Ebony Sikelelwa Wuyts

Heden ochtend vroeg op pad, want neefje Sander zou zijn eerste communie doen en daar wil nonkel Vlinderman dus best bij aanwezig zijn. Om 9u26 ter plaatse bleek er aan de kapel van Duffel nogal weinig beweging te bespeuren, wat Nip quasi onmiddellijk opmerkte. Eigenaardig, voor een communicantenmis die binnen 4 minuten van start zou gaan. Het werd snel helemaal duidelijk na een telefoontje naar Oma Mama Mia. We stonden er een week te vroeg! Over agendamensen gesproken, wij blijven er stom bij.

Gelukkig konden we nog terecht bij Getuige Ann & Dochter Cato, die ons samen met Opa Ivo warm ontving met niet ontplofbare Senseo-welzijnskopjes. Zo geraakt een mens ook ne keer waar hij tot dan toe nog niet geraakt was.

Halve voormiddag later aangebeld bij Fiere Nieuwe Papa Polle en Fiere Nieuwe Mama Wendy, om kersverse dochter Ebony Sikelelwa Wuyts te gaan begroeten. Een wolk van een kind en twee tropische buien vol milde weldaad van ouders. Toch wel leuk om zien hoe twee mensen samen hun weg zoeken te plaveien met meer dan genoeg ruimte voor een ander mensje.

We hebben de dag zonet afgerond met een pitta-onderhoudje samen met Britt & Yoerie, twee buurmensen van de Red & Blues, en daar houden we het dan ook bij in onze berichtgeving vandaag. Niets te kritisch, dat bewaren we voor later. Geniet nog van deze avond en laat maar weten of het nog steeds avond was ;-)

Openbare files bij Ikea

Het pand staat hier weer op stelten. Vlinderman en Nip zijn zoals aangekondigd naar Ikea getrokken en na enig pas en sleutelwerk is Vlinderman thuisgekomen met de nieuwe aanwinsten. Alleen. Hoe ruim de Vlindermobiel er ook lijkt uit te zien, de realiteit heeft ons vandaag geleerd dat het óf Nip óf de kasten zijn. Nip achterlatende bij de bushalte aan de Boomsesteenweg was de keuze van Vlinderman overduidelijk: de kasten.

Wat is er trouwens nog fouter dan je eigen wagen voor een bestelwagen nemen? Vertrouwen stellen in die 70% niet bij de socialistische vakbond aangesloten buschauffeurs bij De Lijn. We zitten nu in de tweede dag van de aangekondigde congé, pardon, staking door die sossen, maar het lijkt wel alsof bijna alle chauffeurs dat kleurtje dragen. Bibi had de wagen al uitgeladen in Deurne, toen Nip nog steeds stond te wachten op welke bus dan ook. Bon, we zijn haar dan maar gaan halen, vermits ik al die paketten toch niet alleen de trap(pen) wenste op te zeulen. En ik maak bij mezelf momenteel de bedenking of er ook bij De Lijn - en bij uitbreiding het gehele openbare vervoer dat u en ik zo gul sponsoren, naast wegentakstoestanden en dergelijke - niet best een minimumdienstverlening wordt ingesteld bij van die stakingsacties die vooral de reiziger treffen, niet de beoogde met-plakjes-zwaaiers.

Ik zou hier trouwens nog een heel epistel kunnen laten verschijnen over de dagelijkse files bij mensen die het openbaar vervoer overduidelijk niet vertrouwen - in het midden gelaten of dat al dan niet terecht is, dat wanvertrouwen - die bijna dagelijkse kost geworden zijn en dat in tijden van zoveel ontslagen. Het was immers frappant hoeveel ontslagen er de laatste maanden al gevallen zijn en toch nog altijd files die langer en langer werden. Dan toch niet door de werknemer. Maar dat ga ik dus niet doen. Urbanus heeft mijn vermoedens in de weekendkrant bevestigd en daarmee is de kous af - voorlopig toch. Vlinderman wist het. Alweer ;-)

Trouwens, Bibi moet nog wat vijzen. Nog snel wat beterschap wensen aan sNIPverkouden SM Lenie en we zien elkaar later nog wel weer.

