getrouwheid

Op Pomgedichten komt vandaag de poes in de poëzie aan bod, maar hier op de eigen blog is het al een tijdje geleden dat er nog eens wat poëtisch van mijn hand verscheen. Daarom ben ik in mijn kast gedoken, waar ik dit onderstaande dichtje nog terug vond, helemaal onder het stof van wel zeker 8 maanden zonder aandacht. Dat stof heb ik er dan maar afgelezen, de woorden een beetje opgeblonken met hier en daar een nieuwe letter en nu deel ik dit hier met u. Omdat het zondag is en u nog eens aan de poëzie moet.

En omdat ik aan de poes wil.

getrouwheid

onder de tomeloze liefde
tijdens het langzaam wijken
bespeuren ze ongewilde angst
voor de daad een laatste maal
- hoe zuiver -
toch volbracht

het vlieden van minnekracht
bij het verschijnen van de dag
samen met gedeelde dromen
zomaar weggevlerkt op vleugels
die zich niet lieten vermoeden

voor nog een stuk omwenteling
van hun diep beminde wereld
houden ze elkaar innig vast
geen Adam en ook geen Eva
noch de laatsten ooit bijeen
bevoelen ze hun eigen ribben

Frans V.

ochtendhumeur

Het is zaterdag en de klok heeft nog geen negen uur geslagen. Toch ben ik al wakker. Vloekend op een aantal zaken. Zoals opendeurdagen en dergelijke. Wekkers die zich vakkundig door mezelf laten afslagen zonder hun feitelijke job te doen. Echtgenoten die dan toch nog redelijk op tijd wakker worden en hetzelfde arrangeren met hun wederhelft. Koffie die net niet straf genoeg is.

Soit, feitelijk heb ik op dergelijk ontiegelijk vroeg zaterdagochtenduur gewoon een ochtendhumeur, eentje dat zich wel laat (h)erkennen, maar niet verjagen. Terwijl ik gewoon zou kunnen melden dat er dus een opendeurdag is in de Academie van Beeldende Kunsten te Hoboken. Vooral te bewonderen aldaar: een Vlinderman die NIET kan tekenen maar wel tekenend én een Nip die WEL kan tekenen, maar voorlopig nog bakstenen vattend - hoewel er waarschijnlijk vandaag een model op het menu staat. Mocht je dus zin hebben, welkom (alle gegevens vind je door op de foto hieronder te klikken).

In de namiddag nog op zoek naar iets? Welkom in Wijnegem dan, waar je kan gaan proeven van een vrijetijdsmarktdag. Het Gastvrij Podium laat één van haar organiserende zonen op je los in een extra editie, dus dat kan genieten worden. Volg hier de LINK om meer te weten te komen. Soit, en nu op naar Hoboken!

Vrijdags logje

Vrijdag vandaag. Voorlopig niet veel te melden, het weer buiten spreekt van weinig beloften, dus kleden we ons alvast een streepje warmer dan we dat doorgaans doen in deze periode van het jaar. Vlinderman amuseert zich tussen alle andere bedrijven door kostelijk met zijn account op Facebook en bereidt zich verder voor op zijn nieuwe uitdaging met het penseel. Al heeft hij wel vastgesteld dat hij het niet zo heeft op tekenen met houtskool en priem. Het eerste verleidt hem altijd tot het teveel aanbrengen en dus te snel te donker te gaan in zijn schaduwen, het tweede blijft vooralsnog een ware kwelling voor zijn met wiskundige wetmatigheden gevulde geest. Vanaf heden wordt dan ook het schone adagio 'Oefening baart kunst' hoog vooropgesteld, in de hoop dat het enige grond van waarheid inhoudt.

We moeten vandaag niet werken, dus kunnen we het wat kalmer aan doen. Al staat er toch wel het één en ander op het programma (winkelen voor de opleiding, mutualiteit, districtshuis, beetje opruimen, laatste kastje in elkaar vijzen, oude kastje naar Kringwinkel terugbrengen). Tussendoor nog wat genieten van de uitzonderlijk gelukkige situatie van Nip en mezelf, kijken naar de toekomst met twee paar ogen in plaats van een enkel paar, terugblikken op wat ons zover heeft gebracht, in elkanders armen bekomen van de soms opstekende harteklop, genieten van elkaar, quoi. Het kán dus schoon zijn...

