Effie

Als onzen koning volgt, zijn we vanaf heden regeringloos. Ik stel een algehele paniekaanval voor over het feit dat we nu niet langer nog geleid worden op een ernstig niveau, gevolgd door de ontnuchterende vaststelling dat er niets zal veranderen, omdat we met zijn allen reeds sedert de vorige verkiezingen niet meer geleid worden, gelijd daarentegen...

Sla me gerust, vijf kroppen graag, van minder maak je geen deftige soep die naam waardig, maar ik moet echt nog eens dringend een deftige politieker op mijn bord krijgen. Het kleurtje maakt me zo ondertussen stilaan niet veel meer uit, zolang het beestje maar beweegt, de indruk wekt dat ie met mij en niet met zichzelf bezig is. Moeilijke opgave, ik geef het toe, maar we blijven te alhier geloven in het feest van de zotten die niets beloofd worden.

En dan ga ik nu verder 'inpakken' om niet te kunnen verhuizen. Ieder zijn pleziertje, toch?

Miss Jackie T laat het allemaal gewoon allemaal zijn

his belief

Weinig nieuws te rapen vandaag: de wereld draait nog steeds, het is bijna winter, de verhuis wordt nog steeds voorbereid en ik stel een oud gedicht voor, mais en Anglais, je vous en prie...

his belief

on the news every dag again
tidings on enlightened minds
and their writs in the name of
who's name the first to be forgotten
no other way then abused in vain
truly must be an anagram

when they're waiting, piled,
for their turn, inevitable
to attach destiny to
the world of belief first
my god, my nirwana
the spiritual suitcase
packed centuries ago

he comes to believe
he's too much of an unbeliever
to accept all of this

he comes to believe
he's left all alone
with his faith in this world

he comes to believe
not any longer

Frans V.

Afgeschoten!

De laatste dagen bazelt uw Vlinderman maar wat af op zijn blog. De bedoeling was vast te stellen of er iemand het zou door hebben dat er kwatsch op zijn blog verscheen, maar blijkbaar maakt het niet uit of er nu wat zinnigs op staat of niet. Voor wie zich dus de vraag stelde of ik ze nog allemaal op een rijtje heb, is het antwoord ja. De meeste dan toch. Het heeft me wel wat geleerd. Bijvoorbeeld dat een blogger geen antwoorden krijgt van zijn publiek wanneer hij vragen stelt. Dat hij gerust in het Chinees wat mag komen posten, zonder dat er iemand vragen stelt. Dat deze blogger meer toevallige bezoekers kent dan trouwe 'volgers' (vier in het totaal). Dat het bloggen maar een bezigheid is gelijk een andere om de tijd die we hier moeten doorbrengen een beetje te veraangenamen. En dat Bibi dat graag doet.

Vlinderman kijkt u zomers in de ogen!

Er is ook de vaststelling dat ene Sven Ornelis geregeld een stukje in zijn krant schrijft, waarover deze Vlinderman eerder al bericht had én dat de toonzetting van beider doorgaans overeenkomsten vertoont, waarbij Vlinderman bij deze zijn sympathie over deze goedlevende en columnerende DJ graag een keertje in de verf zet. Eén en ander doet me trouwens wat denken aan mijn goede digitale columnist Hans Schoevers, waarmee ik graag een lachje placht te placeren over de dingen die we zoal kunnen tegenkomen in het leven. De groetjes, Hans!

Naast het vele inpakken en verhuizen dezer dagen, heb ik hier en daar nog een streepje tijd gevonden om de krant door te nemen. Vandaag staat daar in pole position een danig bleek weggetrokken Yves Leterme in, de man met waarden die qua uitvoering ervan nog ontdekt moeten worden. Hoeveel procent van de stemmen hij nu nog zou halen na zijn schertsvertoning op federaal niveau gedurende meer dan een jaar, ik vraag het me zowaar af. Leven en laten leven, dat is normaal politiek voor mij, maar YL gooit nu al maanden serieus roet in mijn eten. Wie gelooft die man nog, met zijn 'goed bestuur'-gekwijl om toch maar dat hoogste Belgische ambt te kunnen pakken? Bibi niet (meer).

't Antistressproject vzw van start

Uit de inbox:

INTERNATIONAL EXPLANATION ON THE ANTISTRESSPROJECT WILL FOLLOW SOON. LAUNCHDATE: 21.12.2012.

Beste Medemensen,


We zijn vereerd U uit te nodigen voor de MANIK 8 happening op 21 december.
In bijlage, vind U een flyer met een indrukwekkende lijst deelnemende kunstenaars.



Zondag 21 december 2008, zal een fijne namiddag en avond worden, vol verrassende kunst, optredens, poëzie, theater, beeld en muziek. Het is het officiële begin van onze nieuwste boreling in de schoot van het vzw-landschap: We houden vzw 't Antistressproject boven de doopfont. Een vzw die mensen erop wil wijzen dat we allemaal een welvaartsbewustzijn zijn, en dit middels kunst en ontspanning....

De tentoonstelling zelf loopt van 21 december 2008 t.e.m. 11 januari 2009. Het is een dubbeltentoonstelling:

Café de Jezuiet (aan de Academie) is open elke weekdag vanaf 10 uur tot 02 uur minimum. Zaterdag en zondag is de Jezuiet open voor kijk- en dorstlustigen vanaf 20 uur.
't Antistressproject vzw, gelegen te Huikstraat 48, 2000 Antwerpen, zal open zijn elke woensdagavond van 19 tot 21 uur; Alsook op de finissage van 11.01.2009, van 17 tot 21 uur.
BEZICHTIGEN KAN OOK NA EENVOUDIGE TELEFONISCHE OVEREENKOMST @ 0473/75.999.1

Weest welgekomen ;-)


Met vriendelijke groeten,
Uw Antistresspoweet

achter de hoek blijven ze leven

Vlinderman hangt op een brug in Maastricht

Vrijen, dat doe je met twee, waarna hij steeds weer de zetel opzoekt. Iemand in dit gezin moet zitten. Hij houdt al lang geen statistieken meer bij, maar stelt desondanks vast dat het eerder zielig gesteld is met de aandacht van de mensen om hem heen. Enkele seconden verbazen ze hem, maar niet veel langer meer, sedert hij heeft ingezien dat er niet zoveel aan het hele zaakje te veranderen valt. Stupide en morbide, zo omschrijft hij zich tegenwoordig, met iets dat moet lijken op een vage glimlach op zijn gezicht. Hij kijkt haar aan vanuit de woonkamer en vraagt haar niets. Zij moet ook haar aandeel zelf opnemen, denkt hij genoegzaam bij zichzelf.

De dagen verlopen in dezelfde sleur als altijd, alleen korten ze nog steeds, ten voordele van de nachten, die nu het gros van de tijd aanwezig lijken te zijn. Het is niet om veel vrolijker van te worden, maar hij weerstaat vooralsnog de aandrang een touw te grijpen en het systematisch rond zijn nek te draperen om er voor een laatste maal aan herinnerd te worden dat een mens zuurstof nodig heeft om hier te blijven ronddwalen. Er zijn zekerheden in het leven, net zoals het feit dat de doorsnee megasuperster in showbizzland bereid is kinderen te adopteren en vervolgens zijn of haar huwelijk op te blazen om vervolgens vast te stellen dat er ook kinderen bij het hele stinkende zaakje betrokken zijn. Hij neemt een alcoholstift en schrijft zijn naam op de muren, om zichzelf eraan te herinneren wie hij is en om te vermijden dat hij dat ooit zou vergeten. Hij is tenslotte maar een mens van vlees en bloed, met de neiging zichzelf uit het oog te verliezen.

