uitgesneeuwd

Goh, na zo een weekend vol dichters, sneeuw en meer dichters, was het zelfs een hele verademing om zomaar te mogen/kunnen gaan werken. Dat hebben we dan ook uit volle macht gedaan, er staat zowaar zelfs een sollicitatie open voor een nieuwe collega! Zou er dan toch een einde aan de tunnel bestaan? Is er licht om in te baden? Het heeft er alleszins een beetje schijn van en daar ga ik me toch wel even in wentelen. Spinnen is er nog niet bij, er moet eerst nog wat opgeleid worden (na het aangeworven, uiteraard), maar de optimist in Vlinderman roert zich. En nog geen beetje ook, dus moet ik mezelf wat afremmen hier.

Dat het gisteren gesneeuwd heeft, hebben we allemaal kunnen ervaren of erover lezen. Dat het vandaag opnieuw zou sneeuwen vanaf de middag, nou, laat ik stellen dat ik dat maar een bijzonder mager beestje vond. Ik hoefde na het werk niet door de brij te ploeteren, hoorde geen friswit geknerp onder mijn huiswaartse pas, niks, nada, de weerman (navrouw?) had het alweer lekker verkeerd voor. Of hield een potje stemmingmakerij mijn tram deze ochtend zomaar overvol, met een onbeschoft wicht van een jaar of veertien dat me dacht te moeten aanspreken omdat ik per se af die tram wilde en zij erop? Wie zal het zeggen (dat wicht alvast niet). Ik tel gewoon de dagen af naar volgend weekend, dat ga ik doen, en dan gaan we sneeuwballengevecht houden, lijkt me wel wat.

Vlinderman zaterdagochtend (zo vaag, ja)

Bof, ik zou nog wat uit de krant kunnen aanhalen, maar ga jullie daar vandaag niet al te veel mee opzadelen. Er komen nog dagen en het begint alweer wat later te worden. Zodadelijk nog een boodschap van algemeen nut inzake Filmforum en dan houd ik het hier voor vandaag weer voor bekeken.

De Muzeval in december - Sabine Luypaert

π

DE 121e MUZEVAL

Poëzieavond

donderdag 11 december 2008

Sabine Luypaert

Ontwaken en het silentium

Muzikaal intermezzo door Paul De Wandeler

Inleiding en presentatie door Herman J. Claeys en Bart van Peer

na de pauze: VRIJ poëzie-PODIUM
begeleid door Frans Vlinderman
en Bart van Peer

deuren 19.30 uur - aanvang 20.00 uur

gratis toegang

locatie: literair-artistiek café Den Hopsack
Grote Pieter Potstraat 24
2000 Antwerpen (centrum)
(openbaar vervoer: Groenplaats)

Organisatie:

Pipelines vzw in samenwerking met Masereelfonds Antwerpen
en met de steun van Antwerpen Boekenstad

Links:

www.muzeval.tk
www.masereelfonds.be
www.denhopsack.be

Pipelines vzw/De Muzeval: Herman J. Claeys, Jan van Veen, Willem Plugge, Frans & Nip Vlinderman-Luyben, Erwin van Massenhove, Bart van Peer, Stille Beer, Frank Vranckx, Marijke Van Heddeghem, Pierre Magis.

Gesponsord door:

Sabine Luypaert

Sabine Luypaert is de Vlaamse auteur van een groot aantal gedichten en korte verhalen, die zij vooral online op diverse schrijverssites publiceerde, alsook op haar eigen website http://www.sabineluypaert.com. Deze dichteres en schrijfster woont in Dendermonde en is al jaren een gekende en graag beluisterde bedrijfster van podiumpoëzie.

Enkele publicaties van haar hand zijn ‘Als leegte knalt’ en ‘Woordverleiding' (poëzie), 'Anno 1930' (verhalen), 'A.K.A. Kameleon' (detective), '160 honderd zestigjes' (poëzie) en ‘Filet miauw’ (kattenverhalen). Verder werd zij de voorbije jaren opgenomen in een vijfentwintigtal bloemlezingen in zowel België als Nederland. Daarnaast zijn haar gedichten en verhalen ook terug te vinden in verschillende literaire E-zines en is ze eveneens columniste voor http://www.dekattensite.nl, zoals ze ook informatieve artikels schrijft voor http://www.infonu.nl.

Toch houdt Sabine feitelijk gewoon het meest van gewone mensen, prettige gelegenheden en gezellige internetsites, waar ze dan warm onder gelijkgezinden kan vertoeven en zich in gezelschap kan voorbereiden op haar volgende taalwapenfeit.

zondagblogje

Vandaag gaan we onze vingers en tenen er laten afvriezen in Hoboken, waar we op zullen treden met enkele Muzevallers en misschien ook nog anderen. Eerst wat werken aan de volgende aflevering van De Muzeval, met Sabine Luypaert als gastdichteres. Dat betekent affiche en perstekst ontwerpen, verspreiden via multimailing, invoegen op Cultuurdatabank, allez, voldoende om me aan de waggel te houden vandaag.

Wie nog eens wat over koehandel met een baby aandurft, kan HIER eens gaan kijken. Mijn mening daarover heb ik hieronder vormgegeven in een vers of vier.

kinderdaden

er wordt weer afgeteld
binnenkort per week
naar de jaarlijkse herdenking
van die kleine in zijn stal
anno ongeveer 0
die later de harten stal
van miljoenen mensen
door zich hun zoon te verklaren

jarenlang in stilte grootgebracht
om dan zijn woord te schenken
aan al wie maar horen wilde
en soms ook liever niet
wars van al wat ongezegd
de waarheid kon verhullen

zijn ongebreidelde liefde stak
en brak met ieder voor zich
heelde wat een wereld had kapot gemaakt
deelde barmhartigheid uit als snoep
toonde de mensen de andere zijde
van wat sterven soms kan zijn

we tellen stilaan weer af
en lezen onderwijl een nieuw verhaal
van doorverkochte babytranen
anno 2008
wat zijn we veel vergeten

Frans V.

