Zo wittekes...

De wereld in Vlaanderen is momenteel een schaatsbaan, compleet met discolichten en al, terwijl iedereen rondjes draait en kunstjes toont. De wereld op de 'aarde' vertoont een zelfde beeld: veel pirouettes, gewaagde sprongen, sierlijke maneuvers en kijk: niets verandert. De boer, hij ploegde voort, maar voor welke oogst?

We kunnen er over blijven doorbomen, maar ik laat u liever genieten van wat oud zot gecombineerd met winterse pret. Geniet mee met het ontstaan van onze nieuwe buurman-terraswachter, Simon.

Hier goed, zo?

Nee, die van mij wordt beslist groter, Nip!

Zouden er ook armen aan moeten?

Wacht, hier ben ik met de ogen!

Zou je die hoed er op laten staan, lieverd?

Yep, folks, my name is Simon for the time being.

laatste van wacht

het huis is afgebrand
platgegooid met bommen
door de Bermudahoek gehaald
volledig uit beeld verdwenen
Twilightwoning op de loop

in de eens volgebouwde straat
gaapt een stukje groene leegte
waar een diepe omtrek doet vermoeden
dat er ooit iets heeft gestaan
nog niet zo lang geleden zelfs

vraagt een brievenbus zich af
hoe eenzaam en hol het leven
soms kan zijn als ook bakstenen
al pootjes kunnen krijgen
en wacht op de postbode

Frans V.

hoed u voor de kerstgrafredeman

Eentje hieronder om ons voor te bereiden op de laatste vier Adventsweken die ongetwijfeld ook in 2010 een resem mensen in de ban zullen houden.

Kerstgrafredeman

ze waren met meer
vertrokken op weg
naar een gloednieuw leven
wie weet zelfs een beter
dan wat hen steeds maar weer
al zolang heeft miskend

volgden ze een pad dat
hen leidde naar het duister
om getekend door ontbering
zichzelf terug te vinden
in een hagelwit bed waar het
aangenamer toeven was dan
de laatste tien dagen vrijheid
in hun gestaalde zilten bunker

maar het land van honing
proeft hun brakke smeekbede
amper en bestelt ontstemd
een enkele reis retour
terwijl het buiten vriest
kraakt de bodem van hun hart
weldra weer naar huis waar
een peloton wel klaar zal staan
een warme ontvangst te bereiden

hij vertrekt naar mijn werk
en denkt aan de dis van gister
en die van morgen en daar nog na
en hij blijft maar denken
lang nadat zij hun feest
ten grave hebben gedragen

Frans V.

Kopenhagen: het einde nadert

Over amper wat uurtjes loopt de klimaattop in Kopenhagen af en gaan we weten welke muis de olifant zal gebaard hebben. Vlinderman vreest er een beetje voor dat het zelfs geen muis zal zijn, afgaande op de berichten die ons al bijna twee weken over het hele gebeuren rond de oren gesmeten worden. Meer nog, Vlinderman vreest dat er naast de 'goede wil' om eens 'samen rond de wereldtafel' te gaan zitten kaarten er niet al te veel meer nieuws te rapen zal vallen.

De zelfgezochte verklaring daarvoor ligt immers net in het feit dat noch u noch ik al voldoende bereid zijn om onze eigen kleine bijdrage te leveren aan wat nodig is om onze planetaire opwarming tegen te gaan. Dat graadje lager draaien van die verwarming, dat buitengooien van die Senseotoestand, het liever een douche nemen dan een bad en liefst ook niet dagelijks, het afzweren van de auto die we doorgaans niet gebruiken, ... Het is maar een kleine greep uit dingen die u en ik zouden kunnen doen. Zolang we dat nog onvoldoende willen, blijft er een markt bestaan voor de producent van al die zaken en zullen we dus blijven gepusht worden om te consumeren. En productie, dat vreet milieu per kilowattuur. En een huidig regeringsleider die daar tegenin durft gaan, die kan het de volgende verkiezingen schudden wat betreft zijn gretig sponsorende bedrijfsleider...

Meer uitleg op 350.org (bron afbeelding: KLIK!)

