Opinie: Vader, waarom staken wij?

Hallelujah, nog twee nachten slapen en dan gaan twee van de drie grootste vakbonden betogen in Brussel. Hun eis: maak de opzegtermijn van een arbeider even (beschermend) lang als die van een bediende, met in het achterhoofd de gedachte dat dit zou kunnen helpen de nog geplande en zo gevreesde ontslagen bij grote herstructureringsronden in het crisisverschiet te kunnen belemmeren, zoniet afwenden. Iedereen heeft het immers al tot in den treure toe mogen vernemen: er zullen nog drastisch véél banen sneuvelen. En de vakbonden gaan daar eens een stokje voor steken. Op de knieën, die patroons, betalen zullen ze, ook als er geen geld meer in kas zit, dan bezetten de militanten wel hun fabrieken.

Ze kunnen machtig uit hun hoek komen als het moet - ook als het niet hoeft (bron afbeelding: KLIK!)

Prachtig, van die vakbonden, om zo op te komen voor de rechten van de arbeiders. Of zou er meer aan de hand zijn? Vlinderman weet er allemaal niet te veel van, maar vreest het laatste, zeker gezien de huidige timing van het protest. Vermits het nu zo slecht gaat met de Belgische en dan vooral de Vlaamse economie met een nog steeds stevig ontsporende begroting op zowel nationaal als federaal niveau, lijkt het me van een ongekende arrogantie spreken om uitgerekend nu geld te eisen waar het gewoon niet zit - want daar komt zo een gelijkschakeling tussen arbeiders- en bediendenopzeg op neer. Willen ze hier in dit land werkelijk het onderste uit de kan halen, dan moeten ze er ook maar voor zorgen dat ze eerst het geld gehaald hebben waar het zit.

Zit het geld nog in de industrie? (bron afbeelding: KLIK!)

Maar waar, oh waar, zit dat geld dan? Zou het kunnen bij de 20% rijksten van dit land, die het nog niet op krijgen als ze het al door ramen en deuren naar buiten kieperden gedurende een jaar en dat hele dagen lang van 's ochtends tot 's avonds? Of bij de banken, al dan niet door de belastingbetaler gered, die nog steeds met hoge bonussen en miljardenwinsten staan te zwaaien om hun aandeelhouders te behouden? Of misschien toch bij de regering, maar dan juist door de afschaffing ervan te eisen? Geld genoeg daar, me dunkt, maar toch niet waar ze het nu vrijdag willen vandaan peuteren.

Helemáál geen productplacement... (bron afbeelding: KLIK!)

Ik zal het eens uitspellen, vakkebonder: 't is op. Iedereen naar huis. We leven niet meer in de naoorlogse tijd, waarin iets extra eisen een uiting van pure mensenliefde was. We zitten in de allereerste globale crisis van het derde millennium en we krijgen onze vakantiedagen nog geeneens op. Niet overdrijven, dus. En als ge over die opzegtermijnen begint, begint dan ook maar gelijk over vakantiegeld, werkdruk, overuren, toeslaguren en hé, vergeet de kleine en grote zelfstandigen er niet bij te betrekken. Iedereen gelijk voor de wet!

Opinie: minarettenverbod in Zwitserland

In Zwitserland zitten ze met de gebakken peren. Doen ze daar ook eens een referendum omdat er ocharme vier minaretten staan (dat is er dan gemiddeld één per 100.000 Islamieten), vergeten ze de achterdeur van het niet-bindend te sluiten. Gedaan is het met de wildgroei van minaretten, er komen er geen meer bij, daar in het land van echo en jodel en banken en skipistes. 't Zijn dappere bazekes in Alpenland, zomaar njet tegen de minaret. Vlinderman weet eigenlijk niet goed wat ervan te denken. Al enkele dagen breekt hij zich het hoofd over zoveel Westerse vrijgevochtenheid - het heeft er misschien mee te maken dat de Zwitsers ten Oosten van Vlaanderen wonen? Eigenlijk vind ik die chalets van hen anders ook maar niets. Het doet me wat denken aan de hutjes van de opdringerige doorsnee Tiroler die graag in een vreemde benendans zijn handen op een vreemd stel durft laten pletsen. Ook geen lachertje en misschien moet er daar ook eens een bindend referendum over gehouden worden, binnen Europa wel te verstaan...