Na Amsterdam

Vlinderman is terug thuis van Amsterdam. Terug van Zaal 100, waar Aja Waalwijk goed voor de hem en zijn poëzieavond bezoekende Vlamingen heeft gezorgd. Niets is Vlinderman tekort gekomen, alles heeft hij zomaar in de schoot geworpen gekregen: een prachtige omgeving, publiek dat oprecht geïnteresseerd was (wederdienst, want bijna allemaal zelf dichter?), sneeuw op de straten, hagel in de onbedekte hals, een ontbijt om u tegen te zeggen, warmte voor een mens die zo doorgloeide dat we gerust kunnen spreken van spontane zelfontbranding als reactie daarop, gewoonweg alles waar ik zo af en toe eens van doordroom...

Vlinderman in Amsterdam

Ben best wel moe nu en morgen nog eens aan het werk in Hoboken, het gaat me niet in de kouwe kleren zitten. Dus laat ik het hier maar bij. Ge kunt nog een eigenzinnig gedicht meekrijgen (verwennerij heet dat in het jargon, twee dagen na elkaar een dichtsel van mij mogen lezen :p )

aan wal

het is ijzig windstil
aan de wal gebeurt niets
geen stoere halm roert
de onbehouwen mond

in de verte varen ze
de schepen vol emoties
voorbij, ik voel een krop
in de maandenlang gesnoerde keel
dorstig van ziltige verlangens

durft iemand het nog aan
met mij in zee te gaan?
wie neemt de fakkel over
en steekt mijn ziel in brand?
wie heeft de sleutel
dit slot weer te ontsluiten
bruisend leven te brengen
de webben te doen daveren?

wie dan toch
durft en kan
zich tonen?

kleren mogen
als steeds

Frans V.

ongehoord, een gedicht

We vertrekken vandaag naar Amsterdam, dus gaan we ons hier niet te veel vermeien met verslaggeving, berichtgeving, blogging. Gewoon een gedicht achterlaten, eentje van het gezegende jaar 2007, toen ik nog ongehuwd het verstond om eindelijk de hand van een meisje te vragen, een meisje, dat nu mijn vrouw is. Heel in tegenstelling tot de figuur die hieronder figureert en die ik zo vaak tegen kom in dit bestaan...

ongehoord

de dader een doener
zo iemand met mouwen handen
die de pakken niet laat zitten
onderwijl wat anders plant
om later te verkopen

nee, de dader een mens
op zijn rouwgerande vingers getikt
bestookt met wederloos betoog
dat hij en hij alleen
ja, niemand anders
zo gaat dat altoos door

de dader, de mens
die niet beter kon
zich vergist heeft
schromelijk onbesef
dat hij dader werd
toen en daar
hij deed wat gedaan
nooit meer ongedaan

de dader, het slachtoffer
waar haat eenmaal gezaaid
slechts woekerrente kent
en morgen ook de galg
zodra de eer hersteld
de daad alsnog
voor even ongesteld

de dader
de doener
een mens
ontspoord

Frans V.

Speakers' Corner Hoboken

En als we dan toch bezig zijn: zondag strijken we met De Muzeval en het Vrij Podium neer in Hoboken, vanaf een uur of vier in de namiddag. Meer info hieronder...

Speakers' Corner

zo 23/11/08 vanaf 14 uur

Hydepark Londen, Hydeparkstraat Hoboken!
Stiekem genoemd naar dit prachtig Londens park
waar je elke zondag de meest gekke sprekers
op een laddertje de massa ziet toespreken.

Perfect over te doen in Hoboken.

In samenwerking met Antwerpen
Boekenstad wordt u geanimeerd door
een nest zotten die uw hoofd, hart
en ziel op hol zullen doen slaan.

Het literaire evenement heeft
plaats op de hoek Berkenrodelei/
cdt Weynsstraat.

Iedereen welkom!

Wereldkampioenschap Poëzie

Na deze kleine aankondiging, doe ik er nog maar één. Morgen reist Vlinderman af naar het buitenland. Nou ja, buitenland, ik trek naar onze Noorderburen. We gaan met een delegatie Muzevaldichters naar daar, om ook wat Vlaams geluid te laten horen tussen in het totaal 100 dichters. Hieronder de uitleg...

Vrijdag 21 november 2008, te 20 uur.

Zaal 100 stelt voor:

Final Showdown => Wereldkampioenschap Poëzie

Geen beker is zeker

18:00: restaurant open, Susy Creamcheese

Aan het evenement nemen ongeveer 100 dichters/tekstschrijvers deel, waaronder Armand, Hans Plomp, Diana Ozon, Frank Starik,Carla Boogaards en Pamela Koevoets, die allen één gedicht of songtekst voordragen. Bedoeling is een CD samen te stellen met als titel WK Poezie 2008. Om de twintig dichters is er een pauze. In de kleine Zaal zijn er een aantal langere voordrachten van o.a. Vlaamse dichters, korte programma's voor liedschrijvers (Armand, Reinder van der Woude, Lila Cavaleiro etc.).

Als maatstaf voor een objectieve jurering is het gewicht doorslaggevend voor een prijs (De Gouden Typemachine) in de categoriën zwaar-, midden- en lichtgewicht. De dichters worden bij binnenkomst gewogen. Posthume prijsuitreikingen aan o.a. Johnny van Doorn, Leo van der Zalm, Hannie Michaelis, Bert Schierbeek en Mike von Bibikov.

In de hal wordt gewerkt aan een estafettegedicht. De dichters kunnen elk moment van de avond een aantal regels of woorden toevoegen.

In 1998 vonden in Zaal 100 de eerste wereldkampioenschappen poëzie plaats. De volgende manifestatie is in oktober 2018. Wij hopen u dan weer te zien.

