Deze blog - op eigen risico reageren

Hier deelt Vlinderman af en toe wat gedachten en gedichten.

zondag 7 december 2008

Koehandel met baby's in de Lage Landen

Deze zondag is bijna voorbij gewandeld en dus vind ik het even tijd hier te komen verpozen, voor ik me aan het verversen ener kattenbak zet. Hierbij wil ik een kleine beschouwing houden over de kinderwinkel, welke we met zijn allen de laatste weken uitvoerig mochten volgen in de kranten en andere dag- en weekbladen, zelfs een enkel maandblad pikte het al eerder op.

Het gaat over die mensen die baby's kweken en andere mensen die daarvoor grof geld neertellen, al dan niet ingegeven vanuit hun wanhoop om toch maar een kleine mens te mogen opvoeden als het hunne. Het is van alle tijden, dit fenomeen van draagmoeders en koopouders, al werd daar naar mijn aanvoelen in het verleden toch ietwat zorgvuldiger mee omgesprongen dan heden ten dage. Nu volstaat het een baarmoeder te hebben, een internetaansluiting en voldoende aanleg voor platte commercie om er een winstgevend zaakje van te maken. Het helpt natuurlijk ook dat er terzake nauwelijks en verder geen sluitende wettelijke regelgeving rond bestaat om je gangen mee te gaan.

Over dat laatste wil ik het even en dan nog bijzonder kort hebben. Onze Belgische minister die over dit soort zaken gaat, ik wil zijn naam hier niet op mijn blog, heeft onlangs nog op deze nieuwe actualiteit gereageerd met de boodschap dat hij geen wetten gaat uitwerken hieromtrent omdat het (I quote) maar één geval betreft.

Ey Minister Pipo, enkele zaken: ten eerste betreft het al lang niet meer een alleenstaand geval, ten tweede was je prominent lid van de moord en brand schreeuwende meute politici die dachten even snel aan politieke recuperatie te kunnen doen toen het geval van Baby D. aan het licht kwam met de belofte dat het allemaal 'wettelijk geregeld zou gaan worden', ten derde laten de Belgen zich in elk nieuw geval rollen door de Nederlandse Justitie - die in mijn ogen Nederlands denkt en absoluut niet in het belang van het kind! - en verder vind ik heel persoonlijk - het waarom daarvan hang ik niet aan uw tsjevenneus - dat één casus inzake mensen(be)handel(ing) meer dan volstaat om regelgeving uit te werken. En dat geldt dus verdorie ook voor onze noorderburen, de Nederlanders.

We werken ons hier in ieder geval in dit land krom om alle nieuwe regeltjes en wetjes te volgen die al even overbodig als belachelijk zijn en ons desondanks opgedrongen worden, maar waar het op mensen, letterlijk dus, aankomt, moeten er blijkbaar eerst nog wat slachtoffertjes volgen. Hoeveel is genoeg, Minister Pipo? Een stuk of 10 verknoeide kinderen? Het zelfbeeld van een stuk of 8 onderuitgehaalde jonge mensen over pakweg 15 jaar vanaf nu te tellen? Nog 5 slachtoffers extra van uw besluiteloosheid? Komaan, hoeveel, vent, vertel het ons eens onomwonden, hoeveel menselijk leed is er nog nodig vooraleer jij gaat doen waarvoor we jou betalen, huh?

Vlinderman aanvaardt en benadrukt dat er meer aan het debat is dan er in dit stukje over te lezen valt, maar een mens moet ergens beginnen. Die minister trouwens misschien ook.

4 opmerkingen:

Rudy zei

De journalistieke toer op? Ik kan altijd hulp gebruiken.

