Pure rust

Hectisch dagje vandaag op het werk (is het de laatste maanden al anders geweest?) dus heb ik even de tijd genomen om te bekomen. Beetje quality-time met Nip, die een rustige Miss Jackie T op haar schoot torste, beetje krant gelezen, beetje geknabbeld op de kippenboutjes. En vooral: effie niets moeten doen. Dat is op zich een beloning voor een hele dag ademen.

Wat de toekomst nog in petto moge hebben, ik zal in ieder geval genoten hebben van deze weken, maanden zonder al te veel extra druk om iets af te leveren, omdat ik het van mezelf zo verwachtte. En als de batterijen weer helemaal opgeladen zullen zijn, kan ik nog altijd besluiten om even de wereld te gaan verbeteren of in het slechtste geval gewoon te veranderen. En dan nog zal ik het simpel houden en doen alsof ik meespeel in het 'er is een steen in de rivier geworpen en die rivier zal nooit meer hetzelfde zijn', Bram Vermeulen en collega's indachtig. Want zo kan het dus blijkbaar ook.

Hoe het ook kan, is gisteren nog eens gebleken. Ging ik naar café Rood Wit in Berchem om nog eens te genieten van de Sprekende Ezels alvorens die in zomerreces gaan, krijg ik via Pieter Hemerijck zowaar de kans om nog eens het podium op te klimmen samen met hem. Genieten alweer, en ook Carmen was van de partij. Uiteraard waren er nog vele anderen, maar die zie je wel verschijnen als ik de foto's heb verwerkt. Take a number for that to happen en we spreken elkaar nog wel terug ergens binnen het half jaar :-)

Sprekende Ezels + gedicht

We dachten vandaag even snel de foto's te kunnen bekijken van onze fotoshoot donderdagavond, maar dat valt dus tegen. Ondanks een vrij nieuwe versie van Photoshop, blijkt de bestandsindeling een grote niet al te nobele onbekende te zijn. Daar staan we dan, een kleine gig aan nutteloos materiaal. Misschien dat we online nog één of ander programma kunnen vinden dat het wel open krijgt, maar voorlopig is het dus noppes. Het voordeel is natuurlijk dat we niet in de verleiding kunnen komen om vóór het verzenden van de huwelijksuitnodigingen al een beeld vrij te geven...

Deze avond zoekt uw Vlinderman opnieuw de planken op, als de helft van een stel Sprekende Ezels. Het wordt een interactiefje met Pieter Hemerijcks, een collega-dichter en -podiumbezoeker. Wat we vorige week reeds spontaan uit probeerden in De Rots, willen we in café RoodWit in Berchem nog eens herhalen. Niets dan voordelen ook voor het publiek: nu hoeven ze niet te klagen over afwisseling, delen twee dichters hun tijd met elkaar, gaan we op zoek naar haakjes en kapstokjes om onze poëzie aan op te hangen, djezes, we gaan er zelfs een lijn in kunnen brengen :)

En als het helemaal goed is, vinden we ook Egon Alix terug, met een streepje van haar down-to-earth gitaarmuziek. Trouwens, petje af voor die jongedame, ik vind haar gewoon te gek. Een creatieve duizendpoot, die muziek schrijft, haar eigen lyrieken erbij en die niet te beroerd is om kritisch naar eigen werk te kijken. Mjah, en dat ze fotogeniek is, daar hoeft zij zich alvast niet voor te verontschuldigen...

Egon Alix @ 't Gastvrij Podium Wijnegem - 2 april 2008

Zo, ben er weer mee weg, afwasje doen, kom daarna wel eens kijken hoe het staat met mogelijke andere aankondigingen. Zet dus die TV maar aan, voor een streepje Ronde van Vlaanderen op de achtergrond, misschien wint Tommeke wel, zolang hij maar niet mee valt met de anderen ;-)

Vlaanderens mooiste

het ziet er rond uit
smal en ook wel kaal
de wielen van de kannibaal
zoals hij over wegen vliegt
waar een ander steevast in het zand

aan de randen van de kinderkopjes
groeien mensen uit het decor
rijen dik een woud van ledematen
naar de hemel reikend bij de doortocht
van naarstig zwoegende karavanen
zonder pilletjes of andere epo
toch niet zomaar detecteerbaar spul

aan het einde lonkt de meet
stilzwijgend plat op het asfalt
voor de renner met de benen
die het snelst rond en rond
in de Ronde van Vlaanderen
iedereen hebben bedwongen
om dan de nieuwe Leeuw met
een proper stel kussen
op mannelijke wangen

Frans V.