Meer info vind je nog bij onze gastheer van die avond, Aja Waalwijk.

Dichterlijk met suikerbonen - Herman J. Claeys

Deze avond, een laat berichtje, voor wie nog niet weet wat doen. Bibi gaat naar Den Hopsack, voor de eerste editie van een stel dichterlijke suikerbonen...

LITERAIR CAFE

Dichterlijk met Suikerbonen (1ste editie)

Op donderdag 20 november 2008 om 20u30 wordt Dichterlijk met Suikerbonen boven het doopfont gehouden. De eerste boreling in deze nieuwe reeks is Herman J. Claeys die door gastheer Frank de Vos aan de tand zal worden gevoeld, niet alleen over zijn dichterlijke, maar ongetwijfeld ook andere kwaliteiten.

Herman J. Claeys tijdens De Muzeval in 2007
(Bron foto: BIBI)

Tussendoor een streepje muziek van Sandra Jordens aan de piano.

Na afloop gaan de suikerbonen rond.

gratis toegang

locatie: literair-artistiek café Den Hopsack
Grote Pieter Potstraat 24
2000 Antwerpen (centrum)
(openbaar vervoer: Groenplaats)

Piraterij is een Misdrijf (ja BAF, ja BREIN)

Ook gelezen/vernomen/gezien? Een stel piraten - ze bestaan dus nog wel degelijk, maar dragen niet echt van die bandana's en andere papegaaien - heeft een recordbootje gepikt, met zomaar eventjes twee miljoen vaten olie aan boord. Het bootje is groter dan drie vliegdekschepen en zal waarschijnlijk ergens naar één van de vluchthavens van de piraten gevaren worden. Hoe dat ding eender welke haven binnen zou moeten kunnen, blijft me een raadsel, maar bon. Daar gaat het mij niet om.

Bron foto: KLIK

Waar het mij wél om gaat is het volgende: die bende piraten, die al jaren actief zijn trouwens en waarvan geweten is waar ze haar toevlucht zoekt met haar buit (de schepen dus), kan maar niet gestopt worden. Op één of andere manier slagen pakweg de Amerikanen er niet in om een bootje van pakweg enkele voetbalvelden omtrek niet terug te veroveren op ocharme maximaal 50 piraatjes. Die zetten de hele wereld gewoon in hun hemd, met al hun gesofisticeerd wapentuig. Want vergis u niet, de piraten beschikken dus zelf ook over het beste van het beste op wapentuig. En hun rovershol, nu, dat is er geen, dat is een hele villaregio vol bouwsels waar u en ik nog niet van durven dromen, allemaal 'verdiend' met de opbrengst uit hun met piraterij bekomen losgeld voor de schepen. En dat is dus al jaren wereldwijd geweten, een gewone mens gelooft het niet dat daar niet tegen wordt opgetreden.

Want hoor eens, die rakkers zonder bandana zijn er wel vandoor met onze 'broodnodige' olie. Die zorgen in hun eentje voor een stijging van de olieprijzen. Die zitten dus met andere vingers in onze zak... Misschien is dat niet zo en nemen de oliemensen het niet zo nauw met de beveiliging. Omdat dat dan weer stukken meer zou kosten... En hoe eigenlijk spelen die Fransen het dan wél klaar om hun schepen vrij te houden van piraterij?

Ik denk dat ik eens dringend moet overschakelen op aardgas - model Russia - wat betreft mijn verbruik. Dat wordt over land vervoerd, weet je wel... Of nee, ik moet het maar laten overwaaien. Eén of andere olie-oetlul zal wel 'losgeld' betalen en dan vaart het schip weer verder. Zoals al die andere. Piraterij, ik moet er mij anno 2008 toch eens bij in de haren krabben, want het lijkt me een lucratief jobke met werkzekerheid (zolang je de Fransen maar laat doen) en carte blanche van de Amerikaanse 'wereldpolitie'. How cool is that?

Immozever + schildertijd

Vlinderman heeft iets tegen Immo-volk dat appartementen verhuurt met een grote smile aan mensen die zich daardoor gerustgesteld voelen en dan vervolgens nog niet de beleefdheid hebben om terug te bellen bij problemen, ook al beloven de medewerkers dat. Het getuigt van een gebrek aan respect en alleen een neus voor de geur van geld. Voor alle duidelijkheid: het gaat niet over de huisbaas van Vlinderman, al kan wat niet is natuurlijk nog altijd komen. Vlinderman zal hen dan te zijner tijd naar deze bijdrage verwijzen.

Het is tijd om alweer naar de schilderles te trekken, dus dat gaan we maar eens doen. Het is precies al een tijdje geleden en ik mis het langs de ene kant wel, al moet ik ook toegeven dat enige zelfdwang momenteel toch wel vereist is. Als ik echter niet zou gaan, leer ik het natuurlijk nooit binnen een bepaalde (snelle) tijd. En ik wil schilderen, schilderen wil ik. Plaatjes, beeldjes, doekjes, momentjes, verse verfgeur, vlekken op de nieuwe broek, genieten van houten ezels in een park, werkjes voor het eerst, dus ga ik vertrekken. Nah!

Probeersel nummer zoveel

Het Laatste Nieuws!

Er gebeurt wat in de wereld, daar kan je van op aan gaan, als je hier en daar bereid bent om je ogen en oren open te houden. En het gebeurt dan allemaal ook nog eens zo snel en zo massaal dat je verdorie ogen en oren tekort komt om het allemaal te vatten. Uw Vlinderman ervaart het aan den lijve en dus beperkt hij zich af en toe tot wat er zich vlak onder zijn eigen neus afspeelt. En bij uitbreiding in zijn krant, zowel de papieren als digitale versie en dan bedoel ik wel degelijk Het Laatste Nieuws. Vrienden en familie staan in rij om mij te vragen waarom toch in hemelsnaam díe krant. Nou, omdat ze nieuws nergens anders zo smeuig en toch met zo'n sérieux brengen als daarin. Het is lachen en gieren, telkens weer. En weet je, soms vind ik het ook gewoon leuk min of meer goed geraden te hebben welk fait humain de volgende dag weer de hoofdkolommen zal halen in de dagvers geschreven pers. Al waag ik me daar vandaag eens niet aan, toch niet met dit topic. Of wel?

