Gedicht: de hedonist

Het is zover: met amper twee verlofdagen eens zes dagen achtereen gewoon thuis kunnen zijn, wat een luxe, wat een genot. Vlinderman dankt het feit dat hij geen kleine, laat staan grote zelfstandige is én dankt dit land dat het zijn speciale gelegenheden vergezelt laat gaan van een feestdag voor de contractueel werkende burger. Bibi zweert hierbij ook een dure eed van de handen uit de mouwen te steken om wat blijven liggen is eens aan te pakken. Wat anders kan je doen met zo een zee van tijd?

Heel anders houdt onderstaande hedonist zich bezig tijdens zijn vrije(nde?) tijd, maar daar mogen jullie over oordelen ;-)=

Zo kan ie er ook tegenaan (bron afbeelding: KLIK!)

de hedonist

men noemt hem het concentraat
uit zijn vaders zaad, de ene
die het heeft gehaald en dus
even gehaaid als zijn ouweheer
zijn jongeheer in de strijd gooit
om het vrouwelijke geslacht geslacht
te krijgen en dan weer voort te gaan

hij kijkt nooit achterom, dat
is voor de meer verdunden
die het moeten hebben van
een groepsgevoel of nog
het weten niet alleen te zijn
hun kunnen altijd maar hun kennen

en als hij zich dan toch eens
laat verleiden tot het wij
waar hij zij aan zij met massa haar
onderhuids de optelsom bevroedt
van zijn hedonistisch vadersbloed
weet hij van wanten
en zij ook wel van hem
en dat is hun geheim

en ook wel dat van ons

Frans V.

1 mei + gedicht

Naast Onze-Heer-Hemelvaart is het 1 mei vandaag. De werkende mens mag eens een keertje het werk laten voor wat het is om de straten te veroveren. Het zal een bijzondere dag worden, want er staat nogal wat op het spel. Iedereen, jong of oud, arm of rijk, bleek of donker, werkelijk iedereen voelt het, heeft het de laatste jaren al gevoeld: het gaat niet bepaald de goede richting uit met dat wereldje van ons. Ik denk maar even aan het vele gratuite geweld om idiote tuigen als I-pods en MP-3-spelers aan te schaffen zonder een cent uit te geven, busladingen misnoegde reizigers van en naar het werk, treinen die al dan niet stilstaan omdat ze 'op overschot' staan of omdat er gestaakt zou kunnen worden, een stilaan overhitte wereldeconomie, globale machtsverschuivingen door het ontstaan van nieuwe grootmachten, religieuze overtuigingen die niet meer samen maar in verticale richtingen hun plek onder dezelfde zon opeisen, veranderende klimaten, over en weer gepsychologiseer voor de huis-, tuin- en keukenman met de pet, vaders die hun dochters misbruiken om nieuwe dochters te creëren, die dan op hun beurt misbruikt kunnen, sociale verkiezingen in het verschiet, een regering die uitblinkt in het niet regeren, laat staan dat ze goed zou besturen, superwinsten voor hoge bazen en lage lonen voor de basis, die almaar moet inleveren op loon naast meer presteren op de vloer, affin, de hele reutemeteut.

Daarnaast zijn er natuurlijk ook andere, betere tendensen waar te nemen. Weliswaar in de verdrukking, maar toch onmiskenbaar daar. De wereldopinie, die stilaan begint te wegen op het wereldbeleid, nieuwe Olympische Spelen in het verschiet, de bio-industrie die haar opmars verder zet, ... Al is dit rijtje natuurlijk een pak kleiner dan bovenstaand. En dan vraag ik me af of ik hier depressief dan wel gewoon voorzichtig van moet worden. Aangezien ik niet depressief wil zijn, lijkt het antwoord op die laatste vraag me duidelijk. Ignore it!

(Bron: Klik)

werken maar

de straten kleuren rood
schouder aan schouder
scanderen ze de leuzen
van de laatste geuzen
over arbeidsvreugde en
de ethiek van allen samen
tegen het patronaat

toch, dag na dag
jaar na jaar
jaagt het verleden hen op
onverbiddelijk terug naar
het kille land van Daens
lange uren, korte nachten
leven om te zwoegen voor een zwoerd
van het goedkoopste spek op zondag

betalen ze zich bont en blauw
voor de gunsten van de baas
voorman, onderchef, allen delen ze
hun eigen klamme lakens uit
als waren het gulle snoepjes
terwijl rekening na rekening
hun elektronische cijfers weg vreet

het feest van 1 mei
niet langer nog
aantrekkelijk
dan wel grondig
een aanfluiting
zonder veel melodie

Frans V.

Feestdag + gedicht

Donderdag 17 mei 2007, het is een feestdag voor de katholieke gelovige en ook voor de doorsnee werknemer in België: vandaag wordt er niet gewerkt, en door velen morgen ook al niet. Vandaag is nogal traditioneel ook de communicantendag. Dat betekent veel gebed de afgelopen dagen om toch maar dat tuinfeest door te kunnen laten gaan in open lucht. Sommige gebeden zijn doorgekomen, want af en toe klaart het wat op. Maar de meeste zijn volgens mij in dovemansoren gevallen... In ieder geval, ik begeef me straks met mijn geliefde naar een communicerend achternichtje, Pauline. Feestje bouwen dus, het is niet voor niets een feestdag ;)

Over feestdagen gesproken trouwens: dat is toch zo een dag waarop je eens lekker kan uitslapen, niet? Wel, ik blijk naast een verdoken minaret te wonen. Als je immers voor 9u gewekt wordt door een meer dan stevig volumineus CD'tje met allemaal Allah-muziek erop die dan lekker monotoon door je slaapkamer dreunt, dan zakt je humeur al wel eens. Vooral als je zo een langslaper als Vlinderman bent. Nip wist me in ieder geval te vertellen dat het waarschijnlijk niet veel zin had te gaan vragen aan de buren om het gezang even te doen verstommen, want zo een heilig lied mag je niet zomaar afzetten. Daar zijn regels voor. Of de weg van het eigen gebed. Want opeens bleef de buren-CD-speler haperen... Zou er dan toch een God...

een plek

geef me de ruimte
een plek naast jou
het hoeft niet veel te zijn
en ik laat me zien
zoals ik ben, een mens

in taal en beeld, soms
met een welgemikte aai
over de bol van jouw bestaan
en samen heerlijk lachen
om weer een kleine schuiver
die ik altijd maken moet

morgen al immers
ben ik weer weg
misschien
als de plek naast jou
te klein zou zijn
ik niet genoeg
of jij teveel

© Frans V.