, en de belastingen zullen mij altijd weer blijven weten te vinden. Geef mij dan maar de stille, noeste werker, die het allemaal wel heeft gehoord en gezien, maar gewoon zichzelve blijft.

lijden of scheiden

gehuil hangt in de lucht
naast het verzuchten dat
zo mooi en zo sereen
die bijna dubbele eeuw
van democratisch samen
onder een Coburgen dak

in de woestijn staat er iemand
die schreeuwt dat het lekt
en schimmel op de muren
talige muren tussen mensen
die steeds meer wensen
opnieuw te bezetten en niet langer
een vers laagje verf willen

royalist of confederalist
Vlaam of Waling, de man
weet het antwoord schuldig
op dergelijke opgedrongen vraag
zal iemand anders wel antwoorden
hij is te druk bezig
met zijn leven organiseren

© Frans Vlinderman

Moulin noir, een gedicht

Zodadelijk wat gaan toneel spelen, of toch een poging daartoe leren, maar eerst nog een poëtische mijmering op jullie loslaten ;)

moulin noir

de wieken staan stil
gedaan met de winden
die voorspoed konden brengen
en hemels brood op tafel
driemaal daags gedekt

een oude molen staat verdoken
gepenseeld op gekrakkeleerd doek
de weiden uit haar tijden
onder klinkers uitgegroeid
tot heuse mensensteden
zo blijkt uit digitale beelden

er druipt wat weemoed
van de opgezette schildersnaam
en ook de kleuren zijn niet meer
zo helder als ze ooit

hij neemt een nota in zich op
een plaatje van een plaatsje
dat eens zijn jeugd mocht zijn

© Frans Vlinderman

Mededelingske 't Gastvrij Podium

Volgende week woensdag is er bijna, dus nog snel even reclame maken voor 't Gastvrij Podium in Wijnegem.

Amnesty International + gedicht

Het blijft toch wel een beetje hangen, al die acties die Amnesty International al heeft opgezet, die soms de revue passeren en bewondering oogsten, om dan weer over tot de orde van de dag. Mijn lans voor AI vandaag, voor Birma ook, waar het rumoer al luider met de dag me vrezen doet voor stevige interventies.

actie Amnesty

schrijf ze, één voor één
bestook ze met je betoog
dat het onzin is, ronduit
waanzin ook, mensonwaardig
en mensonterend, dat ze teren
op de kleinste kantjes
van hun zielige ziel

schreeuw ze toe, gil na gil
verdoof ze met je mening
dat ze verdomme zullen luisteren
horen wat er te zeggen valt
zoveel zinnigs, zinvoller dan
wat zij zoal durven uitkramen
over rechten en plichten en
zwichten voor hun macht
meestal zonder wat gezag

doe wat je kan doen
maar zwijg niet, wees niet
bang om stil te blijven
terwijl ze verder regeren
mensen laten creperen

om hun naam te laten klinken
moet je soms wat meer doen
dan enkel lezen en dan denken
waarna het gewoon verder
stil, waanzinnig stil
na alweer een laatste kerm

© Frans Vlinderman

Aankondiging Circa 2007

Binnenkort gaat Circa 2007 van start. Een kort tekstje met uitleg:

Circa 2007, een interculturele vijfdaagse die van 17 t/m 21 oktober 2007 doorgaat op en rond het De Coninckplein en zich verder vertakt richting Provinciestraat, Borgerhout en Antwerpen-Noord. Centraal staat de creatie van een ontmoetingsplaats voor lokaal en regionaal talent actief in woord, muziek en dans. Circa 2007 laat verschillende gemeenschappen, die Antwerpen en omstreken rijk is, samenwerken om de rijkdom van de Antwerpse diversiteit te weerspiegelen. In het verlengde van Cinemaf en Boulevard Amandla zetten we hiermee meteen ook de kroon op het werk van een interculturele maand. Waar u zich o.a. aan kan verwachten ? Een theaterpremière met en over vluchtelingen, een speakers’ corner in Afrikaanse traditie, wereldmuziek van eigen bodem, poëzie en een dansant boombal natuurlijk. Dit en nog veel meer.

Circa 2007 is een samenwerkingsverband van Cultural African Arts & Development (CAAD), Creatieve Club voor jongeren, Algemene Centrale, Divers!city (de 8 - samenlevingsopbouw Antwerpen stad), Het Roze Huis - Antwerpse Regenboogkoepel, Joodse gemeenschap, Kievitsnest, Latijns-Amerikaanse Federatie, Masereelfonds, Pax Christi Vlaanderen, U Move 4 Peace, Pipelines vzw, Sunugaal, Vaka/Hand in hand en Vluchtelingenwerk Antwerpen.

Wie meer info wil, kan altijd hier terecht. Naast vele anderen kan je op woensdag 17 oktober Nip aan het werk horen en op vrijdag 19 oktober haar Vlinderman.