Aankondiging: e-fusie van literaire aard

Alweer in de inbox, het wordt hier nog druk vertoeven...

DE GELETTERDE MENS EN THE RAZOR FUSEREN!
(Bericht wordt gepubliceerd in DGM en in The Razor)



De Geletterde Mens is het enige literaire e-magazine in Vlaanderen, dat quasi dagelijks wordt “ververst”. Vlaamse en Nederlandse, over het algemeen minder bekende dichters, schrijvers en essayisten, vooral debutanten, vinden er hun plaats.
De redactie is pluralistisch samengesteld en het ezine propageert geen enkele literaire stroming of strekking van welke aard ook. Zij beoogt vooral debutanten en schrijvers die blijkbaar niet of nog niet als commercialiseerbaar worden beschouwd, toe te laten hun werk voor te stellen aan een breder publiek. Inzendingen worden uitsluitend beoordeeld op kwaliteit en de meeste contribuanten hebben geen persoonlijke relaties met de redacteurs.
De Geletterde Mens werd in het leven geroepen op 1 februari 2007 en blijkt nu (december 2008) levensvatbaar. De redactie vraagt vooral energie en enthousiasme, maar toch ook een zekere financiële investering. De kosten per jaar kunnen ongeveer op 500 euro worden geschat.
Om die levensvatbaarheid te verzekeren en eventueel de komende jaren de actieradius uit te breiden, heeft De Geletterde Mens ingestemd met een fusie met het ezine tijdschrift The Razor van “The Order of the Razorblades”, een online ridderorde waarover je alle info vindt op www.knightsrazor.com.

De redactie van De Geletterde Mens wordt uitgebreid met de ridders en jonkvrouwen, voor wie het vrij staat of zij meewerken onder eigen naam of onder hun riddernaam. Het spreekt vanzelf dat door deze fusie ook aandacht zal worden besteed aan filosofische thema’s, zonder het imago van De Geletterde Mens te bezoedelen of te compromitteren.

Je vindt hieronder een klein dossier dat je moet toelaten het nieuwe ezine op zijn relevantie te beoordelen.

Groetjes,

Thierry Deleu


Opzet en doelstelling

De Geletterde Mens (http://geletterdemens.blogspot.com/) is een e-magazine “doorlopend & eindeloos”, gesticht op 1 februari 2007, dat zich exclusief wijdt aan Nederlandstalige literatuur. Het initiatief ontstond uit een spontane opwelling van grijze hersenmassa bij drie redacteurs van het ter ziele gegane lifestyle magazine “Intro” (*). Via technische opstartbijstand van Ludo Geloen, stadsbeiaardier van Ieper en docent aan enkele muziekscholen in de Westhoek, kreeg De Geletterde Mens een embryonale vorm. Het zaad werd kwistig gestrooid en het geletterde wicht verbaasde iedereen door zijn vernuftig zoeken naar volwassenheid.
Eindredacteur Thierry Deleu, die reeds heel wat ervaring opdeed in het milieu en als 65plusser, trekt zich de kommer en kwel aan van de vele debutanten en auteurs die zeulen met eigen beheerproducties en uitgaven bij kleine uitgeverijtjes. “Vooral zij krijgen onze aandacht!” “Kleine” auteurs met soms “grote” kwaliteiten komen in het literair landschap te weinig aan bod of worden er niet aangezien als volwaardige spelers. Daar zij geen of weinig aandacht krijgen van critici, recensenten en andere scribenten, komen zij ook niet in the picture bij de bibliothecarissen van de lage landen bij de zee. Ook de overheid sluit systematisch deze auteurs uit van subsidiëring, aanmoediging en werkbeurzen.

De Geletterde Mens wil in de eerste plaats een spreekbuis, een uitlaat, een forum zijn voor nieuwe auteurs, debuterende en dakloze schrijvers en dichters, die zoekende zijn of berusten in hun lot. De redactie stelt één criterium voor het plaatsen van creatief werk: kwaliteit!

(*) Intro, Streek, Cultuur & Fijn Nieuws, Fnap Media, 9051 Sint-Denijs-Westrem

Redactie
Roland Declerck, Georges de Courmayeur, Jenny Dejager, Peter Deleu, Thierry Deleu (eindredactie), Marleen De Smet, Joris Dewolf, Annmarie Sauer, Marc Vandenbussche, Jan Van Loy

Kwaliteit
Aan De Geletterde Mens werken heel wat auteurs mee uit Vlaanderen en ook uit Nederland, onder wie “De 50 Meesterdichters van de Lage Landen bij de zee” (**): Marcella Baete, Bert Bevers, Frans de Birk, Annette van den Bosch, John Broekhuis, Marc Bungeneers, Gunnar Callebaut, Martin Carrette, Greta Casier, Jeannine Debbaut, Lidy De Brouwer, Pierre Declerck, Leni De Goeyse, Jenny Dejager, Thierry Deleu, Luc Demiddele, Ferre Denis, Gwen Deprez, Marleen De Smet, Astrid Dewancker, Germain Droogenbroodt, Fernand Florizoone, Ludo Geloen, Hejatomsma, Patricia Lasoen, Paul van Leeuwenkamp, Frédéric Leroy, Cathy Mara, Mark Meekers, Peter Motte, Edith Oeyen, Ruud Poppelaars, Eric Rosseel, Annmarie Sauer, Maurits Sterkenburg, Pien Storm van Leeuwen, Ina Stabergh, Annemieke Steenbergen, Jet van Swieten, Henri Thijs, Guy Vandendriessche, Yerna Van Den Driessche, Eric Vandenwyngaerden, Jozef Vandromme, Jan Van Loy, Dirk Vekemans, Frans Vlinderman, Katelijn Vijncke, Pom Wolff, Peter Wullen.

(**) Project gepatroneerd door “The Order of the Razorblades” en De Geletterde Mens:
“De 50 Meesterdichters van de Lage landen bij de zee”.

“De 50 Meesterdichters van de Lage Landen bij de zee” werd gesticht begin jaren tweeduizend op initiatief van “The Order of the Razorblades”. Het dichtersgenootschap beantwoordt aan de wens van talrijke dichters, die de essentiële waarden van hun creativiteit willen veilig stellen: de kwaliteit van de gedichten, het respect voor elkaar en een broodnodige promotie van de Vlaamse poëzie.
Een hele generatie van gelauwerde dichters bracht de Nederlandstalige poëzie op een nooit bereikt niveau, maar de uitstraling over de grenzen heen bleef schrijnend beperkt. Toch poneren zoveel “buitenlanders” dat de Vlamingen en Nederlanders verkeren “in het land waar de dichters wonen”.
“Razor’s Edge Editions” publiceerde op 3 december 2008 een eerste jaarboek, met als titel Hoe de dichter zich een weg geselt tegen wind…

Bereik
De Geletterde Mens wordt gemaild naar een 2.500 personen, instellingen, tijdschriften en ezines. De abonnementen zijn (voorlopig) gratis.