Vanaf zondag gaan we nog eens op Juul passen, de hond van onze huisdokter/vriend, zoals we dat al enkele malen hebben gedaan. In de tussentijd kan Miss Jackie T leren dat ook het eten waarvoor ze nu haar neus ophaalt, niet zal vervangen worden door een prakje dat ze wel al kent. In casa Vlinderman & -vrouw is het eten wat de pot schaft, ook voor de inwonende katten!

De eerste parkeerboete is binnen

Vlinderman bezit nu terug een wagen, dus mag hij al eens kankeren op al wat daarmee samenhangt, gewoon, voor de sport. Er is mij immers iets opgevallen: sedert de invoering van het betalend parkeren en het gratis af te halen bewonersvignet, heb ik nog nooit zoveel moeite gehad met een plaatsje in de buurt te vinden. Het lijkt wel alsof de laatste vrije parkeerplaats in de nabije omtrek minstens drie straten verder moet liggen. Als dat één van de perverse gevolgen is van een geregeld parkeerbeleid, dan mogen die klojo's die zich daarmee bezig houden hun huiswerk wat mij betreft helemaal overmaken. Ik zal wel wat tips komen aanreiken daarbij, vanuit de niet-gespecialiseerde leefwereld van een buurtbewoner.

Trouwens, nu we het toch over parkeren in 't Stad hebben: via deze weg wil ik graag de uitzonderlijk snelle flikvrouw 'bedanken' voor mijn eerste bekeuring wegens fout parkeren. Zo vroeg op de dag, het was nog geen acht uur, en dat al zo ijverig aan het schrijven, dat verdient gewoon een bloemetje (of een cactus). Ik moet wel zeggen dat ik opgelucht was om te zien dat ze ook de auto's voor en achter mij in de rij netjes een ticketje onder de ruitenwisser had geschoven. Hoe vroeg moet je daarvoor al uit de veren, vraag ik me er stiekem wel bij af. Soit, tot de volgende maal, zeker?

En nu op naar de Academie voor Beeldende Kunsten, om nog wat te oefenen met priem en houtskool, flesjes tekenen in verhouding en nog van die dingen. Eens zien hoe lang het duurt voor mijn leerkracht de moed opgeeft met het deze Vlindervent vormgeving bijbrengen...

woensdag vuilbakkendag, dus

Gisteren nog op deze blog, vandaag in de krant, en zeg niet dat ik het niet voorzien had, eh! Wim Delvoye (waarmee ik dus blijkbaar al ooit eens ergens een klappeke heb gedaan) in volle glorie, gelukkig nederig als altijd, bij de ontdekking dat zijn ambachtelijk werk in de naam van de kunst zomaar eventjes van makerswaarde tot 30 000 maal meer opbracht als kunstwerk. Gegeerd zijn, noem ik dat. En dat de wereld net een klein beetje gekker is dan we doorgaans beseffen...

We hebben net bericht gekregen van onze fotograaf dat de foto's klaar staan voor ons. Dat wordt dus kijken, de ogen uit onze kop en als ze verder zo goed zijn als wat ik er al van gezien heb, dan gaat het nog even duren voor we er helemaal uit zijn wat onze keuze voor het album betreft :-)

Wat deze avond betreft: ons Gastvrij Podium is terug officieel van start gegaan, met Pieter Hemerijck als seizoensopener, een Pieter die trouwens best aardig op dreef geraakt is vanavond. En zijn afsluiter 'Centraal Station' deed wat het moest doen: de kers op een prima voordracht symboliseren, waarbij alvast ondergetekende het niet kon nalaten stevig mee te scanderen bij regel twee. Wat meer is: ik heb het gefilmd, dus als het allemaal een beetje wil lukken, dan staat hij hier binnenkort te beluisteren/bekijken voor jullie.

