Pure rust

Hectisch dagje vandaag op het werk (is het de laatste maanden al anders geweest?) dus heb ik even de tijd genomen om te bekomen. Beetje quality-time met Nip, die een rustige Miss Jackie T op haar schoot torste, beetje krant gelezen, beetje geknabbeld op de kippenboutjes. En vooral: effie niets moeten doen. Dat is op zich een beloning voor een hele dag ademen.

Wat de toekomst nog in petto moge hebben, ik zal in ieder geval genoten hebben van deze weken, maanden zonder al te veel extra druk om iets af te leveren, omdat ik het van mezelf zo verwachtte. En als de batterijen weer helemaal opgeladen zullen zijn, kan ik nog altijd besluiten om even de wereld te gaan verbeteren of in het slechtste geval gewoon te veranderen. En dan nog zal ik het simpel houden en doen alsof ik meespeel in het 'er is een steen in de rivier geworpen en die rivier zal nooit meer hetzelfde zijn', Bram Vermeulen en collega's indachtig. Want zo kan het dus blijkbaar ook.

Hoe het ook kan, is gisteren nog eens gebleken. Ging ik naar café Rood Wit in Berchem om nog eens te genieten van de Sprekende Ezels alvorens die in zomerreces gaan, krijg ik via Pieter Hemerijck zowaar de kans om nog eens het podium op te klimmen samen met hem. Genieten alweer, en ook Carmen was van de partij. Uiteraard waren er nog vele anderen, maar die zie je wel verschijnen als ik de foto's heb verwerkt. Take a number for that to happen en we spreken elkaar nog wel terug ergens binnen het half jaar :-)