Gelukkig maar dat we ondanks alles niet opgeven met milieu-bewust worden. Ooit waren ze maar met een paar roepers in de woestijn, maar tegenwoordig groeit onze groep die beseft dat het zo niet veel langer kan doorgaan. We moeten alleen maar volharden en aansturen op een volgende klimaattop, eentje die grondig voorbereid wordt en waarop ook de wereldleiders met de nodige bagage kunnen verschijnen.

Afwezig: gevangene in space

Vlinderman heeft zopas eens een ruim weekje internetvakantie genomen. Wie had ooit gedacht - diezelfde Vlinderman niet in het minste - dat er zoiets kon bestaan als gewoon thuis in de buurt rondhangen en toch min of meer weigeren om online te komen? Volgens ondergetekende was het even nodig om wat afstand te nemen van een aantal 'normale zaken' en 'bezigheden'. Van wie kan men nu trouwens en al even feitelijk verwachten dat hij of zij elk vrij uur van de vierentwintig ter beschikking staande in een etmaal, dat hij of zij dus ze allemaal opgebruikt voor welke bezigheid dan ook? Soms moet er eens leegte zijn, ook wel gekend als onledigheid, en dan rustig bezinnen over de roerige zinnen.

Zo zag het er vroeger uit... (bron afbeelding: KLIK!)

Bibi was er de afgelopen week nogal stevig onderhevig aan. Het bracht hem trouwens terug bij een oud dichtje van einde 2005. Nu ja, oud... en het spreekt voor zich, dus misschien komen er wel meer 'afwezigheden' aan ;-)=

gevangene in space

mijn cel geeft uit
via elektroden flitsen
op een glazen buis
in een vreemd huis

hoewel vreemd
als ik jou toch ken
van de kleine regels
die zo leuk omhoog lopen
over mijn eigen glazen buis

mijn zitvlak zweert
bij het rode leer
van mijn oude stoel
nog niet op wieltjes

en ik hou van jou
raar cyberding met je
korte kromme zinnen en
je uitgebreid profiel
hoe zie je er nou uit
zo gewoon van voor bekeken?

mss mtn we ns meetn
kn dn elkaar ns grtn
w8 hb ff foon
we dn daarna wl dr

Frans V.

Kopenhagen: te ver is ook genoeg

Laat het in Kopenhagen maar kop(p)en rollen, we kunnen alleen maar hopen dat ze ver genoeg van het lijf vandaan komen. Hoe politiek werkt, weet iedereen al lang genoeg. Hoe de machtigen van grote bedrijven zich bedienen van desinformatie ook en maar al te goed. Dat er nogal wat afgezeverd wordt in termen die de toets van deftig onderbouwd niet zouden weerstaan, dat is ook algemeen geweten. Maar dat het globaal rookt en dat er dus ergens een vuurtje aan het smeulen moet zijn, nou, dat ook dus. Vlinderman dacht er eind 20005 het onderstaande van.

Water op, laat je glijden (bron afbeelding: KLIK!)

te ver is ook genoeg

hij wordt chagrijnig als hij denkt
aan morgen ergens dertig jaren
verder en wat er dan zal zijn
zijn kromme rug te verzorgen
of er nog pensioen zou wezen

voor dat kind van hem nog ongeboren
zal het moeten zwoegen zweten
en harder moeten wroeten dan
hij, die de tijd nog vindt
zomaar te denken staan

en de parken, zullen ze nog lang blijven
groenen en verbloemen hoe slecht
of misschien hoe goed het ook kan zijn
met z'n luie krent in dauw
of wordt het grauw beton

hij denkt en maalt en draalt en
neen, hij neemt vandaag voor waar
en zegt hier niets meer door
het is al ver genoeg gegaan

Frans V.