Tatoeagekunst

Ergens op het internet kan je gaan kijken naar wat digitale kunst, maar daar kom ik later misschien nog wel op terug. Nu wil ik het over levende kunst hebben, met een morbide ondertoon. De Belgische kunstenaar Wim Delvoye, die eerder al in het nieuws kwam met zijn Cloaca-machine (een heuse kakmaker, lees je mee, Rufturiër?) en zijn getatoeëerde varkens (doorgaans zijn het zwijnen die zich laten vangen door de kleurennaald) heeft een tattooafbeelding, die er € 150.000 waard is. Niet echt speciaal, behalve dat het verkocht is aan iemand, terwijl de getatooëerde nog steeds levend en wel rondloopt. Dat is nog eens wat, niet? Voor dat bedrag zijn er uiteraard wel enkele verplichtingen, zoals af en toe eens opdraven en mensen bewonderend naar je blote bast (nou ja) laten gluren en nadat je dan toch het loodje gelegd hebt, je ruggetje laten afstropen om de eigenaar zijn kostbare tattoo te laten houden... Kan dan perfect aan de muur gehangen worden naast de kop van die Afrikaanse buffel en de tanden van oma.

Soit, voor we ons hier helemaal laten gaan, steekt Vlinderman een tandje bij om op tijd in zijn eerste schilderles te geraken, Nip in haar tekenklas te droppen en SM Lenie aan de pottenbakkersschijf. Als het meevalt, zijn we vertrokken voor een boeiende reis door het land van olieverf, borstels, spatels, doeken, ezels, terpentijn, basen, gevloek, kortom, een hele nieuwe wereld. Ik hou jullie hier verder op de hoogte :-)

De Muzeval in september

En voor wie volgende week nog niets gepland had op donderdag, is er uiteraard alweer een Muzevalavond voorzien, de 118de alweer!

1 september + Gastvrij Podium

Op 1 september trekken we doorgaans een streep onder een aantal nogal plezierig klinkende evenementen, zoals vrijaf hebben, op vakantie trekken, genieten van en in het zonnetje, bijkletsen met anders te druk bezette vrienden, de nachtelijke sterren tellen zonder je schuldig te voelen om die eventueel verloren tijd, plannen maken voor het volgende jaar, genieten van de buren omdat die eindelijk ook eens lijken te kunnen lachen, terugkijken op die ene mooiste dag uit een niet langer ongebonden leven, ...

Gelukkig staat 1 september in de Vlindermanagenda ook met rood aangestipt. September, dat is immers ook de terugkeer naar de regelmaat, waar ik me zo dorstig aan kan laven, dat is het hernemen van het Gastvrij (onder andere) Podium, het weer naar school mogen, aftellen naar Oudejaarsavond ('k zal er maar geen teller op plaatsen, vermits sommigen daar niet goed tegen kunnen), dat zijn neefjes en nichtjes vol spannende verhalen over bij wie ze nu weer terechtgekomen zijn, feitelijk is het vanalles en is dat niet iets?

Dus: eerste aankondiging van een alweer een nieuw werkjaar:

Het Gastvrij Podium in Wijnegem

Elke eerste woensdag van de maand kan je komen kijken en luisteren naar (ontluikend) muzikaal en literair talent. Er is elke maand een gastdichter, en je kan ook zelf deelnemen aan het vrij podium.

Programma woensdag 3 september 20u.
Gastdichter: Pieter Hemerijck
Muziek: Sarinte
Vrij Podium

Pieter Hemerijck brengt echte kritische performance-poëzie. Hij stond naast talloze Antwerpse podia onder andere al op het eigen Gastvrij podium en nam enkele jaren geleden deel aan 'Spraakwater' in JC Ahoy. Gekend in Wijnegem, waar hij niet moet vrezen een trein te zullen missen (de bus daarentegen).

Sarinte brengt Nederlandstalige levensliederen en balades. Dieter speelt contrabas, Pieter speelt akoestische gitaar en zingt. Voor een voorsmaakje kan je een aantal van hun liederen beluisteren op deze site.


Praktisch:
Het Gastvrij Podium vindt plaats in 't Gasthuis, Turnhoutsebaan 199, 2110 Wijnegem.

Bereikbaar met De Lijn 410-411-412-78 en 140

Film: Untraceable

Wie zin heeft in een goede film, die moet maar eens kijken naar 'Untraceable', een in mijn ogen steengoeie film over wat iemand met het 'anonieme' internet kan aanvangen. De film handelt over een website 'KillWithMe.com' en brengt het verhaal van een zieke geest die dieren en mensen ontvoert en vervolgens laat (!) vermoorden op basis van het aantal bezoekers. Het is geen film voor watjes, er komen nogal wat expliciete beelden in voor, maar wat mij het meeste trof in de film is de link naar het gedrag van mensen zoals u en ik. We lachen allemaal wel eens met wat voor rotzooi we in onze inbox binnenkrijgen, waarop mensen te zien zijn die pech hebben, tegen een paal aanknallen met hun hoofd en daar ongetwijfeld veel hoofdpijn aan over houden, toevallig gefilmd en de volgende dag al tot vermaak van ons allen digitaal de wereld rondreizen in en met hun miserie.

