Electrabel + haiku

Deze avond gaan Nip en ik een feestje bijwonen ter meerdere eer en glorie van Annemie P., onze instructrice (duur woord hoor) toneel. Maart is blijkbaar een vruchtbare maand om te verjaren ;) Schone Mama Lenie blijft daarna bij ons logeren, dus moet er nog wat opgeruimd worden... Nu, met veel plezier, vermits ik een aantal overuren mocht/kon opnemen en dus samen met Nipje wat door het appartement kan razen.

Wat betreft mijn factuur van Electrabel: iedereen die ik erover aanspreek, stelt dat het gewoon niet kán. Dus moet er een foutje ingeslopen zijn. En dus ga ik alvast die mensen een keertje lastigvallen met een vraag tot herziening. En dan zien we wel wat daar weer van voort komt. Een koppige ezel zoals Bibi heeft daar niet te veel last van, en baat het niet, het schaadt ook niet.

kattengespin - haiku

onder de frigo
maanden verzamelde pret
poesje op de loer

Frans V.

Electrabel + gedicht

Aanvankelijk dacht ik in de loop van de dag eens een ongezouten stukje te schrijven over iemand met cowboyverhalen over de Belgen en hun politie en wat ik daarvan denk, maar toen ik thuis kwam, zat er een schoon briefke in de bus. Van mijn grote vriend, onzijdigheid troef, Electrabel. Dat ze na ongeveer 20 maanden mijn afrekening hebben gemaakt en dat ze ne keer stevig doorgerekend hebben. 't Zal wel mijn straf zijn voor mijn post enkele dagen terug over Electrabrol... Ik mag een bedrag gelijk aan een volledige maand werken plus nog een stukske van de daarop volgende maand ophoesten. Of dat pijn gaat doen? Mijn ogen begonnen spontaan te bloeden! Trouwen wil ik, zal ik, moet ik! Mijn broeksriem is alvast aangehaald, maar de truien blijven gewoon in de kast liggen, vermits mijn basismaandbedrag gelijk ongeveer verdubbeld is...

Misschien om me wat af te reageren toch nog wat over die cowboymadam. Ook al heeft die schoon werk geleverd voor de VN als ambassadrice tegen genitale verminking in sommige culturen, nu gaat ze toch een stevige ruk over de schreef. Eerst wat nachten gaan fuiven in Brussel, dan in het niets verdwijnen, teruggevonden worden en zeggen (wauwelen?) dat er niets aan de hand is om vervolgens vanuit het buitenland (eens ontnuchterd?) de onschuldig belaagde Waris Dirie uit te hangen. Dat ze maar eens de hand eerst in eigen (land)boezem steekt.

excuustruus

er hangen vreemde rituelen
in de lucht eens uit het zicht
van de doorsnee wereldburger
opgeslokt door smoezel, verdoofd
door Moesel, waar is de uitgang?

ze beheerst de rollercoaster
van het leven in het perspectief
dat de touwtjes aan haar handen
bediend door oneigen mechanismen
al zijn het haar eigen vingers
die knippen om een extra glas

waar is die riek dan gebleven
van die boer die niet wilde
dat jij niet wilde met hem
en waar trouwens die boer
wiens naam je spontaan vergeten?

Frans V.

En nu op naar De Muzeval, eens luisteren naar Lies Van Gasse ;-)

De Muzeval - Lies Van Gasse

De Muzeval # 112

Gastdichteres: Lies Van Gasse

Deuren 19u30
Inkom gratis



Literair-artistiek café Den Hopsack
Grote Pieter Potstraat 24
2000 Antwerpen

Zwemmen + gedicht

Na wel zeker bijna een maand zijn Nip en ik nog eens gaan zwemmen. Veertig lengtes zag ik alles 'en bleu', met mijn nieuwe Splash-zwembrilletje (dankjewel, Schone Moeder Lenie, nu zag alleen mijn linkeroog er wat chloorderig uit, vermits daar soms wat water insijpelde). We dachten allebei dat het stroef zou gaan, maar eerlijk is eerlijk: het verliep (verzwom?) zonder een centje pijn. En snel! Op wel goed 40 minuten waren we al klaar, waar we helemaal in het begin nog ongeveer bijna een vol uur nodig hadden voor dezelfde kilometer. Maar bon, dat zijn maar cijfertjes.