Eerste bionische vingers zijn een feit

Eerste bionische vingers zijn een feit

Gedicht: geheeld

Nip is niet thuis vandaag, en dus kan ik mijn blikje ietwat kleffe liefdesgedichten nog eens opentrekken om me wat te koesteren in de warmte daarvan - hoe tegensprekelijk dat ook moge lijken. Het was tenandere ook alweer een tijdje geleden dat ik hier nog eens wat poëtisch kwam posten, terwijl je op mijn Facebookprofiel nu al meer dan een maand om de dagelijkse oren kan worden geslagen met een haiku/senryu of twee. En verder heb ik veel te veel werk met voorbereidingen voor de volgende Muzeval (neen, niet die van overmorgen, maar die van december) dat ik me mijn tijd beter moet ingedeeld zien te krijgen om alles goed te laten verlopen...

Vlinderman on new age-terms... (bron afbeelding: KLIK!)

geheeld

zij is gekomen
hem te troosten
in zijn smart
het hart te helen
met een vederlichte zoen

bloeit hij open en
treedt hij uit zijn schaduw
in het warme licht te koesteren
welk leven hij vergeten was
in de kerker van zijn verdriet

in de bek van morgen
staan wat gouden tanden
hij ziet ze schitteren maar
wil ze niet bekijken hij is
een man vandaag zolang het duurt

in zijn armen
kan zij zich vinden
warmen aan zijn bron
voor eeuwig jongeling
aan haar helersziel verpand

Frans V.

Sinterklaas verkleed als SM Lenie

Gisteren was het te casa Vlinderman een feestje, eentje van het soort dat een dag later nog wat nazinderde, maar dan in positieve zin. De sint is langsgeweest onder de vorm van SM Lenie - we hebben hem/haar dan ook maar ons gastenbed aangeboden om goed uitgerust aan de werkweek te beginnen. Alles was tot in de puntjes verzorgd: net appartement, lekkere hapjes, een wijntje met de juiste afdronk en sfeer, heel veel sfeer. Via deze weg wil ik de Sint toch nog even bedanken voor het leuke flesje Artemesia en de heerlijke poëziebundel '555 gedichten over leven, liefde en dood', een heerlijke selectie door Jozef Deleu. Bibi zal lekker geurend zijn poëtisch niveau kunnen vergelijken met wat anderen al eerder brachten... Maar eerst nog wat Stephen King en zijn 'Gevangen'.

Scho-h-ol! (bron afbeelding: KLIK!)

Verder valt er hier niet veel nieuws te rapen en de avond telt nog maar zoveel uren als er zijn, dus besluit Bibi met zijn tweede lijfspreuk dit blog (de eerste is en blijft 'Moi d'abord'): carpe diem, sic quotidianem! En of dat nu helemaal volgens de regels van de Latijnse kunst is opgesteld, zal Bibi worst wezen, hoor.

Gedicht: om de liefde

Zonder veel tekst of/en uitleg ;-

Even zwoelen, toch? (bron afbeelding: KLIK!)

om de liefde

verliefd verloofd getrouwd
het droomhuis uitgebouwd
en dan de kinderen
eerst één voor één
dan per twee ineens
en de dagen tellen af

doorheen de eerste pap
de school het kruissymbool
voor de eerste prestatie
in het eerste middelbaar
en hoop op weer een jaartje minder
worden weken lange maanden

valt de deur in 't slot
de laatste gaat op kot
wordt het stil in huis
het zuchten niet geteld
weerklinkt het is volbracht
twee gedeelde levens voor de kinders

Frans V.

Gedicht: een appelgedicht

Vlinderman heeft maar weinig op met gezond leven en van die dingen. Hij lust zijn vlees rood en rauw, weigert fruit dat niet op tijd en stond voor hem gepeld/geschild/enz. werd en doet er verder zijn rokend zwijgen toe. Dat houdt hem niet tegen om af te wachten wat onze volgende mega-top omtrent milieu op zou kunnen leveren. Spannend, dus :p

Niet alleen een mondvol, nee (bron afbeelding: KLIK!)

een appelgedicht

misschien zijn wat appels
best wel een goed idee
blozend van genot iemand te leren
kennen en te erkennen dat je leert
van iemand te begroeten en te zeggen
wat het hart je vorige week zei
toen we elkaar nog negeerden
met ons stedelijk vertoon van fantsoen
van heb ik jou toch net niet gezien

ja, misschien kunnen we het
hebben over frisse appels
nu jij zo naast me zit
je handen zedig afzijdig
als was ik een vreemde
een melaatse aidslijder
en mocht je kunnen je
die muur naast je zou negeren
om zomaar van me af te gaan zitten

wie weet kunnen we zelfs proeven
van die verrekte gore appels
en misschien kan ik wel
een muilpeer op die van jou
verkopen voor een dag of twee
misschien dat je dan iets voelt
van een stuk groene frustratie
waarom hier niets wil groeien

Frans V.