Er zijn genoeg websites over de hele wereld te bezoeken, waarop we een pervers inkijkje krijgen in de ellende die onze wereld heden ten dage te bieden heeft. Dat gaat dan over terrorisme, mishandeling, seksuele uitbuiting, militaire acties, misvormde mensen, snuff-stuff, het houdt gewoon niet op. En wat het ergste is: niemand beseft ten volle zijn eigen bijdrage aan de leveranciers ervan. Immers, hoe meer we met zijn allen dat spul blijven bekijken, hoe meer er een marktnood ontstaan, die volgens economische principes dient vervuld. Yak!

Soit, we gaan er niet al te veel over berichten, al durf ik hier en nu wel de vraag stellen: bent u ook zo iemand? Kijkt u ook naar de miserie op het internet, al was het maar om jezelf gelukkig te prijzen dat jij niet het hoofdpersonage bent in dat flard van een ongelukkig leven? Ik heb het er in ieder geval mee gehad. Ik doe niet meer mee. Internetshit heeft zonet een deelnemer verloren.

zaterdag, veeldag

Vlinderman staat ineens aan het begin van een heel nieuw leven, eentje dat gedeeld mag/dient met Nip. We zijn gaan genieten van een terrasje op onze Dageraadplaats en via via kwam het gesprek over hoe verder. Nog nooit eerder ben ik zo bezig geweest met meer dan enkel rekening houden met mezelf. Er is ook niet echt een enkel zelf meer, alleen maar een wij, en rouwig ben ik daar helemaal niet om. Vanaf ons ja-woord is er een definitieve verandering, eentje dat maakt dat er niet meer eenzijdig beslist wordt van dat ga ik doen of daar wil ik naartoe, nee, het is dat gaan we doen en daar gaan we naartoe. Wat een geruststelling, overigens!

Deze dag hebben we zalig doorgebracht in 'den Ikea' en nu kunnen we er alweer een tijdje tegen. Alles staat nog in zakken en kartonnen verpakkingen en dat blijft ook zo, vandaag dan toch, vermits het al laat genoeg geworden is om te beslissen dat er nu toch niets meer aan te veranderen valt. Gewoon nog wat luieren en dan bedje in, om naast Nip morgen wakker te worden en te weten dat er een heuse Cultuurmarkt in Antwerpen. En moet er dan nog wat meer zijn? Ja! Gij en wij, de wereld, draaiend en tollend van geluk!

Blogjes

wat zal ik aandoen vandaag? Gewoon kleren zoals ik ze elke dag? Of een beetje afwijken van de bende en een halve weekse baard erbij? Misschien een vliesje vriendelijkheid voor de mensen rondom, een laagje begrip voor de dakloze, een petje verstand om zinnig de week af te ronden, een paar combatshoes om de onaardigen in de buurt met ferme pas achter mij te kunnen laten. Of toch maar gewoon? Hm, moeilijk en we moeten naar een feestje. Een feestje voor SM Lenie, omdat ze jarig is. Beetje gezellige boel gaan maken met nog een hoop volk, schoon begin van het weekend. We zullen het in ieder geval niet zo gemakkelijk verleren, feestjes bouwen.

Hoe het verdere weekend er nog gaat uitzien, is nog wat onduidelijk, al geeft Bibi zondag wél present op de Cultuurmarkt in Antwerpen en draag ik poëzie voor tussen 15u00 en 16u15 in Den Hopsack (ge weet wel, Grote Pieter Potstraat 24 te 2000 Antwerpen). Het lijkt trouwens al lang geleden dat ik nog eens op een podium gestaan heb, nu ik de laatste Muzeval enkel even goeiendag ben gaan zeggen (nog teveel te doen toen), met andere woorden: Vlinderman wil er nog eens een stevige lap op geven.