Na het zwemmen stelde Nip voor om een kleinigheidje te gaan eten in 't Zeezicht, waar ik niet nee tegen heb gezegd. Al helemaal niet omdat zij trakteerde (niet elke man staat er per se op in zijn eigen buidel te tasten). Laat ik me dus maar een gevrouwcipeerde man voelen. Chili con carne, jawel, en lekker! Als ge den 23sten zou komen en ge zou honger hebben, het is geen geld, het is genoeg en het smaakt! En als ge geen bonen lust, de lasagna is ook altijd top, net zoals de suggestie van de dag/week (al hebben we vandaag het bord niet gevonden waar die suggestie op staat).

Het gedicht vandaag schreef ik naar aanleiding van een stukje in de krant, waarin ene Joseph Stiglitz, voormalig Nobelprijswinnaar Economie in 2001, het heeft over het kostenplaatje van de Amerikaanse oorlog in Irak. Hij plaatst er ook even naast wat er met dat geld had kunnen gerealiseerd worden...

gij patriot

geef om uw land
hoeder van recht
vrager van plicht
beschermer van al dat maakt
dat u wel vaart in 't leven
er naast brood ook beleg
en geld voor als dat nodig

geef aan een ander land
wanneer daar mensen wonen
met dezelfde mondenhonger
en geen morzel te verkauwen
met dezelfde handenvormen
uitgestoken naar de ander
om te delen wat in overvloed

maar ontneem uw land alles
als het in dat ander land
oorlog komt bereiden zonder
uw warme voorbeeld te volgen
met uitgestreken staatsgelaat
de rekening te presenteren
aan haar onderdaan
die liever geeft
om het warme leven

Frans V.

linking blog + gedicht

Na een slopende werkdag ben ik altijd blij hier even tot rust te kunnen komen. Kan ik ook wat indrukken weergeven die ik in de loop van heb opgedaan en waar ik al dan niet wat over wil zeggen. Zo wil ik u deze site niet onthouden, maar wees er snel bij, want het kan binnenkort al gedaan zijn met deze vorm van vrije meningsuiting ;-) Een mens zou van minder groene vingers kweken én eens stevig van leer willen trekken tegen het principe van een geliberaliseerde vrije markt. Bovendien: wie het milieu vervuilt is bezig met het reserveren van een verzekerd plaatsje in de hel. Allez, dat proberen die rokkendragers in Vaticaanstad ons toch te doen geloven. En iedereen weet ondertussen al hoe vervuilend kernenergiecentrales zijn, of hij moet van slechte wil zijn om zijn kop niet uit het zand te trekken...

Nipje is vandaag niet present, wokavond bij Schone Moeder Lenie. En ik heb beloofd iets aan de afwas en zo te doen, dus veel langer ga ik u hier weer niet aan dat interessante scherm gekluisterd houden. Noch mezelf for that matter. Veel te doen, weinig tijd ervoor. Maar geen nood, klik gerust hier en ga eens lezen over de allereerste poëziepodiumervaring van David Troch. Dat is trouwens op een bijzonder interessante site voor al wie met poëzie bezig is of er gewoon in geïnteresseerd is. Wie meer iets heeft met pakweg een columnist om u tegen te zeggen, moet dan weer bij onze huiscolumnist zijn... Allez, ge kunt er weer voor een poosje tegen :-D

voor goud

het kleine wordt gezocht
dringend, per post bezorgd
aan het vragende adres
port betaald door geadresseerde
of er nog liefde zomaar kan bekomen

hij veegt zowat alles aan de wereld af
zijn schup, lak, weerstand, alles
en dan dat kleine streepje meer
volks verlakkerij tegen de religie
dat geloof wat dan ook redden zal
zomaar geschreven over hemzelf?

de zon schijnt voor iedereen
in zijn nacht echter betreurt hij
ieder uur dat hem scheidt van
zijn goud, vertelt gewoon
gewoon en nog eens
gewoon, hij weet
nog altijd niets

Frans V.