Gedicht: verstand dat komt

Hopelijk was het een gezellig dagje in Brussel, met al die blauwe en rode betogers, wat mij betreft was het een rustig rustdagje. Niet kijken naar het uur, gewoon op eigen tempo de luttele geplande zaakjes afhandelen en verder zen. Heel veel zen. En een dichie kiezen voor u, mocht u daar behoefte aan voelen en naar hier afgezakt komen.

Twee met verstand van zaken? (bron afbeelding: KLIK!)

verstand dat komt

zijn verstand komt nog wel
weerklinkt het nu al jaren
met de regelmaat van de trein
dat beetje reizen onderweg
van punt a over perron c
naar punt b, een kromme rechte

op de ramen staat wat gespoten
in gekke felle kleuren dat
iemand daar is langs geweest
waarschijnlijk ook een reiziger
op zoek naar wat verstand

trouwe klanten krijgen korting
waar werd dat nog gehoord
behalve bij de ijzeren paarden
daar gaat het jaar na jaar
nogal fors de hoogte in
blijft hij echter treinen
verloren verstand achterna

Frans V.

Gedicht: woordenloos

Ergens in het Britse Derbyshire werd een twintig maanden oude peuter bij een pleeggezin geplaatst omdat zijn ouders weigerden hem op een junk-speed-dieet (chips, chocolade, koekjes, ...) te zetten. Zie je de koppen al voor je? Ik niet, maar het is dus echt waar gebeurd. Ga maar eens HIER kijken en vind het dan samen met uw blogger een ongelooflijk bizar verhaal. Ik vind het in ieder geval te gek voor woorden en dus laat ik jullie vandaag maar. Woordenloos.

Er kan er altijd nog eentje bij... (bron afbeelding: KLIK!)

woordenloos

het treft hem, troeft hem af
beeld per beeld, letter na letter
dat hij na enige tellen uitgeteld
geen uitkomst meer kan vinden
voor wat des mensen niet zijn
menselijkheid kan heten

in zijn afbetaalde zetel
met zijn afgedragen schoenen
onder zijn in jaren uitgezette wezen
denkt hij gedachten kris kras
waar geen touwen aan vast te knopen
dat de zee toch altijd diep
echte bergen immer veel te hoog
en morgen nog wat was te doen
na de kleerkast opgedekt
het bed de deuren toegedaan

met ergens in zijn diepte
dat het wel keren zal
de oele in de ander
terug naar de bron
waar het ooit begon
toen taal niet nodig
want woorden overbodig
gewoon gezond verstand
voor ieder genoeg land
omdat ze met nog niet
myxomatosisch teveel

Frans V.

Opinie: Vader, waarom staken wij?

Hallelujah, nog twee nachten slapen en dan gaan twee van de drie grootste vakbonden betogen in Brussel. Hun eis: maak de opzegtermijn van een arbeider even (beschermend) lang als die van een bediende, met in het achterhoofd de gedachte dat dit zou kunnen helpen de nog geplande en zo gevreesde ontslagen bij grote herstructureringsronden in het crisisverschiet te kunnen belemmeren, zoniet afwenden. Iedereen heeft het immers al tot in den treure toe mogen vernemen: er zullen nog drastisch véél banen sneuvelen. En de vakbonden gaan daar eens een stokje voor steken. Op de knieën, die patroons, betalen zullen ze, ook als er geen geld meer in kas zit, dan bezetten de militanten wel hun fabrieken.

Ze kunnen machtig uit hun hoek komen als het moet - ook als het niet hoeft (bron afbeelding: KLIK!)