De Geletterde Mens is het eerste en enige ezine dat dagelijks & doorlopend verschijnt.

Thierry Deleu,
Eindredacteur
058/514120 - 0478/745498
Zandzeggelaan 18-102 - 8670 Oostduinkerke

Info: www.geletterdemens.blogspot.com en www.knightsrazor.com

achter de hoek leven er ook nog

Vlinderman blijft lachen. Maar met/om wie?

Amper één dag na het verlaten van zijn zetel en het zit er bovenarms op. De muren dienen nog behandeld tegen het teveel aan menselijke neerslag, maar zijn borstels staan nog steeds in verpakking te wachten op hun ontmanteling. Met veel verwijt worden ze aangevoerd, maar hij lijkt er niet warmer of kouder onder te worden. Dat de bril in zijn gemaksverblijf maar omlaag hangt, daar maakt hij zich zorgen over, luidkeels zelfs, en dat vreet al energie genoeg van hem. En dat hij aftelt naar zijn duizendste aller individueelste uitdrukking, daar ligt hij wakker van - not - want hij kan niet tellen. Uit zichzelf bekennen kent hij niet, dus typt hij wat hij te zeggen heeft. Iedere dag, soms meerdere malen per zelfde dag, en soms herhaalt hij zich. Omdat hij vindt dat hij als 'echte mens' daar recht op heeft, herhaling doet het immers goed wanneer er niets nieuws te vertellen valt én het overkomt de slimste geesten ook, zonder dat ze het zelf beseffen.

In de kranten leest hij tussendoor de stand van de wereld, het leven ook, en hij stelt vast dat niet enkel zijn muren behandeling nodig hebben, maar dat de hele wereld toe is aan een sessie van enkele uren op de bank van een psychiater, die hopelijk zorgvuldiger om zal springen met overduidelijke noodkreten dan die ene die niet ingreep vóór een moeder besliste niet langer moeder te zijn van vijf. Het is een hard leven, dat van psychiater, en daarom betaalt hij ze ook zo duur. Iedere doortocht met een briefje uit zijn brieventas, soms eens blauwgrijs, dan weer stralend rood, af en toe maagdelijk wit, wat er maar uit komt. Het leven zoals het is, hij neemt het zoals het zich aandient en stelt zich geen vragen. Alles is een roman, denkt hij doorgaans in de stille beslotenheid van zijn ondenkbare interne machinaties, om vervolgens alweer die ene voet voor de andere te krijgen. En hij blogt, hij logt zichzelf iedere dag aan de wereld en vertelt wat hij te vertellen heeft. Hij is in wezen het experiment waar 'de andere' om verlegen zit.

Er is ook de kerel en/of het vrouwmens dat hem op kosten jagen/jaagt. Dat zit hem dwars. Almaar werken, in regel blijven met de regels om de regels, hij ziet er het nut niet van in, maar volgt trouw zijn opvoeding, dankbaar voor zijn ouderlijk gezag daarin, maar slikt duizend maal per dag - en dat meerdere malen per zelfde etmaal - zijn bezwaren in tegen 'het moeten'. Zou hij zonder nog wel 'mens' genoemd mogen worden? Al doet het er in wezen allemaal niet toe. Opleggen, met genoeg krediet achterblijven, daar draait het om. En betalen om niet op straat te komen staan. De wereld in crisis? Daar ligt hij niet wakker van. Terugkeren naar zijn zetel, dat is zijn prioriteit.

achter de hoek leven er ook

Uw blogger Vlinderman in een auto

Uit de zetel kwam een man, hij moest daaruit om er niet langer in te zitten. Het regende onlangs en dat had zijn sporen nagelaten. Heel veel kinderen ook, dat was een beetje eigenaardig. Gelukkig was de Sint op tijd afgezakt, anders had hij daarbij zijn aansluiting met het leven gemist. Dat zou hem uiteraard nooit tegengehouden hebben, dergelijk man is hij nooit geweest, maar als hij een koe een kat had genoemd, zou het hek helemaal van de dam geweest zijn, je weet wel, waar ze ooit dat station enkele meters verschoven hebben met een hoop spierballen en onder het geklik van de toen druk aanwezige persfotografenmeute.

Niet dat het iemand deftig zou interesseren, hij bestond en bestaat nog steeds om gelezen en verder niets en dus gaat hij zijn gangen verder, zich nimmer en nooit afvragend welke toch alweer die dringende boodschap was, die zo nodig en dwingend diende achtergelaten op de openbare internetsnelweg. In wel duizend bochten gewrongen, bericht hij immers alsof het zijn laatste berichten betreft en een zorgvuldig opgesteld testament geen mens zou accepteren, mocht het niet op zijn allerindividueelste pagina verschenen zijn. 'Ik speel met staal,' verwoordde hij het ooit, toen men hem vroeg naar zijn drijfveren. 'Ach zo,' werd toen gepubliceerd in de geschreven pers, waarna hij geen seconde rust meer kende, nu iedereen zich afvroeg hoe zo'n man altijd weer terugkwam.

Baba Yetu, hoe aart in heaven, geheiligd zij zijn naam, en hij nam zich voor nooit ofte nimmer nog in die zetel plaats te nemen.

verhuisperikelen in meervoud

Vlinderman vloekt op zijn situatie van niet kunnen verhuizen, maar vloekt nog een eind harder bij het lezen van artikels over gastjes die niet beter weten met hun verveling dan jonge moeders van hun fiets te sleuren en een beetje af te liggen stampen. Het snaakje wist te vertellen aan de jeugdrechter dat ie zich verveelde... Komaan, wandelend stukske biefstuk, als je je verveelt, dan ga je mee helpen met het verspreiden van de Daklozenkrant of zet je je in voor Moeders voor Moeders. Nu zit die kerel ergens bij ergere kerels en wie weet wat daar nog van gaat komen.

Vlinderman begrijpt het, hoor

Soit, we doen verder, zoals inpakken en niet achterom zien en hopen dat de tegenslag die Murphy voor ons in petto had, eindelijk voldoende beproefd werd. Het is immers goed genoeg geweest en Vlinderman wil wat normale toestanden voor de kiezen krijgen. Over normale toestanden gesproken: gaan jullie blijven lezen en geen suggesties doen voor topic nummer duizend of hoe zit dat? Het is simpel: je klikt op reageren en dan doe je een voorstel...

Vroem vroem - FLITS

Vlinderman hoopt op een telefoontje vandaag uit Kapellen, meer bepaald met nieuws over de Vlindermobiel, genre 'hij start weer en het kost u nagenoeg niets, want het was een fluitje van een cent, geen moeite moeten doen, slechts vijf minuutjes aan de computer moeten hangen en vermits gij nu een nieuwe klant bij ons bent' enz. Het zal wel noppes worden, maar ging het er zo niet aan toe in de goede oude tijd? Toen er nog een zekere eerbied heerste van een vakman tegenover zijn klanten en omgekeerd? En bespeur ik hier zowaar een vleugje nostalgie bij Vlinderman?

