Op z'n hondjes + gastgedicht

Na mijn doortocht vandaag nog eens op 1001Liefdes, ben ik even een sigaretje gaan roken op ons terras. Vermits mijn krantje nog bij Nip en Juul (Jules volgens Nip, maar ik vind dat de Juul er nogal Mechels uit ziet en dus niets met Franse Walen te maken heeft) ligt, dook ik ondertussen even de Flair (Weekblad 05-1433/29 januari 2008 - effie aan bronvermelding doen) in. Wat ik in 's hemelsnaam met een vrouwenblad moet aanvangen, laten we voor mijn zielerust maar gemakshalve in het midden. Affin, zie ik me daar toch een heuse stoere man op pagina 46 een aantal uitspraken doen, waarbij ik me toch even in de verwonderde haren krab. Mijnheer 'doet het graag op z'n hondjes, dan kan hij fysiek alles geven'. Flink voor jou hoor, mijnheer M., spaar je gelijk wat uit op pakweg een halfuurtje fitness. Maar sta me toe daar de bedenking bij te maken dat het niet echt van veel respect voor de gemiddelde vrouw getuigt. Iedereen weet toch dat een vrouw op die manier niet echt gestimuleerd wordt en dat je in die positie als man feitelijk enkel met jezelf bezig bent. Nu, als ik leeftijd en relatie erbij neem, dan zie daar 40 en single staan. Ik denk dat de vrouwen je doorhebben...

Soit, hieronder plaats ik graag het gedicht dat Nip heeft ingezonden op de site van 1001Liefdes. Omdat ik het zo een mooi gedicht vind, in die stijl van haar waar ik zo aan verknocht ben geraakt. Al even verknocht als aan de schrijfster zelf... Ik hoop dat Nip het niet al te erg vindt :-)

Foto: Nip Kerstmis 2007

De Brief

ik ken alleen
jouw woorden
niet de klanken
waarmee ze komen

de inkt geurt
naar te ver weg

en ik denk aan
jouw vegende vingers
over zacht papier
later mijn lippen

rood als het zegel
van onze laatste brief

Nip

adoptie + gedicht

Vandaag zou ik normaal gezien naar een familie-expo in Hasselt gegaan zijn, met als titel 'Nooit Genoeg', over verzamelen in vlaanderen. Ik ben er echter niet geraakt (misschien morgen?) en eerlijk gezegd vind ik het nog zo erg niet. De voorbije week was al behoorlijk druk en af en toe moet ook een Vlinderman eens even uitblazen. Tot rust komen en zo van die dingen, nieuwe zuurstof inslaan voor de dagen en weken en maanden en jaren die nog in het verschiet liggen. En af en toe natuurlijk ophouden met mezelf voorbij te lopen. Ik kan immers niet elke minuut doen alsof er niets na te denken valt over wat al geweest is en enkel maar uitkijken naar wat nog moet komen. Gelukkig is daar Nip om me af en toe zachtjes met de vlindervoetjes op de grond te plaatsen...

Vandaag in de krant een artikel gelezen over drie alleenstaande vrouwen die één of meer kinderen hebben geadopteerd. Dat zijn nu eens van die stukjes die mijn aandacht niet alleen kunnen trekken maar ook vasthouden. Als je zelf als adoptiekind hebt kunnen ervaren hoe het is om door een 'vreemde' moeder onvoorwaardelijk liefgehad te (zijn) worden (geweest), terwijl de eerste ervaringen helemaal het tegenovergestelde betekenden, dan doet dat iets met je. En meer belangrijk nog, het geeft je kansen, die je anders wellicht nooit zouden toegevallen zijn. En ook al blijft er altijd wel iets van dat moederliefdeloos verleden hangen, elke bevestiging van hoe het anders kan is verdomd handig meegenomen om er op eigen benen ook zelf te kunnen komen. Als mens dan. En wie ik daar dankbaar voor ben en zal blijven, die weet dat wel. In ieder geval via deze blog: aan alle adoptanten ter wereld die het goed menen: bedankt, voor mij en voor mijn soortgenoten!