Prachtig, van die vakbonden, om zo op te komen voor de rechten van de arbeiders. Of zou er meer aan de hand zijn? Vlinderman weet er allemaal niet te veel van, maar vreest het laatste, zeker gezien de huidige timing van het protest. Vermits het nu zo slecht gaat met de Belgische en dan vooral de Vlaamse economie met een nog steeds stevig ontsporende begroting op zowel nationaal als federaal niveau, lijkt het me van een ongekende arrogantie spreken om uitgerekend nu geld te eisen waar het gewoon niet zit - want daar komt zo een gelijkschakeling tussen arbeiders- en bediendenopzeg op neer. Willen ze hier in dit land werkelijk het onderste uit de kan halen, dan moeten ze er ook maar voor zorgen dat ze eerst het geld gehaald hebben waar het zit.

Zit het geld nog in de industrie? (bron afbeelding: KLIK!)

Maar waar, oh waar, zit dat geld dan? Zou het kunnen bij de 20% rijksten van dit land, die het nog niet op krijgen als ze het al door ramen en deuren naar buiten kieperden gedurende een jaar en dat hele dagen lang van 's ochtends tot 's avonds? Of bij de banken, al dan niet door de belastingbetaler gered, die nog steeds met hoge bonussen en miljardenwinsten staan te zwaaien om hun aandeelhouders te behouden? Of misschien toch bij de regering, maar dan juist door de afschaffing ervan te eisen? Geld genoeg daar, me dunkt, maar toch niet waar ze het nu vrijdag willen vandaan peuteren.

Helemáál geen productplacement... (bron afbeelding: KLIK!)

Ik zal het eens uitspellen, vakkebonder: 't is op. Iedereen naar huis. We leven niet meer in de naoorlogse tijd, waarin iets extra eisen een uiting van pure mensenliefde was. We zitten in de allereerste globale crisis van het derde millennium en we krijgen onze vakantiedagen nog geeneens op. Niet overdrijven, dus. En als ge over die opzegtermijnen begint, begint dan ook maar gelijk over vakantiegeld, werkdruk, overuren, toeslaguren en hé, vergeet de kleine en grote zelfstandigen er niet bij te betrekken. Iedereen gelijk voor de wet!

Gedicht: kastelenman

De kop van de laatste maand van 2009 is er ook alweer bijna af en dus is het aftellen geblazen naar een stevig weekje al dan niet gepast vieren dat het Kerstmis is, dat het eindejaarsavond is, dat ge een Bob-sleutelhanger kunt toevoegen aan die collectie die nu al jaren aan het groeien is, dat ge weer een hoop 'goede' voornemens moet gaan verzinnen die ge een dag of wat later alweer kunt en zult vergeten, dat ge het allemaal weer overleefd hebt. We zullen lachen, we zullen klinken, we zullen omhelzen, allemaal dingen die ge anders ook kunt, maar dan is het speciaal, omdat zowat iederéén het doet. We gaan de solden in duiken, onze katers scheren, de winter verwensen, vloeken op de vergeten antivries, merken dat januari een pakje langer meegaat dan de pree en wat nog allemaal meer.

We gaan echter ook vaststellen dat het leven verder zijn gewone gangetje zal gaan, en in wezen in niet zoveel zal verschillen van hoe het er vandaag aan toe gaat. Gelukkig gaan we daar niet droef van worden, helemaal niet, want ook dan zal er te weinig tijd zijn om luchtkastelen effenaf te bouwen of te betreuren. Het moet vooruit gaan, weet je wel?

Kasteel met heel veel kamers (bron afbeelding: KLIK!)

kastelenman

dezelfde belofte deed hij
ooit wel duizend maal
en nu weet hij
hoe breken klinkt
en zilt verdriet
zich soms verhoudt
tot ijle fantasie

die kastelen bouwt
er luchtig over doet
en haar een dak belooft
voor later, voor de regen
die nooit samen wordt gedeeld

biedt hij zich nederig aan
vergiffenis in wat hij zoekt
heeft zij de macht vandaag
een mens te ontdoen van
een fout stukje zelf
genant en ongewenst

zodat hij later
als hij groot is
haar kan verwelkomen
in zijn marmeren paleis
met wel duizend kamers
enkel en alleen
voor haar

Frans V.

