Verveling kills!

Vlinderman verveelt zich te pletter. Hij zal daarom het pand verlaten met zijn eega en eens gaan kijken of er al wat Obamania te proeven valt in 't Stad. Hij zal zijn blik richten op de mensen en peilen of er verandering (op komst) is. Hij zal luisteren naar het gefluister van gevallen bladeren en de nieuwe knoppen vermoeden in herfstige stammen. Hij zal een verklaring lezen in uitgesleten straatplavuizen voor de melancholie die dreigt bezit van hem te nemen. Ter afkoeling van zijn koortsigheid zal hij een bad nemen in de koele stromen van deze nazomerdagen en zich laven aan het krioelend leven in zijn habitat. Met zijn staalblauwe ogen zal hij aanschouwen hoe ook zonder hem de wereld verder wervelt. Maar eerst zal Vlinderman zijn deur openstellen. Indien niet vermoedt hij immers een ferm donkerblauw oog tijdens het verlaten van zijn Vlinderpand.

Uitgeteld + gedicht

Het voorbije weekend was er een beetje teveel te doen, en dat zeker voor een Vlinderman die behoorlijk verkouden was geworden tegen het einde van vorige week. In plaats van wat te recupereren, boorde hij zijn laatste reserves aan, met als gevolg dat deze ochtend de pijp helemaal uit was. Verplicht uitrusten van de dokter, stevige ontsteking opgelopen, met bijzonder pijnlijke gevolgen tijdens pakweg gewoon het ademen. Het roken is ferm gedaald in intensiteit en ook het bewegen is nu wat minder. Lang leve de herfst!


wanneer verveling daagt

zijn dagen vullen zich
als eerste met de nacht
enkele uren afgesneden van
agenda's en wat er allemaal in
tot een stel wekkers toe

dan schiet hij uit de blokken
marathonman met niets anders dan
kijk eens, dit heb ik ook gedaan
en dat en daar was er iets anders
tot de nacht valt en hij nog snel
wat in het licht te licht bevonden
dan maar wachten moest

zo nu en dan faalt hij echter
de organieke motor vastgelopen
zit hij stil in huis
dan vlecht hij heel eenvoudig
wat stille handen in elkaar
en geniet van de verveling
zoals die daar stoffig ligt
naast zijn zij

Frans Vlinderman