Aankondiging: Nacht van de Boze Dichters

Morgen Frans Vlinderman nog eens op wat planken, te beluisteren vanaf 20u, in 't Meetjesland. Back to the real roots of zo... In ieder geval, hieronder de mail waarin alle info terug te vinden is om u te brengen naar waar ik gehoord kan worden :p

Beste,

Hiermede nodigen wij jullie uit voor de 20ste Nacht van de Boze Dichters, die zal doorgaan op vrijdag 24 april 2009, vanaf 20 u, in het Masereelhuis, adres zeker gekend (Truweelstraat 85, 9100 Sint-Niklaas).

Een avondvullend programma met jong en oud, nieuw of minder nieuw, met o.a. Bo Venken, Marc Tiefenthal, Jelle Meys, Lies Van Gasse, Jasper De Pagie, Michiel De Malsche, De Antistresspoweet, Jef Steendam, Frans Vlinderman, (enz?)

En voor de muzikale afwisseling zorgen de singer-songwriters van SIMPLE BRAIN, met Pauwel De Meyer, Jan Verstraeten en Jasper De Pagie.

Met dank aan ARCHIPEL en het boekenweekend van 25 en 26 april in onze stad, die zorgen voor de geluidsinstallatie.

Gratis toegang - verdere info: www.ccsint-niklaas.be

Latere fotoreportage op http://masereelhuis.blogspot.com/

Gedicht: Vlinderman

Morgen staat er weer een podium te wachten - ik doe sebiet nog wel een aankondigingsken - op Vlinderman en daarom vind ik het niet al te onnozel om hier een gedicht te plaatsen met mezelf in de titel...

Vlinderman

excentriek beweegt hij zich
eigenzinnig door zijn stad
fladderend als een vlinder
van muurbloem tot paria
soms enkel een bank verwijderd
van het gedogend elkaar

spreekt hij met iedere passant
zij het over dat immere weer
dan wel over ooit of eens
gretig genietend van de nectar
die elk leven voortbrengt
al dan niet gekruid

gaat hij op de foto ook
met wie hem daarom vraagt
hij heeft geen verhalen nodig
die ongestaafd een eigen leven
dan wel de feitelijke waarheid
tot hij ook zelf een ander
volmaakt kan onderscheiden

hij staat absorptie voor
en delen, vooral veel delen
om thuis te zijn
onder zijn gelijken
en zij dan
ook met hem

Frans V.

Wat doe je met een kapotte modem?

Vlinderman heeft eens contact opgenomen met de lieverdjes van Telenet. Op het gewone nummer 015 66 66 66 werd mijn modem getest - "no problem, senor". Omdat ik daar nogal weinig geloof aan hechtte dan maar naar het betalend nummer 070 69 69 69 gebeld (30 cent per minuut voor vaste lijnen van Telenet) en daar testte mijn modem dus wel problematisch.

Om kort te gaan, na een veelvoud van 30 cent en meer, zijn we tot de vaststelling gekomen dat de nieuwe modem niet doet wat ie moet doen. En dat ik ook problemen heb met mijn vaste lijn (geen telefoontoestel, maar bon, mocht het er wel al zijn dan zou het toch ook niet werken). En dus komt er een technicus langs. Morgen al, ik viel van mijn stoel van verbazing. Als dat geen service is! Als het goed is, mag het ook gezegd worden, nietwaar?

We houden de mensen dan maar op de hoogte vanop het werk, tijdens - uiteraard - de pauze. En we duimen dat het morgen dan eindelijk toch in orde mag komen...

Filmforum: The Green Butchers

Beter laat dan nooit - we kennen allemaal mijn ongelooflijke snelle berichten om iets aan te kondigen - nog even meegeven dat het deze avond filmforum in wijnegem is. We spelen de film 'The Green Butchers', lachen, hoor! Vermits Telenet nog steeds zijn kuren heeft, weet ik niet of het mij nog zal lukken om de affiche mee op te laden... In ieder geval: welkom om af te zakken naar GC Het Gasthuis in Wijnegem, we beginnen eraan omstreeks 20u00, zoals iedere vierde woensdag van de maand...

Over punaises en zo

Terwijl Telenet dus verder klooit aan de leidingen om één en ander te verbeteren, foefel ik hier nog wat door het weinige webgat dat zich nog af en toe open stelt voor de lijdzaam ondergaande klant die van geen wijken weet. 't Zal wel eigen zijn aan de doorsnee blogger om niet de eerste uren, de daaropvolgende trouwens ook niet, er zomaar het bijltje bij neer te gooien.