Nu we toch over referenda bezig zijn: het kost allemaal een degelijke duit om georganiseerd te krijgen, het is bij ons niet bindend en met de uitslag kan men nog altijd alle kanten op. Waarom zouden we dan nog onze regeringen in België blijven aanhouden? Kost een meer dan degelijke duit, er is niets bindends aan of binnen zo een regering van bij ons en feitelijk draaien de meningen ook telkens weer alle kanten uit. Afschaffen, die hele zwik, de macht aan het volk en wij zullen wel elke week op café gaan bekijken welke nobele zaak het verdient om ons over uit te spreken. We kunnen al eens beginnen met het afschaffen van de belastingen. Dat geld wordt toch maar in bodemloze putten gegooid, dat kan Jef Met De Pet heus ook zelf wel, hoeft geen regering hem bij te helpen. Het is maar een ideetje, nu ik hier wat lig te ouwehoeren tegen mijn scherm.

Over moed gesproken in termen van vijf minuten (bron afbeelding: KLIK!)

Elkeen zijn eigen vijf minuutjes ouwehoerenmoed, nietwaar?

Opinie: kranten en hun dure kwaliteit

Voor we de douche induiken, nog even een bemerking op het dagelijks gedrukte luikje van onze multimediale omgeving, zijnde de krant, ook wel gazet geheten. De prijs ervan is de laatste jaren nogal fel gestegen en telkens krijg je als lezer de uitleg dat die prijsverhoging nodig is om de kwaliteit van het blad op peil te houden. Elke dag namelijk het nieuws vers op je bord, het heeft zo zijn charmes en sommigen onder ons, waaronder Bibi, hebben daar best een centje voor over en gaan dan ook maar al te graag mee in het verhaal achter de prijsverhogingen.

Bron afbeelding: KLIK!

Echter, want die is er: waar sta je als trouwe lezer als je al maanden op rij moet vaststellen dat de kwaliteit er NIET op vooruit gaat, NIET van hetzelfde niveau blijft, zelfs ACHTERUIT gaat? Moet je je dan geen kritische vragen stellen zoals: "Hebben ze nu meer winst op onze kap gemaakt voor minderwaardiger materiaal én hebben ze dan geen corrector meer, wegens ontslagen of zo, die het hele ding naleest daar op die redactie?" De krant waar Vlinderman het over heeft mag zichzelf dan wel de grootste van het land vinden en daar fier op zijn, ze heeft blijkbaar tijd noch geld om deze lezer een foutloze artikelenreeks aan te bieden, ondanks die prijsverhogingen. Al helemaal niet in haar weekendeditie, die ze dan ook nog eens verkoopt aan een meerprijs van € 0,60. Spelfouten, vergeten woorden, kromme taal, herhaling van dezelfde artikels in één editie, onnauwkeurigheden, het zaakje staat er bol van. En dan heeft hij het nog niet over de onlineversie, waar van enige zelfcensurering bij uitlatingen van de medesurfende mens niet het minste spoor terug te vinden is.

En wat vindt Vlinderman daarvan of doet hij daaraan? Behalve per dag enkele malen diep zuchten, niets. Deze idioot blijft zijn krantje kopen. Omdat het nieuws hem anders maar blijft achtervolgen met een dag vertraging...

Dat vastgesteld hebbende wenst diezelfde Vlinderman iedereen een bijzonder aangenaam weekend toe en tot morgen of zo, als we elkaar hier weer maar eens treffen bij een perfekt uitgespelt opiniestucje of gedigt.

NIMBY, the next generation

De paden waarover een Vlinderman zich begeeft, lijken niet allemaal dezelfde weg uit te gaan. Zo stel ik zelf vast dat waar aan de ene kant Doel mijn onvoorwaardelijke steun blijft genieten in haar strijd om het voortbestaan als dorp, Bibi aan de andere kant net zo onwrikbaar en pal achter de Lange Wapperbrug blijft staan, ook al heeft goed 20% njet gezegd op het referendum gisteren. Als ik dan ga kijken op bijvoorbeeld de website van Het Laatste Nieuws en meer bepaald bij al de reacties daar, dan nog komt er geen spoor van twijfel in me op om alsnog het nee-kamp te kiezen. Ook al zijn veel van mijn vrienden en familieleden een tegenovergestelde mening toegedaan. De redenen daarvoor deed ik de voorbije weken reeds uit de doeken, daar ga ik dus niet meer op terugkomen, maar ik houd wel mijn hart vast voor de toekomst. Meer dan ooit zal deze twistappel ons op de Antwerpse maag blijven liggen, net omdat ze enkel maar voor- en tegenstanders kent die alleen maar voor het eigen grote gelijk blijven gaan. En gelukkig maar is dat een goed recht.