adoptieve reflex

hij vroeg er nooit om
in een vreemde hoek
de moederloze straf
voor wat hij normaal
zoals duizenden voor hem
als onbezonnen protest

alleen moeder mocht oordelen
dat hij braaf was geweest
nooit die betaalde mevrouw
laat staan jonge meneer die
enkel regels geregeld
volgens het boekje liefde

uit het kind dan toch de man
afgeronde verloren hoekjes
overeind gebleven door haar
wens voor een mens geholpen
niet alleen met tafel en bed
maar een heus nieuw hart
vol ouderliefde
voor hem speciaal

Frans V.

Joke Van Leeuwen, eerste stadsgedicht 2008

Trouwring

Vlinderman is weer wat armer en tegelijkertijd ook wat rijker: deze namiddag hebben Nip en ik de trouwringensector bezocht én een stel vastgelegd. Wim Meeussen kan tevreden zijn (klik maar naar trouwringen en selecteer dan de laatste rechts, dan krijg je alvast een ideetje), wij kunnen tevreden zijn, en de hele wereld mag voor mijn part tevreden zijn. Een volgende stap is gezet op weg naar het feestje van mijn leven.

Foto: Juul & Nip

Affin, dat wilde ik nog snel even laten weten, nu ga ik de Juul wat plagen, de hond waarop we weer een weekje gaan dogsitten. Waarschijnlijk ook weer zo een zalig uitgebreid bad nemen, wie weet zelfs naar de sauna, we zien wel. Let the week come!

Gedichtendag 2008

Huwelijkstoestanden + gedichten

Het is alweer de eerste van alweer een nieuwe maand. Vliegen dat die tijd doet. Voor ik het weet zal het weer zomer zijn, dat is het leuke eraan. En u lezer zult ook wel weten wat er deze zomer te gebeuren staat: dan gaat Vlinderman vrijwillig voor de huwelijksbijl van Nip. Het is nu bijna vier maanden geleden dat ze ja heeft gezegd en nog steeds voel ik dezelfde ontroering door mijn aderen gieren als ik eraan terugdenk. Dat zit dus wel snor. De teller hier ergens op mijn blog geeft ook al minder dan 200 dagen te gaan aan, ik peins dat we op 100 eens iets speciaals zullen doen... een huwelijkschrysostomosfeestje, waarom niet.

Zodadelijk trekken Nip en ik de stad nog even in om eens te gaan kijken bij een door Nip opgemerkte juwelierster. Misschien dat zij ook wat voor ons heeft, misschien ook niet, en dan gaan we voor de trouwringen toch naar Wim Meeussen, zoals we eigenlijk al van plan waren. En zo blijkt alles altijd weer terug te vloeien naar die speciale dag in 't verschiet. En nee, ik hou er niet over op, het is maar dat u het weet.

Frans Vlinderman (die toch niet kan stilzitten)

Heb zonet alle foto's van gisteren en eergisteren netjes gelabeld, maar dat verslagje komt ofwel later op de dag, ofwel morgen, ben er nog niet helemaal uit wanneer ik ze ga uploaden. Nu ja, tijd genoeg :p

losgekoppeld

hij zwerft door de dagen
als een stofje gedragen door
de wind, door de regen neer
geslagen, wonden onverzorgd
zorgen voor levenshinder

sjofel in het pak gestoken
het past hem al lang niet meer
draagt hij nog minstens de schijn
dat hij het nog even ophouden kan
omdat hij zijn plaats in de wereld
zomaar uit het hoofd nog kent
al zou dat het laatste

hij voelt de blikken in de rug
wel, die zijn er altijd geweest
al telt hij veel liever de tegels
waarover hij zich een weg baant
door zijn eigen gekende wereld

Frans Vlinderman

Gedichtendag + gedicht

Gisteren was ie weer goed bezig: stond ik bijna in Wijnegem om naar 't Gastvrij Podium te gaan, terwijl dat pas volgende week is! Als ik niet per ongeluk de juiste man aan de lijn had hangen (hoezo, lijn, het was toch met de gsm?) die me wist te vertellen dat Chris Van De Rijck bij zijn Woorddadige woensdag aanwezig was, dan zou Bibi dus vruchteloos ongeveer een uur op de bus hebben doorgebracht én zou hij compleet een prachtige avond verkwanseld hebben in De Kleine Wereld. Dankjewel, Bart, juiste man op de juiste plaats.