Ishtar + gedicht

Over twee weken vieren we feest: Bibi die nog steeds vindt dat een jaartje erbij een feestje verdient, een nieuwe regering - als den Yves tenminste eindelijk daarin slaagt - en Pasen, drie vliegen in één weekend! Het geeft een mens iets om naar uit te kijken, al interesseert feitelijk alleen het eerste mij voldoende om dat te doen. De twee andere zaken wekken bij mij alleen maar het gevoel op van water naar de zee en dan een duikje erin. Of een bootje erop en hengelen naar wat daar zoal in rond zwemt, mocht ik een visser zijn.

Verder ben ik ontzettend blij dat Ishtar den boel voor België mag gaan vertegenwoordigen. Maar voor een uitgebreide toelichting daarbij, verwijs ik jullie met plezier naar Nip, die een bijdrage heeft geleverd op haar eigen blog en waar ik me voor 200% in kan terugvinden (bedankt, Nip, om het mij wat gemakkelijker te maken de luierik uit te hangen in deze).

Zodadelijk nog naar Lode Van Oxenberghen om wat af te spreken. Na tweemaal uitstel gaat het er eindelijk van komen. Mijn vrouwke (sic) mag mee, kan dan een babbelke doen met het huisvrouwke van Lode - zo gaat dat, toch? Lode stamt nog van de tijd van vrouwen en haard en van die dingen. Een beetje aandoenlijk, maar het is zo zijn hele leven al geweest en wie zijn wij, snotneuzen, om daar een verandering in te willen brengen?

liegenaar

ik wil niet dat je liegt
me in woorden bedriegt
dat je dit, dat je dat
of zelfs zus of zo, nee

ik wil niet dat je liegt
niet over maten, over wijzen
waarop jouw lichaam zou
hoe anderen niet anders, nee

ik wil niet dat je liegt
alsof volgrams sulfiet
- om maar wat te zeggen -
en dan opeens te zwijgen
alsof een ander het gezegd, ja

dan wel, dan wil ik
dat je toch maar liegt

Frans V.

Mededeling: De Muzeval

Aanstaande donderdag

De Muzeval # 112

Gastdichteres: Lies Van Gasse

Deuren 19u30, inkom gratis

Literair-artistiek café Den Hopsack
Grote Pieter Potstraat 24
2000 Antwerpen

Over Lies Van Gasse:

Lies Van Gasse werd geboren te Sint-Niklaas op 7 oktober 1983 als eerste uit een gezin van zes. Haar ouders zijn allebei Germanisten; dat is mogelijk een verklaring waarom ze zo vroeg met het schrijven van poëzie begon. Op haar zevende schreef ze haar eerste boek dat ze ook zelf illustreerde.

Lies publiceerde in verschillende tijdschriften, waaronder Deux Ex Machina en Poëziekrant en sleepte meerdere prijzen in de wacht.

Naast schrijfster is ze beeldend kunstenaar. Ze studeerde kunstgeschiedenis in Milaan. Ze volgde tevens de lerarenopleiding aan de Academie te Antwerpen. Huidig geeft ze les en werkt ze onverdroten verder aan haar beeldend en literair oeuvre.

Alifeira + gedicht

Na een eerder vreemde zaterdag nu ook een eerder vreemde zondag. We herdachten vandaag immers tijdens een misviering het overlijden van Papa Vlinderman, nu 13 jaar geleden. Murw door de mis gisteren bleef het vandaag waarschijnlijk wat minder zwaar dan vorig jaar. Als ik me niet vergis is toen één en ander besproken inzake verhuizen voor Mama Mia en wat dat allemaal tot gevolg zou hebben. Vandaag geen sprake van dergelijke onderwerpen en weet je wat? Bibi is daar niet rouwig om. Voorlopig is het genoeg geweest, een beetje luchtigheid nu graag.