Nog even over gisteren: Tussen Koffie en Kaneel was bijzonder geslaagd. Veel leuk volk om voor te dragen en veel leuk volk om ernaar te komen luisteren. SM Lenie en Mama Mia waren opgetogen over de formule (vast volk om elk jaar te komen luisteren, daar kan je van op aan), de zaak opnieuw prachtig strak georchestreerd door Frank De Vos en Bart Van Peer, enkel de weergoden wat minder gunstig gestemd, maar die hielden we met gemak op aan de voordeur. Wie eens een leuk cadeautje aan iemand anders wil geven in de loop van de maand november 2009 kan al beginnen met elke maand enkele euro's opzij te leggen, dan kan hij of zij trakteren op ontbijt in De Kleine Wereld...

Enkele sfeerbeelden volgen later nog, als ik veel zin heb om me nog eens op Photobucket te werpen in de wondere wereld van up- en downloaden. Nu ga ik met Nip een spelletje schaken.

Bron foto: KLIK

Tussen Koffie en Kaneel

Zien we elkaar vandaag een beetje later in De Kleine Wereld bij een lekker ontbijtje?

Tussen Koffie en Kaneel

Morgen poëtisch ontbijt in De Kleine Wereld op de Vlasmarkt. Gezellig keuvelen, streepje muziek beluisteren en zich laven aan een brokje poëzie, ik kijk er al naar uit. Het is zo eens wat anders dan een overbevolkt Muzevalpodium, veel relaxter ook. Ik zal sebiet eens in mijn pen kruipen, om iets kakelvers te kunnen brengen. Of in mijn archieven duiken, dat is natuurlijk ook een optie.



Verder staat er vandaag niet zo erg veel op het menu. We houden het rustig vandaag. Hier nog een beetje rommelen, dacht ik zo, om eindelijk ook de laatste fase van ons appartementopfriswerk tot een goed einde te brengen. De (schoon)moeders waren alvast gecharmeerd van de eerste fasen, dus dat motiveert alleen maar meer. En tussendoor nog een sigaretje af en toe, stukje krant lezen met daarin meelijwekkende berichten over Dexia, dat nog steeds niet uit de malaise is geraakt, af en toe een klikje geven op Facebook, waar deze Vlinderman zich ondertussen een stevige Tycoonmiljardair mag noemen, vrienden bezoeken, reageren op diverse korte streepjes vriendeninformatie, we houden het met andere woorden deze zaterdag op zondagskindtoestanden.

Heel wat anders dan de man die ik zonet zag afgevoerd worden naar het ziekenhuis - of zou het richting cel gegaan zijn? Stel u voor: de Borgerhoutsestraat, namiddag, op de stoep een man die daar zijn roes ligt uit te slapen, met zijn voeten onder een geparkeerde wagen. Met geen mogelijkheid wakker te krijgen. Dan troepen daar wat buurtbewoners omheen, die net als deze Vlinderman niet goed weten wat ze daar nu weer mee moeten aanvangen. Uiteindelijk blijkt dat het een stomdronken Oostblokman is, die zijn voor- niet meer van zijn achterkant weet te onderscheiden, en zover boven zijn theewater is dat zijn eigen water zichzelf dan maar een uitweg heeft gezocht door zijn broekspijpen. De ambulanciers hadden er niet echt een goed oog in en dus werd de politie erbij gehaald. Het zal wel iets warmer uitroezen zijn in de cel dan op straat, dus onze dronken medemens heeft zich dankzij de buurt toch verbeterd voor een dag, niet?

Hannah Jones en moeders

zodadelijk krijgen we SM Lenie en Mama Mia op bezoek. Grote gebeurtenis, als je het mij vraagt, want we gaan officieel ons trouwalbum voorstellen aan de dames. Hopelijk zijn er niet al te veel opmerkingen, want het is niet zo een model waar je even gauw gauw een foto uit haalt en vervangt door een andere. Ons exemplaar is immers een gedrukt boek. De reden van onze keuze daarvoor is volgens mij best wel duidelijk, met allebei onze letterhobby...

Voor het zover is, wil ik nog even wat gedachten komen delen.

Er woedt dezer dagen nogal een morele discussie op diverse fora over Hannah Jones, een terminaal ziek meisje van 13 uit Engeland. Het kind heeft al quasi sedert haar geboorte de ene tegenslag na de andere te verwerken gekregen op vlak van gezondheid, met levensbedreigende situaties en behandelingen tot gevolg, en heeft onlangs beslist niet in te gaan op een voorstel van de medische wereld om haar leven misschien te redden. Sleutelwoord hier is 'misschien'. Want de kans dat de heren en dames doktoren haar ook effectief zouden redden door een harttransplantatie (en levenslang een groot waarschuwingsbord voor haar hoofd) was bijzonder klein. 13 jaar, en Hannah besliste dat het genoeg was geweest. Geen transplantatie, dankuwel. Waarop de heren en dames doktoren naar de rechter stapten, om het afgestaan 'recht op leven' af te dwingen. Wat hen niet vergund werd, iemand-zij-dank.