Het NIMBY-fenomeen (Not In My Back Yard) dat voor velen vandaag de dag speelt, dat is een ander paar mouwen. Vlinderman waant zich terug in de Middeleeuwen, waarin iedereen het voor het zeggen had in zijn eigen kasteel en de daarbij horende lijfeigenen. Ook toen heerste er geen maatschappelijk 'wij-gevoel', tegen welker belang grootschalige projecten konden ontwikkeld worden. Geen sociale zekerheid, geen mutualiteit, geen recht op een waardig leven ook. Bestond allemaal niet en waarschijnlijk zouden we zonder de Verlichting met zijn allen nog steeds onze plas laten lopen waar en wanneer we daar zin in hadden, terwijl we met paard en kar ons naar waar dan ook begaven waar er voedsel op ons lag te wachten. Want wegen, dat waren van die verharde karrensporen waar enkel de plaatselijke rabauw wat onderhoud aan deed om af en toe zijn slag te kunnen slaan. Maar ik dwaal af.

Ikke ikke ikke (bron afbeelding: KLIK!)

NIMBY. Het hoort blijkbaar bij deze moderne tijden dat iedereen letterlijk álles wil, hier én nu, maar nooit ofte nimmer daarbij wat dan ook wil inleveren. Never, over ieders dood lijk! Gemeenschapszin betonen? Ok, op welke rekening mag ik dan storten en het klopt toch dat ik het dan mag aftrekken van mijn belastingen, eh? D'r moeten besparingen komen? Ok, maar eerst de andere, als die betaalt, wil ik ook wel bijdragen, maar pas dan eh! Belastingen ontduiken? Hoe doe jij dat en heb je nog tips voor mij? Het holt ons uit als mens, dat NIMBY-airtje. Dat bouwt geen bruggen tussen mensen, integendeel. En dat vindt Bibi triest. Vlinderman pleit dan ook voor HIMBY (Here In My Back Yard)!

Opinie: Lange Wapper-referendum

Vlinderman heeft zijn ja-bolleke rood gekleurd in het stembureau en dat terwijl nagenoeg iedereen in zijn stemgerechtigde omgeving het andere bolleke heeft gefavoriseerd. Het is een bijzondere dag, deze zondag 18 oktober 2009, en het zal een bepalende dag worden voor Antwerpen. Wat ook de uitslag zal zijn, vanaf vandaag is deze Koekenstad verdeeld zoals nooit eerder. 'Mijn' Stad aan de Schelde is hopeloos verdeeld geraakt tijdens de voorbije pakweg 6 maanden. Harde voor- en tegenstanders speelden het allemaal nét niet zo netjes in het verdedigen van hun pro- en contrastandpunten, met heel wat gebeuzel over en weer tot gevolg. Bibi is benieuwd naar hoe het verder zal gaan.

Jaja (of neenee) (bron afbeelding: KLIK!)

In heel dit gebeuren heb ik toch wel een kanttekening te plaatsen bij het nut hebben van onze 'rechtstreeks verkozenen des volks'. Om de zoveel jaren worden we verplicht opgeroepen onze democratische stem uit te brengen voor gemeenteraad, provincieraad, Vlaamse en/of federale overheid. Die dag geven we van rechtswege een mandaat aan de verkozenen om namens onszelf een beleid uit te stippelen waar we beter van worden en waardoor we gezellig samen kunnen blijven 'leven'. Feitelijk zou je dan een referendum als dat van vandaag kunnen omschrijven als een motie van wantrouwen, want we geloven blijkbaar collectief niet in het vermogen van onze beleidsvoerders om dat te doen waarvoor we hen verkozen hebben... Het is wat kort door de bocht, dat besef ik ook wel, maar toch. Waarom zouden we dan nog moeten gaan stemmen?

Binnenkort zal blijken of de Antwerpenaar - en spijtig dat niet de rest van Antwerpen-doorstekend Vlaanderen mee heeft mogen kiezen - het beleid van zijn verkozenen heeft goed- of afgekeurd en De Lange Wapper er al dan niet komt. Los van het al dan niet opgeloste verkeersinfarct zal dan ook blijken of de Antwerpenaar die enkele jaren geleden zijn stem uitgebracht heeft, dan goed zal opgelet hebben. En over enkele jaren zullen we dan moeten zien of diezelfde Antwerpenaar zijn (herziene) stem beter zal besteden. Want vergis u niet, ook dat stond/staat vandaag ter discussie.

In ieder geval: over enkele minuten sluiten de stembureau's hun deuren en kan er al dan niet overgegaan worden tot het tellen van de stemmen. Al dan niet, want er is een minimum aantal stemmers nodig om de rechtsgeldigheid van dit referendum vandaag te kunnen honoreren. En dan komt uiteindelijk finaal de Vlaamse overheid nog aan het woord. Als je ziet wat die heeft aangevangen met pakweg het quasi-vermoorde Doel...