Die luchtigheid bij een nochtans stevig thema heb ik zonet gevonden bij het benefietoptreden van Berline om de slachtoffers van de Griekse branden in Alifeira een hart onder de riem te steken (en nu maar hopen dat ik het juist heb). Prachtige zang van twee prachtige zusjes (sorry Nip, maar blind ben ik nog altij niet), een geweldig samenspel van een aantal knappe muzikanten, niet in het minst Roland Bergeys, publiek dat aanwezig was in de letterlijke zin van het woord. Degene die er niet was heeft het uiteraard allemaal weer gemist en dat is op zijn pechdisconto te schrijven.

Om te besluiten: hieronder een gedicht dat iemand elders ter webwereld nogal scherpe woorden ontlokte...

vadergemis

dat het nooit weer
niet voor één seconde
een tel van belang
hij nog even hier
hand in hand als toen
en toen nog niet zo ver

en dat hij het geweten
geen dag langer nog
want de kaars brandde
al veel te lang na datum
en welke wiek kan het aan
droog de vlam blijven dragen
zonder uitgeblust te willen

ze blijft gekneusd zitten
in het hoekje waar haar vader
haar en al de zijnen zo vaak
op zoek naar het geluid van een snik
die ze zich herinnert van toen
hij nog sprak door haar oren
en niet in herhaalde frasen
met een stem zoals de hare

Frans V.

begrafenis, verjaardagsfeest + gedicht

Nip en ik zijn net terug van T., waar we voor de laatste maal voor A. bijeen waren. In een welgevulde kerk hebben we met veel vrienden en familie afscheid genomen, terwijl rond die kerk de wekelijkse markt doorging zoals gewoonlijk. Een beetje surreëel, maar hoe logisch ook. Net zo logisch als het feit dat ik me bedacht, bij het zien van de urne vooraan in de kerk, dat op diezelfde plek zo vaak twee mensen plaatsnemen om zich in de echt te laten verbinden. En dan drijven de gedachten steeds verder weg, zou je ook in de vals kunnen verbinden? En hoe verbind je nu eigenlijk? Om uiteindelijk uit te komen op het feit dat het vandaag alweer exact 13 jaar geleden is dat Papa Frans overleed. En dat maart niet zo een goede maand is, vermits ik twee jaar geleden in die periode een dissectie van mijn PICA (voor de nieuwsgierigen onder ons: Posterior Inferior Cerebralis Aorta) mocht ervaren en vorig jaar op mijn verjaardag mijn grootvader Pet mocht ten grave dragen... Maar we drijven af.

Vlinderman viert 35 in Zeezicht (2007)

Over twee weken is het Pasen, maar dat wist u al. Wat u misschien ook weet, is dat Pasen en Vlindermans verjaardag dit jaar bijna samenvallen. Bijna, omdat het maandag 24 maart mijn feestdag is & Paasmaandag (moeten we ook niet gaan werken en zo) en omdat ik zondag 23 maart 2008 daarom opnieuw mijn vrienden en familie wil uitnodigen om een glas op het zoveelste jaar te komen heffen met mij. Ga hier of zeker en vast hier maar eens kijken. Vermits één en ander toen zo goed is meegevallen en het toch wel een unieke bedoening is dat ik in dit leven een 36ste jaarblad mag omslaan, zet ik de deuren voor iedereen die mee wil vieren weer open in café Zeezicht op de Dageraadplaats in Berchem, vanaf 14u00 (plannetje vind je HIER). Laat ons vieren dat de jeugd de Vlinderman nog steeds niet verlaten heeft!

iemand die wil weten

hij hult zich in stilte
deken tegen de regen
van teveel nattigheid
wordt hij opstandig
altijd weer teleurgesteld
met dromen die gaan over
het beste uit iedereen
zomaar in eenieder

zoekt hij antwoorden
verborgen in duizend vragen
maar geen tijd om te zoeken
naar de meest rechte weg
verdwaalt hij zichzelf
als een vallende ster in
zijn komisch kosmisch geheel

misschien dat morgen
misschien ook niet
waarschijnlijk zelfs
neemt hij een biertje
om die dorst te lessen
naar altijd maar meer
naarmate tijd vordert

Frans V.

