Europa onder + gedicht

Om even terug te komen op mijn bijdrage gisteren: het blijkt volgens het gevangeniswezen om een kwakkel te gaan. Waarmee weer maar eens bewezen is dat omwille van de sensatie sommige journalisten het niet al te nauw nemen met de onderbouwing van hun verslaggeving. Maar dat is een ander paar mouwen, gekoppeld aan de cijfers van verkoop en zo en dat is altijd al een flinterdunne grens geweest met het land van objectieve (bestaat objectief nu wel of niet?) berichtgeving.

Wat wel om je te bescheuren is, dat is het feit dat men omwille van een bepaalde Europese toestand in Nederland heeft vastgesteld dat een aardappelmesje (je kent ze wel, die lekker vlimmige mesjes waar je zo een aardappel mee vermoordt) tot het domein der verboden wapens behoort. Je kan op deze site het verloop van de Nederlandse overheidsinmenging in de Nederlandse keuken verder volgen. En aan de hardleersen onder ons: het is dus not done om je aardappelmesje in je vestzak mee te nemen als ultiem verdedigingsmiddel (stop die revolver wég of ik schil je!), maar het is dus eveneens not done om er een exemplaar van in je keukenla te hebben liggen. Regelnicht Europa heeft het immers zo beslist. Ben benieuwd wanneer die Europese gekte ook hier in Vlaanderen toe zal slaan.

Laatste stand van zaken inzake de Vlindermansite: zoals je wel zal gemerkt hebben, is het uitzicht van de blog danig veranderd. Dat was nodig om één en ander met harmonie met elkaar te brengen, een huisstijl-beslissing, quoi. Ik hoop dat het een beetje aan zal slaan, al kan ik nu al met quasi zekerheid stellen dat ik het een bijzonderheid vind hoe Rudy blog en site in elkaar heeft geïntegreerd. Ook forum en kalender gaan dezelfde toer op, al zullen er daar een aantal veranderingen zijn qua opzet. We blijven eraan werken tot het af is (nu ja, we, Rudy met hier en daar wat feedback van Bibi).

Morgen is het alweer vrijdag. Daar valt niet veel over te vertellen, die dag moet nog aanbreken, maar ik kijk ernaar uit. En aan exmedewerker J. van op het werk wil ik nog mijn beste wensen meegeven voor zijn nieuwe opdracht, daar ergens in de verre Kempen. Geef er dezelfde lap op als ik je bij ons heb zien geven, de rest volgt dan wel vanzelf ;-)

uit het zicht misschien

ergens tussen de lijntjes
een stel voetsporen die leiden
naar nieuwe bewandelbare wegen
met rechts een diepere indruk
alsof er af en toe mank gewandeld

achterom kijkend een recht spoor
dat doorloopt tot in het grijs
van vergeten anekdotes en soms
een moeilijk moment zonder water
in de woestijn van het ijzeren beleid
maar niemand die daar nog om maalt

met een spiegel wordt gisteren
gekanteld tot omgekeerd morgen
waar het pad uitgestippeld ligt
te wachten op de slimme kudde
een pad te volgen met zowaar links
af en toe een diepere indruk
als stichtend voorbeeld
dat wankelen soms eens
doodgewoon moet kunnen

Frans V.

surrealisme + gedicht

Terwijl Rudy naarstig verder sleutelt aan mijn site, lees ik tijdens de rookpauze in mijn krant. En vandaag was het weer raak. Alwéér een artikel, waarbij ik na het lezen ervan moet vaststellen dat mijn verstand te klein is voor deze tijd, dit land, deze hele wereld. Ik schets u wat er bij mij dus niet in wil of kan: een vrouw doodt een tijd terug in een depressieve bevlogenheid haar vijf kinderen door ze de keel over te snijden en poogt zich daarna ook zelf van het leven te beroven. Wat mislukt (spijtig dat het niet mislukt was in de eerste vijf uithalen). De vrouw in kwestie zit nog in de gevangenis, in afwachting van haar vermoedelijk assisenproces (sommige daden in dit land vereisen een volksjury). Verder: de vrouw wil scheiden van haar echtgenoot. En dan komt het, het punt waarop mijn hersenen finaal dienst weigeren: in dit land kan je door een deurwaarder betrapt worden op overspel als je ligt te vozen met iemand anders dan je wettelijke partner, maar als je in de gevangenis rondhangt, mag je wettelijk nummertjes maken met een andere vriend. Zij, die haar kinderen de dood in gestuurd heeft, mag vreemd gaan binnen de muren van een gevangenis, mét het doel een nieuw kind op de wereld te zetten.

Ik laat het maar even bezinken, maar leg mij eens uit hoe dat welbepaalde kind, gesteld dat het er zou komen, ooit in een veilig nest kan opgroeien. Ten eerste zal dat kind enkele het allerprilste begin bij haar moeder kunnen verblijven (ik ga uit van een scenario waarin de moeder een stevig aantal jaartjes zal mogen brommen), waarna het de gevangenis zal moeten verlaten. En wat gaat dat kind later allemaal mogen horen van zijn moeder? Zal wel goed zijn voor zo een kinderzieltje, niet? Basisveiligheid en basisvertrouwen en zo.