Soit, wat zit ik hier nog te doen, moet naar Hoboken, zie! Lenie, here we come!!!

De eicel slaat weer toe, ga hem knuffelen!

Wie de lul van het jaar van het bloggen wil lezen, kan terecht op volgende link. Geef hem allemaal een dikke knuffel, de vent ziet ze vliegen van hier tot in Tokyo en verdient toch minstens één iemand die hem kan vergeven voor het feit dat hij ademt en daardoor de kracht vindt andere mensen af te zeiken. Allen daarheen dus en knuffelen maar. Tipje: doe het anoniem, want een vriendelijk gebaar in die richting ontaardt al eens in bedreigingen allerhande. Met sommige doctor-psychologen in dit land moet je al voorzichtig zijn, het is maar dat u het weet.

Arbeiten mahl!

De eerste werkdag na een vakantie van bijna drie weken zit er alweer op. Fantastisch gevoel trouwens om terug te keren naar een job, waar tijdens je ontspanning het werk zich niet noodzakelijk heeft blijven opstapelen, wachtend op je terugkeer. Op deze manier wil ik nog wel enkele jaren na elkaar doorgaan met relaxte vrijafjes, zoveel is duidelijk. En dus zeg ik via deze weg tegen mijn collega's een welverdiende proficiat!

We zijn in ieder geval terug in het normale patroon gestapt van het leven van alledag. Bibi uit huis werken, Nip in huis de boel beredderen. Meer moet dat voorlopig niet zijn, dachten we zo. Uiteraard zijn er die ringen die plots aan onze vingers prijken, maar wat dat nou helemaal verandert? Feitelijk niet zoveel in de praktijk. We zien elkaar gewoon nog steeds graag, belijden dat op dezelfde manier als we dat al vier jaren doen en knuffelen nu niet meer of minder dan voorheen. Het is meer een gevoel van 'ha' en een soort fierheid die tussen onze twee oren zit. Ook een vaag vermoeden van nieuwsgierigheid naar de toekomst, zo van 'hoe gaan we dit verder beleven', een belofte ook aan een lekkere toekomst. Zalig, feitelijk, zeker als je beseft dat het maar 'een boterbriefje' is, en dat de liefde hier al lang geleden bezegeld en binnengelaten was...

Laat ons even eindigen met een grappige voetnoot in het ondertussen nog maar prille Borgerhoutse parkeerbeleid: sedert 10 juli ben ik de trotse eigenaar van een bewonerskaart, zodat ik de Vlindermobiel niet betalend moet parkeren voor mijn deur. Nu, amper anderhalve maand na afleveren en goed amper iets meer dan twee maanden na het invoeren van het betalend parkeren in onze buurt, krijg ik al een nieuw vignet in mijn bus gedropt. Er zijn wat wijzigingen, beetje overlappen met andere zones, beetje meer ruimte. Waarschijnlijk, en dat zal ik niet tegenspreken, is er heel wat denkwerk voorafgegaan aan het invoeren van al die parkeerzones in Antwerpen en zo, maar konden 'ze' nu echt niet voorspellen dat het vorige vignet een maat voor niets geweest zou zijn? Al die bomen die nu blinkend geel verdeeld worden omdat er weer eens wat veranderd is, ik mag er niet aan denken. Vlinderman een streepje groen door de rekening? You bet!

Midweek woensdag

We hebben vandaag alweer het één en ander afgehaspeld: papieren voor de broer, papieren voor SM Lenie, alles ter plaatse gebracht, voor de (alweer gesloten) deur van het ziekenfonds gestaan, een partytent gaan ophalen die vorige week maandag (of zo) zo onder een stormige vlaag heeft geleden dat we ze gelijk zijn gaan binnenleveren op het containerpark (ongeveer een halfuur aangeschoven daar, ik begin zowaar bijna sympathie voor de stiekeme sluikstorter te voelen, een opwelling die terstond de kop wordt ingedrukt, vuillakken zijn het!) en dan was het nog even naar de supermarkt, frigo wat aanvullen en dan eindelijk naar huis.