We kunnen ons daar wat vragen bij stellen. De medische wereld ís nu eenmaal op sommige domeinen immens ver gevorderd, maar geeft haar dat het recht om mensen van hun vrije wil te ontheffen? Because 'they can do it'? En in dit bijzonder geval zelfs met amper een sprankel hoop dat het ook zou slagen, terwijl er maandenlang lijden in het vooruitzicht liggen? Na al jaren afzien? Because 'they might cure'? In hoeverre mag een mens de speelbal worden van een kluwen dokters en aanverwanten, met verlies van hun menswaardigheid, om dan eventueel nog jáááren na datum een leven te moeten leiden dat wel afgekocht werd, maar verdomd duur betaald en zónder kwaliteit? Het zijn toch dingen die men zich mag afvragen, nietwaar? En Nip weet alvast dat ze met mij niet moeten verder zeulen, mocht het daar ooit toe komen. Kansen minder dan 50% bij die of die ingreep? Nope, 'they can't do it'. Een waterkansje om ergens door te komen? Nope, 'they probably won't cure me'. Heeft trouwens niets met kansberekening te maken, maar met een menselijke beslissing, keuze ook, voor mijn waardigheid. Als het licht uit moet, dan zal het uit en niemand hoeft dan een generator in gang te trekken, die uiteindelijk ook zonder brandstof zal vallen. Om me eens met een technisch voorbeeld uit te drukken. En Hannah, geniet van je zelfgekozen tijd met je vader en moeder, zoveel als je kunt.

De Muzeval - Vitalski - een sfeerbeeld

Gisteren een leuke Muzeval, beetje overhoop gegooid, maar wie blijft daar nu wakker van liggen, meegemaakt. Vitalski was op dreef en ook de mensen op het Vrij Podium brachten weer het beste van zichzelf. Deugddoend, zo een geslaagde avond. Er was enkel een Stille Beer, die zich niet van zijn stilste kant liet horen en die mij bijzonder op de heupen heeft gewerkt, maar ook dat beest kon de pret niet drukken...

Vitalski!

Herman J. Claeys!

Joeky!

Crazy Luka!

Frans Vlinderman!

Nu we deze foto's met klein sfeerbeeld achter de rug hebben, even het volgende: het stadspersoneel heeft (nog maar eens) gisteren gestaakt, of toch het socialistische gedeelte ervan. Ik spreek me niet uit over hun reden, mijn mening daarover doet er ook niet toe, maar ik ben eens benieuwd naar de gevolgen voor Bibi. Ik herinner mij namelijk nog een staking vorig jaar ergens in juni. Viel toen ook op huisvuilophalingsdag. Dat heeft Nip én mezelf goed € 100 gekost aan boete wegens sluikstorten, omdat ze ons papier pas een kleine week later zijn komen ophalen (en een opeens overijverige huisvuilophaaleikel daar toch wel gegevens van de dader in zocht en vond), hoewel ik daags na de staking nog gebeld had naar het district met de melding dat het er allemaal nog stond en toen vernam dat het allemaal wel in orde zou komen... Sedertdien wordt hier in ieder geval alles gesnipperd. En neen, ik neem geen enkele zak terug naar binnen, bende stakerkes.

Soit, ik ga naar Wijnegem, beetje de gekke poweet uithangen.

De Muzeval in november

Vitalski

Vitalski begint verhalen te schrijven vanaf zijn negende levensjaar. Tijdens zijn middelbare schooltijd brengt Vitalski diverse boekjes en gedichten uit bij de klandestiene uitgeverij van Erik Vloeberghs uit Heist. Officieel debuteert Vitalski op zijn veertiende, met enkele gedichten in het tijdschrift Diogenes. Het jaar daarna volgen kortverhalen in De Brakke Hond.

In zijn periode als germanist (1988-1993) aan de Antwerpse universiteit wint Vitalski tweemaal op rij de ‘interuniversitaire literaire wedstrijd’. Hij heeft daarna een theatergroep opgericht, vanaf 1994 “Circus Bulderdrang” genoemd. Deze groep ontpopt zich steeds meer als een absurdistische rockgroep met een krachtige literaire oriëntatie. Na het uiteenvallen van Circus Bulderdrang richt Vitalski verscheidene muziekgroepjes op. Hij speelt als gastacteur diverse stukken bij de Zwarte Komedie en richt inmiddels ook De Ysfabrik op, een radicaal dadaïstisch figurentheater. In 2005 is Vitalski het officiële gezicht van de Boekenbeurs.

Vanaf het jaar 1999 ontplooit Vitalski zich voornamelijk als een vertolker van one man shows. Deze voorstellingen houden het midden tussen comedy en meer vertellende conference. De meest markante van de laatste maanden is ‘Mijn leven met Yves Leterme’.


Meer info hier online.

AVG, think!

AVG, het gratis - en voor de iets meer begunstigden onder ons, betalend - antivirusprogramma heeft in al zijn geestigheid ervoor gezorgd dat duizenden onder ons, pc-gebruikers, hun pc niet meer opgestart kregen, omdat het een essentieel onderdeeltje van het Windowsstuurprogramma, "user32.dll", als een virus aanzag, in quarantaine plaatste en vervolgens doodleuk wiste. Ook hier zag ik dergelijke boodschap op mijn scherm verschijnen na de dagelijkse scan en gaf ik toestemming, leek die ik ben, dat vieze beest te killen. Gelukkig draait hier Vista, die zichzelf nog kan resetten naar de laatste intacte werkinsmodus, maar onder andere XP-gebruikers waren eraan voor de moeite. Gedaan met computen, en als je er de ballen van snapt, ga je natuurlijk op zoek naar een oplossing. Dat is namelijk het voorstel dat het volkje bij AVG voorhoudt: ah, u kan niet meer opstarten? Surf dan naar onze site en we zullen het wel verhelpen. Ahoy, gasten, HIJ START NIET MEER OP!!!!

Bron foto: KLIK!