Opinie: minarettenverbod in Zwitserland

In Zwitserland zitten ze met de gebakken peren. Doen ze daar ook eens een referendum omdat er ocharme vier minaretten staan (dat is er dan gemiddeld één per 100.000 Islamieten), vergeten ze de achterdeur van het niet-bindend te sluiten. Gedaan is het met de wildgroei van minaretten, er komen er geen meer bij, daar in het land van echo en jodel en banken en skipistes. 't Zijn dappere bazekes in Alpenland, zomaar njet tegen de minaret. Vlinderman weet eigenlijk niet goed wat ervan te denken. Al enkele dagen breekt hij zich het hoofd over zoveel Westerse vrijgevochtenheid - het heeft er misschien mee te maken dat de Zwitsers ten Oosten van Vlaanderen wonen? Eigenlijk vind ik die chalets van hen anders ook maar niets. Het doet me wat denken aan de hutjes van de opdringerige doorsnee Tiroler die graag in een vreemde benendans zijn handen op een vreemd stel durft laten pletsen. Ook geen lachertje en misschien moet er daar ook eens een bindend referendum over gehouden worden, binnen Europa wel te verstaan...

Nu we toch over referenda bezig zijn: het kost allemaal een degelijke duit om georganiseerd te krijgen, het is bij ons niet bindend en met de uitslag kan men nog altijd alle kanten op. Waarom zouden we dan nog onze regeringen in België blijven aanhouden? Kost een meer dan degelijke duit, er is niets bindends aan of binnen zo een regering van bij ons en feitelijk draaien de meningen ook telkens weer alle kanten uit. Afschaffen, die hele zwik, de macht aan het volk en wij zullen wel elke week op café gaan bekijken welke nobele zaak het verdient om ons over uit te spreken. We kunnen al eens beginnen met het afschaffen van de belastingen. Dat geld wordt toch maar in bodemloze putten gegooid, dat kan Jef Met De Pet heus ook zelf wel, hoeft geen regering hem bij te helpen. Het is maar een ideetje, nu ik hier wat lig te ouwehoeren tegen mijn scherm.

Over moed gesproken in termen van vijf minuten (bron afbeelding: KLIK!)

Elkeen zijn eigen vijf minuutjes ouwehoerenmoed, nietwaar?

Gedicht: om het snelst

Druk op de baan vandaag, het leek wel vrijdagavond of zo en maar jagen en kort op de voorligger kleven, het was me weer een fraai stelletje onderweg. Speciaal voor degenen die peinzen dat hun wagen het verlengde is van hun persoonlijkheid, een onderstaand stukje werk uit november 2005.

Sommigen herkennen zichzelf niet meer zoals het hoort (bron afbeelding: KLIK!)

om het snelst

hij is een racende gek
zijn tien per uur mist
minstens één nul die
iedereen voor lul zet
als die hem bijbeent
verandert hij zichzelf
in een razende joker

en dan scheurt zijn bulderlach
door de vettige bochten en
wordt het stof opgezweept
in geteisterde binnenoren
die opeens moeten aanhoren
wat ze al vergeten waren
een beetje te leven
zo ergens tussendoor

maar niet hij dus
die raast en iedereen
van de sokken blaast
met een brede grijns
voor al wat ruikt naar
bedompt en treurnis en verdriet
daar doet hij niet aan mee

behalve soms eens
als het te moeilijk wordt
zo heel af en toe
en hij wil huilen
dan staat hij zelf
al eens in de file

Frans V.

Gedicht: antwoorden

Zonder al te veel intro, het onderstaande.

antwoorden

je mag komen, lief kind
en deze boterham nemen
uit liefde geschonken
dat ik je hoor ronken
en thuisvoelen in onze heem

laat het in je dromen maar spoken
ons lief en onbenullig minnen
verzacht het hart vanbinnen
doet haar smeulende asse roken

en samen zullen we dan kijken
naar de wijzers van de tijd
waar de wereld de sigaar klopt
als een echte spijkerhamer

niets is immers minder waar
dan ons besef van onmisbaar
jij en ik, wij getwee
samen in een sloep op zee

en welke vragen er ook zijn
of welke antwoorden erop
lief kind, ze ontwoorden
wat nooit valt te vatten
dat is jij en dat ben ik

Frans V.