Deze avond is het wel degelijk Gedichtenestafette in Den Hopsack. Onze vijftien gastdichters zijn compleet (ga via deze link maar eens kijken, dan weet je wie er allemaal het woord zullen nemen en welke muzikanten je kan verwachten. Laat je niet tegenhouden door het stormweer, eens je er bent, warm je zo weer op en geraak je snel weer droog. Voor de entree moet je het ook al niet laten, want die bedraagt zoals steeds € 0,00.

vondelding

dat waar jij zo graag
met je voet tegenaan stampt
tot het in de goot ligt om
er door een ander uitgevist
telkens weer in te belanden

dat waar jij ooit zo graag
vanaf wilde, uit je huis
je hart, je geheugen liefst
omdat het je deed denken
aan die vent van jou
met z'n losse handjes af
en toe ook wat standjes
voor wat hij als vanzelf
van hem alleen beschouwde

dat ding heeft een naam
dat je het maar onthoudt
dat je het niet meer vergeet
dat je het maar wéét

je kan alvast beginnen
met het woordje zoon
de rest, dat volgt
misschien ooit als jij
een stukje volwassen

Frans V.

tussendoor + senryu

Eigenlijk heb ik zo een beetje nikske tijd om nu al veel te typen. Ik ben namelijk na het werk gaan zwemmen en heb zo'n -4,6 baantjes getrokkken (dat krijg je als je aftelt vanaf 40, en er enthousiast nog wat bij plakt). Zo dadelijk vertrek ik naar Wijnegem, om Chris Van de Rijck te horen voordragen op het Gastvrij Podium (en zeg nu niet dat je dat vergeten was, eh!), om dan te verkassen naar De Kleine Wereld, waar Bart Van Peer zijn Woorddadige Woensdag inleidt en verder aaneen praat voor zijn gastdichters. Dat wordt dus Lijnen (hopelijk rijden ze vandaag een beetje stipter dan gewoonlijk).

lentezwemmer - senryu

hij beseft het heel goed
al die ogen veel te rood
van lentezwemmers

Frans V.

Toscane + gedicht

Vandaag onmiddellijk na mijn werk zijn Nip en ik dus even langs gelopen bij het Vakantiesalon in Antwerpen. Behalve het feit dat we onze kortingsbon van -50% nog te alhier hadden laten liggen en dat er nergens een standje te vinden was door Italië ingericht, toch één en ander kunnen meepikken over Toscane, waar we maar wat graag onze huwelijksreis hadden laten doorgaan. Helemaal zeker is dat echter nog niet. We zullen met ons tweetjes nog eens goed moeten nadenken. Het is immers pokkeduur voor die periode (patat boem in het hoogseizoen van de veredelde Toerist) en het swingt sowieso al allemaal de pan wanneer Nip die dag in haar bruidsjurk zal staan: het feest, de receptie, de zaal, de muziek, de uitnodigingen, ... Heftig allemaal, al hebben we er geen eurocent spijt van. Nono, integendeel. Misschien toch maar Tocane...

We zeiden het gisteren nog tegen elkaar, in een spontane bui van laat ons nog eens een klappeke doen over ernstige onderwerpen (dat heb je nou altijd weer met van die filosofen, zal je wel gezien hebben): dat het toch wel ongelooflijk is hoeveel mensen over geld ruzie maken met elkaar. Waarop ik al grappend (nou ja): wie niet veel heeft, moet dus niet bang zijn voor veel ruzie :) Er zit volgens mij echter wel wat in. Hoe meer geld in het spel, hoe meer kans op ruzie erover, toch? Of ben ik weer m'n naieve zelve?