Soit, ze zullen daar denken dat iedereen niet zomaar een pc heeft, neen, ze hebben er twee. En omdat ze niet vertrouwen op AVG hebben ze op de andere pc een ander antivirusprogramma geïnstalleerd. Logisch, toch? Ik vind dat een goed programma op mijn pc, maar niet op mijn tweede pc... Ze moeten eens ernstig gaan nadenken daar bij AVG, denk ik, nog steeds leek die ik ben, dan maar en ga verder met de orde van de dag. De Muzeval dus, mét Vitalski, dé Nachtburgemeester van Antwerpen. Deze avond, gratis en voor niets, in Den Hopsack, als dichter. En wil u ook eens gratis aanhoord worden, dan kan dat natuurlijk ook op ons Vrij Podium. Allen daarheen, inschrijven ter plaatse om erop te klimmen, zomaar aan de toog om te aanhoren. En zo hoort het ook.

Vergaderingen, vergaderingen

Rustige avond voorzien, moet ik sebiet toch nog naar een vergadering. Pff, feitelijk niet veel goesting, maar wegblijven lijkt me nu ook geen optie, als je mee de boel moet aansturen. Of toch? Neeuh, 'k zal me maar braafjes gedragen. Op naar Wijnegem dan maar, Nip houdt hier 't kot wel recht.

Verder nog even meegeven dat het trouwalbum er zaaaalig uitziet! Dus, iemand trouwplannen? We kunnen je voor een zachte prijs wel matsen voor een trouwjurk én we hebben de beste fotograaf die we kennen! Gewoon effie contact opnemen, we helpen j(ulli)e graag verder. Binnenkort (dit weekend of zo) zullen we eens werk maken van een heus online foto-album. Daar komen dan beelden in van aanzoek tot huwelijksreis, vrijgezellenavonden incluis. Zal wel wat werk aan zijn, maar bon, ne klassieke mens trouwt maar éénmalig in zijn leven, toch? En anders heeft ie toch een vergelijkingsinstrument van zo wel, zo niet :p

Affin, 'k zal maar ne keer gaan vertrekken, anders kom ik nog strepen te laat. Tot later, jongens en meisjes, of misschien tot morgen op De Muzeval met Vitalski? Altijd welkom, het is ook nu weer gratis...

Huwelijksfotoalbum!!!

Er moeten hier wat handen uit de mouwen gestoken worden. Miss Jackie T heeft uit pure frustratie de steen naast haar bak opgezadeld met haar vulling, het heeft zo stevig gewaaid buiten vorige nacht dat er heuse tafelkleden van bovenburen op ons terras liggen, Bibi moet zijn bank nog gaan overvallen, allez, genoeg om vandaag maar eens de wapens op te nemen tegen dit scherm. Anders komt het er allemaal niet van en daar kan vandaag geen sprake van zijn. Deze avond komt immers ons fotoalbum deze kan opgewaaid, een heus beeldverslag van onze trouwdag en daar valt naar uit te kijken. En in, maar daar moeten we dus nog enige uren op wachten.

Ik heb dus een excuus om het kort te houden vandaag. En wie een vaag idee wil hebben hoe ons album eruit zal zien, kan hier eens gaan kijken. Een foto van ons fotoalbum. Ha! Zeg nu nog dat er hier ten huize Vlinderman niet genoeg humor zou rondzwerven!

Bron foto: KADEBE!

Wannes Van De Velde overleden

De wereld is opnieuw een kunstenaar minder rijk. Wannes Van De Velde overleed vandaag. En zo dunt het rijtje mensen verder uit, waarnaar een Vlinderman kon opkijken. Rolmodellen die verdwijnen, het dwingt me meer en meer een eigen pad te zoeken, maar dan met veel meer vallen en opstaan dan het mij lief is. Meer hoef ik daar nu niet aan toe te voegen, ik wacht op de spreekkoren die eindelijk alleen maar de loftrompet zullen luiden over deze bij leven nochtans vaak miskende troubadour. En dan zal ik er het mijne van peinzen.

Bron foto: KLIK

Wannes, bedankt in ieder geval en verken nu maar je eigen onbekende stroaten.

Seksuele moraliteit down?

Het gaat slecht met de seksuele moraal van (een deel van) de Nederlandse jeugd, zo meldt ons een Nederlandse minister. Rouvoet heeft het over een televisieuitzending ergens vorige week, waar in een documentaire een aantal jongeren hun lichaam aanboden om hun kleine verlengstuk van deze eeuw, de gsm, te voorzien van nieuwe waarde. Devaluatie van de seksuele moraliteit dus. Bij zo van die berichten fronsen mijn wenkbrauwen en richt mijn blik zich naar ons Vlaanderen. Zou het hier ook zo erg scheef aan het lopen zijn? En in hoeverre wordt daar wat aan gedaan?

Dat het al een poosje niet zo goed meer aan het lopen is in onze maatschappij, en lees in 'poosje' maar 'generatierijtje', dat blijkt uit elke letter die eender welke krant de laatste jaren produceert. Gratuit geweld (ik weiger het woordengroepje zinloos geweld te gebruiken, omdat ik dan andere dingen dien te accepteren) tussen jongeren onderling, tussen jongeren en volwassenen, tussen jongeren en ordehandhavers, het houdt maar niet op in stijgende lijn op ons af te komen. En nog al te vaak wordt er dan teveel gepamperd, ervan uitgaand dat er nog wel iets van moraliteit bij die jongeren te vinden is, waarop je als beleidsmaker invloed kan uitoefenen. Als die moraliteit ook maar een beetje een afspiegeling is van hun opgang makende seksuele moraal, dan zijn we ver van huis met die aanpak met het zwaaiende vingertje. Dan zijn we met onze kop gewoon tegen de muur aan het knallen, maar zijn we te verdoofd om het nog te voelen. Hel en verdoemenis, wie gelooft daar nog in?