Laat ons hopen dat het hier een kwakkel betreft, een uitschuiver van formaat, die zonder dubbelchecken gewoon de krant heeft gehaald, omdat het zo sensationeel zou zijn. Want ik zie de sensatie er niet van in. Enkel het surrealisme van de suprematie van het individu, zonder hinder van ook maar enig ethisch besef.

ergens in de verte

terwijl in de ene staat het gekerm
een stille dood sterft in het stof
van een uitgedroogde eenzaamheid
zonder gehoord te zijn aan de top
door mensen met oren aan hun hoofd en
een grein besef van verantwoordelijkheid

wordt de wereld op de knieën gedwongen
van bedolven kinderleed in het land
waar de zon doorgaans enkel rijst
waar duizenden legertrucks rijden
alsof de duivel hen op de hielen
om er zoveel als mogelijk te redden
en iedereen zonder uitzondering
per uitzondering toegelaten daar
waar voorheen amechtig afgezonderd

in eigen land wordt gemompeld
met overladen hoofden geschud
en hier en daar een schenking
om dan terug tot de orde van de dag
zo snel mogelijk door de strot
zonder besef dat de mensheid
op ramkoers ligt met zichzelf

Frans V.

Ghana + gedicht

Er wordt hard gewerkt aan de Vlindermansite (merci, Rudy!) dat is zowat het grootste nieuws vandaag. Het resultaat zal binnenkort wel online staan en dan spam ik mijn hele adresboek om de geboorte aan te kondigen. Zodra het zover is, neem ik u allen van hier mee naar daar, want ook de blog zal daar geïntegreerd worden... De wondere wereld van de techniek, het zegt me wel wat ;)

Verder ga ik zodadelijk met Nip oude vriend David terugzien, nadat hij samen met twee collega-meesters-in-opleiding in Ghana gegaan is voor een uitzonderlijk stagemoment. Als u even tijd heeft, een computer met modem en geen zin om sebiet uw achterwerk op een zon- en mensenovergoten terrasje te parkeren, kan u eens gaan lezen bij hem in zijn blogverslag, of dat van zijn collega's (één en twee). En blijf gerust ook even hangen in hun fotohoekjes... Trouwens, als ik David zo een beetje ken, zal er binnenkort ook nog heel wat poëzie van komen ook.

ochtendmoment

opgelost in rijp, hij ziet
een sliertje pareldauw
getuige van nachtkilte
siert een laat meiklokje
tot bloei gekomen na de dag
dat april aan haar einde kwam

de natuur in haar cyclus
routineuze feilloosheid
dwingt haar menselijke bewoners
met de eigenwijze neus er op
ook zonder taal is leven mogelijk
even onafwendbaar zelfs als
een zon die zonder wolken
altijd weer zal schijnen

de man knielt met gebogen hoofd
dankt in het vroege ochtenduur
de komst van een nieuwe dag
in de stilte van het stadspark
hoort hij hoe leven verder groeit
groene ademhaling die pulseert
op onverstoorbare harteklop

Frans V.

website + gedicht

Vlinderman gaat op zijn eigen online. Naast mijn blog wil ik nu zelf een website op poten zetten. Dat ik daar absoluut geen kaas van gegeten heb, bleek onlangs nog. Alle mail naar mijn frans_vlinderman@vlinderman.be werd niet langer bezorgd, omdat ik zonder nadenken mijn domeinnaam getransfereerd had. Ondertussen heb ik me daar enkele uurtjes het hoofd over gebroken en zou dat euvel alvast moeten hersteld zijn. Nu de site zelf nog. Ik heb er al wat op geplammuurd, dus je kan alvast wat wennen aan het adres, en dit in afwachting van wat het uiteindelijk moet worden.

Mijn dagelijks klappeke hier gaat waarschijnlijk gewoon door, ben het gewoon geworden, maar zal toch wat minder worden. Waarom zou ik immers nog veel hier posten als ik het straks gewoon in mijnen eigen hof kan doen? Toch? Ge kunt in ieder geval al eens gaan kijken (hierzo) en als ge tips hebt, dan hoor ik die graag :-)

Sebiet gaan Nip en Bibi in ieder geval nog wat genieten van het mooie weer op deze zonnige Pinkstermaandag, want morgen is het alweer werken geblazen (en dat het daar warm durft worden met twee hoeken van het bureau die stelselmatig vanaf de middag de zon vangen, daar hoef ik het geeneens over te hebben, begin gewoon spontaan te zweten).

Westers geweten

het smelten gaat door
niet alleen de poolkappen
doen ons klappertanden van angst
dat het water niet alleen in de kelder
maar zelfs tot op de eerste verdieping
de bedden aan het drijven krijgt

er is ook het werkvertrek
waar het kwik kwiek durft stijgen
net zoals het lijstje dingen te doen
tot ongehoorde hoogten samen met
hij ziet het nog altijd rooskleurig
met zijn zicht op park op komst

hij leest zijn krant
tijdens vrije uren turen
naar kriegelletters vol onheil
dat een land naar de maan en
mensen in steeds grotere woestijnen
en maar roepen en maar gillen
dat ze dit en dat ze dat willen

slaapt hij toch nog gerust
in de nachten van ongeweten
waar gedachten rondwaren
zonder echte samenhang en hij
zo vrij als een onwetende slaaf
van zijn Westerse supermodelstaat

Frans V.