Aankondiging: De Sprekende Ezels

Voor wie zondag in de buurt van Berchem rondhangt en een streepje poëzie wil meepikken:

A! De Sprekende Ezels

Café Rood Wit, Berchem

Toegang gratis

2 maart, 20u

Wokpaleis + Sprekende Ezels + gedicht

Ikke & Nip in het Wokpaleis (Foto © Frans V.)

Gisterenavond ben ik dus na het wokpaleis ook nog even binnengevallen in het Roodwitpaleis in Berchem, om er een aantal Sprekende Ezels aan het woord en aan de toon te horen, al miste ik wel een zekere kaperkapitein. Lang kon ik niet echt blijven, vermits ik vandaag een lange dag voor de boeg had (al wist ik toen nog niet half hoe lang), maar het was de verplaatsing best wel waard. Een standupper die het wou hebben over hoe een gebrek aan humor het soms allemaal zoveel eenvoudiger kan maken, een Collectief dat onze oude Muziekdoos naar sfeer en stijl in ere blijft houden, de Spin met zijn ding, en nog de groetjes aan/van Valerie. Moet een poweet nog meer hebben?

Enkele foto's, niet per se in de juiste volgorde en al is door mij alvast geen fotograaf zonder werk komen te zitten ;)

Pieter Hemerijck, presentator en poweet van dienst (Foto © Frans V.)

Sven 'Spin' De Swerts (Foto © Frans V.)

De alomtegenwoordige trompettist (Foto © Frans V.)

Vincent Daelemans, altijd lachen met die kerel (Foto © Frans V.)

Walter & De Ego's, uw standupper (Foto © Frans V.)

Inneke en het Muziekdooscollectief (Foto © Frans V.)

Ja dus, een poweet moet meer hebben. In mijn geval een jobbeke om de nodige ondersteuning aan mezelf te bieden in het mijzelf verplaatsen naar en soms al eens op al die verschillende podia. En op dat werk is er niet zo heel veel sprake van een poweet, daar gaat een administratief gezwel doorheen de kanker van deze maatschappij tekeer. Je houdt het niet voor mogelijk hoe strak veel letterwerk er komt kijken bij sociaal leed. En laat ik me nou daarin gespecialiseerd hebben. Niets powetisch aan dus, al bots ik hier en daar toch tegen een schrijnend geval van inspiratie op de werkvloer aan. Gelukkig (?) niet vandaag. Nee, vandaag ging de elektrische rolpoort niet meer omhoog, omlaag hoefde niet, dat was het laatste dat ze nog wél had gedaan. En de baas zijn voituur stond nog op de parking. En het was vergadering. Alla, het was 21u22 toen ik de deur achter me toetrok, met de poort nog eens wagenwijd open. Moe? Jawel. Lange dag: 8u30 - 21u22. Ik raad het iedereen aan: wordt bediende, naaintoefaaif.

Een gedicht uit de selectie voor 'Terug van Maerlant', met (een) geleende (titel en) regels 17 & 18, een wedstrijd van Het Venijnig Gebroed.

de nieuwe herder
(Schaam je daarom, jij weldenkend mens)

jij heet het te zijn
jij, die woorden gebaart
met onzin overlaadt
en dan het recht opeist
ze ook nog eens te voeren

ja, jij bent het allicht
met niemand over ook maar iets
eens, jij, die zich verschuilt
achter de psalmen van een boek
dat niets dan lijden heeft gebracht
in de eeuwen zo donker achter ons

jij hoeder van wat povere geesten
redder op aarde van al wat leeft
meer nog, jij, voorspraak voor later
en bovenmaans de rechterhand wie weet
doch hier en nu de enige gesel Gods
schaam je daarom
jij weldenkend mens
met je moordlustige cyclieken
over onbehoede voorzorgen

© Frans V.