Tezamen met al die tekenen, zien we ook het klassieke gezin in vrije val. Er is dan ook al heel veel veranderd de laatste decennia: van het klassieke vader-moeder-kinderen-model schiet niet veel meer over bij nogal wat grote bevolkingsgroepen. Alleenstaande vaders en moeders met kinderen, nieuw samengestelde gezinnen, homo-gezinnen, lesbienne-gezinnen, allemaal relatief nieuwe maatschappelijke fenomenen, waar nog geen duidelijk afgebakend waarden- en normenpatroon voor bestaat, laat staan dat ze voldoende gedragen worden in onze huidige samenleving. En de kinderen, de jeugd dus, die worden daar de pineut van. Wat er niet duidelijk is, kan ook niet worden verworven. Dus gaan die hun eigen weg, zoekend, zwalkend, testend, provocerend. Allemaal zaken die er vroeger ook al waren, maar waar de grenzen aan bestaande kaders op tijd en stond een vet rood 'STOP' produceerden.

Is het dan allemaal uit de hand gelopen? Nope, nog niet helemaal, de tijd is verkeerd. Het is uit de hand aan het lopen, ja. En misschien moet het beleid van een volk maar eens inzien dat het antwoord dat ze vandaag de dag op een fout fenomeen geeft waarschijnlijk een fout antwoord is, omdat het een verouderd antwoord is, ingegeven vanuit verouderde benaderingen. Wie zich in de Middeleeuwen met water waste, was een propere mens, maar tegenwoordig met er ook zeep bij. Simpel, als je het mij vraagt. Nu nog een moeilijk antwoord zoeken voor wat we vandaag meemaken.

Stap maar in, we vinden die antwoorden wel.

Gedicht: ondenkbaar

Geen gedicht voor Pom Wolff vandaag, die zit netjes in de kerk te vechten met zijn clubleden, Vlinderman gaat aan zichzelf, opent een flesje woordenstroom en laaft de eigen ziel eerst. De lezer mag er ook aan, geen groter plezier dan gedeeld plezier, en misschien dat we het erover kunnen hebben op de Boekenbeurs, waar Vlinderman gaat laten signeren en dergelijke meer.

ondenkbaar

mij is de luxe van het denken
dag na dag het overpeinzen
van zaken die me niet aan gaan
tot zaken die dat wel
of ik niet beter zo had
of een ander in voorkomend geval
ik houd er beter mijn handen af

mij is de luxe van het denken
dat het beter zou kunnen
een wereld in evenwicht
broeders en zusters die minnen
omdat ze niet te kiezen hadden
uit ouders die niet beter wisten
met kinderen die het beter weten
en systemen om te verhullen
dat er geen beter bestaat

mij is de luxe van het denken
dat er teveel gedacht
te weinig gedaan ook
aan het welig getier
van anders denkenden
in de woestijn
in de toendra
in de taiga
in het hier
en nu

mij is de luxe van het denken
waar is mijn kortsluiting?
waar is mijn recht op kortsluiting?
mijn beneveling, mijn sterven
mijn niet iets zijn?
welk gelui dien ik nog te aanhoren
voor ik doof mag zijn?

met de vraag behaag ik u
mijn denken te herhalen
waar is de luxe
aan mijn denken?

Frans V.

Zwijgen, gij!

Met verbazing volg ik de laatste dagen de berichtgeving over het terugnemen van de laatste Humo uit de rekken van onze winkels. Het gerecht vindt het namelijk schokkend wat er in een satirisch hoekje terug te vinden is naar aanleiding van onze politietopman Koekelekoe en zijn secreetaressen. Zowaar een overduidelijk getruceerde foto met porno-allures, waar zelfs de meest hitsigen onder ons nog niet bij denken aan klaarkomen. Dan maar gelijk het mes van de censuur bovenhalen en die Humo het verdomhoekje in, hier, in het land waar iedereen zich beroept op het recht van meningsuiting. Sukkels die we zijn, dat recht bestaat hier niet, je hebt hier enkel het recht op vrije meningsvorming en vervolgens het recht om de mening van een ander te verwoorden.

Opgelet: uw opinie wordt afgeblaft! (bron foto: KLIK)

Men gaat nu nog een stapje verder in het land van de rechter-beslist-naar-eigen-goeddunken. Alle andere mediakanalen zijn nu ook het zwijgen opgelegd, op straffe van dwangsommen om u tegen te zeggen. Humo'tje gekocht, afbeeldingske gescand en op uw blog geplaatst? Lap, dat kost u dan € 500,00 per uur dat het onding online staat. Volgens mij overschrijden we hier nu een grens, die we liever niet zien. Dat u als eigenzinnig mens namelijk geen recht hebt dus - ik herhaal mezelf - op uw eigen mening. Dat we hier in België als rechtstaat tot hetzelfde in staat zijn als die middelmatige moslimfantast die er niet tegen kan dat wij als westerling (zonderling?) wel degelijk een beeld durven plakken op hun profeet. Het wapen van de Jihad zullen wij dan niet hanteren, maar onze rechters kennen maar al te goed het wapen van de deurwaarders om uw gouden geldbuidel te affronteren met hun graaiende vingers.

Of mis ik hier iets in heel dat gedoe? Is het recht op vrije meningsuiting misschien enkel en alleen maar goed om vooral niet te uiten wat niet uw mening is? En beschermen de dames en heren in hun toga ons tegen onszelf? Zoiets in de stijl van het recht op vrijheid tout court via het erkennen van uw grenzen? Zou het? Of moeten we ons toch zorgen beginnen maken? Ernstige zorgen? Bezorg deze burger daar maar eens een antwoord op in plaats van in tijden van economische recessie een paar boekskes uit de rekken te laten halen van hardwerkende middenstanders, omdat er bij een blote tiet ineens een bekende politiekop te zien zou kunnen zijn. Niets beters te doen zeker?

PS: dat boekske ligt hier in ieder geval goed voor tegen dat er volk over de vloer komt!

Verveling kills!