Morgen en overmorgen ga ik me nog eens onderdompelen in 'de Poëzie': het eerste bad als toehoorder in De Kleine Wereld, het tweede bad als deelnemer aan Gedichtendag in Den Hopsack. Zelfde stad, zelfde tram, sommige zelfde mensen. Het moest maar zo gezellig niet zijn.

Oh Johnny Boy

hoe hij daar staat
in zijn verweerde mond
de pijp van vader zaliger
en zelf al wat grijzend
aan de slinks kalende slapen
op zijn rug de handen gekruist
en met een flair van berusting
in ogen die al heel veel
misschien wel te veel gezien

de rebel beland in het pak
met das, heuse schoenen en
de riem van leer na jaren
slechts een zweem van de man
die hij ooit zou worden
zonder zichzelf te verloochenen
meegegaan met de milde tijd

het is nog wel te horen telkens
hij praat met de wolken, zegt
dat de stormwind niet bestaat
dan in hun vluchtige fantasie
daar hij het patent op bulderen
en dus ook de rechtmatige naam

Frans V.

Blauwe maandag + gedicht

Gisteren was het nog zalige zondag, noem vandaag dan maar blauwe maandag. En toch liepen er hier ten huize Vlinderman weer twee zondagskinderen rond. Gek hoe gek twee mensen kunnen zijn op elkaar. Dat zit hem in de kleine dingen, maar net zo goed in de grote dingen. Samen bekijken hoe de week eruit gaat zien bijvoorbeeld, wie wat gaat doen in het huishouden, naar welke vakantiesalons er zal gegaan worden, en oh ja, of ik nog even om een pitta kon. Het heeft gesma(a)kt, laat ik daar maar duidelijk over zijn. Blauwe maandag dus, gelukkig zijn er ook avonden aan van die dagen...

Zodadelijk ga ik nog een gedicht inzenden op Gedichtenfreaks, waar deze Vlinderman deelneemt aan een heuse piramidewedstrijd en er vorige week de duimen en al zijn andere vingers heeft moeten leggen tegen de andere deelnemers van zijn poule. Ik zin een beetje op (zoete) weerwraak, maar hoe ik dat ga moeten aanpakken, daar zal ik eens over nadenken tijdens de afwas...

Dan is er ook nog de site 1001 Liefdes, waar Nip al een gedicht heeft op ingezonden en waar ik ook wel eens wat voor haar wil plaatsen (het staat er ondertussen al op). De (internet)wereld is een grote plaats om te vertoeven, maar ik kan het niet laten overal spoortjes na te laten... Misschien ook eens een idee om langs te lopen, want er staan er al een behoorlijk aantal te lezen én de site zelf is een pareltje. Merci, Creatief Schrijven, voor dit meer dan zinvol initiatief.

En dan nu aan de afwas :)

de afwas dus

ik stapel ze met eerbied
de lege koppen warm ontbijt
vloeibaar goud om na in jou
ook de tanden in de dag te zetten
nog snel voor de haastige trip
naar 't verre bazenland

elke vork die we deelden
laat ik streelvast gaan
door handen die ook jou
en messen die met elkaar
de degens hebben gekruist
in een amoureus maaltijdbad
leg ik nu zacht te weken
in een sopje citroenfris

eerder gaven potten en pannen
hun geheimen al prijs tijdens
het stomend klaarkomen
jouw lepels in hun roergebied
om de liefde door de maag
van jouw vlinderman
en ik bedenk me weer
hoe zeer toch wij

Frans Vlinderman

luie zondag + gedicht

Deze zondag bleek een lastige klant te zijn. Een beetje heen en weer hollen, niets nieuws onder de zon, maar het moment om hier wat te komen plaatsen, werd alsmaar uitgesteld. De reden blijft totnogtoe onduidelijk. Ofwel is er niets te melden, ofwel ben ik lui geworden. Ik hou het gemakshalve maar op het tweede. Luie Vlinderman dus. Die de zondag heilig verklaard heeft. Wie weet.