Daar vond Nip ondertussen een alleraardigste foto op de binnenkant van onze slaapkamerdeur, waarop Bibi zich in quasi vol ornaat aan haar vertoont. En het moet gezegd, haar goesting om ooit nog naar de Chippendales te gaan kijken is bij het zien daarvan alleen maar toegenomen... Nu, ik peins niet dat dergelijke afbeelding hier op zijn plaats zou zijn, dus vergeet het maar, misschien dat je 'm even mag zien als je hier eens lijfelijk op bezoek komt, maar zelfs dat is niet zeker.

Soit, ik lees ondertussen wat her en der bij en zie dat het hier in Vlaanderen/België weer stevig misgelopen is links en rechts. Versmachte baby's, kindjes die op hun hoofdje vallen en overlijden, vermoorde kinderen, brandstichtende opgesloten asielzoekers, racistische BOIC-artsen, overvallende ex-voetballers, mishandelende Missenmakers en misselijkmakende ontkenningen daarvan, Russische Kille Woorden en brandende vliegtuigen (om er toch ook even het buitenland bij te betrekken), het kan dus werkelijk niet meer op. En dan ben ik werkelijk blij dat we er meer dan een week zomaar tussenuit waren, dat we ons daar allemaal niet al te veel van moesten aantrekken. En dat Tia goud gesprongen heeft, doet dan ook weer wat meer deugd dan al het voorgaande. En ook dat binnenkort de schoolpoorten weer opengaan, is iets om naar uit te kijken. Omdat het dan altijd kriebelt. Heb jij dat ook nog?

Terug thuis

We zijn terug thuis! Na een spannende voormiddag, want we moesten nog langs Parijs geraken :) Na aankomst in België zijn we eerst langs Mama Mia gereden, om vervolgens te stoppen bij SM Lenie. Het was bij allebei en langs alle kanten een hartelijk weerzien. We waren dan misschien amper een goede week weg geweest, maar toch. Vlinderman deed voor het eerst zijn 'Route du Soleil', anderzijds waren nog hij noch Nip al eens als getrouwd stel onderweg naar wat dan ook (behalve het motel voor onze huwelijksnacht, maar daar praten we niet over).

We hebben net ons frietje achter de kiezen (wat zijn we toch geweldige Belgen zo af en toe), Miss Jackie T heeft ons met een uitgebreide conversatie begroet en zit nu naast Vlinderman vanalles te likken, ook al blinkt ze als een vers geperst kacheltje, en Bibi heeft zijn mailtjes binnengetrokken. Nu, dat waren er zoveel, dat ik terstond beslist heb het nodige morgen af te handelen, of de dagen die daarop volgen. Eerst met de kersverse vrouw een filmpje meepikken, vervolgens wat uren doorbrengen in de echtelijke stede en dan zien we wel weer verder...

Wat fotomateriaal betreft, voor wie erop zit te wachten: nog even geduld, het komt eraan, maar nu eerst op adem komen. Er valt immers nog zoveel te verwerken dat tijdens ons reisje is blijven liggen, het lijkt wel alsof het nooit op zal houden. En gelukkig maar ;-)

Onderweg

Het is maandagochtend, op de achtergrond speelt 'When a man loves a woman', het miesert en we staan op het punt om terug te vertrekken naar het verzopen Belgenland. Wie weet voeren we wel een zonnige dag mee in ons zog (wat ons één maal is gelukt, zou ons toch een tweede maal moeten lukken, niet?) Affin, 't is maar om te zeggen dat er weer vele kilometers bedenkingen zullen bijkomen de volgende dagen en dat het hier wat stiller dan normaal zal zijn...

Périgord # 6

Veel valt er hier niet te lezen vandaag, het is Nip die aan de beurt is om op haar blog onze wedervaren te verhalen. Het loopt alleszins op zijn einde, zoveel kan ik hier al wel melden. Binnenkort is het gedaan met huwelijks reizen en dan herneemt het gewone dagritme zichzelf, terwijl Nip en Vlinderman zich toch gehuwd weten. En in dat voelen we ons super!

zomerzwanezang - haiku

onstuimig water

een zwaan grondelt langdurig

herfst stilaan in zicht

Frans V.

Le Perigord # 5

Vandaag een beetje rustiger aan gedaan, het is immers weekend, ook voor de huwelijksreizigers. Daarom lekker lang uitgeslapen (nou ja, niet voor den halftienen ons bed uit), rustig ontbeten, beetje gelezen in de zon op het zuiders terras en vervolgens een doucheke gepakt. No hurries, lekker relax. Ondertussen had de gastvrouw ons een stevige maaltijd canard bereid en daar konden we dan eindelijk onze zaterdagse remmen op los gooien.