Den Ikea overvallen

Vandaag een eerder lange dag achter de rug, net zoals maandag er eentje was. Bibi is zo ongeveer een half uurtje thuis en voelt aan de voeten dat het geen doordeweekse werkdag is geweest. Gelukkig staat daar tegenover dat mijn baas, mijn voorzitter en Minister-President Vlaanderen hebben gesproken over het engagement dat we met zijn allen nemen om dingen te realiseren. Geweldige boost somtijds en vandaag was dat niet anders. Het helpt deze Vlinderman sommige geleverde inspanningen te relativeren.

Morgen gaan Nip en ik den Ikea overvallen. We hebben immers nog wat spullen nodig en dankzij Oma Goes kunnen we daarin alvast één en ander realiseren, waar we anders op mijn vakantiegeld hadden moeten wachten. Iedereen zal al wel gelezen hebben dat we hier in België officieel in een recessie zitten, wel, als ge het allemaal moet doen met een enkel 'preke', dan weet je waarschijnlijk wel hoe lastig het hier soms is om het einde van de maand te halen met datzelfde enkel 'preke'. Niet dat we klagen, we zijn geen noemenswaardige materialisten en we geraken er best wel, maar ruim en ver over die maandbarrière springen, nou, dat doen we dus niét.

Frans & Nip Vlinderman aan hun vooravond...

Veel meer nieuws valt er momenteel niet te rapen, dus ga ik me toeleggen op het ontleden van de lijst voor Ikea. Nip heeft haar best gedaan daarop en de oerman in mij wil niets liever dan er nog een extraatje uithalen...

Ongehoord!

De publieke verontwaardiging van een Vlinderman durft nogal eens 'laat' te verschijnen, maar toch wil ik hier mijn bedenkingen formuleren bij iets wat momenteel voor de Belgische rechtbanken te verschijnen valt. Ik schets het beeld.

Een man rijdt met zijn gezin op een baan. Op deze hoofdbaan staan lichten die toevallig niet werken op die dag. De man vertraagt en rijdt dan door. Een andere man, oud en gepensionneerd, komt van een dwarse richting en rijdt gewoon door. Hij rijdt de familieman aan, die daarbij twee kinderen verliest en amper zelf het leven behoudt, omdat hij geen voorrang verleent.

Een jaar later komt de hele zaak voor de rechtbank. Er is geen betwisting op het vlak van fout. Toch daagt de aanrijdende, in fout zijnde, oude man het jonge gezin - dat ondertussen nog steeds om twee kinderen rouwt - voor de rechtbank. Zijn aanklacht: hij lijdt onder het feit dat hij door dat door hem veroorzaakte ongeluk twee kinderen heeft gedood, omdat een expert heeft verklaard dat de twee jaar oude kinderzitjes sleet zouden vertoond hebben op het sluitsysteem (even vergetend dat als hij zijn voorrangsregels gerespecteerd zou hebben, er van problemen geen sprake zou zijn geweest).

Tot zover het verhaal. Vlinderman gruwt bij dergelijke verhalen. Kan die ouwe vent niet gewoon toegeven dat hij niet gestopt is waar hij had moeten stoppen en verder vergoeden wat er toch niet te vergoeden valt? Moet hij nu echt een vader en een moeder die twee kinderen door zijn onzorgvuldigheid verloren hebben en er dus niet meer zijn, een klacht aansmeren wegens wat dan ook?

En het gaat verder. We leven in België en daar mogen de rechters gekke uitspraken doen met de letter van de wet als hun ruggespraak en verantwoording. Wel, Vlinderman belooft dat als die twee ouders veroordeeld worden, hij actie zal ondernemen. Ik word dan PC, Poéte Combattant! Het hoeft echt niet veel gekker meer te worden.