Moederdag

Heil, gij Moeder daar te Duffel! Heil ook, gij Schone Moeder daar in Hoboken! Het is dan wel niet de Antwerpse feestdag voor U, maar we gaan ons toch niet laten kennen, eh. Als VTM en de krant de moeders in de bloemetjes mogen zetten, dan wij die van ons ook. Geniet van wat ge ook gaat doen, Dames, en mocht ge dit lezen en denken van tiens, dat is gene zoon van mij, dan moet ge maar peinzen dat ik het plaatsvervangend aan het overbrengen ben.

Voor de poëzie zult ge vandaag niet hier moeten zijn. Misschien dat ge hier wel iets naar uw gading vindt.

Enquête-stuff

In verband met al die negativo's die hier komen stemmen en hun vriendjes die nog opgetrommeld moeten: warme oproep aan alle zich geroepen voelen: stemmen, stelletje weet ik veel, er valt hier een dichter te vermoorden, zomaar, gratis en lekker anoniem. En als je dan toch bezig bent: stop maar met langs komen, want het klopt niet met je stemgedrag.

Moest er even uit, als je ziet hoe dat hier ineens escaleert, dan krijg je zoiets voor minder. Een onschuldige enquête met niet zo onschuldige reacties erop, en altijd in golfjes. Hm, ik geniet niet zo van dat laatste golfje. En al helemaal niet van de manier waarop het allemaal zo anoniem kan, daar moet ik in de toekomst toch ernstig rekening mee houden.

Soit, moeder, gij hebt vandaag mijn aandacht!

zaterdag + gedicht

Een dagje overgeslagen, gisteren was het veel te leuk op terrassen her en der om me te dwingen naar huis toe te gaan voor de dag voorbij. Ondertussen lees ik de verdere uitslagen van de enquête en zie ik dat de negatieve stemmers ruimschoots aan de slag zijn gegaan. De verhoudingen zien er apart uit, de interpretaties zullen dat ook zijn. Al kan ik aan de mensen die zouden wensen dat ik er het bijltje bij neer gooi alvast meedelen dat such thing not's gonna happen. Bijsturen en zo, dat wel, maar zonder feedback wordt het moeilijk natuurlijk. Dan zal het aan Bibi zijn om één en ander in zijn kraam te passen.

Nip is gisterenavond met B en N een avondje op Ladies Night geweest. Vlinderman had zelf een afspraak met een afscheidsetentje van een collega en is daarna stevig doorgezakt met volle gas vooruit. Het was volgens mij al jaren geleden dat ik nog eens ergens te horen kreeg dat er niets meer te bestellen viel... We hebben ons allebei in ieder geval duchtig geamuseerd, zij in Bergen-Op-Zoom, Bibi in Antwerpen-City. Zou het weer veel rol gespeeld hebben?

opwaarts, altijd voorwaarts ook

nog maar een kind natuurlijk
was het nog maar een kind
zo iemand die nog huilen durft
wanneer het daar de zin voor
tussen het sterren tellen door

spreek niet van de vlekken
blinde maar beursblauw te zien
op het witte van zijn ziel
waar iedereen nog
het kind het meest
zijn indruk op moest schrijven
van wat een leven leven kan

en zwijg over de naam
die daar lelijk staat
gekerfd, bedoeld te blijven
tenzij des mensen hart
de hoop op morgen kan
zal, wil, zo je wil
herstellen, doen vergeten
wat vernederend werd geschreven

dan zullen er later
wie weet wanneer ook
sterren kunnen geplukt
om schoonheid te loven
en dansen uitgevoerd
niet bezwaard door het verleden

Frans V.

Huwelijksvoorbereiding + senryu

Heeft iemand het gemerkt? Sinds vandaag zijn Nip en Bibi onder de honderd gedoken. Nog 99 dagen te gaan, met andere woorden, het begint nu symbolisch werkelijk af te korten. En dat terwijl de dagen ongegeneerd blijven lengen. Ze moesten het verbieden, al die krimpende nachten. Soit, Nip heeft gisteren haar 'eerste pas' gehad. Wat dat wil zeggen, moet je maar bij haar gaan lezen. Het gooit me even terug in de wereld van nog schoenen zoeken, een hemd kiezen, geschikte stropdas die het af moet maken, playlist opstellen voor de dj, dj vastleggen, en hoever staat het nou ook alweer met de uitnodigingen? Het verzamelen van de adressen? Het schikken van de tafels en vooral het volk eraan? Er is al veel geregeld, maar het heeft er alle schijn van dat er nog heel wat te regelen valt. Misschien moet ik hier en daar een snipperdagje op het werk inlassen om één en ander te regelen...

Wat de enquête hiernaast betreft, de mensen zijn niet meer te terughoudend om te stemmen. Het gaat echter wel in golfjes: de eerste dag hadden we de tegenstemmers, de tweede dag de twijfelaars, de derde de pro's en nu is het weer aan zet aan de contra's. Moet eens uitrekenen aan welke groep het de beurt is op de laatste dag :p

Zo, nu klaarmaken voor De Muzeval. Barry Fitton, here I come to listen to your words, again. Tussen haakjes, gisteren was het een verademing Raymonda te horen voordragen. En een belevenis, zo eens kennismaken met Joodse auteurs. Om vast te stellen dat die mensen zich geraakt weten door dezelfde thema's als niet-Joden gelijk mezelf.

vaststelling - senryu

er is een verschil
tussen fauna en flora
maar niet 't leven

Frans V.