Vermits er zo weinig mogelijk is, kunnen jullie voorlopig niet genieten van meer foto's van ons fraaie nieuwe appartement, dus dat zal nog even wachten zijn. Voorlopig is er ook nog geen sprake van enige housewarming, daarvoor heerst er nog wat teveel chaos. Dat gaat zo, niets aan te doen. Een mens is een mens, die kan je eventueel nog doen springen door er een punaise of zo in te duwen, maar zo een in te richten appartement, daar gaat wat langer overheen en die muren, die geven geen krimp onder wel duizend duimspijkers (die duimen nadien, dat is een ander paar opgestroopte mouwen).

En toch gaat het de goede kant uit. Ons eerste etentje wat dagen terug met Mama Mia en SM Lenie mogen we toch beschouwen als een voltreffer. De dames kwamen, zagen en aten. Ondertussen spraken ze van mooi en goed en hou het in orde. Dat laatste is uiteraard wat moeders dienen te zeggen tegen hun kinderen en we danken ze daarvoor op beide paren blote knieën. Toch iemand die beseft wat een goddeloos stelletje zooimakers Nip en haar Vlinderman zijn...

Internetsores - alweer

Hectische maandag is bijna voorbij, de Vlindermobiel staat netjes in de buurt geparkeerd nadat hij onlangs hersteld werd - merci, mijnheer de garagist! - en mijn voeten rusten op de poten van een enkele maanden opslag overleefd hebbende bureaustoel. Ik zit narrig naar mijn scherm te staren, waar internetpagina's niet geladen worden en denk terug aan hoe leuk het gisteren surfen was. Het tempo van laden ligt zo laag, dat het wel lijkt of ik terug met een 28k-modem aan de slag ben en dat is toch niet wat het moet zijn.

Er schort wat met het internet, maar wat? Deze leek heeft er niet teveel kaas van gegeten, maar het oranje lampje op de modem, dat aangeeft dat ik goed verbonden ben met de provider vertoont een flikkerrelatie met die daad. En dan wil deze Vlinderman gaan kijken of er wat teruggezet is met zijn up- en downloadlimieten, gaat dat natuurlijk niet. Ik weet zelfs niet of ik dit erop geplaatst krijg, maar wat moet een leek zonder belwaarde en nog geen vast toestel om welke helpdesk dan ook aan de lijn te krijgen? Juist: verder klooien. Morgen mijn licht eens opsteken bij een vriend-kei terzake.

Ik hou het dus kort en hoop dat het morgen wel zal beteren. We zullen wel zien, en als het niet betert, och, dan is er altijd nog wel een andere provider, niet? Zo ergens over enkele maanden of zo, als het eurogat van de autoreparatie weer gevuld is geraakt...

Gedicht: wijnvrouw

Goede ochtend, deze zondag. Voor je gaat genieten van een frisse lentezon, geef ik je onderstaand gedicht nog mee. Je wordt er misschien niet al te vrolijk van, maar daar dient dan later dat zonnetje voor ;-) Het hoeven ten andere ook niet altijd de mannen te zijn...

wijnvrouw

hij kijkt naar haar
zoekend in te rode wijn
naar een silhouet van zichzelf
om slechts dorst te vinden
die zij hoe langer hoe minder
helemaal lessen kan

in zijn hand houdt hij
voor iedereen zichtbaar
de sleutel tot zijn hart
waarin zij alle antwoorden
als zij maar zou willen
in de juiste richting kijken

de tijd doet zijn werk
doodt na het verleden ook
de toekomst die ze
heel misschien op tijd
nog hadden kunnen hebben

zij laaft haar wanhoop
alweer verder met zichzelf
onwetend van zijn bestaan
in haar afgesloten spelonken
slechts aangewezen
op niets meer dan
een illusie van inzicht

Frans V.

Eindelijk terug online van thuis uit

Vlinderman heeft zijn internetconnectie terug beet. Na het lange wachten en de vele vloeken die daarbij horen, kan ik eindelijk vanuit mijn luie bureauzetel de letteren terug aan de wereld richten. Of er wat interessants tussen zit, laat ik over aan de lezer, die zoals steeds het laatste (volledige) woord heeft. Ik zit hier gewoon terug met een open venster op mezelf en mijn bezigheden langs de ene zijde en u als lezer of voortklikker aan de andere zijde.