Grillig gedicht

Vrijdagavond, ze zal welgevuld zijn. Met Nip en mezelf en de stilte van het afscheid van A. morgen kraakhelder voor ogen. En dus heb ik eigenlijk niet veel zin om veel te blogposten. Het wordt al lastig genoeg morgen en overmorgen. En toch moet ik hier even langs. Voor mezelf, maar ook voor de lezer, voor u dus. Ik zie u niet maar ik weet wél dat u er bent. Sommigen onder u zelfs meermalen per dag. Ik ken uw naam niet altijd, maar weet waar u woont. En misschien laat u niet vaak een reactie achter, dat is ook geen verplichting, maar gewoon het feit dat u er bent... Prachtig toch?

onverschrokken zij

hij volgt haar hand die slaat
met het blote oog erboven
de plek die zomaar ontstaat
waar hij vlak wordt geraakt
voor zij de strijd weer staakt

zij schrikt en blikt verstrikt
op een liefdeloos district waar hij
zomaar zonder haar zou durven
mocht het voor hem geschikt
met een nieuw leven herschikt

ze vallen beiden stil
de liefde niet zo pril
doet haar werk, de wil
om onwil te counteren
is geen gril, zij wil en hij
vergiffenis op de lippen
zoent een rare dans voorbij
de spil van zijn leven

Frans V.

Week van de Vrijwilliger + gedicht

2008 het jaar van de Vlinderman, zou dat niet mooi zijn? Het klinkt wat gek, na de gebeurtenissen van de afgelopen dagen, maar ik moet een positief project voor ogen zien te vinden. Dat ik ga trouwen, dat is gewoon geweldig te gek (positief bedoeld), maar dat is een wij-ding. Er moet nog een ik-ding zijn om naartoe te werken. Misschien dat er iets ligt aan te komen, maar daar bericht ik pas over zodra ik zekerheid heb...

Waar ik ook nog over ga berichten, is mijn verjaardag. Op 24 maart blaas ik weer tig en nog wat kaarsjes uit en net zoals verleden jaar wil ik dan iets doen samen met andere mensen, vrienden die ik al gezien heb, schrijvers die ik al gelezen heb, dichters die ik al geproefd heb, onbekenden die mij al bezocht hebben op dit blogje... Maar later dus meer hierover.

Zodadelijk vertrekken Nip en haar Vlindervent naar Wijnegem. Want voor wie het nog niet zou weten: het is momenteel de week van de vrijwilliger en zonder dat we het wisten, zijn wij zomaar eventjes ontmaskerd als vrijwilliger, door onze bijdrage aan Het filmforum elke vierde woensdag daar :-D Deze avond is er in Wijnegem een receptie ter ere van die vrijwilligers in GC Het Gasthuis en we zijn uitgenodigd...

stilte, een canon

overal rondom
verborgen
de stilte van het denken
als onderdeel van alles
in muren gemetst om nooit meer
neergehaald - bakstenen eeuwigheid
in plantgroene gemeenteperkjes
worteldiep verankerd in die klei
waaruit dan later die muren

overal rondom
open en bloot
de stilte na het denken
als hoogste doel van alles
in systemisch ruis op de beeldbuis
- lang na het laatste late uur
in de open tandeloze mond
van een haast vergane ouderling

hij weigert toe te geven
dat ook in hem de stilte
dus zwijgt hij nooit
en luistert niemand
naar wat zo vaak herhaald
tot loze canon is verworden

Frans V.

Werk werk werk + haiku

De werkdag is weer voorbij en daar ben ik niet rouwig om. Als dit het tempo wordt voor de komende maanden, dan gaat deze Vlinderman nog letterlijk afzien. Afzien van overbodige prutsen, afzien van teveel regeltjes, afzien van zichzelf, afzien tot enkel nog het meest basale overblijft. De rest zal dan moeten wachten tot de nieuwe collega's ingewerkt zijn (ongeveer een half jaartje, reken maar uit, ik zal moeten zien dat ik niet uitgeblust of platgewerkt aan mijn trouwdag begin...)

