Blogjes & Spinyopaat
De namiddag gisteren was voorbehouden voor Broer Jurgen & Schone Zus Joke, Zus Silvie & Schone Broer Joeri én Neefjes en Nichtjes Tibor, Thyne, Erin, Merijn, Silke en Sander. De tweeling Erin en Merijn vierden hun derde verjaardag en Silvie en Joeri vierden de zegevolle intrede in hun spiksplinternieuwe woning. Gezelligheid troef en de jongsten konden zich volledig laten gaan onder het toeschouwend oog van ouders en nonkels en tantes. Veel gezelligheid dus, al zit er hier een stel blij te wezen dat er alleen maar een springerige Miss Jackie T in het huishouden rondhangt...
Gisterenavond weer een bijzonder leuke bedoening in de Hotsy Totsy in Gent. Zoals het een echte Spinyopatische avond betaamt (en zoals het wel meer avonden rond poëzie en muziek betaamt) is die met een beetje vertraging van start gegaan. Uw Bloggastheer mocht het boeltje in gang zetten en deed dat met een kleine selectie uit zijn laatste drie jaren dichtwerk. Grappig hoe ik mezelf daarin heb kunnen zien evolueren, experimenteren, en toch een zelfde lijn aanhouden. Grappig ook, omdat ik gedichten tegengkomen ben van mezelf, waarvan ik het bestaan niet wist. En dan lees ik mijn eigen werk alsof ik het voor een eerste keer zie. Zoals u dat dus ziet. Zo vallen me een aantal zaken op, zoals de al dan niet duidelijkheid, de al dan niet verborgen stijlfiguren, het typische woordgebruik, het al dan niet ontbreken van bepaalde woorden. Een ontdekkingsreiziger zou niet meer plezier kunnen beleven als Bibi op de trein gisteren.
Verder heb ik ook een aantal oude kennissen teruggezien en hoorde ik een aantal onder hen ook nog eens live met hun eigen al dan niet typische geluid. Genieten was het zo bijvoorbeeld van een Marie Meeusen en zeker ook Dirk Elst. Steven Crauwels deed ook weer zijn typische set, terwijl Spin de Swerts zijn tweejarig podium op de hem bekende wijze in de bloemetjes zette. En ook Silver Cross liet ons genieten van niet al te zware Gothic Music.
Ook leuk gisterenavond was het kennismaken met een volgende generatie jeugdhuismedewerkers. Zo liep ik een zekere Joris met aanhangige vriend tegen het lijf, van jeugdhuis Pingie ergens in Oostvlaanderen. Dat is een fuifbeest, waarin ik mezelf een dikke 15 jaar geleden in terug herken. Ga gerust eens kijken bij die gasten, spring er eens binnen, drink een Orvalleke en zie hoe een jeugdhuis door de jaren heen niets aan uitstraling inboet, ook al word je zelf duidelijk een dagje ouder.
Rest mij nu het afsluiten van dit kort na de middagse bulletin, want ik moet naar Duffel toe, kijken naar het waarom van het misdragen van de pc van Mama Mia.
Gisterenavond weer een bijzonder leuke bedoening in de Hotsy Totsy in Gent. Zoals het een echte Spinyopatische avond betaamt (en zoals het wel meer avonden rond poëzie en muziek betaamt) is die met een beetje vertraging van start gegaan. Uw Bloggastheer mocht het boeltje in gang zetten en deed dat met een kleine selectie uit zijn laatste drie jaren dichtwerk. Grappig hoe ik mezelf daarin heb kunnen zien evolueren, experimenteren, en toch een zelfde lijn aanhouden. Grappig ook, omdat ik gedichten tegengkomen ben van mezelf, waarvan ik het bestaan niet wist. En dan lees ik mijn eigen werk alsof ik het voor een eerste keer zie. Zoals u dat dus ziet. Zo vallen me een aantal zaken op, zoals de al dan niet duidelijkheid, de al dan niet verborgen stijlfiguren, het typische woordgebruik, het al dan niet ontbreken van bepaalde woorden. Een ontdekkingsreiziger zou niet meer plezier kunnen beleven als Bibi op de trein gisteren.
Verder heb ik ook een aantal oude kennissen teruggezien en hoorde ik een aantal onder hen ook nog eens live met hun eigen al dan niet typische geluid. Genieten was het zo bijvoorbeeld van een Marie Meeusen en zeker ook Dirk Elst. Steven Crauwels deed ook weer zijn typische set, terwijl Spin de Swerts zijn tweejarig podium op de hem bekende wijze in de bloemetjes zette. En ook Silver Cross liet ons genieten van niet al te zware Gothic Music.
Ook leuk gisterenavond was het kennismaken met een volgende generatie jeugdhuismedewerkers. Zo liep ik een zekere Joris met aanhangige vriend tegen het lijf, van jeugdhuis Pingie ergens in Oostvlaanderen. Dat is een fuifbeest, waarin ik mezelf een dikke 15 jaar geleden in terug herken. Ga gerust eens kijken bij die gasten, spring er eens binnen, drink een Orvalleke en zie hoe een jeugdhuis door de jaren heen niets aan uitstraling inboet, ook al word je zelf duidelijk een dagje ouder.
Rest mij nu het afsluiten van dit kort na de middagse bulletin, want ik moet naar Duffel toe, kijken naar het waarom van het misdragen van de pc van Mama Mia.