Na de blub

Van mijn blub gisteren ben ik al wat bekomen. Niet dat het er op het werk wat minder op geworden is, daar moet ik nog steeds van begin tot einde stevig uit mijn pijp komen om het allernoodzakelijkste gedaan te krijgen, maar omdat ik het moet toegeven: eventjes blub zeggen, verlicht het gevoel absoluut en volkomen. Waarschijnlijk omdat het zo een geheel niets zeggend woordje is, totaal onverwachts om te horen (lezen, in uw geval) en omdat het toch zoveel uitdrukt. Ik ga trouwens eens broeden op dat woord, want ik vermoed er een gedicht in. Of een gedichtje, dat kan ook.

Nip is vandaag de prinses gaan uithangen in Het Paleis en dat leverde een mooie rok, een flashy jeans en een leuk leren jasje op. Zo is die verjaardag van haar ook weer verzilverd. Bibi heeft het afgerond met een setje Ferrero Rocherkes, dus mogen we ervan uitgaan dat zij alvast in feeststemming verkeert. Overmorgen gaat Vlinderman nog een lang dagje maken en dan kan hij zich weer toeleggen op alweer een weekendje. Feestweekendje trouwens, want we starten met een feestelijke receptie om te eindigen met een communiefeestje van neefje Sander. Moet er nog zand zijn?

En een engel zal nederdalen en over Miss Jackie T waken...

Mei zit trouwens vol verrassingen en feestjes allerhande, waarvan het leukste voor de dichter in mij mijn allereerste optreden in Ruigoord zal zijn, tijdens Vurige Tongen, een poëziefestival dat toch al enkele jaartjes op de internationale agenda staat tijdens het Pinksterweekend. Daar valt uiteraard nog wat aan voor te bereiden en eerst hebben we volgende week nog De Muzeval, maar stiekem tel ik toch al stevig af om in de Vlindermobiel te stappen en mij richting Amsterdam te begeven...

Meer volgt later nog wel, zoals steeds ;-)

blub

Blub

Den draad van Vlinderman

Vlinderman is een beetje 'zijnen draad' kwijt over het reilen en zeilen in dit land. België blijkt immers het land te zijn, waar nieuwe omwonenden van een luchthaven in staat zijn om vanuit puur egocentrische (of is het egoïstische?) beweegredenen met hun klachten over (nacht)lawaai diezelfde haven te dwingen om minder vluchten toe te laten, met gevolgen voor de tewerkstelling van duizenden anderen, die daar al járen hun boterham mee verdienen. Het is ook het land waarin mensen via de rechter een man zijn beroepsrecht om een visrestaurant aan de kust uit te baten, kunnen ontnemen. Of wat gedacht van een dorp dat in zijn geheel onteigend wordt om iets te bouwen, wat er naar meer dan alle waarschijnlijkheid toch niet gaat komen? Vraag het maar aan de Doelenaar, zowel de reeds verdrevene, als degene die er nog steeds, met de moed der wanhoop waarschijnlijk, nog steeds hardnekkig blijft wonen.

Het zijn maar enkele voorbeelden van hoe het individu in een maatschappij erin slaagt zijn eigen kleine gelijk te halen ten koste van soms vele anderen, en dit zonder dat 'de gemeenschap' ervoor op straat lijkt te komen. Hoeveel berichtgeving er ook rond te vinden is. Bij diverse acties toont diezelfde gemeenschap nochtans dat ze gul kan zijn voor de slachtoffers die in soms ver uiteengelegen hoeken is gedrumd. Broederlijk Delen, Artsen Zonder Grenzen, Kom Op Tegen Kanker, telkens opnieuw tasten we ferm in de buidel, crisis of geen crisis. Jaar na jaar worden records scherper gesteld of op zijn minst geëvenaard. Dan kan men toch niet anders dan spreken van een gedegen burgerzin, niet?