Verder wil ik via deze weg iedereen nog eens warm bedanken voor hun steunbetuigingen, via deze blog of gewoon, gezicht naar gezicht. Het geeft me steun en doet gewoon deugd. Doet me ook weer wat verder kijken ook, voorbij de pijn en de woede die eerst op de voorgrond traden.

En nu ga ik wat ontploffen, want na printer één heeft ook printer twee het ondertussen begeven. Fijn is anders en ook al zijn er belangrijker dingen aan het vlinderhoofd dezer dagen, er kan écht niets meer bij.

hemelster - haiku

ster aan de hemel
tot leven gevallen god
weer opgehangen

Frans v.

't Gastvrij Podium vanavond

't Gastvrij Podium deze avond opnieuw in Wijnegem, GC Het Gasthuis, met als centrale gast Bart van Peer.

A., een gedicht van een mens

Het is deze ochtend een beetje emotioneler geweest dan normaal op mijn blog. Eigenlijk was ik gisteren en daarvoor al aan het twijfelen of ik er iets van hier zou plaatsen. Mijn conclusie was een volmondig ja. Vlinderiaans is niet alleen een goed nieuws-dagboekje-online, maar een stuk inkijk in het wel en wee van de dichter Vlinderman. En zodoende. Als er dan slecht nieuws op me afgekomen is, dan spreekt dat ook hier. Vlinderman is ook maar een poëtisch insect met menselijke gevoelens, nietwaar?

Het dagje werken heeft mijn aandacht een beetje afgeleid, maar geluwd is het vanbinnen nog steeds niet. Het zat er dan wel aan te komen, maar toch, nu het zo definitief is, zo onherroepelijk, zo flagrant oneerlijk een feit, het raakt me meer dan ik had verwacht. Niet moeilijk ook, A. was in wezen niet meer of minder dan een soort meter. Mijn derde dan, maar dat is een heel ander verhaal, dat hier niet thuishoort. Trouwens, het hoort pijn te doen als iemand dierbaar om wat voor reden dan ook het levensveld moet ruimen.

A.

laat me aan jou denken
niet als jonge den of
een ander groen struikje
maar als statige eik
geringd met jaren verstand
gepokt en gemazeld door het leven
met alle tijd van de wereld
voor wie jou nodig had

een stoere stam die niet boog
maar de wind wel 't ruisen liet
door de bladeren aan 't takkenspel
met een boomhut en een schommel
voor ieder kind uit iedere buurt
een welkom met melk en koekjes

laat me aan jou denken
in termen van tederheid
om 't gemis te kunnen dragen
dat ook jij het laatste antwoord
net niet helemaal

Frans V.

Overlijden

A. is deze nacht overleden. Weggegaan. Naar Papa Vlinderman of zo. Vandaag ben ik opnieuw nietig. Een larve zonder eigen beslissingsrecht. Een verdrietig insect, even niet mezelf. Of juist wel.

Leven & dood

Vandaag is zo een dag, waarop nogmaals alle uitersten gewoon naast elkaar kunnen bestaan. Eerst het vrolijke nieuws: Nip en Vlinderman zijn deze ochtend langs het districtshuis van Borgerhout gegaan (nu ja, een gebouw er vlakbij met de administratie van ons district erin gehuisvest) én hebben officieel € 15,00 betaald voor hun trouwboekje. We zullen ja zeggen tegen elkaar op 16 augustus 2008 (dienen afteller hier op de pagina en bij Nip linksboven al gezien?) ergens tussen 10u20 en 10u40. Wie weet roepen we het wel...