Verhuistoestanden - toen we er in trokken

Ik ga wat verder inpakken in dozen, kwestie van me bijzonder nuttig te maken voor ons verkouden Nipke. En sebiet staan die idiote filmers hier om onze privacy te schenden, dus dat wordt ook een klucht. Volgens mij zullen ze niet veel bruikbaar materiaal kunnen filmen. En dan vraag ik me nog af wat ze zo allemaal kunnen en mogen verspreiden, allez, zo zonder mijn toestemming. Misschien moet ik ze gewoon de toegang weigeren, wordt lachen. Vooral als het over enkele weken over onze waarborg gaat... Dan kunnen ze ook hun medewerking weigeren en zo en kan ik achter de feiten aanhossen. Ach ach, welk snood plan zal wegens kleine opmerkingen alweer niet uitgevoerd kunnen...

1000

Nog 43 berichten, wát gaat Vlinderman dan posten? Vertel het hem, mail het hem, bel het even door, want anders gaat ie toch gewoon zijn eigen gangetje en wie weet wat jullie dan voorgeschoteld krijgen...

Gas en electriciteit - geen luxeproducten!

Een volgend mailbericht, waar ik graag in meega, maar waarbij ik me distantieer van pvda, is het onderstaande.

"Wil je ook de btw op gas en elektriciteit omlaag naar 6 procent? Teken de petitie op www.6procent.be. Help ons aan 200.000 handtekeningen! Help Leterme wakker schudden! En stuur deze mail door naar al wie je kent.

Wist je....

> dat wij op gas en elektriciteit 21% BTW betalen?! Dat is het tarief voor luxeproducten!
> dat de online-petitie om de btw op energie te verlagen naar 6% al ondertekend is door meer dan 140.000 surfers?
> dat dit voorstel, dankzij de massale steun, op woensdag 10 december besproken is op de ministerraad?
> dat dit voorstel simpelweg AFGEKEURD is door de regering Leterme?!
> dat de regering Leterme wél 20 miljard kan vinden om de banken te redden, maar NUL, NADA, NIKS om de btw te verlagen?

STOP DEZE HOUDING VAN LETERME

Teken voor 6% btw op www.6procent.be: zeker doen! Stuur dit aub door naar iedereen die je kent! Energie is geen luxe, maar een noodzaak. Verlaag de BTW op gas en elektriciteit van 21% naar 6%. Op kosten van Electrabel, want zij maken 2,3 miljard euro winst op onze rug!

> Energie is levensnoodzakelijk. Toch betalen we in België 21% BTW op gas en elektriciteit. Dat is het tarief voor luxeproducten! Op kraantjeswater, groenten en fruit en geneesmiddelen betalen we maar 6% BTW. Waarom dan 21% voor verwarming en verlichting?

> 200 euro korting op de energiefactuur. Door een BTW-tarief van 6% op gas en elektriciteit bespaart een gezin 200 euro.

> Andere Europese landen doen het al. In Luxemburg is het BTW-tarief voor energie 6%, in Groot-Brittannië 5%. Wanneer volgt België?

> Op kosten van Electrabel! Door de BTW-verlaging krijgt de overheid minder inkomsten. Wij willen dat Electrabel en andere energiebedrijven dat geld bijpassen. Door de hoge energieprijzen maakt Electrabel woekerwinsten van 2,3 miljard euro per jaar.

Teken hier de petitie: www.6procent.be

Een initiatief van de PVDA. Voor meer informatie, reacties en meest gestelde vragen, surf naar hier."

The Big Ask

zondagblogje

Vlinderman had vandaag een vergadering gepland met De Muzevalgroep, maar die gaat niet door. En dus is er ruimte om wat verder in te pakken. Net enkele doosjes in elkaar gevouwen, nu nog wat tape erover en inpakken. En dat is gelijk het programma voor de rest van deze week. Non-stop. Behalve tijdens mijn nodige pauzeverblijfjes hier op mijn blog. De mailbox blijft zich trouwens gestaag vullen, dus er komen ook heel wat oproepen en boodschapjes op jullie af. Voel je vrij er al dan niet aan deel te nemen.

We kregen hier trouwens net de boodschap dat er weer wat delen zullen verkocht worden van het gebouw waarin we wonen én dat ze daarom morgen komen filmen. Leuke mededeling, had ze liever in de vorm gekregen van 'we gaan weer de verkooptoer op, is het goed dat we morgen komen filmen?' Soit, het is hier een zootje met al die dozen, dus laat ze maar komen filmen, het zullen mooie plaatjes worden. En of we er ons bed voor zullen uitkomen? We zullen wel zien. En laten filmen, ha.

verhuisperikelen

Wat een dag vandaag. Nagenoeg alle beschikbare tijd is opgegaan naar het laten slepen van de Vlindermobiel naar Kapellen om daar het antidiefstalsysteem onklaar te laten maken zodat deze Vlinderman er ook zelf terug mee zou kunnen rondsnorren, gevolgd door een afspraak bij Shurgard om enkele meubels en aanverwante zaken gedurende enkele maanden te kunnen opslaan, waarna we richting Schone Pa Ton trokken om onze trouwfoto's-in-album te laten zien... Pfff, het enige dat heel de dag constant is gebleven was de temperatuur: zowel gevoelsmatig als IRL gewoon onder nul.

We gaan deze week nog hard mogen werken om alles ingepakt te krijgen, zoveel is zeker, dus kom ik dezer dagen, ondanks mijn bericht eerder deze week dat ik wat minder zou gaan bloggen, iets meer dan normaal posten. Niet dat ik meer dan anders te vertellen heb, het is sowieso al altijd een stukje inkijk en niets meer geweest. Maar ik denk dat ik jullie eerder ga missen dan jullie mij.

Over jullie gesproken: ga ik hier nu nog suggesties krijgen waarover ik mijn 1000ste blogpost ga laten gaan, of knap ik die keuze eigenzinnig en eigengereid dan toch maar zelf op?

Vlinderman aan het werk op Den Dam Davert september 2008

lang leve het internet

Beetje online lezen, het schudt een mens soms eens wakker. Voor de onwetende bakkesboekers onder ons dit online artikel van de site van De Standaard:

"Je bent niemand meer als je niet op Facebook zit. Maar het is opletten wat je op die netwerksite vrijgeeft, want je weet nooit wie meekijkt. Je werkgever, bijvoorbeeld. Of criminelen die je identiteit of je inboedel willen stelen. Zelfs de belastingcontroleur kijkt mee. 'Voor mij is Facebook een goudmijn.'
VAN ONZE REDACTEUR



Facebook ligt onder vuur, omdat het bedrijf het niet zo nauw neemt met de privacy van zijn gebruikers. De sociale netwerksite speelt uw privégegevens al eens door aan derden, waarna die u vrolijk met gerichte reclame kunnen bestoken. Via sommige Facebookdiensten worden uw vrienden automatisch op de hoogte gebracht van uw online-aankopen ('Veerle heeft bij Pabo een massagetoestel gekocht'). Allemaal schandalig, maar misschien moet de gemiddelde Facebookgebruiker toch ook even in eigen boezem kijken. Want de hoeveelheid privé-informatie die hij zonder enige schroom via netwerksites op het internet pleurt, grenst aan het ongelooflijke. En niet iedereen die meeleest, heeft even goede bedoelingen.