Riek je me nog graag? + gedicht

Het gaat er soms raar aan toe in deze wereld. Al eeuwen weet iedere gewone mens zoals u en ik dat de lijfgeur van sommige mannen zo onweerstaanbaar is voor sommige vrouwen, dat die bij de minste neusvleugelbeweging in staat zijn have en goed te verlaten voor 'a scent of a man'. Tegelijkertijd vraag ik mij al jaren af wat nou in hemelsnaam het nut is van al die al dan niet sociologische onderzoeken, die we via via allemaal mee financieren. Vandaag in mijn favoriete krant (en nee, ik schaam er mij niet voor) stond dan eindelijk de reden te lezen: bevestiging! Na zoveel boutades over en vooral tegen deodoranten, omdat toch niets tegen de home-made-stuff op kan, heeft onderzoek het aangetoond: vrouwen (nou ja, zoals eerder al gezegd, sommigen onder hen toch) volgen liever hun neus in een stevige oksel dan genoegen te nemen met pakweg Axe. En terecht! Niets zo verfrissend stevig als een man met een hartige dosis feromonen, vermomd als zweet. Nip, ik was me vanaf heden, met de wetenschap achter mij, om mij te steunen, nóg minder! Trouwens, riek je me nog graag?


En voor wie er graag om terugkomt, nog een poëzietje.

onvermeend parcours

hij geeft een woord
neemt het weer terug
als zou het ongezegd
meer kunnen betekenen
alsof sterren bij dag
niet langer bestaan

zijn vallei dient
enkel wat decor
stukjes illusie
die er niet toe doen

zijn toeschouwer schouwt
toe, ieder boek voor handen
dat nog niet gelezen
dode letter blijft
om daar te rijpen

© Frans Vlinderman

Mededelingen

Voor de liefhebber van een leuke mededeling heb ik er hieronder twee, allebei voor morgen. Het eerste betreft poëzie, het tweede een bijzondere film, ingeleid door mijn aller Nip.

WOORDDADIGE WOENSDAG 2007-09-26

De Kleine Wereld
Vlasmarkt 25/27 A’pen

Presentatie en organisatie
Bart Van Peer & Frank Van Steen

20.15 Pierre Magie (poëzie)
20.25 Mistral (haiku’s, poëzie)
20.35 Frank De Vos (kleinkunst – singer/songwriter)
20.50 Maarten Inghels (poëzie)

21.00 PAUZE

21.10 Frank De Vos (kleinkunst – singer/songwriter)
21.25 Herman J Claeys (poëzie)
21.35 Bart Van Peer (gedichten van Jotie T’Hooft n.a.v. 30-jarig overlijden)
21.45 Frank De Vos (kleinkunst – singer/songwriter)

22.00 EINDE

In Wijnegem, CG 't Gasthuis is er de start van het nieuwe Filmforumseizoen. In het kader van Boek in Beeld is er dit jaar een keure aan bekende en minder bekende films, alle gebaseerd op een boek. Het geheel wordt morgen ingeleid door filmhostesse Nip met de film 1984.


Zo, en zeg dan nog eens dat ik niet voor dilemma's durf zorgen ;)

Prulletjes + gedicht

De ene vindt dit blog maar een verzamelingske prullekes, de andere komt hier juist graag grasduinen. Ik doe het voor mijn powetische ontboezemingen, die hier zo graag onder dak staan, vergezeld van altijd wel een woordje meer. Helaas leidt een Vlinderman een wat simpel leven, dus is het ook niet altijd zo hoogdravend wat hier allemaal terug te lezen valt. Ik ben er echter wel van overtuigd dat wie zware kost wil lezen, zeker zijn gading zal vinden in de bib of zo. En die kleine dingetjes uit dit Vlinderleven, nou, die vind je dus echt wel alleen maar hier ;-))

Vandaag nog maar eens een dagje verhuizing, gelukkig dat Schone Moeder Lenie een lekker biefstuk-frietje met gestoofde champignonnetjes en een heerlijk peperroomsaussje met verse peperbolletjes uit haar hoge hoed getoverd had, anders lag ik hier nog steeds strijk. Merci, Schone Moeder! En voor Mama Mia, daar heb ik onderstaand dichtsel voor.

op weg maar weer

verhuizen, zoveel nog
de afdruk van een leven
in zwarte vegen wissen
met een Swiffer en zien
dat witte muren
er nogal gelig bij durven

verhuizen, nog eenmaal dan
de deur uit het slot
of er niets achtergebleven
dan wat stoffige herinnering
en dan voorgoed in het slot
de sleutel aan een vreemde

verhuizen, zachtjes sterven
om dan opnieuw, helemaal
en vooral ergens anders
oude kasten tegen nieuwe muren
die nog niet geel durven