We houden de vinger aan de pols.

Er zijn er weer gaan vliegen...

Het blijft een onwezenlijk weekend, al moet het gezegd dat de wil om de draad terug op te pikken best aanwezig is. Alleen, Bibi blijft over zijn schouder kijken, om MJT op deugnieterij te betrappen of gewoon, om zeker te zijn dat ze nog volgt. Beetje gek, maar dat gaat zo met zaken waar liefde aan verbonden is. Je geeft niet zomaar op in je verlangen om toch nog een laatste aaitje, een laatste aanraking gewoon te geven en te voelen. Dat zal nog een tijdje zo zijn, vermoed ik, en daarmee weet ik dat het beestje hier welkom is geweest en graag gezien werd.

Ondertussen gaan de realiteit en actualiteit helemaal aan ons voorbij. Blijkt daar weer een stel gangsters ontsnapt te zijn met een helicopter. Wat is daar nu in feite helemaal de nieuwswaarde van? Als ze het gedaan hadden met een Boeing 747, dat zou pas iets zijn. De hele discussie die daarnaast woedt over het gevangenisbeleid (wist zelfs niet dat dat nog een bestaand beleid inhield) bijvoorbeeld. Wat moet een mens daar nou weer mee. Ofwel ben je van het rechte pad af en dan gelden voor jou de rechte rechten niet meer, ofwel ben je er nog op en dan hoeft er niet over gezeverd te worden. Geen inkomen en dan maar het roofpad op? Als dat niet in België gebeurt, dan zou ik er nog iets voor kunnen voelen. Maar in dit land, waar je onwaarschijnlijk hard je best moet doen om tussen de vetpotten in te vallen? Zonder loon, ziekteuitkering, invaliditeitssteun, leefloon of ander vervangingsinkomen komen te zitten? Hoe doe je dat? Niets rechtvaardigt in ieder geval het misdadig alternatief, waarbij je anderen schade berokkent om zelf je beurs te vullen. En als het dan nog enkel om eten op tafel ging, dan zou ik het nog ietwat begrijpen.

Het gaat ondertussen over de menswaardige behandeling van misdadigers in de cel. Die mensen hebben het doorgaans moeilijk met hun vrijheidsberoving - hadden ze natuurlijk eerder aan kunnen denken voor ze hun scheve schaatsen aanbonden - maar verder hebben ze weinig tot geen reden om te klagen. Bibi betaalt mee voor hun onderdak, eten op tafel, TV, ontspanningsruimte en noem maar op. Allemaal zaken waar ik zelf voor moet dokken en doorgaans nog geen klein beetje ook. Om dat allemaal te kunnen bekostigen, sta ik iedere werkdag op en kijk ik uit inzake mijn uitgaven. Niet moeilijk, maar het vergt uiteraard wat discipline, van de soort die mij niet via een cel moest aangeleerd worden.

Klinkt Vlinderman nu nogal rechts? Dat is mogelijk, maar ik zit niet in de cel. Als alles een beetje meezit, belandt Bibi daar ook niet, omdat ik me aan de zeden en gewoonten van dit land houd, waar het best prettig toeven is. En ook voor de minderbedeelden onder ons zijn er mogelijkheden zat om deel te nemen aan ons levensfestijn. Mits je een beetje je handen thuis kan houden, natuurlijk. En wie een tik op de vingers krijgt, moet stil zwijgen en beamen dat er iets niet pluis was met de eigen houding. En boete doen, dat natuurlijk ook, in de wetenschap dat er altijd nog een kans zal volgen om het beter te doen.

Film: Untraceable

Wie zin heeft in een goede film, die moet maar eens kijken naar 'Untraceable', een in mijn ogen steengoeie film over wat iemand met het 'anonieme' internet kan aanvangen. De film handelt over een website 'KillWithMe.com' en brengt het verhaal van een zieke geest die dieren en mensen ontvoert en vervolgens laat (!) vermoorden op basis van het aantal bezoekers. Het is geen film voor watjes, er komen nogal wat expliciete beelden in voor, maar wat mij het meeste trof in de film is de link naar het gedrag van mensen zoals u en ik. We lachen allemaal wel eens met wat voor rotzooi we in onze inbox binnenkrijgen, waarop mensen te zien zijn die pech hebben, tegen een paal aanknallen met hun hoofd en daar ongetwijfeld veel hoofdpijn aan over houden, toevallig gefilmd en de volgende dag al tot vermaak van ons allen digitaal de wereld rondreizen in en met hun miserie.