En dan heb je Nip. Nip en Britt. Beide dames zijn in hun shopnamiddagje erin geslaagd een heel en heus nieuwe blog tot ontwikkeling te brengen. Een proeve daarvan (en je moest eens weten hoe letterlijk dat te nemen) vind je hier. Slabbetjes om en smullezen maar...

wilde naturel

voorzichtig
ze zei het
met de overtuiging
van een eerstgelovige
in de berusting dat hij
van haar een vrouw

de stilte na de daad
hij is verdwenen zodra
hij kwam, zijn beloften
geloosd zaad in een naad
die iemand anders
anders wel

ze gaan hun weg
beiden elders beter
in herinnering de avond
in elkaar, armen eromheen
en niemand die vroeg
wat de ander ook deed
een oogje smeet
op iemand echt
anders

Frans Vlinderman

zelfmoord + gedicht

Het is moeilijk vandaag. Zaterdag zonder iets specifiek in de programmering is altijd een luilekkerdagje. Nip en ik zijn allebei wat aan het zalig rondhangen (zij met de Libelle en Bibi met de krant) en toch moeten we elk wat afwerken vandaag. Voor Nip is dat de badkamer onder handen nemen, voor mij is dat een kast verhuizen en een andere kast (gisteren bij de Kringwinkel voor een prikje gekocht) demonteren. Nu, het is 14u30 terwijl ik dit typ, dus er schiet nog genoeg tijd over voor al die wilde plannen.

Om even terug te komen op de krant, ben ik even blij dat ik geen chatter meer ben zoals enkele jaren terug. Het blijkt immers soms de verkeerde kant uit te gaan met het 'emo-circuit' op het internet voor nogal wat mensen. Misschien veralgemeen ik het nu, maar wat moet je in hemelsnaam denken van jonge mensen die elkaar aansporen om zelfmoord te plegen? Of om zo een daad te verbloemen? Verschonen? Ik weet het niet, maar denk er het mijne over. Na zoveel woelige jaren in het verleden kan ik alleen maar blij zijn dat de soms destructieve tendensen in mij het niet gehaald hebben van mijn liefde voor het zijn an sich. Nee, ik weet dat ik nu een stukje achteraan mijn tong laat zien (rare verwoording, doch gij aandachtig lezer zult me wel begrijpen), ik wil hierbij ook een signaal versturen dat het ook anders kan. Zolang je maar een eigen Nipje kan vinden...

ratio contra emo

uit het duister
onstemmig gefluister
blijft hij hangen bij
dezelfde zielen gestemd
zoals hij al had vermoed

de wereld is wat hij is
een potje te breken en dan
zoals iedereen te betalen
en dromen, dat doet iedereen
's nachts, tijdens de uren
van de eenzame wolf

hij kijkt door het raam
ziet de weerspiegeling
een man met oude rimpels
in een jong gelaat, hij weet
dat het leven tekent
voor het leven
door het leven
om te kunnen leven

Frans Vlinderman

Toneelles + gedicht

Bij Nip stond het al te lezen, maar ik herneem het hier ook even, voor al diegenen onder u die niet langs haar blog zouden surfen. Onze reeks toneellessen in Het Werkhuys zit er op. Tien lessen lang stond ik samen met drie anderen (Nip, Schone Moeder Lenie & Taalverslaafde Anneke) onder het aandachtig oor en oog van Annemie Piryns te oefenen in het improviseren, declameren, relaxeren, experimenteren, woordenjongleren... Niets gedwongen aan, in een leuk sfeertje proeven van wat het podium anders te bieden kan hebben dan het voordragen van wat poëzie. Een bijzondere ervaring, al zeg ik het zelf - in koor met Nip.