Vrijdagse logjes

Miss Tati en Miss Tofi zijn deze ochtend netjes afgeleverd bij de Dierenkliniek en ondertussen zijn we ze ook weer gaan ophalen. Tussen afleveren en ophalen ligt een noodzakelijke én geëiste sterilisatie - dat wordt contractueel zo vastgelegd bij een adoptie van asielkatten - en nu is het afwachten naar de snelheid waarmee beide skatjes al dan niet gaan recupereren van de ingreep. Wijlen Miss Jackie T hebben we te snel laten rondhobbelen, waardoor die met haar verdwaasde kopje overal tegenaan knalde en voortdurend gewoon omviel de eerste uren. Onze huidige Miss-jes mogen haar dankbaar zijn, want we houden ze voorlopig nog even in hun draagbakje, waar ze rustig aan op hun positieven kunnen komen zonder bijkomende calamiteiten.

Dat was de actua van ons gezinnetje. Of er verder nog nieuws te rapen valt hier? Uiteraard, maar niet meer vandaag. Na een schitterende after-work-party gisteren (foto's niet beschikbaar wegens te compromitterend voor sommigen op deze aardkloot) is er vandaag een jaarlijks weerkerende fuif aan het dansen op mijn agenda, dus moet Bibi zich daar klaar voor gaan maken (oksels scheren, proper ondergoed aan, baardsel trimmen, oorbellen opblinken, schoenen zoeken, enz.) en dat neemt ook nogal wat tijd in beslag. Prettig weekend, jongens en meiden, Vlinderman has lift off!

Gedicht: Zuid-Koreaans postorderbruidje

Laat ons eens valsspelen. Met internet is immers veel mogelijk en dus ook deze bijdrage van mij vandaag gisteren...

Iemand een date? (bron afbeelding: KLIK!)

Zuid-Koreaans postorderbruidje

de vrouw van zijn dromen
die maar niet wilde komen
heeft hij eindelijk gevonden
zijn duivels nimmer ontbonden

in zijn buurland woont zij
al zoveel jaren zo nabij
dat hij er droef van wordt
nul op zijn levensrapport

maar nu gaat hij er dus voor
hij weet zich op het juiste spoor
en klikt verder op het wijde web
abonnement voor een uitlaatklep

en als hij haar te pakken heeft
vraagt hij wat zijn gemeente geeft
voor elke partner alzo dan toch gevonden
een duit voor bruiden die aldus ontstonden

Frans V.

Gedicht: zelfportret

Iemand gaat kijken naar 2012, in plaats van er alleen maar naar uit te kijken, en Bibi verklapt niet wie dat zal zijn... Na meer dan elf maanden uitstelgedrag wordt een bon omgezet naar pure fictie - of is het realiteit. En we genieten er mee van :)

zelfportret

al zag ik jou
nog voor ik kon zien
horen ruiken zelfs proeven
van wat hier te smaken viel
met je glimlach gesuikerd
op mijn overladen stoep

er is geen wereld
groot genoeg, waar
hebben we dat nog gehoord
om ons te kunnen herbergen
met onze rugzak vol dromerij

en dromen deed je mij
zweven over ijle woorden
tot ik jou begreep en greep
wat ik niet ken noch kan
zwakte is teveel voor mij

ik kijk vandaag TV
in de hoop later
jou nog te zien

Frans V.

Gedicht: klein poesgedicht

Komende vrijdag wordt voor Miss Tati en Miss Tofi de laatste van hun luilekkerleventje zoals ze het tot nu toe gekend hebben. We hebben dan namelijk een afspraak gemaakt met onze dierenartsenpraktijk om beide skatten te verlossen van hun neiging om krols te worden - een verplichte voorwaarde toen we hen gingen ophalen uit het dierenasiel én aan te bevelen aan al wie binnen korte termijn niet wil gaan leuren met alweer een nest kittens!