Er zijn genoeg websites over de hele wereld te bezoeken, waarop we een pervers inkijkje krijgen in de ellende die onze wereld heden ten dage te bieden heeft. Dat gaat dan over terrorisme, mishandeling, seksuele uitbuiting, militaire acties, misvormde mensen, snuff-stuff, het houdt gewoon niet op. En wat het ergste is: niemand beseft ten volle zijn eigen bijdrage aan de leveranciers ervan. Immers, hoe meer we met zijn allen dat spul blijven bekijken, hoe meer er een marktnood ontstaan, die volgens economische principes dient vervuld. Yak!

Soit, we gaan er niet al te veel over berichten, al durf ik hier en nu wel de vraag stellen: bent u ook zo iemand? Kijkt u ook naar de miserie op het internet, al was het maar om jezelf gelukkig te prijzen dat jij niet het hoofdpersonage bent in dat flard van een ongelukkig leven? Ik heb het er in ieder geval mee gehad. Ik doe niet meer mee. Internetshit heeft zonet een deelnemer verloren.

Een kritische beschouwing

Vlinderman is niet te beroerd om een kritisch geluid te laten klinken wanneer het nodig is. Met dit gegeven in het achterhoofd en met een kritische correspondent voor handen, wil hij dan ook u volgende opinie niet onthouden. Het gaat over waarnaartoe met de Aarde, maar dan microscopisch vertaald naar de situatie, zoals die huidig in België speelt. Een aanrader voor wie niet gedachteloos wil slikken, maar vooral eerst goed door kauwen.

De Aardse groene longen, het offer op het altaar van de rendabiliteit.

Verdeel en heers, ook nu nog is deze leuze brandend actueel. Terwijl het grote geld almaar meer internationaliseert, globaliseert en mondialiseert zien we na de hoopgevende éénwordingsprocessen der volkeren (bvb. het Europese project) en de bijhorende vrede opnieuw op verschillende plaatsen afscheidingsbewegingen en conflicten opflakkeren.

Zou het kunnen dat separatistische en meestal extremistische bewegingen al dan niet rechtstreeks steun krijgen vanuit de grote financiële groepen en investeringsholdings? Deze steun brengt nadien immers het veelvoud op. Nu zien we dat deze investeerders vooral bezig zijn hun geld te beleggen in de nieuwe industrieën in het verre Oosten. Een wereldbevolking bestaande uit een grote groep zeer armen die de consumptiegoederen voor een groeiende groep minder gegoeden aanmaakt, komt een zeer kleine groep van onvoorstelbare rijke mensen maar al te goed uit (de toplui van deze financiële groepen).

Om hun rijkdom en macht te vergroten is het dus zaak dat ze de groep van minder gegoeden (de consumenten van goedkope artikelen) zoveel mogelijk doen aangroeien. Daarvoor moeten ze strategieën opzetten waardoor de levensstandaard van de middenklasse in de beter gegoede delen van de wereld naar beneden valt.

Via allerhande manipulatie en lobbying bij de beleidsmakers in die delen van de wereld kunnen ze zo hun slag thuis halen - in Brussel bvb. zijn er zo ‘n 15.000 gekende lobbyisten werkzaam - door o.a. verdeeldheid te zaaien.

Vanuit dergelijk standpunt bekeken is het de ideale manier om iedereen die producten te doen kopen die gemaakt werden in de fabrieken waarin zij investeerden en waaraan zij dus hun inkomsten te danken hebben.

Hoe leggen ze dat nu bvb. in Westeuropa en meer bepaald in België aan boord?

De jongste tijd worden we steeds meer geconfronteerd met het begrip staatshervorming maar in feite gaat het over een sociale staatsontmanteling. Bewust gebruikt men in dat opzicht sympathiek klinkende termen zoals onafhankelijkheid en zelfbestuur terwijl het eigenlijk neerkomt op de vernietiging van België en meteen ook van de welvaartstaat zoals we die tot nu toe kenden.

Velen zijn door de onophoudelijke propaganda die gevoerd wordt de mening toegedaan dat een onafhankelijk Vlaanderen inderdaad ook een verbetering voor Vlaanderen zou kunnen meebrengen. Die verbetering zou er in de eerste plaats komen door een forse kapitaalinjectie in de Vlaamse economie; het geld dat men daarvoor nodig zou hebben, is dan immers ruim voor handen doordat er in een onafhankelijk Vlaanderen geen sprake meer zou zijn van de fameuze geldtransfers van Vlaanderen naar Wallonië.

Op het eerste zicht lijkt alles te kloppen als een bus maar voor wie tweemaal nadenkt komen algauw de nadelen en zelfs de totale rampspoed naar voor die een splitsing van België met zich mee zal brengen.