© Frans Vlinderman

Herfst + gedicht

Laat ons deze zondag gewoon beleven zoals het een bourgondische Vlaming betaamt. Gewoon op een terrasje, drankje, vogels in de lucht, vlinders op de buren, een leuk gespreksonderwerp en verder de uren die wegglijden niet tellen. Of je het nu wil of niet, morgen komt er toch wel aan en je kan blijven meuren over het hier en nu, maar je kan ook gewoon genieten. Onderstaand gedicht heb ik vandaag voor iemand geschreven, die er volgens mij aan toe is. Genieten maar!


herfstmeisje

onverwachte zon, de terrasjes
zomers vol, met klaterlach
en langverwacht gesprek
mensen op een kluitje met
gerinkel van te missen pasmunt

ze strijkt over haar hart
met de blik op morgen
weet ze de wereld nog steeds
aan haar voeten liggen,
wachten op een nieuwe pas

achter haar loopt het spoor
helemaal door naar toen
zij begon te wezen

© Frans Vlinderman

Verhuizen + gedicht

De buren van drie hoog zijn er terwijl ik dit aan het typen ben, aan het achterkomen dat de architect van dit appartementsgebouw er allesbehalve rekening mee heeft gehouden dat er mensen zijn die graag hun zetel verhuizen door de traphal. Zoals ook wij dat al ervaren hadden, zitten ze momenteel strop ergens tussen gelijkvloers en eerste verdieping. De prognose luidt dat ze met touwen en/of ladderliftje zullen moeten werken, willen ze vandaag nog hun burenbillen in hun nieuwe kussens planten. Volgende week zaterdag zullen ze waarschijnlijk wel met ons lachen, want dan gaan onze zetels eruit. Ikea roept al weken vanuit de studeervertrekken dat het daar niet thuishoort...

Soit, om het met Nips woordje te zeggen, we gaan eens kijken naar Den Dam, waar het dus Davert. Pintje drinken, zaakje steunen, genieten van het laatste zonnetje, foto'ke pakken, de hele rimram, zonder teveel verplichting om wat dan ook te doen. Deze avond zijn Nip en ik van de partij in Café Den Draak, waar Het Roze Huis zijn activiteiten ontplooit. Het is de bedoeling dat we daar een bundelvoorstelling meemaken, misschien ook wat genieten van Cubalicious, een Latino Noche. Voer voor de beentjes en de breintjes dus.

vermist

meisje van dertien
meer guit dan borst
de lippengloss vooralsnog
loos, op de wangen de blos
van een lentefris kind
dat meer lacht dan denkt

haar foto prijkt prominent
in bijna elke etalage
van een winkelier met
een vette SOS erbij
iemand of iets
nam haar mee

de wereld zoekt
vervloekt alweer een gruwelfeit
dat verdwenen kind
hoort thuis, hoort geweten
hoort iemand haar nog?

© Frans Vlinderman

kranten + gedicht

Jaja, de krant berichtte de voorbije week weer over nogal wat 'bijzondere' gevallen. Of wat dacht je dan van het koppel dat besloot de echtscheiding aan te vragen, nadat bij een stiekem afspraakje bleek dat ze beiden van plan waren hun respectievelijke echtgeno(o)t(e) te bedriegen met... diezelfde echtgeno(o)t(e)? Kan het nog gekker? Zijn ze elkaar IRL beu, worden ze online terug verliefd op elkaar en vinden ze dan dat ze maar uit elkaar moeten gaan. Ik kan er niet bij, ze zouden blij moeten zijn dat ze niet meer stiekem (op elkaar) verliefd moeten zijn.

Of wat met de biologische ouders van wensbaby D.? Hoe moet dat nou in hemelsnaam verder gaan, nu ineens madam de draagmoeder kleine D. opeist? Ik versta in deze de logica van die madam niet helemaal: eerst de wensouders wat voorliegen, dan dat ukje verkopen voor flink wat pegels ergens aan iemand in het buitenland en nu ineens moedertje willen spelen? Ik heb dan iets van mens, ga toch ergens onder een steen liggen en blijf daar. Een moeder, dat ben je vanaf seconde één, een moeder worden, dat is een ander paar mouwen. En als ook maar een tiende klopt van wat er over haar verteld wordt, dan is er volgens mij zelfs geen sprake geweest van zelfs maar een fractie van een seconde. Om helemaal naar van te worden. Zeker als je weet wie er de uiteindelijke dupe van is/blijft/zal worden. En ondertussen 'Justitie' maar uitvissen wat en hoe in het belang van het kind... Laat me niet lachen. Of huilen, want dat staat me zo onderhand wel nader.

