Zo wittekes...

De wereld in Vlaanderen is momenteel een schaatsbaan, compleet met discolichten en al, terwijl iedereen rondjes draait en kunstjes toont. De wereld op de 'aarde' vertoont een zelfde beeld: veel pirouettes, gewaagde sprongen, sierlijke maneuvers en kijk: niets verandert. De boer, hij ploegde voort, maar voor welke oogst?

We kunnen er over blijven doorbomen, maar ik laat u liever genieten van wat oud zot gecombineerd met winterse pret. Geniet mee met het ontstaan van onze nieuwe buurman-terraswachter, Simon.

Hier goed, zo?

Nee, die van mij wordt beslist groter, Nip!

Zouden er ook armen aan moeten?

Wacht, hier ben ik met de ogen!

Zou je die hoed er op laten staan, lieverd?

Yep, folks, my name is Simon for the time being.

laatste van wacht

het huis is afgebrand
platgegooid met bommen
door de Bermudahoek gehaald
volledig uit beeld verdwenen
Twilightwoning op de loop

in de eens volgebouwde straat
gaapt een stukje groene leegte
waar een diepe omtrek doet vermoeden
dat er ooit iets heeft gestaan
nog niet zo lang geleden zelfs

vraagt een brievenbus zich af
hoe eenzaam en hol het leven
soms kan zijn als ook bakstenen
al pootjes kunnen krijgen
en wacht op de postbode

Frans V.

uitgesneeuwd

Goh, na zo een weekend vol dichters, sneeuw en meer dichters, was het zelfs een hele verademing om zomaar te mogen/kunnen gaan werken. Dat hebben we dan ook uit volle macht gedaan, er staat zowaar zelfs een sollicitatie open voor een nieuwe collega! Zou er dan toch een einde aan de tunnel bestaan? Is er licht om in te baden? Het heeft er alleszins een beetje schijn van en daar ga ik me toch wel even in wentelen. Spinnen is er nog niet bij, er moet eerst nog wat opgeleid worden (na het aangeworven, uiteraard), maar de optimist in Vlinderman roert zich. En nog geen beetje ook, dus moet ik mezelf wat afremmen hier.

Dat het gisteren gesneeuwd heeft, hebben we allemaal kunnen ervaren of erover lezen. Dat het vandaag opnieuw zou sneeuwen vanaf de middag, nou, laat ik stellen dat ik dat maar een bijzonder mager beestje vond. Ik hoefde na het werk niet door de brij te ploeteren, hoorde geen friswit geknerp onder mijn huiswaartse pas, niks, nada, de weerman (navrouw?) had het alweer lekker verkeerd voor. Of hield een potje stemmingmakerij mijn tram deze ochtend zomaar overvol, met een onbeschoft wicht van een jaar of veertien dat me dacht te moeten aanspreken omdat ik per se af die tram wilde en zij erop? Wie zal het zeggen (dat wicht alvast niet). Ik tel gewoon de dagen af naar volgend weekend, dat ga ik doen, en dan gaan we sneeuwballengevecht houden, lijkt me wel wat.

Vlinderman zaterdagochtend (zo vaag, ja)

Bof, ik zou nog wat uit de krant kunnen aanhalen, maar ga jullie daar vandaag niet al te veel mee opzadelen. Er komen nog dagen en het begint alweer wat later te worden. Zodadelijk nog een boodschap van algemeen nut inzake Filmforum en dan houd ik het hier voor vandaag weer voor bekeken.

Sneeuw + gedicht

21 december, dat betekent dat de kalenderwinter begint. Ze heeft al een paar dagen het pad geëffend met wat heet een winterprik, en daar ben ik niet rouwig om. Deze maanden moet het voor mij altijd een beetje vriezerig zijn. En ik word dus op mijn wenken bediend. Langs de andere kant is het zo dat ik er nog graag wat sneeuw bij had gehad. Ook al omwille van de tijd van het jaar. Bij deze doe ik dus een elektronische oproep aan de weergoden: let it snow, let it snow, let it snow!

sneeuwwens

het is ver na middernacht
voor zijn raam zit het kind
naar buiten te staren
vrieskoude sterren
ontkennen zijn hoop
dat het sneeuwen gaat

tegen de muur geprikt
een vergeelde foto
van een fiere man
rondborstig met pijp
een peen voor caroteen
in zijn witgebleekte lijf

het kind blaast een laatste
kristalwonder op het raam
het is al lang de tijd om
te dromen over wat kan komen

Frans Vlinderman