Met de regelmaat van de klok verschijnen er in de media verhalen van goedkope Oost-Europese arbeidskrachten die hier de jobs van de lokale bevolking komen inpikken. Ook zien we dikwijls bedrijven van hieruit vertrekken naar deze lageloonlanden. Door de vele beslommeringen die zo’n delokalisatie met zich meebrengt laten gelukkig niet alle bedrijven zich tot een dergelijke verhuis verleiden.

Geheel anders zal de situatie zijn wanneer men erin slaagt om België op te splitsen in twee delen of van zodra men zelfs maar de sociale zekerheid opsplitst. Wallonië zal er van dan af helemaal alleen voorstaan en zal niet meer over de middelen beschikken om een sociaal zekerheidsstelsel te financieren voor hun werklozen , ouderen en zieken. Deze nieuwe, zelfgecreëerde straatarme buur zal zich bovendien genoodzaakt zien om vele mensen die nu nog in staatsverband tewerkgesteld zijn op straat te zetten door gebrek aan financiële middelen. Om brood op de plank te krijgen voor zichzelf en hun familie zal dit immens leger werklozen nu verplicht zijn om tegen elke prijs werk te vinden.

Omdat de zware Waalse industrie (waardoor België en in het bijzonder Vlaanderen zich tijdens de moeilijke crisisjaren recht kon houden) op sterven na dood is, zullen deze hopelozen zich massaal op het welvarende Vlaanderen richten. De Vlaamse industrie zal door zo’n groot en plots aanbod van werkwilligen aan lage loontjes rap haar keuze gemaakt hebben. Door de wet van vraag en aanbod en door onderlinge concurrentie gedreven zal zij niet anders kunnen dan deze sterk gemotiveerde werkzoekenden tewerk te stellen aan absolute minimumlonen. De desastreuze gevolgen zullen niet lang op zich laten wachten. Wie nu in Vlaanderen zijn job zal willen behouden, zal bereid moeten zijn om ook aan deze voorwaarden te werken. Resultaat: lagere lonen, verslechterende arbeidsvoorwaarden, vermindering van levensstandaard en koopkracht en dus een ramp voor de middenstand en kmo’s.

Daaruit zal onvermijdelijk volgen: een vermindering van belastingsinkomsten voor de staat , waardoor ook hier in Vlaanderen de goede sociale voorzieningen (kinderbijslag, pensioenen, ziekteverzekering, enz…) voorgoed tot het verleden zullen behoren.

Welvaart voor Vlaanderen door een onafhankelijk Vlaanderen, de slogan van de Vlaams nationalistische separatisten zal binnen de kortste keren tot een echte nachtmerrie verworden. Welvaart zal slechts nog een vage herinnering uit de goeie oude tijd zijn.

“Maar onze industrie zal er dan toch wel bij varen”, zullen sommigen opperen. Helaas ook hier zal dit geenszins het geval zijn want alhoewel de lonen zullen dalen, zullen ze toch niet dalen tot op het niveau van de nieuw opgekomen industrielanden. Onze lonen zullen bevriezen op het niveau van de bestaans- en loonminima, die hier hoe dan ook nog altijd hoger zullen zijn dan die in de ex-Oostbloklanden en het verre Oosten.

We zullen dus Armer geworden zijn, maar nog net niet straatarm en daardoor zullen we willens nillens gedwongen worden enkel nog de goedkoopste goederen aan te kopen. In realiteit wil dat zeggen enkel nog die goederen, die geproduceerd werden in die lageloonlanden.

Bedenk wel dat dit enkel maar mogelijk is dank zij de aan slavenarbeid grenzende condities waaronder deze mensen moeten werken. En daartegenover zal zelfs onze industrie het loodje moeten leggen.

In Wallonië zal intussen de toestand zo mogelijk nog schrijnender geworden zijn. De armlastige Waalse regering zal het aan zichzelf en zijn bevolking verplicht zijn om op zijn beurt tegen elke prijs werk te creëren en zal dat enkel kunnen doen door “vreemd” kapitaal aan te trekken voor nieuw op te richten activiteiten in wat we tot nu toe als de groene long van België kunnen beschouwen. Niet meer geremd door enige Belgische wetgeving zal Wallonië zich als het ware automatisch gedwongen zien om aan investeerders de soepelste Europese bedrijfs-, milieu- en lonenethiek aan te bieden In dit geval zijn dit de loon en arbeidsvoorwaarden van de nieuw aangesloten Oost-Europese lidstaten. Naast de menselijke tol die dit zal kosten verliezen we zo tenslotte ook de laatste echte wouden die België rijk is. Wat we de Brazilianen kwalijk nemen i.v.m. hun regenwouden hebben we immers in Vlaanderen al lang voor hen gedaan. Nu zal en moet ook het Waalse groen er aan geloven. Aan deze voorwaarden zullen de investeerders over elkaar heen vallen.