Maar dan komt dat 'ikke ikke ikke'-gevoel soms opeens op zetten en is het hek van de dam. Mijn buurman eet teveel look en dat ruik ik tot in mijn living. Hé, laten we een spel spelen vanavond: uitvinden hoelang het duurt voor ik een rechter zo gek krijg dat die buurman voortaan geen look meer mag eten. Of misschien als slachtoffer van een verkeersongeval, omdat ik met mijn idiote harsens tijdens een wielerwedstrijd de straat nog snel even wilde oversteken om Jef van om de hoek te zeggen dat het die avond niet zou kunnen en dan overhoop werd gereden door het peloton, even de burgemeester voor de rechtbank dagen omdat die niet genoeg dranghekkens had geplaatst om mij tegen te houden. Waar gaan we heen? Iemand?

En of ik dan ooit nog eens aan kinderen wil beginnen. Waar zouden die moeten gaan wonen/leven? In dít land? En bij uitbreiding: in déze wereld?

Gedicht: lied over een gedicht

We vertrekken zodadelijk voor een bezoekje aan Oma Goes en brengen naderhand SM Lenie weer mee terug naar ons Belgenland. Veel tijd rest er mij hier niet om wat met u te komen causeren. Daarom een gedicht, om deze zondag bij de open haard garen te spinnen bij hetgeen u het liefst garen spint.

lied over een gedicht

is er een reden dat ik wil
huiselijk wonen in een lied
getijdenend op emotie met
schipbreukelingen op sleeptouw
een toevallige passagier
schijnbaar verdrinkend maar
feitelijk zwelgend
in warme bewoordingen

ze zijn blind
ze zijn doof
ze zijn
zijn

ach dan
we zijn
en wat dan nog
moet er meer zomaar
om even toegelaten?

luister naar mij
ik ben een gedicht
doodgeboren toch
ben ik een gedicht
gemaakt uit gedachten
gedichten die verdacht
lijken lijken te zijn
tijd doodt maar leven ook
waarmee de discussie gesloten
bij ontstentenis van enige
deftige toelichting

soit het woord
soit de gedachte
soit gewoon
soit

Frans V.

Kunstdoel-Inside & verhuizen

Na de vele verhuizingen op korte termijn doen we er vandaag eens eentje mee van vrienden Yoeri & Britt, die onlangs de sleutels van hun nieuwe huis in handen gekregen hebben en gaan verkassen naar 't Stad. Terwijl zij in Bergen-Op-Zoom alles aan het inladen zijn, maken wij ons klaar om te vertrekken zodra ze ons een bericht sturen dat ze onderweg zijn. Veel dozen kan ik niet meer zien, maar vrienden die nooit te beroerd zijn om ons te helpen, kunnen altijd op ons rekenen wanneer zij wat extra paren handen kunnen gebruiken.

Bron foto: KLIK

Verder een stukje nieuws uit Doel, het dorp dat nog steeds met afbraak bedreigd wordt. Vandaag gaat daar een eerste grote dag van start met medewerking van kunstenaars van diverse pluimage, Kunstdoel-Inside. Minister van Cultuur Bert Anciaux zal daarbij de honneurs waarnemen, samen met de nieuwe dorpsdichter van Doel, Frank De Vos. Wie dus vanaf 11u00 kunst wil verbinden met een Goed Doel: u weet waarheen.

1 mei, dag na Koninginnendag 2009

In het licht van de aanslagen met vliegtuigen zoals we die ons goed kunnen herinneren van 9/11 enkele jaren geleden is de aanslag gisteren van een automobilist met zijn wagen tegen de Nederlandse koninklijke familie nauwelijks een fait divers te noemen, maar dat heel Nederland en bij uitbreiding (een stuk van) de buurlanden momenteel half in shock verkeren, is waarschijnlijk het understatement van het moment. Elke dag kunnen we zien, lezen, horen, voelen dat er weer wat opmerkelijks dient toegevoegd te worden aan ons lijstje van abnormaliteiten waartoe onze medemens in staat is. Ik denk aan verkeersongevallen, plotse hartinfarcten bij topsporters, griezelige pandemische griepgolven, uitgemoorde volkeren, gekidnapte kinderen, recidiverende verkrachters in het park achter de hoek, crescendo gaande sterfte door hongersnood, het lijstje verdient al lang geen verkleinwoord meer.