Ha, zult u opwerpen, maar alleen mijn vrienden kunnen die informatie zien. Kan zijn, maar kent u al uw Facebookvrienden goed genoeg om te weten wat hun bedoelingen zijn? Zelfs mensen die je heel goed kent, zijn op dat vlak niet altijd te vertrouwen. Vraag maar aan de Britse Emma Forrester. Of nee, dat gaat niet meer, want ze is dood: vermoord door haar bijna ex-echtgenoot Wayne, nadat ze op Facebook had uitgebazuind dat ze net weer single was en andere mannen wilde ontmoeten. Ze had Wayne wel als vriend van haar profiel verwijderd, maar hij had haar berichten op de pagina's van gemeenschappelijke vrienden zien staan. Pech.

De laatste joint

Stel u even voor dat u hebt gesolliciteerd bij een bedrijf en wordt gecontacteerd voor een afspraak. Maar eerst wil uw toekomstige werkgever nog enkele zaken over u weten. Kleine details, hoor, niets om u zorgen over te maken: uw geloofsovertuiging, onder meer, en uw politieke en seksuele voorkeuren. En of u rookt en drinkt, dank u. Geen zinnig mens zou op die vragen een antwoord geven, maar heel wat zinnige mensen geven die informatie wel vrij op Facebook. En nog veel meer: kiekjes van uit de hand gelopen feestjes, berichten over slechte gewoontes ('Dit was echt de laatste joint die ik in mijn leven heb opgestoken'), noem maar op. Steeds meer bedrijven gebruiken sociale netwerksites om talent te zoeken (onder meer Deloitte en Duval Guillaume, DS 27 november), maar ook om dat talent te screenen op zijn kleine kantjes. Bedrijven zoeken creatieve mensen met zin voor initiatief, maar ze moeten ook weer niet overdrijven. Houd u dus een beetje in, op Facebook.

Kakkerlakken

Is uw baas uw vriend op Facebook? Dan is dat nog een goede reden om u een beetje in te houden. De Facebook-ontslagen zijn onderhand niet meer bij te houden. Kevin Doyle, een Australiër die in een callcenter werkte, meldde zich ziek na een nachtje stappen, en schreef op zijn Facebookpagina dat hij met een kater in bed bleef liggen. Zijn baas kon dat lezen, Kevin heeft er nog altijd nadorst van. Een Britse trader bij Goldman Sachs kreeg een waarschuwing omdat hij tijdens de werkuren te vaak op Facebook zat. De IT-afdeling van de zakenbank stuurde hem een e-mail 'dat het gedaan moest zijn'. Die e-mail plaatste de jongeman vrolijk op zijn Facebookprofiel, en toen was het voor hem echt gedaan. Dertien stewardessen van Virgin vonden het onlangs nodig om op Facebook hun werkgever, zijn vliegend materieel en de passagiers te beledigen. 'Er zitten kakkerlakken op al onze vluchten', schreven ze onder meer. Of ze daarmee naar de passagiers of de hygiëne op de vliegtuigen sneerden, is niet geweten, maar de dames zijn alle dertien aan de deur gezet. Tot slot was er deze week nog Jon Favreau, de geniale speechschrijver van Barack Obama. Een vriend plaatste een foto op Facebook waarop Jon een kartonnen 'cutout' van Hillary Clinton bij de borst grijpt. Van je Facebookvrienden moet je het hebben. De foto stond maar twee uur op die pagina, maar ging in die tijd de wereld rond. Clinton kon erom lachen, Obama niet. Favreau werd niet ontslagen, maar moest beloven voortaan geen erogeen karton meer te betasten.

Koud kunstje

U zult het niet geloven, maar niet iedereen die op het internet surft, is zo eerlijk als uzelf. Als u vijfhonderd vrienden hebt op Facebook (wat niet eens zo uitzonderlijk is), dan zitten daar vast een boel mensen tussen die u helemaal niet kent. Maar zij kunnen achter het tabblad 'info' wel uw privé-adres zien als u dat hebt ingevuld (doe dat toch niet!) en daar even langslopen wanneer u eindelijk die Indiareis aan het maken bent die u al zolang op Facebook aankondigt. 'We hebben nog geen gegevens over hoe vaak dat gebeurt', zegt Luc Beirens van de Computer Crime Unit, 'maar dat het gebeurt, daar twijfel ik geen moment aan.'

Criminelen maken volgens Beirens overigens massaal gebruik van Facebook, onder meer om misbruik te maken van uw identiteit. 'Het is een koud kunstje om via die netwerksites gevaarlijk veel over mensen te weten te komen: hun woonplaats, hun familie, zelfs de naam van hun hond. Hackers misbruiken die info om zich via telefoon of e-mail voor iemand anders uit te geven.'

Malafide surfers plunderen Facebook ook op zoek naar persoonlijke informatie om 'gerichte aanvallen' uit te voeren. Ze sturen dan gepersonaliseerde e-mails met als doel malware te installeren, die belangrijke info onttrekt uit de computer. De gegevens van uw bankkaart, om maar iets te zeggen. Dat is precies wat 'koobface' doet, een virus dat momenteel Facebook teistert.

De fiscus, uw vriend

Mensen raken op Facebook verslaafd aan vriendschappen. Ze voelen zich afgewezen als iemand hun Facebook-uitnodiging negeert, en willen zelf zoveel mogelijk vrienden op hun pagina. Twee redenen om niemand te weigeren die hen uitnodigt, ook mensen die ze helemaal niet kennen. Zoals de man die enkele weken later hun belastingaangifte zal komen controleren. 'Voor mij is Facebook een goudmijn', zegt een anonieme belastingambtenaar. 'Als ik een dossier krijg toegespeeld, is het eerste wat ik doe de persoon in kwestie een uurtje googelen. Als mensen een Facebookaccount hebben, ga ik daar ook een kijkje nemen. Als hun profiel afgeschermd is, nodig ik ze uit om vriend te worden. Onder mijn echte naam, ja, maar ik vermeld er niet bij dat ik hun belastingcontroleur ben, ik zal gek zijn.' Wat kan een belastingambtenaar in 's hemelsnaam aanvangen met de flauwiteiten die mensen op Facebook verkopen? 'Je zou ervan versteld staan wat men daar allemaal prijsgeeft', zegt de man. 'Zelfstandigen die volgens hun aangifte zo goed als niets verdienen, maar er erg dure hobby's op na houden, onder meer. Bedrijfsleiders die een “studiereis, naar China als beroepsuitgave inbrengen in hun aangifte, maar op hun Facebookpagina tientallen foto's plaatsen van gezinsuitstapjes aldaar. Mensen die beweren een duur fototoestel nodig te hebben voor het werk, maar op Facebook boudweg schrijven dat ze het gekocht hebben om een nieuwe hobby te beginnen. Je kunt het zo gek niet bedenken of mensen zetten er zich mee te kijk.'

Ook een geweldige bron van informatie zijn de Facebookpagina's van de kinderen, zegt de controleur. 'Die zijn nog eerlijker dan hun ouders (lacht). Zo had ik onlangs een tiener die op Facebook schreef dat hij een nieuwe gsm had gekregen, en voor driehonderd euro per maand mocht bellen. Vader betaalde, die kon dat toch inbrengen in zijn zaak.'

Geen vuiltje aan de lucht

Het moet vreemde reacties uitlokken als belastingplichtigen daarmee geconfronteerd worden. 'De mensen vallen inderdaad uit de lucht', zegt de man, 'maar tegenpruttelen doen ze nooit.'