Men hoeft er geen moment over te twijfelen dat deze investeerders in de eerste plaats uit Vlaanderen zullen komen. Immers, wie er tot nu toe tegen opzag om zijn bedrijf te verhuizen, zal nu met een soort van tweede Roemenië op 30 km van zijn achterdeur geen seconde twijfelen. Kortom een neerwaartse spiraal die eenmaal als ze een feit is nog moeilijk zal om te keren zijn.

Indien iedereen zomaar kritiekloos blijft meelopen in dit verdeel- en heersbeleid zal de prijs die we daar met z’n allen (kleine industrieelen, zelfstandigen, kmo's, loontrekkenden, hulpbehoevenenden en vrije beroepen) voor zullen moeten betalen zeer hoog zijn.

De eerste tekenen zijn reeds zichtbaar, moordende concurrentie voor de bedrijven, loonmatigingen, kafkaiaanse administratie, afbouw van de pensioenen, toenemende werkdruk, etc... De welvaart die we tot voor kort kenden, zal enkel nog iets zijn waar we met heimwee en weemoed aan zullen terugdenken.

Eenmaal ze erin slagen om België te verdelen (die aan de wieg stond van de EU) lijkt het me een koud kunstje om Europa ook op dezelfde wijze te verdelen. Al hun gelobby heeft overigens ook daar al de eerste resultaten opgeleverd als je ziet dat het Eurobudget (en dus de werkingskosten voor een welvarende unie) eerder de neiging heeft om in te krimpen i.p.v. te stijgen in de door de bevolking ongevraagde en oncontroleerbare expansie.

Voor mij lijken het allemaal tekenen aan de wand die geen toeval meer kunnen zijn, want telkens is het aanschuiven aan de kassa voor dezelfde geniale superstrategen.
Het lijkt me zeer moeilijk om de zaken nog op een ander wijze te zien als je eenmaal begonnen bent om het grotere plaatje te aanschouwen in de globaliserende wereld waarin we leven.

@ Branco

Opinie: regeringsformatie

Allez, de kogel is (nog maar eens) door de kerk: onze would be premier heeft zijn opdracht (nog maar eens) aan de koning teruggegeven. Geen regering, sorry. Ik vraag me af hoe dat gesprekje eraan toegegaan moet zijn. "Je suis désolé, Sire, mais je ne réussis pas à construire ça dont notre pays a besoin." Of zou het eerder iets geweest zijn als: "Excuseert mij, Sire, maar het lukt écht niet. Ik wil wel, maar er is altijd wel iemand anders die gaat dwarsliggen." Wie zal het zeggen? Al die tijd dat Yves Leterme nu al bezig is geweest, heb ik het beeld van mezelf voor ogen met een Rubicube, je weet wel, zo een rebus met zes vlakken, waarvan je alle vlakken op kleur moest draaien. Telkens als ik bijna een tweede vlak erbij had, ging er zo een verdomd stukje verkeerd liggen... Mijn oplossing uiteindelijk bestond uit een zwitsers zakmes en vervolgens het hele zaakje terug ineen prutsen. Het resultaat mocht er zijn, de wijze waarop wat minder. En wat dan nog.

Een normale mens vraagt zich in ieder geval nu af hoe het verder moet. Ik doe dat ook, vraag me niet waarom. Zowel links als rechts gaan er meer en meer stemmen op om de 'verantwoordelijkheid' op te nemen en het land eindelijk een regering te bezorgen. Datzelfde rechts en links, en neem er maar gelijk noord en zuid bij, weigeren echter het zonlicht in elkanders ogen. Moi d'abord, l'état suivra, n'est-ce pas? Als ik dan in Amsterdam afgelopen week het gegniffel mee mag maken en elders lees hoe België de risée aan het worden is van de hele wereld, dan voel ik toch een kramp. Niet één van de gezelligste krampen trouwens.

Bibi is het beu. Bibi wil geen risée zijn. En misschien moet er nou maar eens helemaal door de zure appel heen gebeten worden. Ledigen, die kelk, tot op de bodem. Eens kijken hoever het kan gaan, mag gaan, moet gaan. Tot we er met zijn allen bij neervallen en er een externe scheidsrechter het moet komen uitmaken wie gewonnen heeft. Ja, een vredesmacht in België, waarom ook niet? Ze kunnen rubberen kogels meebrengen, om striemende indruk op ons ruziemakers te maken. En Europa kan boetes uitdelen wegens roekeloos getalm (Europa kan alleen maar doen waar het goed in is, toch?) Of we kunnen de strijdbijl begraven, samen met sommige mislukte zweeppartijtjes (hoewel, mislukt?) en verder doen zoals voorheen: hoffelijk argwanend.