Het is hier trouwens best wel een grappig zicht. Bij gebrek aan bureau's en het nodige geld daarvoor heb ik gisteren een soort zelfgemaakt ding gecreëerd met wat stevige verhuisdozen, daarop wat overblijvende laminaatplanken uit de kelder en verder niet veel meer. Foto hieronder van wat ik bedoel. Allemaal mooi geïnstalleerd oogt het misschien niet, maar het werkt. En dus kunnen we verder. Stel je het trouwens maar eens voor dat er mensen op de wereld zijn die met hetzelfde materiaal zowaar hun onderkomen hebben gebouwd, dan begrijp je dat ik helemaal niet klaag...

Welke Ikea kan daaraan tippen?

Er moet hier nog heel wat in orde gebracht worden, dus af en toe zal je daar hier nog wat over kunnen lezen, maar verder is het mijn bedoeling de draad terug op te pikken waar ik hem heb laten liggen. Dat wil zeggen dat er terug een dagelijkse bijdrage komt, prozaïsch, columnistisch of poëtisch, en dat ik uitkijk naar sommige reacties daarop. De nodige aankondigingen zullen ook hun weg weer terugvinden via mijn klavier en verder zien we wel waar we uit komen.

Om de voorbije tijd zonder bijdragen wat op te vullen, plaats ik in de komende weken hier en daar wat bij de respectievelijk horende dag foto's met een beetje uitleg. Zo vullen we de gaten 'in het verleden' retroactief op ;-)

Tot morgen!

Korte boodschap van algemeen genot

Nog één nacht slapen en er zou verbinding op het nieuwe adres moeten zijn, Vlinderman & Nip tellen dus samen af naar wat meer comfort online. Nog even geduld, alles komt weer...

Gedicht: uitge-doof-d

Paaszondag, morgen nog een dagje Pasen en vandaag even over naar het ex-thuis. We vertrekken en we voorzien geen internetaansluiting, kan dat tellen als aanfluiting voor de eigen hobby? Waarschijnlijk wel, dus hou ik het maar even kort en bondig met een verrassingsdicht. Portret van alweer een mens, waarom boeit me dat toch zo? Geniet van deze vrije dagen, en tot binnenkort, dat ik weer wat meer 'thuis' zal zijn in jullie eigen huis...

uitge-doof-d

na een leven vol vergaren
zit ze in haar zwarte zetel
ontelbare malen opgelapt
met excuses van plakband
te wachten op bezoek
dat haar niet weet wonen

centen voor de mensen
voor plezier en al helemaal
voor de dag die nog moet
rust ze bleek en uitgedoofd
het hard labeur van zich af
gesteund door haar banksaldo
als een corset om overeind

ze praat soms met zichzelf
tandenloos gewauwel
dat ze toch niet verstaat
doof als ze al jaren
en geen geld voor
een hoorapparaat

Frans V.

De Muzeval: Luk Paard

π

DE 125e MUZEVAL

Poëzieavond
donderdag 9 april 2009

Gastdichter

Luk Paard


rock’n roll poëzie


Inleiding en presentatie door Herman J. Claeys en Bart van Peer

na de pauze: VRIJ poëzie-PODIUM
begeleid door Frans Vlinderman en Bart van Peer

deuren 19.30 uur - aanvang 20.00 uur
gratis toegang

locatie: literair-artistiek café Den Hopsack
Grote Pieter Potstraat 24
2000 Antwerpen (centrum)
(openbaar vervoer: Groenplaats)

Organisatie:
Pipelines vzw in samenwerking met Masereelfonds Antwerpen
en met de steun van Antwerpen Boekenstad
Links: www.muzeval.tk, www.masereelfonds.be, www.denhopsack.be

Pipelines vzw/De Muzeval: Herman J. Claeys, Jan van Veen, Willem Plugge, Frans & Nip Vlinderman-Luyben, Erwin van Massenhove, Bart van Peer, Stille Beer, Frank Vranckx, Marijke Van Heddeghem, Pierre Magis.

Gesponsord door:

Gedicht: feestnachten

Blog sluit voor een aantal dagen, tot nieuwe aansluiting op nieuw adres geregeld is. Misschien af en toe toch een bericht, maar dat hangt van de mogelijkheden ter plaatse af. Verhuis is in ieder geval goed verlopen.