Bernard Ligot, de woordvoerder van de FOD Financiën, valt ook uit de lucht als hij dat allemaal hoort. 'Dit keuren wij absoluut niet goed', zegt hij. 'Als dit verhaal klopt, is dat het intiatief van één ambtenaar die al te ijverig is. Hij werkt dan niet volgens de afspraken, maar hij is wel de enige.'

'Het klopt dat dit niet in ons opleidingspakket zit', zegt de ambtenaar. 'Maar ik kan u verzekeren dat ik niet de enige ben die zo te werk gaat. Oudere collega's misschien niet, maar voor de jongere generatie belastingambtenaren is het een evidentie het internet als tool te gebruiken.'

Het zou Ligot niet verbazen mocht deze ambtenaar de privacywet overtreden. 'Helemaal niet', zegt Emmanuel Vincart, woordvoerder van de privacycommissie. 'Hij heeft een mandaat, en mag alle informatie gebruiken die publiek toegankelijk is. Zolang hij geen valse naam gebruikt en geen handelingen uitlokt, is er wettelijk niets aan de hand. Ook niet als hij “vrienden, maakt op Facebook met het oog op belastingcontrole.'

'Goed, maar ik betwijfel of de informatie die een belastingambtenaar van Facebook haalt enige rechtsgeldigheid heeft', zegt Ligot. 'Als het tot discussies komt, heeft hij juridisch geen poot om op te staan.'

Dat wordt dan weer weerlegd door Jos Dumortier, specialist cyberlaw aan de KU Leuven. 'De rechtbank aanvaardt informatie van sociale netwerksites misschien niet altijd als bewijs, maar wel als “feit, als betrouwbare informatiebron.'

De belastingambtenaar is in ieder geval niet van plan zijn strategie te wijzigen. 'Ik denk dat in dit geval de top van Financiën een beetje achter de feiten aanholt', zegt hij. 'Het voetvolk neemt het voortouw.' (lacht)"

Branco & het woord, vreet het maar!

Zo heel af en toe komt er best wel interessante interactie tot stand op deze blog. En dan vraag ik toestemming om één en ander hier integraal in de kijker te zetten. Het onderstaande illustreert dit en wilde ik jullie niet onthouden. Van Branco, een trouwe bezoeker van deze en vele andere blogs:

"Kinderen zijn wel het laatste waar de hoge heren politici mee bezig zijn (ze behoren immers niet tot het kiesvee nietwaar). Over de hoofden van de bevolking heen besluiten ze allerhande zaken die men in hun verkiezingsprogramma's nooit naar voor zag komen (het plaatsen van 200 extra flitscamera's, het Belgisch voetbal opdelen in afzonderlijke delen met inzet van miljoenen euro's enz...) terwijl de werkelijke verkiezingsbeloften naar het rijk der fabelen verwezen worden. Zij zetten zich onvermoeibaar in voor zaken daar waar het hen in de eerste plaats goed uitkomt - het immer uitbreidende bestuursapparaat is blijkbaar hun enige oogappel geworden.
België heeft zijn huidige welvaart in hoofdzaak te danken aan zijn voorbeeldig sociaal zekerheidsstelsel.
Dit stelsel zorgt er voor dat we op rust kunnen gaan op oudere leeftijd, dat we bij arbeidsongevallen en beroepsziekten niet aan ons lot worden overgelaten, dat we kinderen in België nooit als een last moeten beschouwen (zoals in vele arme landen) maar des te meer als een zegen dank zij onze kinderbijslagen, dat we bij ziekte en invaliditeit kunnen terugvallen op een zorgverzekering, bij werkloosheid bestaan er vervangingsuitkeringen en onze jaarlijkse vakantie is gegarandeerd.
Daarnaast staat de sociale zekerheid ook borg voor het bestaansminimum, de inkomensgarantie voor ouderen, de gewaarborgde gezinsbijslag en de uitkeringen aan gehandicapte personen.

Al deze sociale verwezenlijkingen samen voorkomen een ontmenselijking van onze samenleving waar de waarde van een mens enkel wordt afgemeten aan zijn economische bruikbaarheid en inzetbaarheid.
De sociale zekerheid voorkomt dat mensen worden gereduceerd tot gemakkelijk manipuleerbare objecten …tot wegwerpartikelen.

Op het gebied van de sociale zekerheid is het zo dat alle Belgen inderdaad gelijk zijn voor de wet en dat is maar goed ook want door te splitsen wat tot nog toe één geheel was worden de minst begunstigden automatisch tegen wil en dank uitgespeeld tegen de meest begunstigden met een neerwaartse spiraal tot gevolg op het gebied van onze sociale verworvenheden.
Wat we vandaag met z’n allen als een vanzelfsprekendheid zijn gaan beschouwen zou dat morgen nog allerminst zijn.
Al diegenen die dan nog de euvele moed zouden hebben om voorzieningen te eisen zoals deze die we vandaag kennen zouden zich er niet moeten over verbazen als het antwoord luidt “ U gelooft nog in sinterklaas zeker”.

De verzwakking, liberalisering en tenslotte de privatisering van de sociale zekerheid wordt zorgvuldig gepland, men wil ze doorvoeren via de bruistabletmethode, beetje bij beetje totdat er tenslotte niets meer van overblijft.
De ontmanteling van het gezamenlijk opgebouwde Belgische welzijnsmodel treft juist de zwaksten in onze maatschappij, het meest verwerpelijk daarbij is de splitsing van de kinderbijslagen.
Totaal onschuldige en vooralsnog als evenwaardig beschouwde kinderen worden zo in de toekomst meer/minderwaardig ten opzichte van elkaar naargelang de regio in België waar ze toevallig geboren worden.
Intussen laten de reeds lang beloofde verhogingen van de kinderbijslagen op zich wachten.

Wat moet sinterklaas, de goedheilige man, daar wel allemaal niet van denken?

© Branco"

Murphy & bundelnieuws

Vandaag genoten van de krant. De onwaarschijnlijkheid van alle berichtgeving erin tart gewoon elke verbeelding. Leven wij nu nog echt in deze wereld of is er daadwerkelijk iemand ons aan de touwtjes aan het trekken? Vlinderman vraagt het zich af, terwijl hij treurt om zijn auto, die net niet gestolen werd in Hoboken, maar dankzij een voor hem te ingewikkeld antidiefstalsysteem nu ook niet meer wil starten als zijn rechtmatige eigenaar dat wenst. We ondergaan samen, Nip en Bibi, zacht lijdzaam de wet van Murphy. Het gaat neerwaarts met onze voorspoed, hyperbool snel zelfs, maar we verliezen er ons goede humeur nog altijd niet door. Laat ons dat nu net een mooie test zijn dat het ons goed vergaat als stel.

Wat Ikea ons heeft opgeleverd, ben ik alweer vergeten en nakijken kan niet, want de buit zit nog ergens in de koffer van een wagen die niet wil starten door diezelfde idiote kandidaat-dief, maar het was best leuk nog eens daar rond te lopen en hardop te dromen. Dat de rest van onze dagplanning dankzij een sukkelachtige kandidaatdief niet is kunnen doorgaan, nemen we er dan maar bij. We kunnen ons niet druk blijven maken, toch?