Nu, er gaan nog drie mensen over blijven om een vervolg aan deze reeks te breien zo ergens in het voorjaar. Om er zeker van te zijn dat er ook effectief een volgende van start gaat, is het aangewezen dat er toch nog minstens één iemand bij komt. Voel jij je dus geroepen om ook eens iemand (of iets) anders te spelen dan jezelf of een variant van jezelf, neem dan als de bliksem contact op met Nip, die je verder in de goede richting zal helpen kwestie van inschrijven en zo. Tien weken lol gegarandeerd en je steekt er nog heel wat van op ook!

meubelgigant

hij staat in de kamer
in de hoek, waar spinnen
in zelfgesponnen pareltjes
van hoek naar hoek reizen
of gewoon wat schommelen

aan zijn armen voelt hij
het gewicht van ingebonden papier
hij draagt de wereld letterlijk
zijn onstuimig hart toe zoals hij
nog nooit eerder de bezieling
en nu de ultieme droom

hij is geduld en volharding
in de oefening komt hij
zichzelf tegen, gedachten
die moeten uitgesteld
voorlopig is hij
nog geen acteur
dan wel boekenkast

Frans Vlinderman

Goed en kwaad + gedicht

Er valt niet veel te melden. Sommige mensen in mijn leven zijn vriendelijk en lief, een enkele andere is dat niet. Een beetje zoals dat in ieders leven zijn gangetje gaat, quoi. In mijn krant vandaag vooral weer veel gezever over een nieuwe krant-vorm en zo (als er geen echt nieuws te rapen valt, dan maak je het zelf, hou wel van dat concept), naast een hoop oude koeien in nog steeds dezelfde grachten. En op het werk, mocht daar een stressbarometer hangen, dat ding was al lang tilt geslagen. Nihil nove sub sole...

slaaf van het geregeld leven

hij loopt over de verschoten loper
van alweer een lang verrekte dag
door dezelfde rechthoeken vormen
van alweer dezelfde talloze deuren
die hij telkens behoedzaam sluit om
de gewoonten niet te laten ontsnappen

tijdens de schijnpauze op de noen
propt hij het eten in zijn wangen
telkens de telefoon hem stoort
staat hij quasi voedselloos
de mensen zonder middagkennis
correct en adequaat te woord

tussen de gekende onbekenden
rept hij zich 's avonds huiswaarts
eten, babbelen, beeldjes kijken
want de nacht wenkt alweer zo snel
dat de rest zal moeten wachten
tot de vrijheid van een weekend
hem vangt met zijn gevuld programma

Frans Vlinderman

Dodelijke onderzoeken + gedicht

Allez vooruit. Nu zijn er in Nederland bij een wetenschappelijk onderzoek 24 doden gevallen, mag ik van Nipje nooit meer meedoen aan zo'n onderzoek. Het is natuurlijk erg voor die mensen, maar waar moet ik nu heen met mijn zin voor avontuur? Wie niet leeft op het randje, die leeft toch niet ten volle? Nee, ik mag er niet de spot mee drijven. Voor hetzelfde geld had ik zelf al eerder ondervonden dat zo een onderzoek, ondanks alle mogelijke voorzorgen, niet helemaal risicovrij zijn. Dat verklaart waarschijnlijk al een hele hoop inzake de bijzonder hoge be-/verloning die zo'n proefkonijn doorgaans krijgt. 'k Zal wel gewoon mijnen boterham gaan verdienen dan. Dat is ook risicovol :p

Eerst gaan we naar de film in Wijnegem (en ik nog even binnen springen in Krabbershoek, een klein maar leuk kroegje daar vlak tegenover). Ik hou het dus kort. Straks nog een kleine aankondiging en dan kunnen jullie ook weer met een gerust hart/geweten gaan slapen...

theo-traal

reik me het mes eens aan
ze vroeg het doodgewoon
haar hand uitgestrekt naar
wat ze dacht haar echtgenoot
zoals hij deze ochtend nog

nu staat hij daar alleen
gebalde handen in de zakken
wat te draaien voor de toga
van een man met veel gewicht
die met een hamertje tikt
als het veel te luid

vergeef me edelachtbare
van 't moorden moest vast
zijn mond gekrompen zijn
zo stil en onverstaanbaar
het gemompel om excuus

Frans V.