Eten of gegeten worden, daar draait het bij ons mensen al lang niet meer om. Hoe basaal dat gegeven ook moge zijn bij de 'lagere' diersoort, wij mensen hebben het over nog meer dan meer, om niet met minder te hoeven achterblijven wanneer we ons in onze sociale kringen begeven. Het is niets om erg vrolijk om te worden, integendeel, het zou moeten aanzetten tot bezinnen of het misschien eventueel toch wel met wat minder kan. Waar afgunst om het hoekje komt kijken, ligt ook het gevaar op de loer om minder geëigende methoden toe te passen om een bepaald punt duidelijk te maken. En als een mens niet meer mee kan in de sociaal verwachte richting, dan krijg je excessen. Zoals dolle chauffeurs als die van gisteren tijdens Koninginnendag. Het is niet de bedoeling dat ik hiermee iemand met een schuldige vinger wijs, maar het zou niet slecht zijn om ons maatschappelijk systeem wereldwijd eens te (her)bekijken.

Tot zover de Vlindermanbeschouwing van de week, op naar de restanten van deze eerste mei. Ik besluit met het gedicht dat ik vorig jaar hier ook al op de lezer losliet, omdat er nog niet al te veel veranderd is ten opzichte van toen, integendeel zelfs.

Bron foto: KLIK

werken maar

de straten kleuren rood
schouder aan schouder
scanderen ze de leuzen
van de laatste geuzen
over arbeidsvreugde en
de ethiek van allen samen
tegen het patronaat

toch, dag na dag
jaar na jaar
jaagt het verleden hen op
onverbiddelijk terug naar
het kille land van Daens
lange uren, korte nachten
leven om te zwoegen voor een zwoerd
van het goedkoopste spek op zondag

betalen ze zich bont en blauw
voor de gunsten van de baas
voorman, onderchef, allen delen ze
hun eigen klamme lakens uit
als waren het gulle snoepjes
terwijl rekening na rekening
hun elektronische cijfers weg vreet

het feest van 1 mei
niet langer nog
aantrekkelijk
dan wel grondig
een aanfluiting
zonder veel melodie

Frans V.

1 mei - feestjeuh

Morgen is het 1 mei en behalve dat het dan Feest van de Arbeid is (Antwerpen zal dan traditiegetrouw weer rood kleuren van alle 'socialisten' die zich nog eens op de straten willen manifesteren, ook al valt er momenteel niet veel te vieren), onthoud ik persoonlijk dat ik niet moet werken. Heerlijk, een dagje vrij, en dan wil ik gillend naar de winkel, om te kopen wat ik anders niet kan kopen omdat ik zou moeten werken. En dan komt de aap uit de mouw: er is geen ene winkel open, behalve de nachtwinkel, en die heb ik niet nodig voor wat ik wil. Dus ben ik verplicht een dag niets te doen, rond te lummelen, orde op wanordelijke zaken te stellen, maar dat wil ik dan weer liever in mijn vrije tijd doen, als ik er zelf voor kies.

Vlinderman in den Gouwen Ouwen Tijd

Het lijkt erop dat ik niet echt blij ben met die eerste meidag, maar niets is minder waar. Morgen kan ik immers lekker uitslapen zonder mij schuldig te voelen. Gewoon blijven liggen, verstand nog in rust, en me verder niet te veel aantrekken van wat er toch niet in de kranten kan verschijnen, vermits er toch geen krant van komt. En dat brengt me wel ergens waar ik af en toe moet zijn: bij De Rust. Even niet bezig zijn met wat dan ook, weten dat de zaken hun beloop wel zullen kennen en dat de wereld gewoon verder zal gaan met wat die al millenia lang zo doet: ronddraaien. Griep of geen griep, recessie of andere si of la, moi pas vu demain, ik zal pitten.