Vlinderman kwam eigenlijk nog even online om te melden dat er een nieuwe dichtbundel uit is. 'Hoe de dichter zich een weg geselt tegen wind...', jaarboek 2007-2008, De 50 Meesterdichters van de Lage Landen bij de zee. En raad eens wie er op pagina 76 prijkt, zij het met een mindere lay-out? Whatever, het wordt tijd voor beeld ipv tekst, hieronder of zo. Tot morgen?

zij moslima

als een echte jonkvrouw
getooid met ruisend kleed
beent ze door de straten
van haar veel te grote buurt
op haar rug het puntig blauw
van een lang vergeten erwt

plant ze haar modieuze hak
elegant achter iedere tak
die haar omgewaaid de weg verspert
en slechts vergetelheid vindt
waar zij de toekomst
en nog veel meer

zal zij nooit werken
aan een open loket
ze staat fier en koket
haar hoofddoek uit te dragen
zonder thuis de slagen
dan wel beslagen haar geloof

Frans V.

Ikea-zot

Vlinderman heeft congé, hoezee, hoezee, en we gaan nog niet naar huis, bijlange niet, bijlange niet, 't zen zotten die werken, en ga maar een eindje door. Ik vertrek zodadelijk met Nipje naar den Ikea, diene kleine in Boom, niet diene nieuwe gigantische in Gent, en wat we daar gaan halen, hoor ik ter plaatse wel weer van Nip.

De Muzeval gisteren was er eentje van het rustige soort: aandachtig publiek, enkele debutanten op het podium, de juiste drive bij de dichters, allez, genieten is het juiste woord. En als ik u daar gisteren niet heb gezien, dan beschouw ik dat als een nadeel voor u, niet voor mij. Gelukkig herhalen we elke maand die boel én kan je ook maandelijks uitwijken naar Wijnegem, dus het zal ooit wel ne keer lukken zeker om die zetel van u te verlaten en even te gaan proeven van wat mensen zoals wij vinden van onze 'wereld'...

Binnenkort viert Vlinderman hier zijn 1000ste bericht op zijn blog. Ik wil die dag best wel wat bijzonders doen, zoals duizend gedichten of zo komen plaatsen, maar misschien is dat van het goede wat teveel. Daarom stel ik voor dat jullie mij suggesties doen, misschien zelfs elkaar inspireren om verder door te denken... Dus: wat plaatst Vlinderman op zijn duizendste log? Vertel het hem!

De Muzeval met Sabine Luypaert

Zou hij vandaag alvast niets posten? Neen, vandaag post hij nog wel iets. Nah. We beginnen aan een stukje vakantie en wat leuker is, we beginnen eraan met een avondje Muzeval. Zo kan ik er weer vol tegenaan: uitslapen, luieren, boekskes lezen, de passerende vrouwen ambeteren (alsof die hier zo vaak mijn living kruisen op weg naar waar dan ook), 't vrouwke aanbidden, de poes wat misshandelen ('t is niet voor niets Miss Jackie T), aftellen naar het einde van bijna alweer een jaar, en dan terug naar 't werk.



Over dat werk gesproken. 't Was weer 'sjiek' vandaag. We hebben vastgesteld dat onzen drukker niet weet dat er in juli 31 dagen zitten. Ervan uitgaande dat dit wel in orde zou zijn, had ik daar niet op gelet, maar wel op bijhorende teksten, data van activiteiten, enz. Had ik dat maar wel gedaan, want nu zitten we met duizenden foute kalenders. Spijtig, maar niets meer aan te doen, want maandag gaan ze de deur uit. En dat ligt dus op de maag, eh. Nu, don't look back and move on is in deze een goede houding, vermits er toch niets aan veranderd kan worden en ik mijn vakantie niet wil laten vergallen door zo'n stupiditeiten.

Misschien tot later nog wel eens, hooggeëerde bezoeker, ik moet me nu nog wat klaar gaan maken om Sabine Luypaert deze avond te laten genieten van haar voordracht en het publiek van haar ;-)

boodschapke van algemeen nut (voor de vrienden toch)

Vlinderman zit met huiselijke zorgen, maar probeert er zijn humeur niet door te laten. Zodadelijk trek ik met mijn bevallige eega Nip naar 't Zeezicht om tussen pot en pint de zinnen wat te verzetten. Dat is soms al eens nodig zo midden in de week, maar het is dan ook bijna weekend, want morgen is het de laatste werkdag tot maandag 22 december, en ook die week is een lekker verhakkelde week. We gaan dus niet veel meer werken van 't jaar :p

We gaan de activiteiten hier op de blog misschien een klein beetje terugschroeven, want Verwimp & Vlinderman hebben het tegenwoordig echt wel te druk om hier nog elke dag trouw langs te komen. Het is ook niet de bedoeling hier wat te komen zeveren en lullen over onbenullige (onbelullige?) dingen, en we moeten stilaan toegeven dat er af en toe ook een non-event-dag tussenzit. Dat zullen jullie ongetwijfeld ook wel ((h)er)kennen. Vlinderman wil in ieder geval wat meer tijd gaan besteden aan het schrijven van zijn eerste volwassen verhaal, terwijl Verwimp zich nog voldoende bezig wil houden met hun beider Nina'tje... Ach, misschien blijf ik hier toch trouw elke dag passeren, we zien wel.

Voorlopig is de poëzie nog aan de orde van de dag, vermits literatuur en schilderijen nog een verre en stevig aan te werken toekomstdroom zijn. Bij deze nog een streepje van een poëzietje van Vlinderman.

ik blik

een mens uitgeteld
uitgesteld naar later
hopen hoop op de vloer
uitgestald verlangen
naar het grote vergeten
in dagen dat het beter zou

ik word achtervolgd
door een vreemde naam
die teveel wil beschrijven
en toch zo niets zeggend

Frans V.

Nip weer aan de blog + gedicht

Maar allez, is dat hier nu alweer blogtijd? Dan voeg ik jullie nog maar eens een gedichtje toe, om bij wat gecontempleer de tijd te doden die ons hier nog rest op dit ondermaanse. En om jullie helemaal een plezier te doen, kan ik melden dat Nip na een tijdje ertussenuit zelf ook terug aan het bloggen geslagen is. Gezien het niveauverschil tussen ons, moet je bij haar zijn om hogere gronden te bereiken, die zij dan waarschijnlijk diepzinnig voor u zal doorgronden...

waarschijnlijk

de nevel in de nacht
noch het ver geraas
van overvolle wegen
brengt mij helemaal
na zoveel zinderend beleef
de rust die ik nastreef

borst vol weldadige impressie
schiet de wereld door mijn hoofd
verder wortel, onaangedaan
door mijn wens voor vrede
omdat oorlog mijn leven is

dus adem ik morgen nog
alsof het alweer gisteren
bij het zien van dode dromen
die ik me toch niet herinneren kan
al tel ik duizend maal
helemaal terug van drie

laat ik het antwoord open
of dit het helemaal is

Frans V.

Opgepikt: Kindermishandeling onderschat

10% van de kinderen in rijke industrielanden wordt mishandeld, zo blijkt uit een onderzoek dat gepubliceerd werd in het medische blad The Lancet. 10%! In rijke industrielanden. Waar men toch zou mogen verwachten dat men er beter zou moeten weten dan uit te halen naar of te rotzooien met onze toekomst, wat kinderen per definitie voor een maatschappij zijn. Tien per honderd, dat is er dus één op minder dan een dozijn. In een klas met dertig kinderen zitten er dus gemiddeld 3 tussen, die thuis meer dan een pedagogische tik op hun billen krijgen als er iets fout loopt. Dat zijn er vijftig op een school van vijfhonderd, die worden aangetast in hun kleine mensenwaardigheid. Mishandeld, misbruikt, gefnuikt. Opgroeiend zonder te weten dat het niet normaal is dat ze zoveel slaag krijgen, tot ze groot genoeg zijn daarvoor en dan vaststellen dat ze het niet meer kunnen terug draaien.