B-dag + gedicht

Heuglijk nieuws vandaag. Vlinderman heeft leuk nieuws ontvangen, mag nog meer gaan dromen dan vroeger, genieten van het mooie weer, het glas heffen op zichzelf en op de wereld, een lei werd schoongeveegd, een nieuwe start genomen, als een vrije vogel te trouwen met zijn Nip deze zomer. Het zingt hier alweer, jubelliederen zonder woorden, maar met een hemelse melodie dartelen door het hoofd en zij, zij zal glunderen, zij zal juichen, in gespreide armen duiken en toch zacht landen, want hij is overeind gebleven, heeft de storm overleefd die eerst nog zoveel schade had aangericht. Vlinderman is ronduit happy, blij, joyeux, whatever, helemaal in de wolken. En of er nog tij moet keren? Neuh, laat het voorlopig maar even zo.

B-dag

er was zojuist gekraak te horen
van vloerplanken die geesten vrijaf
tot splinters in blote voeten
en benen die nog veel te wit
het geheim van de winter dragen
met de flair van een verschoten badeend

op andere terrassen kraaien kinderen
bij de komst van iedere onverwachte klant
in de reuzenhand een reuzenijsje
met tot wel drie grote bollen
vanille, mokka, zelfs pistache
kleuren hun gezichten strepen
gevuld met zonnig genot en
het geheim van zeveren van genot

een vader schenkt zijn kind
de belofte van aandacht, terwijl
het goede nieuws nog steeds
als een bom ingeslagen blijft
liggen achter hem te vertellen
aan de naasten overal rondom
dat hij vrij zal zijn
dat er geen verplichting meer
dat het eindelijk voorbij

Frans V.

Overpeinzingen + gedicht

Het loopt lekker met de enquête, er komen zinvolle reacties binnen gestroomd ten huize Vlinderman, met zeer interessante elementen. Nog elf dagen te gaan, dan komt het interpreteren, het vertalen, het meedelen ook. Laat je kans dus niet onbenut om meegedaan te hebben. En S, bedankt voor je stem, ook al weet ik niet wat je juist hebt aangevinkt. Dat maakt ook niet uit, anders zou ik het niet op deze manier hebben aangepakt. We zijn grote jongens, Frans & Co, die niet ziende blind alleen maar het pad recht vooruit willen kennen ;-)

Volgend weekend ben ik zinnens om eens de grove borstel door mijn archief te halen. En met archief bedoel ik al die papieren die ik al jaren opstapel tot een verzameling die niet meer te overzien is. En waar ik, laat ik eerlijk wezen, ook nooit een keertje omkijk. Mijn aanvankelijk plan was gewoon stockeren en zien dat ik daar later, als ik met pensioen zal zijn, mijn dag mee kan vullen met het herlezen van een 'actief' leven dat dan stilaan afgelopen zou zijn. Als ik echter recht in mijn eigen ogen kijk in de spiegel (je moet dat eens op een andere manier proberen, verdomde moeilijk hoor), dan weet ik dat dat zinloos is. Het zal me om de herinneringen te doen zijn, dát is wat ik nu al voel. Terugdenken aan wat was, waar zou daar vooruitgang in kunnen liggen? En wat met pluk de dag als je je geestelijke handen nog vol hebt met de oogst van gisteren? Niets voor mij, dus gaat het mes erin. Ken trouwens iemand die daar héél, maar dan ook héél blij om gaat zijn :p

versneden liefde

in een hoekje van zijn geest
is het nog steeds elke dag
hetzelfde feest met ouders
gevangen in elkanders armen
muziek in een bulderlach
en liefde op het fornuis

ergens in oktober toen
het sterven van een ster
ieder jaar weer aan het graf
van een opa lang geleden
en warme choco achteraf
met heel de familie erbij
aan dezelfde grote tafel

nu houdt hij ervan zonder zin
dingen te doen omdat zijn vader
slechts één week nog de tijd
om hem zijn moeder te vergeten
en andersom zij dan hem
wat niet lukt, ze staan immers
in beide armen diep gekerfd
dat hij zonder hen
zo verloren

Frans V.

Mededeling bis: 't Gastvrij Podium 14 - Raymonda Bertels

Uiteraard ook niet te versmaden,

aanstaande woensdag:

Raymonda Bertels werd geboren in 1946 in Herentals en volgde als opleiding Handel. In haar jeugdjaren maakte zij via haar vader kennis met iemand die tijdens de tweede wereldoorlog in een concentratiekamp had verbleven. Dit gegeven, samen met haar voorliefde voor lezen en schrijven, maakte dat ze geboeid geraakte door Joodse poëzie. Doorheen haar leven als zelfstandige en huismoeder heeft ze dit niet meer losgelaten. Gaandeweg evolueerde zij van de oorlogspoëzie naar de hedendaagse Joodse poëzie, waar zij gretig uit voordraagt.

Ondertussen woont Raymonda al enkele jaren in Antwerpen, waar zij her en der poëziepodia opzoekt, om de mensen te laten kennismaken met die andere (Antwerpse) poëzie.