En nu ga ik eens kijken naar wat er daar allemaal aan het handje is in Nederland, met afgelaste festiviteiten ter ere van Koninginnendag en zo. Ik hoor immers van dramagehalte en zo en daar wil ik toch wel het fijne van weten. Aftoetsen aan wat andere drama's heten te zijn.

Gedicht: traumaman

Het is hier dezer dagen behoorlijk spannend. Geraken we online of niet? Heel het IP-gedoe heeft ons immers onze verbindingen gekost, maar voorlopig ziet het ernaar uit dat we toch alvast met één pc online kunnen. Dat is toch ook al iets met een hobby als die van Bibi. Wat een beetje goede raad en dergelijke al niet kunnen doen. Nu nog ooit eens iemand tot hier krijgen die er ook in slaagt om pakweg de router er terug tussen te krijgen zonder dat we van de bits- en byteswereld vallen en we zijn weer geïnstalleerd voor vele genoegzame momenten tussen de vele enen en nullen.

Om iedereen weer met verstomming te slaan, plaats ik hieronder een gedicht - u dacht toch niet dat ik er nu ineens mee zou ophouden, na mijn bedenking gisteren? Oesje dan en anders bedankt voor het geduld ;-)

traumaman

bij de ochtenddauw
staat een man schaak
vooruit of achteruit
een pas opzij misschien
blijft er nog uitweg

na jaren op de vlucht
voor het trauma van toen
werd het eindelijk tijd
- teveel verloren zandkorrel -
zijn woestijn te ontstijgen

de zon neigt ter kimme
en hij staat pal
eindelijk op zijn strepen
met bloed en zweet verdiend
zal hij misschien geen poëzie
dan toch levensproze geschreven

genoeg ook
als hij volhardt
het door te geven

Frans V.

even stilstaan, jongen, even stilstaan

Het is al haast twee maanden geleden dat er nog eens een gedicht uit mijn gedachten is gevloeid. Voelt een beetje vreemd aan, want waar is de tijd gebleven dat ik per dag voor wel zeker vijf verschillende sites een apart gedicht maakte en het dan ook nog eens plaatste? Zou de inspiratie opdrogen naarmate een mens meer met andere dingen bezig is? Wordt het allemaal wat te veel om toch maar die drang om 'zich te uiten' te blijven voeden met nieuwe schrijfsels? Ik heb er het raden naar, maar ik zit toch maar op een nog een gezellige voorraad, die ik gaandeweg kan publiceren hier en verder zien we wel of er nog wat meer uit komt.

Komende weken staat er nog heel wat op het menu, zoals verhuizen (niet wij ditmaal), te halen werkdeadlines, recepties en feestjes allerhande, den Ikea overvallen, opsnorren van verloren gelegde boeken en kabels, op orde stellen van gezinsadministratie, uitwerken van gedichtenselecties voor diverse podia in binnen- en buitenland, nog de nodige adresveranderingen doorgeven her en der enz. We gaan ons dus niet vervelen en af en toe laat ik hier wel wat weten over hoe ons dat allemaal vergaat. Leuke weg trouwens om Leny in naam van Nip te bedanken voor het leuke kaartje in de mailbox ;-)

Bulletin: Vlinderman zoekt medewerker

Hoed u, gij mensenkind, want de varkenspest is in de wereld - alweer. Van heden af aan zult gij uw geliefde niet kussen, uw medemens niet groeten dan vanop 1,8 meter, een vreemd varken geen overnachting aanbieden in uw bed en bovenal: gij zult vrezen voor uw leven! De boodschap van een mogelijke pandemie verlamde mij allerminst, vermits al voorgaande richtlijnen niet van toepassing zijn op deze wereldvreemde vlindervent. Al wat ik al zou laten, is het mijn handen niet wassen na mijn dagelijkse wc-bezoekjes om de jongeheer te wandelen uit te laten. En als er een bacterie of virus of ander onooglijke vijand het op mij gemunt heeft, zal ook dat niet helpen. Dus why bother?