Frans Vlinderman zei

Ge zoudt aan mij niet veel hebben, Rudy, want veel tijd heb ik met al mijn bezigheden niet echt over. Als je ooit echter eens een dossier wil uitgewerkt hebben, dan sta ik graag tot jouw beschikking ;-)

Anoniem zei

Dag Frans,

Kinderen zijn wel het laatste waar de hoge heren politici mee bezig zijn (ze behoren immers niet tot het kiesvee nietwaar). Over de hoofden van de bevolking heen besluiten ze allerhande zaken die men in hun verkiezingsprogramma's nooit naar voor zag komen (het plaatsen van 200 extra flitscamera's, het Belgisch voetbal opdelen in afzonderlijke delen met inzet van miljoenen euro's enz...) terwijl de werkelijke verkiezingsbeloften naar het rijk der fabelen verwezen worden. Zij zetten zich onvermoeibaar in voor zaken daar waar het hen in de eerste plaats goed uitkomt - het immer uitbreidende bestuursapparaat is blijkbaar hun enige oogappel geworden.
België heeft zijn huidige welvaart in hoofdzaak te danken aan zijn voorbeeldig sociaal zekerheidsstelsel.
Dit stelsel zorgt er voor dat we op rust kunnen gaan op oudere leeftijd, dat we bij arbeidsongevallen en beroepsziekten niet aan ons lot worden overgelaten, dat we kinderen in België nooit als een last moeten beschouwen (zoals in vele arme landen) maar des te meer als een zegen dank zij onze kinderbijslagen, dat we bij ziekte en invaliditeit kunnen terugvallen op een zorgverzekering, bij werkloosheid bestaan er vervangingsuitkeringen en onze jaarlijkse vakantie is gegarandeerd.
Daarnaast staat de sociale zekerheid ook borg voor het bestaansminimum, de inkomensgarantie voor ouderen, de gewaarborgde gezinsbijslag en de uitkeringen aan gehandicapte personen.

Al deze sociale verwezenlijkingen samen voorkomen een ontmenselijking van onze samenleving waar de waarde van een mens enkel wordt afgemeten aan zijn economische bruikbaarheid en inzetbaarheid.
De sociale zekerheid voorkomt dat mensen worden gereduceerd tot gemakkelijk manipuleerbare objecten …tot wegwerpartikelen.

Op het gebied van de sociale zekerheid is het zo dat alle Belgen inderdaad gelijk zijn voor de wet en dat is maar goed ook want door te splitsen wat tot nog toe één geheel was worden de minst begunstigden automatisch tegen wil en dank uitgespeeld tegen de meest begunstigden met een neerwaartse spiraal tot gevolg op het gebied van onze sociale verworvenheden.
Wat we vandaag met z’n allen als een vanzelfsprekendheid zijn gaan beschouwen zou dat morgen nog allerminst zijn.
Al diegenen die dan nog de euvele moed zouden hebben om voorzieningen te eisen zoals deze die we vandaag kennen zouden zich er niet moeten over verbazen als het antwoord luidt “ U gelooft nog in sinterklaas zeker”.

De verzwakking, liberalisering en tenslotte de privatisering van de sociale zekerheid wordt zorgvuldig gepland, men wil ze doorvoeren via de bruistabletmethode, beetje bij beetje totdat er tenslotte niets meer van overblijft.
De ontmanteling van het gezamenlijk opgebouwde Belgische welzijnsmodel treft juist de zwaksten in onze maatschappij, het meest verwerpelijk daarbij is de splitsing van de kinderbijslagen.
Totaal onschuldige en vooralsnog als evenwaardig beschouwde kinderen worden zo in de toekomst meer/minderwaardig ten opzichte van elkaar naargelang de regio in België waar ze toevallig geboren worden.
Intussen laten de reeds lang beloofde verhogingen van de kinderbijslagen op zich wachten.

Wat moet sinterklaas, de goedheilige man, daar wel allemaal niet van denken?

Frans Vlinderman zei

Branco, deze reactie zou ik weer eens graag in de kijker zetten hier op mijn blog. Geef je me een seintje als je ermee akkoord gaat?

Blogarchief