The Chocolate Lovers is een groep die een mix brengt van oude bleus met country en negro-spirituals. Ze brengen hoofdzakelijk eigen Engelstalige nummers. Voor het Gastvrij Podium zullen ze een akoestische set brengen. Hoe de bezetting eruit zal zien, is nog niet helemaal duidelijk, maar die zal minstens bestaan uit een gitarist en een zangeres.
Het geheel wordt steeds op een swingende manier gebracht.

Nadien is er een pauze waarin kandidaten die poëzie, comedy, kleinkunst, sing and song, cabaret, ... kortom, hun eigen ding, willen brengen voor het vrije podium zich kunnen melden aan de presentator van dienst.

Mededeling: De Muzeval 114 - Barry Fitton

π

DE 114de MUZEVAL

Poëzieavond

donderdag 8 mei 2008

gastdichter

BARRY FITTON (GB > NL)



"Amsterdam Nights"
(A journey into the depths of Mokum)

met vertaling van GIJS TER HAAR (NL)
voorgedragen door ANJA CORNWALL (NL)


Inleiding door Herman J. Claeys en Bart van Peer

na de pauze: VRIJ poëzie-PODIUM
begeleid door Frans Vlinderman en Bart van Peer

deuren 19.30 uur - aanvang 20.00 uur
gratis toegang

locatie: literair-artistiek café Den Hopsack
Grote Pieter Potstraat 24
2000 Antwerpen (centrum)
(openbaar vervoer: Groenplaats)

Organisatie:
Pipelines vzw met medewerking van Masereelfonds Antwerpen
en met de steun van Antwerpen Boekenstad

Links: www.muzeval.tk, www.masereelfonds.be, www.denhopsack.be

Bestuur Pipelines vzw en kerngroep De Muzeval: Herman J. Claeys, Jan van Veen, Willem Plugge, Frans Vlinderman & Nip Luyben, Erwin van Massenhove, Bart van Peer, Philippe van Beek, Frank Vranckx.

Schoon weer + gedicht

Hoe het gaat met de enquête kunnen jullie hiernaast lezen, er zijn al zeker acht (ondertussen tien, nvdr) daredevils die hun onherkenbare stem hebben uitgebracht. Sommigen hebben ook al gereageerd, waarvoor mijn dank, ik beloof weerwerk zonder meer, uit respect voor uw tijd en mening. Hier wordt met argusogen gekeken naar het verdere verloop, over een kleine twee weken begin ik aan de interpretatie en implementatie van diezelfde interpretaties. Zo verveelt een mens zich dus eens nooit. Altijd vooruit, niet achterom zien (of toch niet te veel) en jezelf volop voelen leven. Trouwens, als ik het zo schuin al eens bekijk, dan ben ik blij dat ik al een vast jobbeke heb en niet van mijn klavier moet leven. Ik peins dat er zelfs niet al veel brood bij het water zou zijn. En dan denk ik aan de grote poëtische meneren, die ook blij moeten zijn dat ze wel degelijk hun boterham op een andere manier kunnen verdienen. En kijk, de zon begint weer te schijnen, de fluitjes te vogelen, de was te wapperen in een warme zomerbries voor zijn tijd, een lach schalt over het vlakke land en ik ren er in mijn sponzen tienjarenbroekje in ontbloot bovenlijf overheen, de vlinders achternaahahahahahahaaaa.

Ik wilde vandaag iets bijdragen over het weer, maar ik denk dat ik er gewoon even van ga genieten. Zodra de stoofpot van Nip, die hier zo heerlijk staat te geuren, naar binnen gewerkt is onder het produceren van goestingvol gekreun, trek ik sofort de deur achter mijn bevallig gat dicht en gaan we eens kijken hoe het staat met de bezettingsgraad van een gemiddeld terras zo ergens begin mei, en of dat nog verder dient gesubsidieerd. De administraat in mij verdient af en toe ook eens een bot om op te knagen, om de tanden scherp te houden, niet?

moderne bruggenbouwer

hij bouwt stenen bruggen
liever dan zoals weleer
houten pareltjes van jewelste
waarvan splinters bleven hangen
in het oog wil ook wel wat
om vervolgens aangevreten
met de stroom weggevoerd

is zijn oog voor detail niet zo
ontwikkeld als dat van zij
wier naam mee weggedreven
door de catacomben van de tijd
al wordt hij soms nog fluisterend
gereciteerd door tandeloze grijzen

het richt zich op stabiliteit
bij iets te wankel voor frivoliteit
dat het allemaal om stevigheid
rudimentariteit, het enige begrip
dat overuren draait in zijn brein
met bruggen die eeuwen later nog
tenzij betonrot of andere mot
roet in het eigengereide eten

Frans V.

Enquête, opvolging 1

De enquête begint aan te slaan. In de heerlijke anonimiteit van het internet hebben er al drie het aangedurfd een stem uit te brengen. Twee daarvan gaan momenteel voor de meest negatieve optie nummer vier, namelijk dat Vlinderman zich geen dichter kan noemen. Ben benieuwd naar de uiteindelijke uitslag. Niemand hoeft mij voor te houden dat ik iets wel zou kunnen als dat niet zo is, maar mensen toch, het is allemaal zóóó belangrijk voor me. Die gemiddeld minstens dertig mensen die hier dan toch maar dagelijks komen lezen, houden die dan op met lezen voor het bijna even dagelijks gedicht? Willen ze alleen maar binnengluren in andermans leven? Zou het zo eenvoudig kunnen zijn?