Frans Vlinderman

Opinie: het hoofddoekenverbod

Het is erg tegenwoordig, al dat politiek gedoe over de hoofddoek. Ik weet niet welke idioot er nu eigenlijk valt over iemand met een doek, omdat betrokkenes religie dat zou voorschrijven. So what, het zijn toch zij die ervan zullen zweten in onze gigantisch hete zomers, niet? Het heeft ook zo zijn voordelen: je hoeft als hoofddoekgebruikster 's ochtends geen uren in de badkamer rond te hangen om toch maar alles in de juiste plooi gekamd of -borsteld te krijgen. Tijdswinst, trouwens ook goed voor het milieu, want dan hoeft die badkamerlamp al die uren alweer niet te branden en zo.

Na Antwerpen is nu ook Gent ervoor te vinden om de hoofddoek dus te bannen voor iedereen die met het publiek in contact komt tijdens de uitoefening van een openbare functie. Stel je voor dat iemand daar aanstoot aan zou nemen. Ik alvast niet: op de tram of bus, occasioneel zelfs de trein, storen ze me niet. Ook niet wanneer ik over straat loop. En als ik op reis een paar van die bedekte kopjes zie, dan ben ik erdoor gecharmeerd, weet ik dat ik met vakantie ben. Trouwens, de dame die Nip en mezelf heeft geholpen met de formaliteiten van ons nakend huwelijk, zag er schattig uit in haar hoofddoekige bekleding. Nogmaals, so what?

Religieuze symbolen, het kan niet, het mag niet, het zal niet. Wel, ammehoela, waarde heren beleidsvoerders en bovenal opiniemakers. Wat is de volgende stap: het verbod op een hoofddoek omwille van medisch-esthetische redenen? Kunnen al die mensen met een kaal hoofd omwille van chemo volgens mij alvast niet mee lachen. Kan je trouwens gelijk voorstellen dat ze een bordje om hun nek hangen met 'ik heb kanker'. Of wat met al die kruisjes om de (onbedekte) hals, op revers gespeld zelfs, en dan spreek ik nog niet over al die Maria-medaillonnetjes. En keppeltjes, wat gaan we daar mee aanvangen? En een groen hemd of shirt, kan dat wel door de beugel? Of zwart? Want je zou zo wel eens aan het loket kunnen meedelen wat je politieke voorkeuren zijn - en dat wil toch niemand?!

Nee, het beleid in dit land spoort niet. Langs de ene kant wat lopen afzeiken over (il)legale burgers die zich dienen te integreren en daarbij vooral verdraagzaam moeten zijn, mét respect voor elke 'andere' cultuur, langs de andere kant in diezelfde 'bevlogenheid' lekker discrimineren op basis van geloof. Er zijn er volgens mij een paar hun pedalen kwijt. En dan die mensen van dat Centrum voor Gelijke Kansen en andere Blabla, waar blijven die nu? Niets aan de hand, want Papa Wet heeft het zo gedicteerd? De democratie heeft het laatste woord? Welke democratie? Diezelfde die momenteel ongeveer 10% van haar onderdanen negeert omdat ze hun ideeën niet genegen zijn?

Laat het mij zo stellen: de democratie in België, en dan bedoel ik net zo goed Vlaanderen, Wallonië als het Brussels Gewest en bij uitbreiding in de hele (Moderne) Westerse Wereld, is ver zoek en eigenlijk al verloren vanaf het uitgangspunt dat 'de meerderheid' gelijk heeft. Dèmos en Kratein, de Griekse woorden, ze klonken toch zo mooi, maar ook toen was het al een doodgeboren baby. We doen ons best, daar niet van, maar zelfs de uitvinders van 'democratie', de oude Grieken, slaagden er niet in hun verheven idee om te zetten in een waardig en menselijk model (mochten eraan deelnemen: geen slaven, geen vrouwen, geen arme sukkelaars, ...) Wat zouden wij 'moderne' mensen, die zelfs geen tijd meer hebben om over wat dan ook te reflecteren, er dan wat van bakken?

Het is een epistel geworden, maar ik wou het toch even kwijt. Eitje leggen en zo. U mag het pellen.

Frans Vlinderman.

(noot: te lezen als pleidooi voor meer menselijkheid)