Tot zover het hoofdstukje recent nieuws in behandeling door uw Vlinderman, en geloof me, meer nieuws valt er voorlopig niet echt te rapen in uw krant (papier of digitaal, blijft hetzelfde) en dus focussen we op wat belangrijker is. Zoals: wie wordt mijn nieuwe medewerker? wie durft het aan met Vlinderman te surfen op de soms geweldig stevige golven van de Bijzondere Jeugdzorg? Iemand met een roeping en nog geen voldoening gevende job, misschien? Iemand met haar op de tanden, die niet bang is van een deeltje loon naar veel enthousiasme en zin voor avontuur? Ben eens benieuwd wie er zich geroepen voelt. Enne, wacht er niet te lang mee, de berg groeit, binnenkort kan zelfs Mozes er zonder liftje niet meer afgeraken.

Gedicht: gevoelman

De Antwerpse Ten Miles is bezig en dus gaan we eens proberen of we er door geraken met het openbaar vervoer. Terwijl Nip en ik dat doen, kunnen jullie verpozen bij een gedicht. Alweer een man, er lopen er dan ook teveel van rond om ze allemaal met rust te laten, toch?

gevoelman

icoon tegen wil en dank
tracht hij uit te delen
wat per celdeling in hem
tot leven komt iedere nacht
wijl hij wakend de rest weet
rusten, berusten ook

waar hij vrienden kent
bij het gezworen leven van glas
na glas vergeten daar te zijn
af en toe zelfs wat wijn
of sterker water waar nodig

slaat hij elke avond
gitaar in de aanslag
over liefde en geluk
na ellende en misfortuin
akkoorden aan over weten
dat het allemaal ooit beter
of net ook niet

om 's avonds heel alleen
nieuwe lyrieken te putten
uit zijn bodemloos verlangen
een beetje minder gevoelig

Frans V.

Zaterdagse berichtgeving

Vlinderman heeft zonet zijn Senseo opgegeven voor vervanging, vermits het ding net zoals een klein half miljoen andere Belgische apparaten in staat is om te ontploffen. We moeten het lot niet tarten, nietwaar? Verder hebben we met zijn tweetjes (nou ja, in hoofdzaak Nip, ere wie ere toekomt) met een opruimende actie het nieuwe Vlindermanstekje klaargemaakt voor het bezoek van Nips nichtje Els en haar vriend. Ben eens benieuwd wat zij van ons appartementje zullen vinden...

Verder valt er niet echt veel te melden en op de actualiteit ingaan, daar heb ik voorlopig niet veel zin in. Teveel van hetzelfde, elke dag weer, terwijl ik me momenteel liever bezig houd met aandacht schenken aan degene die dat het meeste verdient (elke dag weer): Nip. Ze staat in ons leven met beide voeten netjes naast elkaar en houdt zo ook Bibi van het gaan zweven van tijd tot tijd. We moeten het toegeven: Nip is het zout op Vlindermans patatten, het stiksel op de naden van zijn broek, de creme op zijn Senseo. Nip is hét.

Ik krijg hier net een bevestigingsmail van Senseo dat ik geregistreerd ben en Els is in aantocht, dus tot de volgende zitting (tenzij u staand uw internet bedient, natuurlijk, dan is het tot de volgende staïng)

en wijlie weg

't Is weer weekend, de zon schijnt, het podium wenkt en dus ga ik hier niet te neig lang vertoeven vandaag. De dag was immers lang genoeg, genoeg job ook voor slechts één VTE in de namiddag en dan nog eens een medewerkster die haar ontslag aankondigt, bon, ik kijk gewoon uit naar deze avond en dan geef ik er een vrije lap op. Een boze lap ook.