Het minder vrolijke nieuws, intrieste nieuws eigenlijk. Gisteren ben ik op bezoek geweest bij A., waar ik eerder al over berichtte. Zij zal vermoedelijk deze week nog van ons heengaan. Mocht ik (al dan niet diep-)gelovig zijn, de crisis zou niet te overzien zijn. Wie kan geloven in een God (of hoe je zo'n opperst gesuppremeerd wezen ook noemt) die zijn trouwste volgeling schijnbaar achteloos laat creperen aan een onverdiende ziekte? Rijm me dat eens? Ook los daarvan kom ik mezelf tegen in de twijfels van iets dat eerder filosofisch zou benaderd moeten worden als zijnde de redelijkheid van het lijden. Waarom? Voor wie? Hoeveel is genoeg? Ik weet het, ben momenteel niet echt bij de redelijke zinnen, maar wat had je dan gedacht? Ja en amen, volgende dag aub? Hoe moet het dan met mijn genegenheid voor haar?

Frans V.

Zomaar wat + gedicht

Met op de achtergrond een schijfje van Cirque du Soleil is het heerlijk wegdrijven in het hoofd. De woorden laten dansen met elkaar, beelden die smeken om een blik van langer dan één seconde zomaar laten ontsnappen zonder spijt. Voelen dat je in een lijf zit dat jou nog een heel eind verder wil dragen, negeren dat er een afwas te doen staat, dat dit moment onvermijdelijk tot een einde zal komen. Gewoon heel even denken dat er vooral veel van jou is en dat dat op dit ogenblik gewoon moet volstaan. Er zullen nog andere memorabele kruispunten in het bestaan aan komen gewaaid, waarop je af dient te wijken van het pad dat je tot dan toe gewend bent, maar nu mag je in het midden ervan blijven liggen. Er zijn geen op je af razende vreemde onderweg-gers, die je kunnen overhoop vlammen, geen pijnlijke spijkers waar je ligt, enkel dat bewustzijn, dat van jou is. Zou de volmaakte en ultieme rustdag er voor eeuwig zo kunnen uitzien?

Vlinderman soms te lui om zich volledig te scheren?

Vanaf maandag gaat Bibi aan het schrijven. Niet alleen van gedichten, maar ook en vooral van kortverhalen. Nip geeft opdrachten, ik schrijf ze uit. Het wordt de bedoeling dat Nip mij dan feedback geeft en we er zo samen achter komen of ik het in me heb om ook verhalen te schrijven. Ik maak er hier melding van, opdat ik het niet zomaar zou vergeten. En zeg nu zelf, er is nog genoeg ambitie over om mezelf bezig te houden tot Sint-Juttemis, nietwaar... In ieder geval, wie het graag een beetje mee wil opvolgen, kan hier terecht.

Over opdrachtjes gesproken. Bart Hannah, een beginnend dichter die aan zijn eigen rondje podia begonnen is, had er mij één gemaild. Ik geef hieronder zijn letterlijke opgave, met daar nog onder wat het uiteindelijk (voorlopig toch) geworden is...

Gebruik de volgende engelse kortzinnen in het nederlands tot een gedicht:

Father of the fatherless
Free Mandela, free my mind
Running his hole life
Broken in pieces
He had a dream
His brains are explosive

vrijheid

op zijn steile barricaden
ja, hij had een droom
een onvervalste inval
zijn hele leven rennend
eindelijk gearriveerd daar
waar zijn wezen kamperen zou

als een vader van vaderlozen
met het verstand dat weet
explosief ben ik en zal ik
en een verleden in stukken
gebroken fragmenten zonder
inhoud, slechts onsamenhang
accepteert hij, noteert het

kijkt hij naar die ene
Mandela, eindelijk vrij
bevrijdt hij zijn geest
met een laatste uitval op
de grens van millennia waar
nog nooit wat te rapen

Frans V.

Benefietoptreden voor Alifeira

Na de dichtbundel voor het vorige zomer zwaar door branden geteisterde Alifeira, staat er zondag acht dagen een benefietoptreden gepland. Alle info hieronder.

Berline

Wonden van de nacht

een hallucinante liedjesvoorstelling
duur: 2 x 50 min.