Mededelingske: Filmforum Wijnegem

Allez, nog snel, voor ik het weer vergeet of er weer een week naast zit: deze avond, zoals iedere vierde woensdag van de maand, is het opnieuw Filmforum in GC 't Gasthuis in Wijnegem. En Nip doet de inleiding, komt dat horen, komt dat zien...

Sollicitanten + Blogging + gedicht

Vandaag op het werk twee solliciterende would be collega's zien passeren. Een klein testje was hun deel, om te zien of ze bijvoorbeeld met pakweg Word overweg konden. Dat gaat zo in zijn werk: ze krijgen elk een blad, waarop wat tekst, een kop- en voettekst, paginanummer, een tabel en wat titeltjes staan. Die moeten ze dan 'kopiëren' in een nieuw document en de opmaak ervan zo goed als mogelijk hernemen. Ze krijgen daar een kwartier voor. Ik weet niet in hoeverre ik zelf in 1999 binnen de tijd gebleven was, maar ik weet nog wel dat het een quasi exacte kopie was. Als ik dan nu zie wat ik terugkreeg, hm. Affin, misschien was de opdracht niet met hand en tand genoeg uitgelegd... We zullen wel zien wat het wordt met hen of anderen.

Ik denk dat ik ondertussen officieel mag zeggen dat ik blogverslaafd ben. Zeker nu ik niet (of toch nauwelijks) nog op andere sites wat ga plaatsen, wil ik hier wat uitgebreider rond hangen. Niets zo plezant om immers wat woorden door het internet te laten rollen en zien of iemand ze heeft opgepikt. En af en toe gebeurt dat dus wel degelijk en dat vind ik persoonlijk dan weer bijzonder. Zo iemand die even stopt om een lettertje of wat terug te laten rollen... Ik heb hier niet echt veel te klagen, maar Nipje, die krijgt amper een reactie te verhaspelen. Spijtig, want ik vind dat ze soms echt behoorlijk origineel uit de hoek kan komen. Nu nog wat regelmatiger plaatsen misschien...

Onderstaand gedicht naar aanleiding van zoveel vuiligheid uit Bulgarije, verhalen over verwaarlozing en mishandeling, die niemand onberoerd zouden mogen laten.

weeswoede

we zullen je met ons meenemen
naar een thuis, jij verdient
ook een kans op het kruis
van de rechtgeaarde Kristen
nadat je er oud genoeg voor

in Chinaland staat een Westers paar
vertederd door een kleintje
ongewild van 't andere geslacht
opzij geschoven voor de regel
dat er maar één de man kan
en zij dus kansloos

dichterbij broeit er
volkse woede om wat
amper enkele duizenden kilometers
verder in het eigen Europa
gebeurt het onvoorstelbaarste
tussen een volk en haar kinderen
niets meer dan onverschilligheid

Frans V.

Vlindertje + Jemen + gedicht

Vlindertje is terecht. Via via kwam hij te weten dat er hier nogal wat ongeruste mensen nogal wat ongeruste vragen hadden bij zijn plotselinge verdwijnen. Hij heeft dan ook zo snel als mogelijk contact opgenomen met familie en vrienden. Via deze weg toch een warm en welgemeend woord van dank aan iedereen die mee geholpen heeft aan de verspreiding van onze bezorgdheid. En verder: eind goed, al goed! Nu hem nog terug zien verschijnen...