Van boze lappen ga je soms aan de verf

Iedereen nog een prettig weekend toegewenst, sommigen onder u zal ik nog wel tegen het lijf lopen en de rest, daar hoor ik het misschien later wel weer van, hoe het nou geweest is, zo tussen vrijdag en maandag, met samba's op de keukentafel, dichterlijke orakels die doem en onwee over mensenhoofden afroepen, enz.

Aankondiging: Nacht van de Boze Dichters

Morgen Frans Vlinderman nog eens op wat planken, te beluisteren vanaf 20u, in 't Meetjesland. Back to the real roots of zo... In ieder geval, hieronder de mail waarin alle info terug te vinden is om u te brengen naar waar ik gehoord kan worden :p

Beste,

Hiermede nodigen wij jullie uit voor de 20ste Nacht van de Boze Dichters, die zal doorgaan op vrijdag 24 april 2009, vanaf 20 u, in het Masereelhuis, adres zeker gekend (Truweelstraat 85, 9100 Sint-Niklaas).

Een avondvullend programma met jong en oud, nieuw of minder nieuw, met o.a. Bo Venken, Marc Tiefenthal, Jelle Meys, Lies Van Gasse, Jasper De Pagie, Michiel De Malsche, De Antistresspoweet, Jef Steendam, Frans Vlinderman, (enz?)

En voor de muzikale afwisseling zorgen de singer-songwriters van SIMPLE BRAIN, met Pauwel De Meyer, Jan Verstraeten en Jasper De Pagie.

Met dank aan ARCHIPEL en het boekenweekend van 25 en 26 april in onze stad, die zorgen voor de geluidsinstallatie.

Gratis toegang - verdere info: www.ccsint-niklaas.be

Latere fotoreportage op http://masereelhuis.blogspot.com/

Gedicht: Vlinderman

Morgen staat er weer een podium te wachten - ik doe sebiet nog wel een aankondigingsken - op Vlinderman en daarom vind ik het niet al te onnozel om hier een gedicht te plaatsen met mezelf in de titel...

Vlinderman

excentriek beweegt hij zich
eigenzinnig door zijn stad
fladderend als een vlinder
van muurbloem tot paria
soms enkel een bank verwijderd
van het gedogend elkaar

spreekt hij met iedere passant
zij het over dat immere weer
dan wel over ooit of eens
gretig genietend van de nectar
die elk leven voortbrengt
al dan niet gekruid

gaat hij op de foto ook
met wie hem daarom vraagt
hij heeft geen verhalen nodig
die ongestaafd een eigen leven
dan wel de feitelijke waarheid
tot hij ook zelf een ander
volmaakt kan onderscheiden

hij staat absorptie voor
en delen, vooral veel delen
om thuis te zijn
onder zijn gelijken
en zij dan
ook met hem

Frans V.

Wat doe je met een kapotte modem?

Vlinderman heeft eens contact opgenomen met de lieverdjes van Telenet. Op het gewone nummer 015 66 66 66 werd mijn modem getest - "no problem, senor". Omdat ik daar nogal weinig geloof aan hechtte dan maar naar het betalend nummer 070 69 69 69 gebeld (30 cent per minuut voor vaste lijnen van Telenet) en daar testte mijn modem dus wel problematisch.

Om kort te gaan, na een veelvoud van 30 cent en meer, zijn we tot de vaststelling gekomen dat de nieuwe modem niet doet wat ie moet doen. En dat ik ook problemen heb met mijn vaste lijn (geen telefoontoestel, maar bon, mocht het er wel al zijn dan zou het toch ook niet werken). En dus komt er een technicus langs. Morgen al, ik viel van mijn stoel van verbazing. Als dat geen service is! Als het goed is, mag het ook gezegd worden, nietwaar?

We houden de mensen dan maar op de hoogte vanop het werk, tijdens - uiteraard - de pauze. En we duimen dat het morgen dan eindelijk toch in orde mag komen...