Vlinderman en Nip tellen er niet naar af, noch kijken ze er naar uit, maar toch staat die dag in onze agenda met vette stip genoteerd. De herinnering aan een zwijmelende Miss Jackie T na haar narcose voor dezelfde ingreep staat ons immers nog bijzonder vers voor de geest. Toen was het er eentje, nu zijn het er twee... En hoe weerhoud je in hemelsnaam twee zusterpoesjes ervan elkaar niet te likken waar het jeukt, wat ons bij Miss Jackie T ei zo na niet gelukt is?

Miss Tofi (r) & Miss Tati (l): even rusten

Nu Bibi dat hier zo aan het typen is, denkt hij ook en uiteraard terug aan die rekelse Miss Jackie T, die ons zoveel plezier heeft bezorgd vooraleer ze tot het tegendeel besloot met haar onnavolgbare poezenbrein. En dus duikelt hij iets op dat hij goed drie jaar geleden over haar geschreven heeft. Nostalgie op klein niveau, het moet ook kunnen, temeer daar we haar nog vaak missen in die andere kleine dingetjes.

Miss Jackie T, ook al luilekker toen

klein poesgedicht

een hoopje zwart
te groeien haren
met wat wit ertussenin
kan niet verbergen
welke kleine duivel
zij kan zijn

met kleine klauwen
die onbehouwen klimmen
langs onbeklede benen
om te komen spinnen
dat ze van de pijn niet wist

het spel wordt gespeeld
zoals het haar is geleerd
de eerste slag is raak
de tweede om dat in te zien
maar hoe moet hij dan typen?

Frans V.

Gedicht: zijn trouw

Vlinderman en Nip zijn ondertussen alweer 464 dagen gehuwd en als er al eens één dagje tussen zit dat het wat minder gegaan is, dan zal het veel zijn. Het zit gewoon prachtig snor en baard ook, maar die houden we af en toe wat korter om de vrouw niet te zeer weg te jagen, en dat is dus ongelooflijk in Bibi's ogen. We kennen allemaal het verhaal van het potje en het dekseltje en in ons geval lijkt dat ook echt zo te zijn. En om dat hier eens lekker melig in de verf te komen zetten, daar maalt Bibi niet om. Als 't schoon is, mag het doodgewoon ook gezegd, nietwaar? Om de vinger aan de pols te houden met hoe het ooit anders was, breng ik vandaag een alweer bijna vijf jaar oud dicht van me. Kunnen we samen terug- en vooruitblikken ;-)=

Nooit gedacht, maar 't lijkt dus echt waar (bron afbeelding: KLIK!)

zijn trouw

zijn trouw geldt één man
idool voor een leven
en misschien nog langer
als hij maar gelooft
in oneindigheid

hij weet niets van dienen
noch van bemeesteren
maar voert feilloos uit
welke wensen hij vermoedt
ook welke hij niet kent

in zijn lege bed
's avonds en 's nachts
durft hij dromen van vragen
en antwoorden nooit gehoord
's ochtends alweer vergeten

dus blijft hij
trouw aan één man
droomt zichzelf te rijk
toch één iemand te kennen
waarvoor hij kan bestaan

Frans V.

Gedicht: onbesloten

Waar zijn we zoal mee bezig op dit moment? Bibi kan het niet echt aangeven. Kan er eventueel misschien iemand 'den bak' in? Breng hem of haar dan onderstaand tekstje van een jonge Vlinderman uit 2005. Reflectie, wie en hoe, dat doet er niet echt zo toe, maar wie weet komt er wat... meer...

Of toch opgesloten? (bron afbeelding: KLIK!)

onbesloten

de leegte in zijn hoofd
de pijn, soms verdoofd
als hij even niet nadenkt
herbekijkt wat voorbij is
en zich niet overgeeft aan gegis
naar de aard van het gebeuren

kleine tekens aan de wand
ongeschreven, niet gekleurd
nog met stift gevangen
is hij een ampere lezer
van vreemde gebeurtenissen

vraagt hij niet dat antwoord
noch hoort hij helemaal niet
die zendzame andere
er zijn tegels te tellen
en muren langzaam te vellen
om vooruit te komen in het leven
hoeft hij niet iedereen te vergeven

Frans V.