Verder in de krant vandaag niet echt veel soeps om even bij stil te staan. Of toch. U hebt links of rechts waarschijnlijk al opgevangen dat er twee Vlaamse vrouwen in Jemen met kogels afgemaakt zijn tijdens een toeristische reis. Veel wil ik daar niet over kwijt, maar wel over de lezersrubrieken. Daarin verschijnen nu met de regelmaat van een klok bijdragen van mensen die vinden dat het toch wel hun eigen schuld is. Iederéén weet toch dat het in Jemen lévensgevaarlijk is, de klok rond, het jaar rond. Wie daar dus naartoe trekt en wordt neergeschoten, wel, dat is diens eigen dikke schuld. En dan heb je nog een toeristische Vereniging van Vlaamse Reisbureaus, die vindt dat de overheid reizen naar dergelijke landen zou moeten verbieden. Wel, daar krijg ik het nu eens tot tweemaal toe van op mijn heupen. Ten eerste vraagt niemand om neergeschoten te worden. Punt aan de lijn. Alsof je in pakweg Nijvel niet door een Bende kan gedood worden terwijl je de ingrediënten voor de avondsoep aan het kiezen bent. Nee, het blijft immens erg voor de nabestaanden, en daar zou de aandacht naar uit moeten gaan. Ten tweede zou de overheid nog maar eens een (wetgevende) regel moeten opleggen aan de mensen. En dan achteraf maar klagen dat er zoveel regeltjes en wetten zijn...

doorgeregeld

doe die voorschoot aan
achter de toog geen betoog
voor meer kleur of eigen fleur
de letter zegt bescherming
van de wet, van de mens
wordt niets verwacht

stop bij rood, vertraag bij oranje
door groen mag iedereen vrij door
behalve als het rood is en luid
sirenevol met flikkerlicht
dan stopt men beter ook
de oren even dicht

en wie nog echt wil werken
tekent een heus contract
opgesteld volgens de regels
van de arbitraire kunst
in Brussel verheven tot
de mooiste doolhof van
het rechten- en plichtenmodel

wie dit allemaal niet wil
kan nog steeds verhuizen
naar het laatste lege eiland
na het tekenen van overeenkomst
met de onbewoner te aldaar

Frans V.

Mededeling: De Muzeval & Gedichtendag

Binnenkort, over een kleine twee weken, is het weer Vlaams-Nederlandse gedichtendag. Ook De Muzeval laat zich dan niet onbetuigd en richt een Gedichtenestafette in. Wil jij er als dichter ook bij zijn, dan kan je altijd contact opnemen met Bart Van Peer, wie weet is er nog een plekje voor je vrij...

Meer info: klik op affiche

Stadsdichter Joke van Leeuwen + gedicht zes

'Elk stadsgedicht moet een verrassing zijn'
Joke van Leeuwen doet haar intrede als stadsdichter op Gedichtendag

Foto: bron klik op foto

Over enkele weken krijgen we dus een nieuwe stadsdichter in de Koekenstad. Als je geïnteresseerd zou zijn in hoe ze dat wil invullen, dan moet je haar interview met het Nieuwsblad maar eens lezen. Ben zelf best benieuwd naar hoe ze één en ander zal verwoorden. Voor de pree (ocharme € 5.000,00 per jaar) zal ze het niet hoeven doen. Alhoewel, € 833,33 per gedicht, dat is natuurlijk mooi meegenomen...

Gisteren in de Hotsy Totsy was het een vrolijke bedoening. De kroeg zat lekker vol en voor wie de micro dicht genoeg bij de neus hield, was er ook meer dan voldoende luisterbereidheid. Nips suggestie, dat ik de mensen nog maar eens wat dichterbij het gebeuren moest betrekken door hen zelf een nummer te laten roepen, welk dan weer een gedicht uit mijn dichtschrift opleverde, sloeg aan. Nummer zes werd tot tweemaal toe opnieuw gevraagd (heb het maar één maal herhaald, er zijn grenzen aan die betrokkenheid). Daarom dat ik het hieronder even herneem (voor de verslaafden onder ons, quoi).

de toekomst later

het bestoven raam op de toekomst
op een kier voor wie bang
zijn voeten niet te snel beweegt
het kan gesloten worden
met een simpele zucht

voor de onstuitbare zoeker
naar goud in dit leven
wenkt enkel het grote gat
waar gordijnen hangen waaien
op de ademtochten van passanten
te vlug dus onderweg nooit herkend

dit steedse raam hier
is gesloten voor bezoek
eerst het eigen onderzoek nu
en dan pas wat verder ligt
hier verschiet voorlopig
geen zinnig mens

Frans Vlinderman