Voor mijn opleiding ben ik enkele jaren terug gaan luisteren naar een afdeling van het Welzijnswerk in Amsterdam, Nederland, waar die cijfers ook al op tafel lagen voor wat betreft heel specifiek misbruik van kinderen. Het is er dus misschien al wel een beetje beter op geworden, maar toch blijf ik even slikken bij dergelijke berichten. Een schande is het, waar geen enkel excuus of verklaring mij kan vermurwen enig begrip op te brengen voor de daders die zich aan kindermishandeling overgeven. En overgeven is hier waarschijnlijk niet het meest correcte woord, vrees ik.

Sommigen zullen het onderzoek weer aanvallen en stellen dat het niet overal zo is, maar zelfs al is er maar een fractie van waar, dan nog spreken we hier toch over vele duizenden binnen het geïndustrialiseerde Europa, u weet wel, die blauwe toekomstlap waarop we met z'n allen ondertussen samenleven...

Koehandel met baby's in de Lage Landen

Deze zondag is bijna voorbij gewandeld en dus vind ik het even tijd hier te komen verpozen, voor ik me aan het verversen ener kattenbak zet. Hierbij wil ik een kleine beschouwing houden over de kinderwinkel, welke we met zijn allen de laatste weken uitvoerig mochten volgen in de kranten en andere dag- en weekbladen, zelfs een enkel maandblad pikte het al eerder op.

Het gaat over die mensen die baby's kweken en andere mensen die daarvoor grof geld neertellen, al dan niet ingegeven vanuit hun wanhoop om toch maar een kleine mens te mogen opvoeden als het hunne. Het is van alle tijden, dit fenomeen van draagmoeders en koopouders, al werd daar naar mijn aanvoelen in het verleden toch ietwat zorgvuldiger mee omgesprongen dan heden ten dage. Nu volstaat het een baarmoeder te hebben, een internetaansluiting en voldoende aanleg voor platte commercie om er een winstgevend zaakje van te maken. Het helpt natuurlijk ook dat er terzake nauwelijks en verder geen sluitende wettelijke regelgeving rond bestaat om je gangen mee te gaan.

Over dat laatste wil ik het even en dan nog bijzonder kort hebben. Onze Belgische minister die over dit soort zaken gaat, ik wil zijn naam hier niet op mijn blog, heeft onlangs nog op deze nieuwe actualiteit gereageerd met de boodschap dat hij geen wetten gaat uitwerken hieromtrent omdat het (I quote) maar één geval betreft.

Ey Minister Pipo, enkele zaken: ten eerste betreft het al lang niet meer een alleenstaand geval, ten tweede was je prominent lid van de moord en brand schreeuwende meute politici die dachten even snel aan politieke recuperatie te kunnen doen toen het geval van Baby D. aan het licht kwam met de belofte dat het allemaal 'wettelijk geregeld zou gaan worden', ten derde laten de Belgen zich in elk nieuw geval rollen door de Nederlandse Justitie - die in mijn ogen Nederlands denkt en absoluut niet in het belang van het kind! - en verder vind ik heel persoonlijk - het waarom daarvan hang ik niet aan uw tsjevenneus - dat één casus inzake mensen(be)handel(ing) meer dan volstaat om regelgeving uit te werken. En dat geldt dus verdorie ook voor onze noorderburen, de Nederlanders.

We werken ons hier in ieder geval in dit land krom om alle nieuwe regeltjes en wetjes te volgen die al even overbodig als belachelijk zijn en ons desondanks opgedrongen worden, maar waar het op mensen, letterlijk dus, aankomt, moeten er blijkbaar eerst nog wat slachtoffertjes volgen. Hoeveel is genoeg, Minister Pipo? Een stuk of 10 verknoeide kinderen? Het zelfbeeld van een stuk of 8 onderuitgehaalde jonge mensen over pakweg 15 jaar vanaf nu te tellen? Nog 5 slachtoffers extra van uw besluiteloosheid? Komaan, hoeveel, vent, vertel het ons eens onomwonden, hoeveel menselijk leed is er nog nodig vooraleer jij gaat doen waarvoor we jou betalen, huh?

Vlinderman aanvaardt en benadrukt dat er meer aan het debat is dan er in dit stukje over te lezen valt, maar een mens moet ergens beginnen. Die minister trouwens misschien ook.

Wijnegemse Poëzieprijs 2007

Vlinderman had u nog een verslag beloofd van het laatste Gastvrij Podium te Wijnegem en Vlinderman houdt woord. Hieronder een zo goed als waarheidsgetrouwe kroniek van de avond waarop een Wijnegems kunstwerk in de grijpgrage handen ener Antwerpse Vlinderman kwam, men zegge en schrijve 3 december 2008.

'Na eerdere voortreffelijke voordrachten van Bart Hannah, Chris Van de Rijck, Maarten Van Camp, Sven De Swerts en Thomas Verdijck verzocht de gastvrouwe van het Gastvrij Podium het duizendkoppige publiek om stilte. De geestdrift in haar boodschap bedaarde de opgezweepte gemoederen en hun woordenhonger noopte een Vlinderman haast te maken naar het houten altaar van zijn bezigheden. In het felle licht van twee duizendwattige spots nam hij zijn plaats in en tuurde hij onderzoekend voor zich uit, op zoek naar bijval van zijn eega. Hij schraapte zijn keel en overdonderde iedereen die nog niet aandachtig was met zijn 'Wij kleine wereld'. Nauwelijks een minuut later zwol een applaus aan dat de hallen van Wijnegem op hun grondvesten deed daveren. Vlinderman boog, richtte zich weer op en verzocht nog enkele andere poëtische deuntjes te debiteren, alvorens zich terug te trekken in afwachting van het verdict van zijn toehoorders.

Nauwelijks een half uur later verliet Vlinderman het pand, met medeneming van zijn kunstwerk en met in zijn zog wel honderd journalisten van geschreven en gesproken dagbladen. Bescheiden als steeds stond hij eenieder te woord die het maar nodig had, waarna hij via de achterdeur in de nacht verdween.'

Mocht er een mij genegen kroniekschrijver aanwezig geweest zijn met enige zin voor overdrijving, dan denk ik dat het iets als in bovenstaande trant zou geworden zijn...

effie breaken met wat poëzie

Weinig zin om nog veel te komen typen, dus laat ik hier een poëzietje voor jullie late (of vroege?) vogels achter.

Vlinderman in kleine pauze

ja door nee tegen ja

met duizenden zijn we
ineengeslagen ruiters op
paarden die dienst weigeren
alsof ze te hard bereden

staan we langs de zijlijn
schouder aan schouder
op zoek naar meer in
het vrolijk anarchisme
waarin de stad zich verslikt

ze houden van ons
tel ze met streepjeshand
en noteer snel ja
voor het echte leven
voorbij het voorbij

of het teveel gewaagd
een totaal andere vraag
met uiteraard volmondig
een geheel vernieuwd antwoord

Frans V.