Laat ik eindigen met de juridische strijd tussen twee Antwerpse snorrenclubs. Vertrok daar de voorzitter van Snorrenclub Antwerpen (SA) om een nieuwe club op te richten, de Europese Snorrenclub Antwerpen (ESA). De verkiezing van mooiste snor viel toevallig op dezelfde dag van het jaar bij beide snorrenclubs, dus SA naar de rechtbank, die deze klacht nietig verklaarde. ESA blij, want die stond voor vernieuwing en zo. SA ook blij. Ah ja, want SA had toch laten weten aan de hele wereld dat zij ook nog bestond (€ 1.000 kosten, maar het zal eraf gekunnen hebben...) En dan denk ik aan soortgelijke taferelen op meer poëtisch gebied eerder dit jaar. Over muzen en fruitkorfjes. En zucht ik nog een keertje diep.

Goddank ben ik af en toe gewoon een dichter, die zich kan terugtrekken in zijn eigen wereldje als er teveel van bovenstaande rotzooi komt aangewaaid. En geloof me vrij, die zooi, nou, ze kan me volledig gestolen worden, herfstige winden of niet.

slagveld van de liefde

de liefde voor elkander
gaat bij velen door
de maag of 't bloemenperk
met gezichten vol geglimlach
en armen door elkaar gehaakt

waar je ze ook nog vindt
bont en blauwe harten
die slagen om te raken
achter muren maar ook
door de etalageramen
met bloed bezegelen
wat geen mens verbreken zal

of het nu de zachte dwang
dan wel de leren kattenstaart
de liefde voor elkander
volgt gewoon het spoor
dat beiden kunnen volgen

sla me dus gerust
van mijn sokken met
wel duizend kussen
zwichten doe ik ied're keer

© Frans Vlinderman

Den Dam Davert + gedicht

Bijna weekend, nog één dagje, en we kunnen weer met de benen languit in de zetel wat hangen. Nou ja, toch voor even, want het belooft alweer een druk half weekendje op zaterdag te worden. Om 12u ga ik richting Den Dam (Antwerpen-Noord), waar het JOC (jongerenontmoetingscentrum) Oase voor de allereerste maal in haar nog prille bestaan zich waagt aan een heus festival. Het weer zou kunnen meezitten (ik hoorde spreken van 20°) en ik ben altijd wel te vinden voor een festivalleke links en rechts. En het is dus gratis! Den Dam Davert, zegt het je wat?


Deze avond start mijn toneelreeks en ik moet al onmiddellijk forfait geven. Eerst in Wijnegem wat gaan brainstormen over het Gastvrij Podium (iedere eerste woensdag van de maand). Nip geeft in ieder geval wel toneelpresent, samen met Schone Moeder. Kunnen ze morgen verslag uitbrengen ;)

Binnenkort volgt er nog wat meer nieuws over dingen die nog op stapel staan in poëtisch land, nu ben ik ermee weg. CU later.

rozenkwartsmeisje

als een stukje rozenkwarts
gezet in een fijne ring
aan de vinger van een hand
die ik altoos kussen wil
met geloken ogen

als een snoer geregen steen
door de beste edelsmid
rond je slanke vrouwenhals
waar ik ermee spelen mag
zo vlakbij je blanke boezem

en dan zachtjes fluisteren
over Venus en van Stier
dat ook de sterren voor jou schijnen
dag en nacht, al zie je ze soms
gewoon heel even niet

je weet het wel
wat ik zo zeggen wil
dus zwijg ik maar
die kus, die kan nog net

© Frans Vlinderman

Hans Schoevers + gedicht

Broer vertelde me gisteren dat mijn blog nogal een aaneenschakeling was van toen deed Vlinderman dit, toen deed hij dat met Nip, vervolgens zei Nip zus en reageerde Vlinderman zo, en ga maar een eind verder door.

Ik moet hem gelijk geven. Daarom geef ik jullie allemaal vandaag de kans om op de titel van deze blogbijdrage te klikken en eens te gaan lezen bij Hans Schoevers, de Nederlandse columnist uit Friesland, die regelmatig een bijdrage plaatst op het Vlinderiaans forum. Momenteel wordt zijn website dan wel verhuisd, maar dat is dan weer een kwestie van niet aan armoede te hoeven lijden omdat alles altijd hetzelfde blijft. En omdat ik zo graag over Nipje en haar Vlindermanneke schrijfsels produceer, zal ik daar later nog wel eens op terugkomen ;)

uitzuigerman

en krijgt hij het dan niet
zomaar in de handen
die uitgestoken al wachten
sinds ze bewogen konden

de zon zal niet minder rijzen
de maan niet minder dalen
en om zijn tranen van gemis
zal geen één een traan
noch nota willen maken
van zulk een kleine geschiedenis

er zal leegte te bespeuren
tussen de lijnen in zijn palmen
en gêne over het lange talmen
eindelijk een leven op te bouwen
zonder dankjewel
tegen een ander

© Frans Vlinderman