Komaan, welgeachte bezoeker, leg die zweep erop, Vlinderman zit met ontbloot bovenlijf te wachten op jullie afstraffing met de karwats (en als je dat woord niet kent, neem dan verdorie een woordenboek).

Enquête + gedicht

Vlinderman heeft bij zijn laatste wedstrijd lelijk op zijn donder gekregen. Volgens de jury daarvan kan hij niet dichten. Volgens mij valt daar iets voor te zeggen, maar net zo goed veel meer tegen. Om dat laatste dan weer tegen te spreken, moeten de mensen van de jury dan weer iedereen ongelijk geven die mij de laatste jaren al ooit de bemerking heeft toegevoegd dat ik dat wel kon. Bibi zit dus in een vacuüm. Ofwel kan hij het, ofwel kan hij het niet. Daarom dat ik hier ergens rechts boven een enquête heb opgengesteld, waarop iedereen zomaar een stem kan uitbrengen. Mag Vlinderman zich een dichter noemen, of moddert ie maar wat aan? Er is genoeg materiaal op deze blog voorhanden en elders te internet of in bloemlezing of hoe je zo een gedichtenbundels ook maar moge noemen. Ga er eens bij zitten en geef me een seintje. Ben best wel nieuwsgierig naar jullie mening. Ook als je hier nooit of zeldzaam reageert omdat je dat niet wil of omdat je niet weet hoe dat reageren zou moeten. Geef me je mening. Gewoon effie klikken en klaar. Niet omdat ik onzeker ben of zo, maar om het eens van jullie te horen. Je hebt een kleine twee weken de tijd.

puzzelman

de laatste weken
hij puzzelt verwoed
een einde aan de dag
met een cijfer per vak
wil hij Sudokukampioen
voor het eerst, het laatst
of gewoon eindelijk

ergens de beste in zijn
al was het maar even
morgen zal een ander
opstaan en gaan lopen
terwijl hij nooit meer
uit zijn uitgezeten rolstoel
maar hij spreekt niet van
verbittering, geen gif
voor zijn getrainde geest

terwijl de dag hem verlaat
de zon zijn getaande huid
niet langer in rimpels belicht
vult hij negen in, de derde
voor het duister komt
de verpleegster hem sommeert
zijn ogen toe te doen

het is half negen
slechts drie cijfers
scheiden hem nog
van het einde
waar de glorie wenkt

Frans V.

lentegevoel + haiku

Volgende week wordt het weer een weekje poëzie. Vooreerst is er het Gastvrij Podium in Wijnegem met gastdichteres Raymonda Bertels en haar vertolking van Joodse poëzie, vertrekkend vanuit de Bijbel om te eindigen met enkele hedendaagse Joodse schrijvers, om donderdag opnieuw present te geven op een internationale 114de Muzeval, opgeluisterd door gastdichter Barry Fitton, huidige semi-burgervader van de Amsterdamse vrijhaven Ruigoord. Ik kijk er al naar uit, nu nog even die vervloekte vaatwasmachine 'arrangeren' en dan in volle gemoedsrust aan de tweede zondag van dit lange weekend beginnen...

lentehaiku

frisse lentezon
gloeit op een bleek winterhoofd
terrasjes-weer daar

Frans V.

vaatwasmachine + gedicht

Een vrijdag die vandaag een echte vrije dag is. Zo zijn er niet veel in een werkjaar, dus geniet ik er met Nip met volle teugen van. Na een nachtje catsitting op Mollie, de poes van Schone Moeder L, zijn we weer thuis, om ook Miss Jackie T de nodige aandacht te geven. Buiten is het een beetje vreemd weer: het zonnetje wil wel, en als het even lukt om door de wolken te breken is het ook effectief een gezellige lentewarmte om met korte mouwen even in te gaan verpozen, maar het lukt dus niet de hele tijd. In ieder geval, we luieren de dag door en genieten van elkaar. Of om het anders te omschrijven: we hebben allebei nu reeds een zondagsgevoel, terwijl er nog twee dagen overheen zouden moeten om dit te rechtvaardigen. Bof, na de eerder pessimistische vaststellingen van gisteren ben ik daar niet rouwig om.

Zodadelijk ga ik eens kijken hoe ik efficiënt en afdoende onze keuken kan herinrichten. Er is vorige week namelijk een vaatwasmachine tot hier geraakt en die moet zijn plekje krijgen. Niet zo evident, want dan moet de diepvries verhuisd, de koelkast omhooggezet en een andere plek gezocht voor de koffiezet. Maar we komen er wel. En weet je wat zo leuk is aan die vaatwasmachine? Hij komt oorspronkelijk van Grote Broer J, die hem aan Kleine Zus S heeft geschonken, die hem op haar beurt weer aan Tussenbroer Bibi heeft overgelaten. Zeg nu nog, waar vind je nog een schoner voorbeeld van broederlijk delen (en zusterlijk opeten)?

vaatwasmachine

het opent de metalen mond waar
tanden van mandgevlochten staal
blinkend wachten op maaltijdresten
te ontdoen van overbodig gekruimel
om dan voorzien van laagjes glans
het eetgerei weer vrij te geven
voor een volgend eetfestijn

ze stoppen zonder zorgen zomaar
een zeker half uur werken weg
in hun controleknoppenkast
met een warme druk vol bar
gorgelt het zacht gegons
als meiklokjes in hun oren

kinderen zonder enige tijd
zonder minitijd voor onderhoud
met hand en doek, dat niet,
Electrabel achter de deur met
prijsje dat geen prijsje blijft
al malen ze daar niet om
nu nog niet tenminste
andere zorgen eerst

Frans V.