Vlinderman verveelt zich te pletter. Hij zal daarom het pand verlaten met zijn eega en eens gaan kijken of er al wat Obamania te proeven valt in 't Stad. Hij zal zijn blik richten op de mensen en peilen of er verandering (op komst) is. Hij zal luisteren naar het gefluister van gevallen bladeren en de nieuwe knoppen vermoeden in herfstige stammen. Hij zal een verklaring lezen in uitgesleten straatplavuizen voor de melancholie die dreigt bezit van hem te nemen. Ter afkoeling van zijn koortsigheid zal hij een bad nemen in de koele stromen van deze nazomerdagen en zich laven aan het krioelend leven in zijn habitat. Met zijn staalblauwe ogen zal hij aanschouwen hoe ook zonder hem de wereld verder wervelt. Maar eerst zal Vlinderman zijn deur openstellen. Indien niet vermoedt hij immers een ferm donkerblauw oog tijdens het verlaten van zijn Vlinderpand.

Gezondheid! + gedicht

Vlinderman rust verder uit. De verkoudheid heeft hem goed te grazen genomen en is aan de haal met zijn stem, maar verder is het ergste leed geleden. De hoest is niet meer zo pijnlijk, de keelpijn ook niet meer, ik denk zelfs al wat meer samenhangend. Nu enkel nog terug geluid kunnen produceren. Een dichter kan namelijk niet zoveel uitrichten op een podium zonder stem, eh. Gelukkig stond er niet zoveel op het programma, behalve dan het Gastvrij Podium gisteren, maar daar heeft Maarten dan weer zijn bijdrage kunnen leveren, net zoals Pierre Magis.

Wat me trouwens opvalt, is dat het buiten 't Stad moeilijk is om mensen geïnteresseerd te krijgen in een culturele avond, zoals een poëzieavond er toch één is. Nip wijt dat aan het publiek in de stad, die graag eens een stapje buiten de eigen living wil zetten, in tegenstelling tot die van daarbuiten, die zich willen bezighouden met hun duiven, hun kaartavonden en verder niet al te veel. Bon, het zal wel ergens in het midden liggen, zeker? Bibi blijft echter aan de weg timmeren en we zullen wel zien wie of wat het op langere termijn zal halen: de inzet of het onverschil. Ik gok op het eerste ;)

Hieronder mijn laatste dichtsel, een beetje geïnspireerd - ik geef het toe - op mijn huidige situatie. Kwestie van hier ook nog eens iets van eigen poëtische hand na te laten.

de snotneus

aanvankelijk gewoon
zomaar uit het niets
iets als een nies
wegwaaierend in de ruimte
van moeders gezondheid
dankjewel, hij niest
niet zo graag
ongevraagd

tegen het raam kleven
blozende kinderneusjes
omkranst met wijd gespreid
setjes vingers van wel vijf
of hij mee naar buiten mag
buiten hoopvolle verwachting
binnen onderstreept met gekuch

dit kind zal binnen
bidden voor zijn heil
na zijn laatste uitstap
zonder vest en zonder trui
in die plensbui en die kou
plooit een moeder zich
over zijn luie zetel heen
naar beneden met het luik
en buiten de verlokking
van het jong geweld
nu haar eigen jongste
zo verkouden werd geveld

Frans V.

Het Gastvrij Podium

Voor de vergeetachtigen onder ons: deze avond Gastvrij Podium in Wijnegem:

Bron affiche: Kjell (met dank!)

Pierre Magis (De Muzeval)

Obama!

Obama moest het worden, Obama is het geworden! En nu eens zien of het wat wordt met die kerel. Het zal immers niet niets worden, zo een verzameling staten terug op de juiste sporen krijgen. Wat zijn trouwens die juiste sporen? Iemand daar een idee van? Bibi in ieder geval wel, maar of het dan ook de juiste zijn...

Bron foto: KLIK

Na longinhoud op het juiste peil, is nu ook mijn stem het min of meer aan het begeven. Dat betekent dat ik deze avond niet aanwezig zal zijn op het Gastvrij Podium, waar Pierre Magis zijn ding zal komen doen. Buiten komen is sowieso de goden verzoeken, en dat willen we niet echt, toch? Ik blijf dus aan mijn living gekluisterd, grondig verzorgd door mijn lieftallige echtgenote, maar gebonden door een stomme verkoudheid. Pfft.

Presidentsverkiezingen, sjongejonge

Ik mag dan wel verkouden het ziektebed moeten houden van den doktoor, maar niets weerhoudt mij hier af en toe even te komen piepen. Er staan immers grootse dingen te gebeuren in het Nieuwe Land (of toch een bende verzamelingen landen) en die berichtgeving wil ik niet echt missen. Op wie zouden jullie stemmen, mochten jullie in the land of free etc. wonen? Op 'the wind of changes' van Obama of 'de frietjes' van McCain? Ben er wel benieuwd naar, hoor, al moet je hier natuurlijk niet massaal kleur komen bekennen - al gaat mijn voorkeur alvast uit naar B. Obama. Wat wij er collectief van denken, zal niet veel uitmaken in die Amerikaans aandoende race naar het Witte Huis. En trouwens, mocht rood als kleur nog beter kogel- en granaatinslagen verdoezelen, we spraken al decennia over het Rode Huis. Niet dat deze info er veel toe doet, maar het kwam zo in me op. Wie trouwens een eigenzinnige stemmer wil zien, kan altijd hier even klikken...

Bron foto: KLIK

Wat die twee andere - meelopers - betreft, Biden of Palin, één van die twee zullen we er sowieso moeten bijnemen. En hopelijk blijft de nieuw te verkiezen President dan maar lang in het zadel, in leven, whatever, want mijn petje van vooral die laatste draag ik niet al te hoog.

Soit, ik trek me weer terug in de alcoof van de stilte. Tot later, zou ik zo zeggen, met hopelijk meer nieuws uit Verwegistan, waar de kogels soms duurder zijn dan het wapen...

beetske ziekskes

Vlinderman zijn licht gaat hier even uit. Net terug thuis van het werk, het ging gewoon niet. Beetje uitzieken nu en we zien elkaar dan wel weer hier terug, doeidoei.