We hebben het beperkt gehouden: eerst naar een abdij in de buurt gaan kijken, ergens in Cadouin, en daarna even gaan zennen bij een bende hippie-achtige vrolijke gasten, die naast de weg een paar wigwams of tipi's hadden opgesteld en waar je kon gaan snacken of gewoon wat drinken - zag er trouwens een gezellige bedoening uit iedere keer dat we er passeerden en wie Vlinderman kent, weet dat ie daar dan toch wel eens halt zou houden...

's Avonds zijn we in een klein plekje achter Lalinde gaan eten, Chris en Theo trakteerden voor ons huwelijk (MERCI!!!) op een avondje uit. Theo en Bibi aan de paella, Nip aan de eendeborst en Chris aan de mosselen, temidden van een hele hoop volk dat ook aan het eten was. Ik probeer er al een hele avond een naam op te plakken om het hier te kunnen omschrijven, maar ik slaag er maar niet in. Het houdt het midden tussen een boerenkermis, een braderij, een benefiet en een openluchtdinges van de Scouts of de Chiro. In ieder geval bijzonder, dat kan ik je nageven. En de zanger/muzikant van dienst, die noemden we lacherig Cro-Magnon. Op de foto's later zal je wel begrijpen waarom. 

Soit, morgen zondag, vervolg weer bij Nip :)

Frans V. & Nip

Le Perigord #4

Voor verslag over dag nummer vier, verwijs ik u alweer graag door naar Nips blog, waar de voorbije activiteiten lekker opgesomd werden en waar ik niets meer aan toe te voegen heb. We tellen nog steeds de dagen op, in plaats van af te tellen, puur omdat het zo veel plezanter blijft dan het eigenlijk in realiteit aan het worden is: te kort, véél te kort... 

Nu, we kniezen niet en blijven vrolijk verder dollen, zonder rekening te houden met de wereld, waar je geen koning mag spelen of God mag zijn zonder voorgeboortetoestanden of zo...

frisjes - haiku

zee vol zonnebloem

een kudde grote koppen

naar de grond, 't wordt herfst

Frans V.

Le Perigord #3

Vandaag is het weer aan Vlinderman om te verhalen over de voorbije Franse dag met bruid Nip. Om kort te gaan: het was hier stralend weer en we hebben onze dag dan ook bijzonder goed gevuld. We zijn begonnen in Lalinde, waar we gesnuisterd hebben op de lokale markt en genoten van het uitzicht op de markt en enkele ansichts buitgemaakt hebben om later nog op te sturen (mensen, sms jullie adres eens!!!) Vervolgens voerde de Vlindermobiel ons naar Sarlat La Canéda, waar twee zalige pizza's op ons gewacht hadden om hun naam te horen afroepen en vervolgens verorberd te worden. We hebben in Sarlat vervolgens het gebruik van de Franse WC geweigerd en hebben gebruik gemaakt van dezelfde locatie van de pizza's zaliger, vooraleer we weer verder trokken (en ergens hebben we nog een jurkje voor Nip gevonden ook, maar daar vertellen we later misschien nog meer over).

De volgende locatie om halt te houden, was in Domme. Stugge en steile weg naar boven verteerd, maar het was de moeite, vermits we daar pas echt een paronamisch zicht op nogal een stuk van de streek rond de oevers van de Dordogne voor de kiezen (ogen?) gesmeten kregen. Buiten het feit dat de GPS ons na afloop over een zo mogelijk nog steiler zandweggetje naar beneden wilde sturen, was dat een bijzonder moment.

We hadden nog enkele uurtjes over voor het matineetijd was en dus zijn we nog even langs Beynac gereden (lag toch op de weg naar 'huis'). Met veel zweet en vloek naar het daar regerende chateau geklommen, enkel om vast te stellen dat de laatste gegidste toer al 8 minuten geleden vertrokken was... Grrrmmblll! Soit, dan maar verdergereden (uiteraard eerst na terug afgedaald te zijn) en nog een gezellige avond met Chris en Theo doorgebracht. 

We blijven dus genieten en zijn al volop op zoek naar werk en woonst in de streek :p