1 mei + gedicht

Naast Onze-Heer-Hemelvaart is het 1 mei vandaag. De werkende mens mag eens een keertje het werk laten voor wat het is om de straten te veroveren. Het zal een bijzondere dag worden, want er staat nogal wat op het spel. Iedereen, jong of oud, arm of rijk, bleek of donker, werkelijk iedereen voelt het, heeft het de laatste jaren al gevoeld: het gaat niet bepaald de goede richting uit met dat wereldje van ons. Ik denk maar even aan het vele gratuite geweld om idiote tuigen als I-pods en MP-3-spelers aan te schaffen zonder een cent uit te geven, busladingen misnoegde reizigers van en naar het werk, treinen die al dan niet stilstaan omdat ze 'op overschot' staan of omdat er gestaakt zou kunnen worden, een stilaan overhitte wereldeconomie, globale machtsverschuivingen door het ontstaan van nieuwe grootmachten, religieuze overtuigingen die niet meer samen maar in verticale richtingen hun plek onder dezelfde zon opeisen, veranderende klimaten, over en weer gepsychologiseer voor de huis-, tuin- en keukenman met de pet, vaders die hun dochters misbruiken om nieuwe dochters te creëren, die dan op hun beurt misbruikt kunnen, sociale verkiezingen in het verschiet, een regering die uitblinkt in het niet regeren, laat staan dat ze goed zou besturen, superwinsten voor hoge bazen en lage lonen voor de basis, die almaar moet inleveren op loon naast meer presteren op de vloer, affin, de hele reutemeteut.

Daarnaast zijn er natuurlijk ook andere, betere tendensen waar te nemen. Weliswaar in de verdrukking, maar toch onmiskenbaar daar. De wereldopinie, die stilaan begint te wegen op het wereldbeleid, nieuwe Olympische Spelen in het verschiet, de bio-industrie die haar opmars verder zet, ... Al is dit rijtje natuurlijk een pak kleiner dan bovenstaand. En dan vraag ik me af of ik hier depressief dan wel gewoon voorzichtig van moet worden. Aangezien ik niet depressief wil zijn, lijkt het antwoord op die laatste vraag me duidelijk. Ignore it!

(Bron: Klik)

werken maar

de straten kleuren rood
schouder aan schouder
scanderen ze de leuzen
van de laatste geuzen
over arbeidsvreugde en
de ethiek van allen samen
tegen het patronaat

toch, dag na dag
jaar na jaar
jaagt het verleden hen op
onverbiddelijk terug naar
het kille land van Daens
lange uren, korte nachten
leven om te zwoegen voor een zwoerd
van het goedkoopste spek op zondag

betalen ze zich bont en blauw
voor de gunsten van de baas
voorman, onderchef, allen delen ze
hun eigen klamme lakens uit
als waren het gulle snoepjes
terwijl rekening na rekening
hun elektronische cijfers weg vreet

het feest van 1 mei
niet langer nog
aantrekkelijk
dan wel grondig
een aanfluiting
zonder veel melodie

Frans V.

Quote + gedicht

Een letterlijk opgepikt bericht uit mijn reacties, ik geef het gewoon een forum hier. Omdat ik erachter sta, dus daar hoeft niemand zich vragen bij te stellen. En verder: de dag was sneller voorbij dan ik hem geleefd kon, dus er komen nog vervolgstukjes op, net zoals in een echte soap. Daarover dus later meer. Lees het onderstaande in ieder geval als een reactie op mijn bijdrage van gisteren, dat verklaart alleszins de aanhef.

"En dat alles terwijl mensen als Norbert De Batselier en Fons Borginon (250 000 euro) zonder verpinken hun afscheidspremies in ontvangst nemen na enkele jaren een parlementaire functie te hebben uitgeoefend. In die tijdspanne hebben ze zich alvast vol overgave ingezet om de staat te hervormen waarbij we vooral meer bestuur (en complexer, duurder, logger en ondoorzichtiger) in plaats van beter bestuur krijgen.

Een gouden handdruk betekent voor een gewone loontrekkende in het beste geval een gouden horloge (na een volledig uitgediende loopbaan). Deze excellenties bepalen echter zelf welke uitkeringen ze zich uitbetalen voor onbewezen diensten. Zij zijn dan ook de grootste uitkeringstrekkers terwijl zij zeker niet tot de grootste behoeftigen in onze samenleving behoren.

Niet behoeftig zijn en toch de meeste middelen uit het systeem ontrekken - behoor je dan niet tot de grootste profiteurs ?