Nog een gedicht om wat te verstrooien...

feestnachten

ze jagen door de straten
bij nacht op 't vroeg getij
tussen vier en zes
als alles onbestemd en
verstoken van het licht
geen enkele zin behoeft

zonder ook maar één complex
kraken ze nog een fles of twee
zolang er maar champagne
vieren ze het ongebreideld leven
in het weten dat morgen nog
even op afstand kan gehouden

bij het gerinkel van de leegte
leggen ze zich dan ter stede
het hoofd tollend van een roes
die hen met vaart weg zal lokken
naar een wereld waar nog meer
hun grenzen zullen vervagen
tot ze op de bodem het grauwe
toch weer moeten ontmoeten

dan dempt het feestgedruis
de laatste vrolijke noot
en is het tijd weer door te gaan
met het leven zoals het hoort

Frans V.

Verhuizingdag

Zeer kort: wij gaan verhuizen!!! Dus geven we niet thuis vandaag en morgen dan weer wel, zo simpel is het zie. En nu maar hopen dat er niet teveel accidenten onderweg gebeuren en we in niet teveel files terechtkomen. Aan alle liefhebbers van de Ronde van Vlaanderen: blijf op jullie fietspad als er een 'camionette' begint te toeteren om voorbij te raken!!

Gedicht: blijverman

Welkom op deze vrijdag, dan misschien niet dé Goede, maar wel een goede vrijdag. Nog één nachtje slapen en dan verkassen naar ons nieuwe stekje, om er eindelijk een nieuwe start te nemen. Met het wegvallen van enkele helpers morgen stonden we deze ochtend al voor een stevig probleem, dat misschien toch verholpen is geraakt, we zullen wel zien.

Om vandaag wat te veraangenamen heb ik hieronder een gedicht gekozen, dat qua titel een beetje tegen de gang van zaken in gaat, maar verder is er geen enkele overeenkomst :p

blijverman

schrijf opdat je blijft
de jongen herinnert het zich
en pent zijn jeugd voorbij
het advies zo oprecht gegeven
tot jaren voorbij de dood

zijn schakel in de keten
verbroken voor het kleine zijn
het blijven na zijn daden
geweken voor wat zou

is hij een man geworden
ruig van baard en nog steeds
in de weer met pen en papier
noterend wat hij ziet passeren
in zijn kleine ruimte

korte tijd

lijkt hij buitenaards afwezig
voor geliefden die hem missen
in het hier en zeker nu
weggedoken in een verslag
dat nimmer ooit het zijne

nu zit hij daar alleen
te midden onbekende vrienden
in getaalde onverhalen
te wachten op de grijze dood
die hem nog even lijden laat
omdat hij zo graag
nog wat gebleven was

Frans V.

verhuisgedinges

Overmorgen wordt er verhuisd. Nip en Bibi trekken dan in in hun langverwachte droomappartementje (tot we weer beginnen dromen van iets anders, uiteraard) en stilaan stijgt de koorts. Hebben we wel handen genoeg (not!), zal alles binnen tijd verhuisd geraken (dat moet!), is er niet te weinig voorbereid (inpakken hoefde niet, alles staat al in dozen te wachten in onze opbergruimte!), zal de zon schijnen?

We zien wel wat het wordt, want wij zijn dat soort mensen. Laissez vivre en zo, genieten van het moment. Ons druk maken in planningen X & Y, dat ligt ons niet zo. Waarom zouden we ook? Er kan (en doorgaans zal) altijd wel iets niet verlopen zoals voorzien en wat heb je er dan aan dat je alles tot op de seconde en tot in de handeling uitgeschreven hebt? Wij durven denken 'niets'...

We gaan er wel voor, zoveel is zeker. Trouwens, wie nog een handje wil toesteken, altijd welkom, wij zorgen voor de vloeibare en vaste behoeften...

Gedicht: uitgebengeld

Korte strofen, hij houdt er wel van. Bij deze een staaltje ervan.

uitgebengeld

hij wil af en toe
gewoon even langs de kant
van de straat
van het leven
om tot rust gekomen
te inspecteren wat
tot dan zijn buit reeds is

van de zoen der zeemeerminnen
tot het gelach met Bacchus
een krabbel van Arragon
met een draadje van Ariadne
verbonden met wat pijl van Cupido
om de weg niet meer kwijt

dan streelt hij de vlechten van Pipi Langkous
met een rood kapje op z'n hoofd
zingt stoere liederen met
minstens zeven dwarse dwergen
onder het genot van een appel
tegen dorst naar te veel

om zijn rugzak weer op te pakken
en zijn weg weer verder
te vervolgen wat zijn pad
ongekust nog meer te jagen brengt

zo blijft het kind in hem
nog steeds ongestorven
van plas tot plas
de bengel die hij was
en immer blijven zal
zo af en toe

Frans V.