ZONDAG 9 MAART 2008

AANVANG: 16u30

HET GRIEKS HUIS
VLASMARKT 28
2000 ANTWERPEN

Met Wonden van de nacht brengt Berline luisterlied dat speels harten verovert. Het is een mix van mooie, zwierige liedjes in allerlei ritmes van folk tot latin en blues, op boeiende teksten met schitterende fotoprojecties.

Berline doet in Vlaanderen, Nederland en Frankrijk zowel festivals als theaters en podiumcafé’s aan. Hier speelt de groep voor het goede doel: het dorpje Alifeira in Griekenland, zwaar getroffen door de verschrikkelijke branden verleden zomer.

Claudine Schoevaerts die hiervoor geld inzamelt, vertrekt op 10 maart naar Alifeira om er het geld persoonlijk te gaan overhandigen. Ze bezoekt er haar dochter die in de buurt van Athene woont.

Roland Bergeys: tekst, muziek, zang, akoestische gitaar en mondharmonica’s
Leen De Munck: muziek, zang, piano
Kris De Munck: zang, close-harmony, accordeon, dwarsfluit, blokfluit
Erik Van Weverberg: arrangementen, zang, bas, elektrische en akoestische gitaar
Leentje De Coninck: cajon, bongo’s, djembé; kleine percussie
Jean-Marie Impens: klank, foto’s, fotoprojecties

Berline is een project van Uitgelezen gezelschap vzw - info: Roland.ci.bergeys@skynet.be - 0496 64 84 76

Prijs: € 6,00 in voorverkoop. Aan de kassa € 8,00, geld dat integraal naar Alifeira gaat.
Rek: 747-0210664-07 op naam van Claudine Schoevaerts – Berchemboslaan 28 te 2600 Antwerpen. Vermelden: Berline - plus jouw naam. Geen tickets. Aan de kassa worden de namen gecontroleerd op betaling.

Bloggerij + gedicht

Ben een beetje aan het rondsurfen. Zo stuitte ik op een interessante manier om een heikel thema (kinderpornografie en -misbruik, alsook kindexploitatie) op een zo weids mogelijke manier onder de aandacht te brengen. Ga er gerust zelf eens naar kijken, het behoeft enkel een klikje hiero...

Uit Amerika volgt dan weer ander lekker nieuws: Roland van Gilead, de stoere scherpschutter uit Stephen Kings 'De dondere toren' krijgt er nog maar eens een staartje: Marvel Comics brengt een stripversie uit, met ruimte voor nieuwe feiten... Wil je meer weten en schrikt het Engels je niet af, dan moet je maar eens gaan kijken door op de afbeelding hieronder te klikken.


Heb zonet ontdekt dat het lezen van andere dichters bijzonder aanstekelijk kan werken voor het eigen schrijven. Jaren lang heb ik stelselmatig gesteld dat ik me niet wilde laten beïnvloeden door andere stijlen en gedichten, maar hoe zou ik anders groei kunnen genereren? Alsof mijn eigen bodemloze vat dan alles zou bevatten om telkens opnieuw mezelf uit te vinden. In nederigheid geef ik toe dat ik fout was. En dat ik zal lezen, boekenbundels leeg, tot ik verzadigd ben, tot ik schrijven kan.

uit het hier het nu

we vrijen vandaag
alsof het de laatste maal
tijd voor een hernieuwd begin
jij alvast aan de volgende
sensuele ronde voor mij

adem van mijn adem
genieten wij elkaar
jouw hand op mijn bil
of ik nog verder wil
spreken mijn kussen voor zich
de woorden laten horen

dit is dan onze dag
wat de wereld ook bewere
wij tellen het minnekozen
op ontelbare vingers
waar ringen te ontwaren
ergens in ons later

Frans V.

(Nip, heb ik je gisteren nog gezegd dat ik je graag zie?)

Aankondiging: De Sprekende Ezels

Voor wie zondag in de buurt van Berchem rondhangt en een streepje poëzie wil meepikken:

A! De Sprekende Ezels

Café Rood Wit, Berchem

Toegang gratis

2 maart, 20u