En wie horen we altijd maar uitroepen dat men het systeem dient te zuiveren van de profiteurs (een absolute noodzaak om het voortbestaan van dat systeem te waarborgen, zo houden ze ons belerend voor) zodat het geld naar de echte behoeftigen kan gaan... Zijn dat niet net diegenen die er zelf het meest in graaien? Waar hebben deze "profiteurs" dan ook het meest verwantschap mee - met de uitkeringstrekker of met de dief ?

Dit jaar vallen de Dag van de Arbeid en Rerum Novarum heel uitzonderlijk samen op 1 mei. De uitgangspunten van deze erg sociaal bewogen feestdagen zijn, hoewel ze van verschillende oorsprong zijn, toch heel vergelijkbaar. Uiteindelijk wil men met deze vieringen vooral het belang van internationale verbondenheid over alle grenzen heen en de solidariteit met de zwakkeren in de samenleving beklemtonen.

In eigen land is er geen betere manier om als burger zijn steun aan deze waarden te betonen dan de gevels van onze woningen op deze feestdag te sieren met de Belgische driekleur. Hoe kan men immers ooit tot internationale lotsverbondenheid komen als het binnenlands beleid (tot meerdere eer en glorie van eigen profijt) onophoudelijk lijkt af te sturen op confrontatie in plaats van dialoog, op uitsluiting in plaats van verbroedering, op afscheiding in plaats van samenwerking?

Maak op deze dag voor iedereen duidelijk dat je niet langer meer akkoord gaat met dit apartheidssysteem, kies voor eensgezindheid, kies voor een eendrachtig België.

Ik heb trouwens nog een weetje voor wie het interesseert. 'Hoe zullen we wonen in de toekomst' lijkt het gedicht zich twijfelend af te vragen ? Als we zeggen dat Amerika vooroploopt op Europa en dat wat ginder gebeurt ons kort daarna te wachten staat, dan ziet het er niet goed uit. In de USA leven er tegenwoordig mensen in tentenkampen bij gebrek aan middelen voor een eigen woning en reeds 28 miljoen Amerikanen leven niet, maar moeten noodgedwongen OVERLEVEN op voedselbonnen. Anno 2008..."

© Branco

toeristenrichtlijn

ze zijn te bezichtigen voor
een reisje voor een prijsje
de mensen zonder centen toch
nog met een lach op overschot
de zot, de arme, de troffee
krijg je er bovenop
als je niet hebt gemist

maar wees voorzichtig
vertel niet over het land
van melk en honing aan een mens
die droomt van ochtenddauw
in een land zonder regenval
het laatste jaar of vijf of zo
verhaal niet of zekerheden
sociaal joviaal berekend
op gemeenschappen met inkomens

verspreid de mare niet
dat je reizen kan omdat je niet
zoals op zoveel bestemmingen wel
je werken moet om te overleven
zwijg over het gouden aandeel
in rijkdom op de hulpeloze kap
van een gekolonialiseerde medemens
ergens in nog niet zo lang geleden

reis je leeg
dat doe je
maar al te goed
zonder hulp
zonder geweten
zonder wat dan ook
zolang je maar
jezelve stomme blijft

© Frans V.

Koopkracht + gedicht

Deze avond gaat aan de vooravond van het Feest van 1 mei in Den Hopsack een poëtische luik vooraf. Gedichten die zullen voorgedragen worden zijn onder andere te lezen op de webstek van De Muzeval. Bibi gaat er ook aanwezig zijn, omdat het onderwerp me niet onberoerd laat. Er is al zoveel te lezen en te schrijven geweest de laatste maanden (de sociale verkiezingen in de pijplijn van een late lentedag zullen daar niet helemaal vreemd aan zijn), maar ik zie rondom mij en ervaar het ook zelf aan den lijve, dat meer en meer mensen het moeilijker en moeilijker krijgen. En dan word ik bijvoorbeeld woest als ik berichten oppik van het gemiddeld inkomen en het gemiddeld bezit van de doorsnee Belg. Of dat er met de koopkracht niet zo veel aan de hand is als sommigen willen doen uitschijnen. Of bij het lezen over de toplonen van de sommige toplui, de topwinsten van sommige topbanken (zo niet alle banken), waar je je blauw betaalt aan allerlei verrichtingen die aanvankelijk gratis waren.

En dan passeer ik daar bovenop nog steeds quasi elke ochtend opnieuw die dakloze onbekende, soms nog slapend onder zijn karton in een premetrostation, soms met zijn gezicht naar een hoekje van de muren gekeerd lezend in de Metro van gisteren... Het zijn maar een paar redenen waarom ik vandaag erbij moet zijn. Om mijn zegje ook te doen en het zegje van andere geestesgenoten te aanhoren.

ze zullen wonen

ze wonen in de toekomst
waar dromen dromen gebleven
in huizen toegewezen per mens
enkele vierkante meters privacy
en camera's op elke hoek
die registreren van waar
naar waar en liefst ook
waarom en wanneer en hoe

zullen ze kaarsen branden
om 's avonds uit te vlooien
met hoeveel truien een winter
het beste uitgezeten wordt
zonder teveel blauw op 't vel
of ze ronde pluimen kunnen blazen
bij 't verwarmen van hun kroost

de generatie van na de oorlog
in geglobaliseerde wereldeconomie
met hun plastiek vol identiteit
een volgnummer voor de administratie
en te weinig geld voor 't vele werk
ze zullen wonen in de toekomst
zo ergens einde volgend jaar

Frans V.