Gedicht: weg van utopie

Alweer laat op de avond - net thuis van een bezoekje aan Mama Mia, die donderdag terug naar huis mag - dus hou ik het bij een gedicht dat hier nog niet verschenen is, een utopisch plaatje...

weg van utopie

hij stelt af en toe vast
te leven in de utopie
van altijd maar onderweg te zijn
als hij op een kruispunt staat
te wachten op het licht

dan krult zijn mondje
neerwaarts met zijn schouders mee
in het ontmoedigend besef
dat zelfs zijn meest rudimentaire plan
hem hier geen uitweg biedt
noch op zijn schreden terug laat keren

niet lang deze twijfelkantjes
recht hij dan nog maar eens de rug
recht vooruit zo die gaat alweer
eert hij zijn het gezicht van vader
die eerder dag van grootvader

immer onderweg vol dromen
van bestemmingen ongezien
vol belofte aan verandering
en ooit eens thuis komen

Frans V.

daar is de lente, daar is de zon

Hebt u het ook gemerkt, dat beetje fellere licht buiten, die beetje zachtere temperatuur, dat beetje meer zon om door de nog steeds niet opgewarmde winden heen ons een lekker gevoel te bezorgen? En dat het 's avonds langer licht is? Dat je thuis in je zetel pas de avond haar intrede weet doen, in plaats van onderweg van je werk ernaartoe? Het gevoel dat de lente best wel eens echt in het land zou kunnen zijn, los van de kalenderdatum, die toch maar zo geforceerd lijkt. Daar heb ik het over en ik ben er niet rouwig om. Maanden met veel te weinig zon, het is mij niet in de kouwe kleren gaan zitten. Een lichte moedeloosheid hangt al veel te lang op mijn schouders om nog normaal te zijn en zo'n dag als vandaag, die haalt dat dus stil maar efficiënt weg.

Anders vergaat het ondertussen Herman, die enkele dagen terug plots diende opgenomen te worden in het ziekenhuis. Er wachten hem nog wel wat weken daar om er terug bovenop te geraken. We denken aan hem. Net zoals we ook denken aan Mama Mia, die over enkele dagen dan weer wel het ziekenhuis mag verlaten na bijna drie weken. Het is wat met al die ziekenhuistoestanden. Zo tussendoor dan nog een verhuis regelen, allemaal lekker met het openbaar vervoer omdat die gadverse wagen nog steeds in panne staat, van hot naar her lopen hannesen, dan geniet je vanzelf toch van die eerste lentestraling, niet? Het verzet zowaar je zinnen van al het werk dat nog gedaan dient.

Liefde is samen de mail controleren...

We gaan wat beenderen bekijken, Nip en ik, op den tv. Binnenkort zal dat niet meer gaan, want dan wonen we weer kabelloos met z'n tweetjes. Niets op tegen, maar Bones, dat zullen we toch wel missen. Misschien dat we de hele reeks achteraf wel eens gaan huren op DVD, tegenwoordig is dat allemaal mogelijk. Soit, tot zover mijn fragmentarische blogbijdrage voor vandaag. Andere dagen, andere berichten, hopelijk allemaal wat lentefrisser dan sommige boodschappen nu.

Gedicht: nostalgiejongen

Hemels weer vandaag, de zon staart stralend wat in het rond, de (sociale) verplichtingen achtervolgen zichzelf ergens in het land van nooit geweest en Bibi lummelt wat rond met zichzelf. Zondag, dag des Heren en Dames, met een hele week achter de rug en een nieuwe in het verschiet, zowaar gekregen en beloofde geschenken des levens. Hoeveel meer kan een mens zich wensen?

Wijlie ergens in 2007

nostalgiejongen

de man met baard
wandelt zijn hoekje om
als in de saaie regelmaat
van elke dag hetzelfde
uur meer van dat

geen mens die hem herkent
als waterstof gelooid in mensenvel
toen hij nog niet als nu
op vrijersvoeten de deur uit
om nog eens barokke brokken
en zeker niet op tijd
terug naar huis

langs het zichtbare onbewogen
drijft hij steels op nostalgie
de goede oude dagen
in een beetje neonlicht
om vandaag te verdragen
dat zijn droom er nu reeds

al het overige
slechts zijn aanloop

Frans V.

Verjaardagsfeestje Frans & Nip Vlinderman

Voor al de geïnteresseerde vrienden: voor de derde maal op rij palmt Vlinderman samen met Nip het Zeezicht op de Dageraadplaats (Zurenborg) in om gezellig op een nieuw jaartje te klinken... Iedereen is welkom, dus kruis alvast 11 april aan in de agenda...